Nadat Anton en Juul mij thuis hebben afgezet, ben ik naar binnen gegaan en daar stond een tafel met heel veel eten. Aan tafel hebben mama en ik over de eerste schooldag gepraat. Ze vroeg ook waar ik was geweest toen ik met de hond ging wandelen, omdat ik zo lang wegbleven was. Na lang aarzelen vertelde ik dat ik bij papa was. Daar werd ze heel kwaad om. Ze ging vervolgens naar het balkon om een vriendin te bellen en papa uit te schelden met elk vreselijk woord dat je maar kon verzinnen. Ondertussen ruimde ik de tafel af en ging ik aan mijn bureau zitten. Toen ik aan mijn bureau zat, belde mama al met papa én ging mijn telefoon af. Anton belde me om te zeggen dat hij en Juul waren thuis gekomen. Aan mijn stem hoorde Anton dat er iets mis was met mij. Toen hij vroeg wat er scheelde, begon ik meteen te huilen. Hij wou afkomen maar ik weigerde ik. Hij zei dan maar dat hij morgen toch sowieso zou afkomen. En na een lange stilte legden we af en ging ik gaan slapen.
Juul en Anton hadden allebei hun fiets mee. Ik niet, want mijn band is nog steeds stuk. Daarom besloot Anton om samen met mij te wandelen, terwijl Juul van hoek tot hoek van de straat fietste. Anton en ik liepen hand in hand. Ik vroeg toen waarom hij mij een kaart stuurde met olifanten. Hij zei dat hij gewoon een kaart had gestuurd omdat mijn mama dat op haar leeftijd vaak kreeg. Dus dacht hij dat ik dat daarom ook leuk zou vinden. Dat er olifanten op het kaartje stonden, was louter toeval. Morgen zou Anton ook langskomen om mijn band te herstellen. Onderweg naar huis stelde hij voor om nog een ijsje te eten. Daar kon ik natuurlijk geen neen tegen zeggen, want ik ben verzot op ijs. Nadien, op weg naar mijn huis, nam hij opnieuw mijn hand en stapten Anton en ik weer hand in hand. Ik vond dat toch wel speciaal, want hij had mij zaterdag ook vijf keer gekust. Eenmaal bij mij thuis zei Anton tot morgen en gaf hij mij een zesde kusje.
Vandaag ging ik naar het zwembad met Jeanette. Ik wist vooraf al waarom ik mee moest naar het zwembad. Volgens Jeanette was er daar een knappe jongen. Maar omdat ik al te laat was, had ik geen zwemkledij mee. Jeanette was hier niet blij mee, maar ja. Aan het zwembad gingen we mooi in het zicht van die knappe jongen liggen, want dat wou Jeanette graag. Na een tijdje kwam de knappe jongen erbij. Toen ik hoorde dat die jongen zeventien en zelfs bijna achttien was, wist ik dat ze niet bij elkaar pasten. Ik liet ze dus maar wat babbelen en ging wat te drinken halen bij de kiosk. Aangezien ik de lange weg nam, kwam ik Juul tegen, die net zwemles kreeg. Toen ik aan de kiosk kwam, stond die knappe jongen er ook. Hij betaalde mijn drinken ook al wou ik dat niet. Toen ik terug bij Jeanette aankwam, zegde ik iets dat ik eigenlijk beter niet kon zeggen. Ik vertelde haar dat ik vond dat zij en die jongen niet bij elkaar pasten. Hierdoor kregen we een kleine ruzie en ben ik maar weggegaan. Buiten kwam ik nog Juul tegen, die stond te wachten op Anton die zijn haar aan het afdrogen was.
Vandaag heb ik thuis soep gegeten. Nadien ben ik met de hond van een vrouw van een paar straten verder gaan wandelen. Een vriendendienst, want zij kan dit niet meer omdat zij niet zo bewegelijk meer is. Het is een pitbull die niets of niemand pijn doet, maar toch is iedereen er bang van. Tijdens het wandelen kreeg ik een idee, misschien niet zo'n goed idee, maar toch, ik ging bij papa langs. Ik stuurde een bericht naar papa en zocht via maps de weg op. Toen ik aankwam, voelde het redelijk onwennig aan, maar toen hij vroeg of ik iets wou drinken, leek alles weer normaal. Hij gaf mij zelfs een rondleiding. Op het einde vertelde hij mij dat hij eigenlijk al vroeger wou verhuizen, maar dat dat door mijn ziekte niet kon. Ik was geschokt door dit nieuws en ben snel weggevlucht. Toen ik uit het appartementsgebouw stapte, keek ik niet welke route ik wou nemen, ik doolde maar maar wat rond. Uiteindelijk kwam ik terecht in een park en zocht daar dan maar via maps de weg naar het huis van de vrouw van de pitbull. Ik zorgde er wel voor dat ik hierbij niet langs papa's huis moest passeren.
