Hallo allemaal, Vandaag was het een drukke dag voor onze begeleiders.Om acht uur werden ze al aan de controle verwacht in Rechitsa voor de keuring.Na een grondig nazicht bleek onze bus toch in orde bevonden ,oef volgende missie geslaagd. Daarna werd het gerief verdeeld in Rechitsa en volgden er nog enkele huisbezoeken.Druk druk druk dus maar tegen vier uur waren ze allemaal terug bij hun gastgezin zodat ze toch nog enkele uren de tijd hadden om een beetje te ontspannen. Zoals ze al schreven op de site:morgen is het d-day.De laatste missie zeg maar want morgenvroeg zien we of daadwerkelijk alle kindjes mee op de bus zitten want je weet maar nooit wat er op het laatste nippertje nog gebeurd. Ikzelf moest een ganse dag werken en in de vooravond was het tijd om ons prutsie zijn rapport af te halen.Ik was nog niet goed binnen in de klas of de juf wist me te vertellen dat ons Boke maar over één ding meer praat en ze eigenlijk echt wel mee kan volgen wat er momenteel allemaal gebeurd.En dan natuurlijk de puntjes voor zijn rapport.Hij had flink zijn best gedaan en is met glans geslaagd voor het tweede leerjaar.Na de paasvakantie en onze reis naar Belarus had hij even een dipje gehad maar dat hebben we hier thuis ook goed gevoeld .De juf had er ook alle begrip voor en wist al een hele tijd dat de reis een serieuze inpakt op hem had gehad.Na nog even naar de winkel te zijn geweest en al een deel dingen van eten gekocht te hebben die ons Yauhenike graag eet ,was het tijd voor het avondeten.En dan mocht ik beginnen aan die vreselijke strijkklus!! pfffff alsof het buiten en binnen nog niet warm genoeg was mocht ik ook die stoom nog ondergaan..Maar het meeste is gedaan,de rest is voor morgenvroeg. Ik kreeg ook nog een leuk telefoontje vanuit Belarus van Yauheni zelf! Dank je wel voor het eten ! Blijkbaar hadden ze dit al gaan afleveren bij hun thuis.Natasja was al aan het slapen dus kon ik niet met haar praten maar ik heb hem gezegd dat ik morgen nog wel eens met haar zou bellen.En vermits hij wel redelijk wat Nederlands verstaat spreek ik met hem ook meer Nederlands dan Russisch maar dat was even buiten die kleine Bo gerekend. Ik zei morgen bel ik nog wel en hij riep me toe :nee mama niet morgen maar zaaftra.Tja da spook kent blijkbaar toch meer Russisch dan dat we vaak denken. Het was wel leuk om hem nog even te horen net voor vertrek naar België natuurlijk.En ik hoorde aan zijn stem dat hij er echt wel naar uitkijkt. Daarnet had ik nog even de vrouw van Ludo aan de telefoon die me vertelde dat ze morgen al om zeven uur aan de eerste opstapplaats verwacht worden(hier dus zes uur) in Gomel om dan een goed uur later de volgende halte aan te doen in Rechitsa.Tegen dat Bo dus uit zijn bed is kan ik hem vertellen dat zijn vriendje vertrokken is voor de lange busreis. Nog een fijne avond allemaal en tot morgen. Els
Hallo allemaal, er wordt nu wel heel erg afgeteld!! Mama nog vier keer slapen en Yauheni is er hé. Ja jongen da klopt.Waar zijn ze nu mama dan kan ik dat vertellen tegen de juf,zo begon de ochtend. Dus ik verteld dat ze deze morgend aan de grens waren en nog een dagje moesten rijden om dan aan te komen in Gomel. Hij was nog niet goed naar school of ik kreeg smsjes dat ze de grens goed waren overgeraakt en er geen twee uur over hadden gedaan wat heel snel is naar Wit Russische normen. Oef,het eten wat mee is voor onze gastgezinnen werd niet afgepakt alsook al het humanitair gerief.Tot hiertoe dus missie geslaagd. Deze morgen moest ik nog werken en toen ik deze middag thuis kwam wachtte me hier een heel leuk jobke:namelijk 200 pakjes inpakken voor de zomerfeesten.Omdat het buiten zo