Na Amsterdam willen we zo snel mogelijk naar huis. We vertrekken rond 14u uit de Aeolus jachthaven, richting Ijmuiden. Eerst nog even uitkijken voor het drukke verkeer voor het centraal station. De pleziervaart, binnenschepen, snelle overzetten, en grote containerschepen komen hier uit alle richtingen en kruisen elkaar. Op het einde van het Noordzeekanaal nemen we onze laatste sluis, en daarna gaan we de bocht om, de haven van Ijmuiden binnen. De volgende dag gaan we terug de Noordzee op. Na even varen is de skyline van Den Haag al zichtbaar. Daar ligt onze volgende tussenstop: Scheveningen. Leuk hoe het in- en uitgaand verkeer in deze haven zo van nabij opgevolgd wordt door de verkeerscentrale. Oproepen is de boodschap! Vanuit Scheveningen willen we de sprong wagen naar Nieuwpoort. 84 mijl, maar we kunnen altijd Blankenberge binnenlopen als het teveel is. We vertrekken op zaterdag 13 juli om 07u30. Een zwakke noordoostenwind, ik leg de genakker al klaar. Na twee uur varen nemen we de laatste echte "hindernis" van onze reis: de oversteek van de Maasgeul. Maar het is opvallend rustig, en we kunnen oversteken zonder dat er grote schepen in onze buurt komen. Daarna trek ik de genakker, en de komende uren gaan blijven we aan 8 knopen doorgaan. Nog even uitkijken voor de zandbanken in de Scheldemonding. Van heel ver zijn de kranen van Zeebrugge al zichtbaar. Vanaf hier komen we weer in 'vertrouwde waters', en het Nederlandse gastenvlagje mag weg. Voor Oostende valt de wind helemaal weg en alle zeilen gaan eraf. In alle rust, met de zon nog net boven de horizon, varen we voorbij Middelkerke en daarna tussen de staketsels Nieuwpoort binnen. Aan boord is iedereen zeer tevreden terug thuis te zijn. Febe wil toch zeker zijn, en vraagt of we nu terug gaan naar ' de thuis die niet beweegt'...
Tot slot wil ik iedereen bedanken die ons op deze reis geholpen heeft: vooral Luc en Ghislain om de boot mee tot in Kiel te brengen, Jose en Walter voor de mechanische ondersteuning, mijn ouders en broer om den boel thuis draaiende te houden. We zijn vele ervaringen rijker en ik heb voldoende materiaal om een boek te schrijven over de speelpleinen van Nederland, Duitsland, Denemarken en Zweden. De voorbereiding voor deze trip was lang met veel vraagtekens. Uiteindelijk was alles zeker de moeite waard en zijn de meeste zorgen vooraf onnodig gebleken... Fly one time!
Woensdag 10 juli vertrekken we rond 8u uit Enkhuizen. We steken het Markermeer over en varen door de Oranjesluizen Amsterdam binnen. Rond 13u liggen we vast in de kleine Aeolus haven. Onderweg zien we voor het eerst sinds april in Blankenberge nog es een Belgisch jacht. Dichtbij de Aeolus haven ligt een pont waarmee het kanaal oversteken en aanmeren aan het centraal station. Amsterdam is uiteraard een hele mooie stad om in te verdwalen. Je kunt hier driemaal door dezelfde straat lopen zonder het door te hebben. Maar eigenlijk valt de stad tegen als je met kinderen op stap bent. Het is er heel druk, er zijn veel werken waardoor voetpaden ed onderbroken zijn. Daarenboven heeft men hier duidelijk de kaart van de fietsers getrokken waardoor men nergens de kinderen kan laten wandelen zonder het gevaar dat ze door een fietser omver gereden worden, en door de geparkeerde fietsen op de voetpaden moeten we ook vaak met de kar op straat rijden. Eerlijk gezegd hebben we er zo niks aan dus we beslissen om maar es het traject naar huis te bekijken...
Na Leeuwaarden varen we de staande mast route verder. Amsterdam staat nog op ons verlanglijstje, maar we varen er niet in 1 dag naartoe. We maken nog een eerste tussenstop in de passantenhaven van Sneek, en de volgende dag varen we door naar Enkhuizen. De wind is inmiddels goed komen opzetten, en het is minder warm. We hebben de kinderen een strand beloofd (in Enkhuizen), maar dat valt in die omstandigheden niet mee. Nog maar snel es door Enkhuizen wandelen; eigenlijk weer een leuke stad. Maar we moeten door. Nu we zo dicht bij huis zijn, zit de mot er een beetje in. Ook de kinderen beginnen steeds meer over thuis te praten...
De volgende halte wordt Leeuwaarden. De bruggen in Dokkum worden bediend vanaf 9u en we varen mee met de eerste karavaan, alles samen een tiental jachten. De bruggen worden hier bediend door dezelfde brugwachter die met zijn fiets van de ene naar de volgende brug rijdt. Dus als de laatste van de karavaan een brug gepasseerd is, is de eerste alweer aan het wachten aan de volgende brug. Dit zorgt ervoor dat het tussen twee bruggen soms heel druk wordt, en je moet uitkijken om nergens vast te lopen tijdens het laveren tussen alle boten. Na Dokkum loopt de staande mast routen tussen en door kleine prachtige dorpjes als Burdaard. Iets na 12u komen we in Leeuwaarden aan. Aangezien de brugwachters hier een middagpauze houden tussen 12u en 13u moeten we nog een uur wachten. We meren aan langs de kade. Ik hou de diepgang terug goed in de gaten, maar er is nog een ander probleem bijgekomen: de bomen die over de kaaimuur hangen. Ik heb het te laat door, met als gevolg een tak in de verstaging. Stipt om 13u gaan de bruggen terug open en kunnen we Leeuwaarden binnenvaren. We leggen aan in de Prinsentuin, het stadspark. Het is zondag en opnieuw een warme dag, dus er liggen veel mensen te zonnen. Ook es een andere omgeving dan een jachthaven... In de namiddag wandelen we door Leeuwaarden. De stad is een stuk groter dan Leeuwaarden, met een oud gedeelte, een winkelcentrum en een uitgebreid zakencentrum van torengebouwen. Tussendoor water en grachten. De heel stad ligt er precies wat verlaten bij. Daarna nemen Jeaune en Febe nog een duik in het (frisse) water.