De
eerste schooldag is altijd spannend, maar deze vond ik het nog een tikkeltje spannender.
Ik was dan ook een groot deel van de vakantie ziek geweest. De dag begon superslecht.
Ik zou met de fiets gaan, maar dat lukte niet, want mijn band was zaterdag
kapot geraakt, zomaar leeggelopen. Dus nam ik de bus. Maar ook dat was een fiasco,
want we stonden in de file. Toen ik eindelijk op school toekwam, was ik wel
blij om Jeanette, Hannah, Emma één, Emma twee, Bla en Bla terug te zien. We
hebben meteen heel veel bijgepraat. Het eerste lesuur was ME oftewel mentoruur.
Daar kregen we ons lessenrooster en vervolgens mochten we onze boeken ophalen.
Het volgende lesuur kregen we wiskunde. Die leerkracht hadden we ook voor
Engels. In de les was het wel weer wennen na zolang niet naar school gaan. Ineens
voelde Hannah zich niet goed en wou ze naar de ziekenkamer. Ik werd gevraagd
haar te begeleiden. Eigenlijk wou ze dat Jeanette meeging, maar dat mocht niet.
Onderweg naar de ziekenkamer vertelde Hannah over haar reis naar Polen. Ze vertelde
over allerlei gebeurtenissen daar, maar ik had natuurlijk geen idee waarover ze
het had, want ik lag op dat moment ziek thuis.
Nadien
was het eindelijk pauze! Ik wou graag iets uit de kantine halen, maar daar stond
een veel te lang rij, dus besloot ik maar om de appel te eten die ik nog bij
had. Jeanette vroeg me in de pauze ook of ik wou mee gaan naar het zwembad. Dus
ja nu heb ik ook al plannen voor na school. Het volgende uur had ik Duits. Hoe
saai was dat! Eerst vertelde de leerkracht weer die standaard informatie en
daarna moesten we een tekst analyseren. Na Duits moest ik naar de wc. Toen ik
stond te wachten, kwam Jeanette ook naar binnen en begonnen we te praten. De
bel ging nog voor ik naar de wc kon. Logisch, want het was maar een heel korte pauze.
Doordat ik te laat naar de wc kon, was ik meteen ook te laat voor Engels. Daar
moesten we de ontbrekende woorden invullen van een liedje. Vervolgens was er
weer pauze. Na de pauze hadden we twee uur kunst, gelukkig wel met een pauze ertussen!
Tijdens het eerste lesuur kunst keken we naar allerlei beelden waarbij de
leerkracht telkens uitleg gaf. Ik probeerde daarbij iets op te schrijven. In de
korte pauze ertussen ging ik snel naar buiten en maakte ik een foto. Het tweede
uur kunst bekeken we nog een meer beelden. Daarna moesten we zelf iets tekenen.
Na die twee saaie uren kunst was het lunchpauze. Eindelijk, want ik had super
veel honger. Ik ging naar de snackbar, terwijl ik stond aan te schuiven, zag ik
Nick vooraan in de rij staan en de nieuweling Maxime ergens in het midden. We besloten
gezellig samen te eten om daarna in groep naar ethiek te gaan. In ethiek was
het ook al saai. Nick had nochtans gombeertjes bij, maar wou ze niet uitpakken.
Maxime gaf me in de les een flesje nagellak waardoor ik mijn nagels weer deftig
kon doen. Toen ik het flesje nagellak teruggaf, zag ik dat Nick uiteindelijk toch
zijn gombeertjes pakte en verdeelde die onder ons drieën, zo eerlijk mogelijk. Nadien
zat de eerste schooldag er eindelijk op. Dus weer met de bus naar huis. Maxime
hadden we direct na school gedag gezegd, maar Nick is nog even met mij
meegewandeld tot aan de bushalte.