vreselijk warm was heb ik wijselijk de strijk uitgesteld en ben ik dan maar aan mijn leuke job begonnen.Na een uurke of vier was alles ingepakt en gesorteerd en klaar om vrijdag mee te nemen. Rond zes uur plaatselijke tijd(hier dus vijf uur) is de bus aangekomen in Gomel.Het was er 20 graden maar heel veel regen en de straten stonden onder water waardoor het lossen van de bagage geen kinderspel was. Het gerief voor Rechitsa wordt pas morgen afgeleverd als ik het goed voorheb.Onze drie begeleiders hadden deze avond gelukkig nog enkele uren rust elk bij hun eigen gastgezin alsook de chauffeurs die deze keer niet op hotel slapen maar ook in een gastgezin. Morgen begint de dag vroeg want om acht uur worden ze al verwacht voor de buscontrole. Ook al is de bus in België naar de keuring geweest,omdat we kinderen van Wit Rusland vervoeren moet voor iedere terugrit naar België de bus daar ook opnieuw gecontroleerd worden. Daarna staan er nog enkele huisbezoeken op het programma en worden de papieren een laatste keer nagekeken. Deze avond nog gebeld met Marika die onze begeleiders nog gehoord had en het is altijd leuk om niet alleen iets te lezen op de site maar ook echt te horen dat het ginder goed gaat met onze mensen. Morgen eerst nog een ganse dag gaan werken en dan wacht me hier toch de uitgestelde strijk ... Voor onze gastkindjes is het nu nog twee keer slapen want woensdagmorgen vertrekken ze richting België!! Tot morgen allemaal met meer nieuws. Els
Hallo allemaal, onze bus zal nu ongeveer al aan het hotel in Polen zijn waar ze de nacht zullen doorbrengen. Deze morgen zijn ze gaan ontbijten en hebben ze het eten geregeld voor de kindjes wanneer ze op de terugreis zijn. Alles verloopt vlotjes en rond vier uur waren ze al in Warschau. Het is wel leuk dat we mee kunnen volgen waar ze zijn via de site van Hart voor Tsjernobylkinderen maar uiteraard heb ik ook nog via sms contact met iemand die mee is op de bus. Vandaag hebben we genoten van het goede weer en ondertussen zijn we toch ook al aan het plannen. Zo belde een andere mama van een gastgezin deze middag en is er afgesproken dat Kate de avond van het zomerfeest mee met hun naar huis gaat voor enkele dagen.Daar logeren twee meisjes die iets ouder zijn dan zij en voor ons zus is dat wel even leuk om eens niet bij de jongens hier te zijn. Morgenvroeg zal de bus al heel vroeg vertrekken voor de grenscontrole en met vroeg bedoel ik rond zes uur zodat ze tijdig aan die grens zijn.Duimen jullie even mee dat alles in orde komt en ze vlotjes de grens kunnen overgaan want momenteel is het nog steeds een warboel in Wit Rusland en we zouden het niet fijn vinden natuurlijk als al onze humanitaire goederen daar moeten achter blijven. Tot morgen met een nieuw kort verslagje Els
Hallo allemaal, nog zes dagen en dan is het zover,dan begint de zomervakantie en zijn onze Wit Russische vriendjes hier!! Vandaag toch een beetje een raar gevoel toen ik opstond.Vraag me niet waarom maar de emoties waren weer van de partij.Zoals ik al eerder schreef,kan er weinig aan veranderen maar ben zo te merken een beetje overgevoelig. Marika belde in de namiddag dat ik niet om vijf uur moest komen maar dat zeven uur goed was want de bus had nog een rit en zou niet voor half acht in Lint zijn ,en vermits het weer toch niet echt meezat had het ook geen zin om veel vroeger te beginnen met het gerief klaar te zetten. Rond zes uur ben ik vertrokken richting Marika. Er werd nog gerief gebracht door iemand anders van de organisatie en rond half acht arriveerde ook onze tweede busschauffeur.Tijd om te beginnen om alles al aan de oprit klaar te zetten,en ik kan jullie vertellen ,het waren heel veeeeeeeeeeeel dozen:) Vermits het kort ervoor nog geregend had hadden we een plastiek zeil op de grond gelegd zodat de dozen niet vochtig konden worden.Ook Ludo en Mieke kwamen toe en samen zetten we alles klaar . Rond acht uur arriveerde ook Nancy en Gunther en die wisten ons te vertellen dat de bus in aantocht was,ze hadden ze namelijk net voorbij gestoken. En ja hoor ,enkele minuutjes later was de bus er eindelijk en konden we beginnen met laden. We hebben deze reis wel weer de dubbeldekbus maar ik denk dat we blij mogen zijn dat we die hebben want er zit behoorlijk wat gerief op ons busje. We weten dat het een probleem is om eten mee te nemen over de Wit Russische grens dus hebben we geprobeerd om alles wat eten was zoveel mogelijk te verstoppen in de hoop dat ze maandagmorgend aan de grens niet gans de bus moeten leeg gaan maken.We duimen dus heel erg!! Na nog de laatste info aan de begeleiders van dienst gegeven te hebben(Nancy,Nathalie en Ludo zijn deze reis mee) was het tijd om afscheid te nemen.En ja hoor,veel moeite hoefde ik niet te doen ,de traantjes kwamen vanzelf.Gerry had hier thuis al gezegd voor ik vertrok,zorg maar da je uitgeweend bent tegen da je thuis komt zenne.Tja wat doe je eraan hé. Nog een laatste knuffel aan de partners en de rest van ons en nog even zwaaien en om iets over negen uur vertrokken ze richten Wit Rusland. Nog even iets gedronken en dan was het tijd om richting huis te keren.Ik moest nog wel even een tussenstop doen om de vriendin van onze buschauffeur weg te brengen zodat ik rond kwart over tien thuis aan de deur stond.Vermits ik nog aan het bellen was met Marika heb ik dan nog maar een kwartier in de wagen blijven zitten. Via mijn zus haar werk hadden we al een heel deel pakjes gekregen voor het zomerfeest en omdat ik toch nog vol adrenaline zat ben ik dan maar begonnen om al een deel in te pakken.Maandag wordt er gezorgd voor de overige cadeautjes dus denk dat ik de rest van de week wel weet wat te doen(200 pakjes is niet niks natuurlijk) Gelukkig heb ik een heel lief zusje die supergraag inpakt dus denk dat ik die morgen maar even bel om me een handje toe te steken. Vanaf nu gaan we ook geregeld berichtjes krijgen van de begeleiders dus kan ik jullie ook vertellen waar ze ongeveer zijn en of alles goed gaat met de grenscontrole. Gerry heeft hier vandaag het stapelbed in elkaar gestoken dus ons venteke mag komen,alles is in orde. Nog vier dagen school voor onze kleinste pruts en dan is het zover.Hij heeft één voordeel,vanaf morgen kan ik hem iedere dag vertellen wat er die dag gebeurd en gaat de tijd voor hem zo ietsje sneller hopelijk want we merken toch dat hij flink zenuwachtig aan het worden is om zijn vriendje hier te hebben. Ik moet deze week nog werken tot donderdag en voor de rest zorgen dat alles hier zoveel mogelijk ok is dat ik vrijdag niet al te veel meer hoef te doen. Slaapwel allemaal en tot morgen met meer nieuws. Els
Hallo allemaal, zoals ons Boke het vandaag zei:nog twee weken en twee dagen en dan is ons zomerkindje hier. Ik moet jullie niet vertellen dat er hier heel erg afgeteld wordt natuurlijk. De laatste dingen worden in gereedheid gebracht voor mee te nemen .Volgende week zaterdag vertrekt de bus richting Wit Rusland.Er gaat dan een heleboel humanitair gerief mee en ook al het eten voor onze vriendjes voor de rit richting België. Ik heb inmiddels al de voedingsmiddelen die ik wou meegeven voor de mama en papa van Yauheni afgegeven aan iemand die mee gaat met de bus.Langs een kant vind ik het wel jammer dat ik geen enkele busrit mee kan doen maar ik moet eerlijk bekennen,het is bijna niet mogelijk met onze eigen kids.Je bent toch weer zes dagen weg en zoek maar iedere keer een oplossing voor onze drie bengels.Met de eerste rit moeten er in die week nog rapporten afgehaald worden en dat is hier mama's taak,de middenrit gaat zowieso niet want dan loopt Yauheni hier ook rond en de laatste rit is niet zo makkelijk omdat ik net niet op tijd terug ben voor het begin van het schooljaar en ook net die week de boeken op school moeten afgehaald worden,weer een mama's taak.Kate gaat ook naar een andere school dus die wil mama natuurlijk wel in de buurt hebben!! Tja ze mag dan wel bijna vijftien zijn,ze blijft nog altijd voor zo'n dingen onze kleine meid :) En het zou ook niet verstandig zijn om de laatste rit mee te gaan omwille van prutsie hier ,wetende dat hij heel emotioneel reageert als zijn vriendje vertrekt en dan zit papa of ons moeke er maar mooi mee terwijl hij ook zijn mama dan nog eens moet zijn vertrekken.Volgend jaar is iedereen weer een jaartje ouder en hoop ik wel mee te kunnen. Volgende week wordt ,wanneer Brent klaar is met zijn examens ,de kamer weer omgebouwd .De kleerkast van Yauheni is al uitgekuisd en gesorteerd en als ik zijn mama volgende week hoor kan ik haar gerust stellen dat ze eigenlijk geen kleding hoeft mee te geven want ik heb alles genoeg voor hem hier. Natuurlijk ga ik nog wel enkele dingen nieuw kopen ,al zeker voor de terugrit met winterkleding ,maar hij krijgt ook nog wel enkele dingen die hij zelf mag kiezen voor als we deze zomer ergens naartoe gaan. Volgende zaterdag ga ik natuurlijk ook richting Lint om mee de bus te vullen .Ik moet ook nog de groenten hier in de buurt ophalen en wil eigenlijk mijn collega-bestuursleden mee uitwuiven!! En vanaf dan kunnen we op de site meevolgen waar de bus ongeveer is en nu ik er zelf ben geweest kun je je daar effectief een beeld bij vormen. Om maar niet te zeggen,als ik vorig jaar al emotioneel was op de berichtjes die gepost werden,wat gaat het dan dit jaar geven mij kennende :/ Tot volgende week wel een keertje. Groetjes Els
Hallo allemaal, nog 27 dagen en we zijn weer 1 juli en ja hoor dan is ons Wit Russisch kindje hier weer!! We zijn nu toch wel heel erg aan het aftellen. Gisteren had ik nog bestuursvergadering met de vereniging en werden de laatste afspraken gemaakt. We zijn nog vollop bezig met de catering voor de busreizen maar ook dat komt wel in orde. De laatste loodjes zeg maar voor alle kindjes hier zijn. Vanavond heb ik nog gebeld met Natasja,de mama van Yauheni. Eigenlijk was het de allereerste keer dat ik zo aangegrepen ben van het telefoongesprek. We weten al sinds twee weken dat het in Wit Rusland momenteel er heel erg aan toe gaat. De mensen hebben bijna allemaal 20% van hun loon moeten inleveren en ze verdienen er dan al zowieso heel weinig. Daarbij komt nog dat de Wit Russische Roebel een flinke duik heeft gedaan en voor wie er verstand van heeft ,toen wij gingen kregen we voor 1 4000 roebel en nu krijg je voor 1 zomaar 7000 roebel. Met andere woorden het leven is er plots ook nog een flink stuk duurder geworden. Ook is er momenteel een groot probleem met de voeding in de winkels. Door de crisis is plots alles verdubbeld of soms verdriedubbeld van prijs. Veel produkten zijn zelfs niet verkrijgbaar en dan heb ik het over simpele dingen als macaroni,rijst,melk,koffie en noem maar op. Toen we er waren had ze me al verteld dat ze in juli naar het ziekenhuis moest voor een operatie maar blijkbaar heeft ze nu zoveel pijn dat de operatie al op 20juni door zal gaan.Ze heeft momenteel ook zoveel pijn dat ze niet kan gaan werken.Je hebt zoveel medelijden maar weet dat je nog veel minder kan doen.Ok ik kan haar wel eens bellen maar veel meer kan jammer genoeg niet. Gelukkig heb ik de kans om een deel eten hier te kopen wat lang bewaard en pijnstillers .Dit kan mee als we de Wit Russische kindjes gaan ophalen en zo dragen we hier als gezin dan maar even ons steentje bij om hun het iets makkelijker te maken. Ik weet dat ze heel erg inzit met de operatie en wat kan je meer zeggen dan,ik zal aan je denken en bel je zeker enkele dagen na de ingreep. Het enige positieve vandaag was dat Yauheni heel erg uitziet naar zijn vakantie hier . Toen ik vroeg of ze het zelf niet moeilijk heeft dat hij twee maand hier zal zijn ,zei ze dat ze vooral aan ons dacht omwille dat we toch twee maand vier kinderen hebben dan.Ook al vertelde ik dat het helemaal geen probleem is voor ons,toch was ze wel bezorgd ,ook omdat ze weet dat mijn gezondheid niet altijd even goed is. Maar dan denk ik bij mezelf,wat weegt mijn gezondheid op met wat jullie daar meemaken?!? Ze klonk vooral verdrietig en toen ik het vroeg bleek dat ik het ook wel goed had gehoord. Mijn Russisch is zeker niet super maar blijkbaar kan ik als ik met haar bel altijd net ietsje meer en hoefde ik deze keer zelf geen enkele keer te zeggen "nie panimajoe" wat zoveel betekend als ik begrijp je niet. Na ons bezoek aan Wit Rusland ken je niet alleen je gastkind iets beter maar krijg je ook een band met de ouders en dat voel ik nu wel heel goed. Eigenlijk is het net of we elkaar al heel lang kennen en we toch wel wat vriendinnen zijn ,terwijl ik maar vijf dagen daar ben geweest.Je hebt plots een heel andere band met hun en na zo een telefoongesprek voelde ik toch vooral heel veel emotie. Ondertussen heb ik voor ons al de fotoalbum van de paasreis en ga ik deze week zorgen dat ik ook voor haar een album klaar heb zodat ik die ook al in juni kan meegeven. Ik ben er zeker van dat ze daar heel blij mee gaat zijn ook al moet ze haar zoon twee maand aan ons toevertrouwen. Onze kleine pruts hier(Boke) stond toen ik aan het bellen was naast me en ik vroeg hem om toch even met haar te praten. Ik schrok er zelfs van dat hij wou want meestal wil hij niet uit zelfbescherming om niet te wenen. Ok ik moest het wel in het Russisch voorzeggen maar ze vond het wel fijn om prutsie even te horen. Bij al de vorige gesprekken praatte ik vooral met Yauheni maar toen ik nu vroeg om met hem te praten voelde en hoorde ik dat zij er meer behoefte aan had en heb ik haar verteld,weet je ik praat wel met jou hoor,ons ventje zien we begin volgende maand toch hier en zij had het echt veel harder nodig dan zoonlief. Binnenkort beginnen voor de twee oudsten hier de examens en wordt het stilletjes tijd om de kamer van Brent weer om te bouwen.Dit jaar hoeven we enkel het bovenste bed van het stapelbed te plaatsen en hoeven we niet zoals vorig jaar bedden op verschillende kamers gaan wisselen. Ook ons eerste uitstapje is reeds gepland want op 3 juli gaan we naar boudewijnpark en de week erna is er al Wit Russich Zomerfeest.Voor wie intresse mocht hebben om dit mee te maken,iedereen is van harte welkom . Je kan me altijd een mailtje sturen .We hebben die dag spelletjes voorzien ,karaoke,er komt een valkenier ,er is een heuse bbq en er is voor gans de avond muziek voorzien. Hierbij even nog mijn mailadres voor wie intresse mocht hebben:gerry.de.graef@pandora.be Wie wil komen,je kan reserveren tot 4 juli en je vindt ook meer info terug op de website van de vereniging waar aan de rechterkant van mijn blog een link van staat.
Vanaf nu zal ik ook terug regelmatiger schrijven want valt er ook weer meer te beleven. Groetjes Els
Zomeravontuur met Yauheni