Om 7 u ' s morgens maken we ons weeral klaar voor de lange dagtocht. Op het moment dat we ons losmaken komt ons eerste zeilersteam naast ons liggen om te vertellen dat hij deze morgen al zijn wetsuit heeft mogen aantrekken om een visnet uit zijn schroef te halen. Brrrrrr, nu ja iedereen zijn eigen manier om direct fris en monter te zijn... haha 2 maal pech voor dat zeilerskoppel...Hopelijk nu meer geluk.Nu zijn we echt klaar voor vertrek. Alles verloopt vlot , er is wel af en toe motregen en dan weer warm...De kinderen zijn heel flink , we kunnen niet klagen. Om 18 u lopen we de robbengatsluis in Lauwersoog binnen met 6 boten , we kunnen er net allemaal in. we vinden een leuk plaatsje en we drinken er ne goeien op. Het zijn twee lange dagen geweest, en er is hier een mooi speelplein dus we blijven hier zeker nog een dag!
7 u 's morgens , we maken ons op om aan onze koninginnerit te beginnen. De tocht waar we eigenlijk het meest tegenop zien.De kinderen weten dat ze een lange tocht voor de boeg hebben en zijn een beetje krevelig.Joachim doet een laatste briefing met de andere zeilers en we kunnen beginnen aan ons geplande 14 uren tocht indien we een gemiddelde kunnen varen van 5 knopen en zonder andere tegenslagen. Wij lopen als voorlaatste de haven uit. Even verder op zien we dat onze eerste compagnon al problemen heeft. Hij wil het grootzeil trekken maar die zit halverwege muurvast. Hij probeert met alle macht beweging in zijn zeil te krijgen maar het heeft geen zin. Daarbij kunnen we hen ook niet helpen. Vermoedelijk heeft hij toen we in de storm zaten naar cuxhaven zijn zeil met een plooi moeten binnentrekken. We zien hem terugkeren naar de haven en denken dat ze nu wel heel hard moeten balen want je krijgt maar weinig kansen om te vertrekken en als je dat mist kan je weer dagen of langer vastliggen.Wij zeilen met de drie andere verder. In de voormiddag zijn de kinderen nog altijd krevelig, maar kunnen zich wel bezighouden met bellenblazen, schommelen en boksen op de bolfender die we aan de giek hangen enz.. Na het middageten stoppen we ze in bed en zelfs Jeaune valt tijdens haar rustmomentje in slaap. De vaartocht zelf verloopt volgens plan en door de genakker kunnen we zelfs een tandje bij steken. De deining gaat zo een beetje op en af maar er is niemand die ziek wordt.Gelukkig, of het zou een zeer lange tocht kunnen worden.Gedurende de dag kijk ik regelmatig achter mij of de eerste afgevallen zeilers eventueel toch nog zijn vertrokken maar ik zie ze niet .Om 19h30 lopen we net voor hoogwater Norderney binnen, we hebben dus nog net de stroom iets mee. De haven is overvol en we vinden niet onmiddellijk plaats.Daar hadden we nu echt geen zin in na zo'n lange dag.We zien onze vrienden van de Avalon liggen en gaan tegen hen aanmeren. Als we de beentjes willen strekken moeten we over drie boten lopen om aan het ponton te geraken. Joachim en ik drinken een glaasje wijn terwijl de kinderen gaan spelen. We krijgen allebei "de klop van de hamer" . We bespreken of we morgen vertrekken of niet en het blijkt wel een ideaal "weergat " te zijn. Ook hier kan je eventjes vastliggen als je niet het goede weer hebt.Deze zeiltocht zou 12 uur in beslag nemen maar we weten op dat moment niet of we dat zien zitten.Op het moment dat we willen terugkeren naar de boot zien we aan het eerste tafeltje de zeilers zitten die zijn moeten terugkeren naar Cuxhaven. ze zijn cuxhaven binnengelopen, vlug een goede plaats gezocht om aan te meren en hebben redelijk snel het zeil terug losgekregen om daarna weer te vertrekken. Gelukkig maar.... De andere zeilers komen er ook bij en na een discussie beslissen we toch om de volgende dag er weer voor te gaan. Ik ben wel moe maar zal ook blij zijn dat deze laatste zware tocht voorbij zal zijn en dit vooral voor de kids.
Cuxhaven is een stad waar niet zoveel te doen is, maar door zijn strategische liggen is dit een echte passantenhaven. Er is een speelplein bij de haven, dus met de gastjes zelf hebben we niet al te veel moeite. Hier liggen jachten te wachten om de oversteek te maak naar Norderney, sommigen liggen hier al anderhalve week. De weersverwachtingen worden hier op de voet gevolgd, want samen met nog enkele nederlandse schippers wachten we op goed weer om de oversteek te maken naar Norderney. Dit is een lang onbeschut traject zonder echte vluchthavens, dus slecht weer tijdens de oversteek is het laatste wat we willen! Hier zal het weer dus bepalen wanneer we gaan terug zijn, je kunt hier makkelijk 1 a 2 weken vast liggen. Er wordt druk overlegd wanneer het beste is om te vertrekken, en ik heb het gevoel dat ik niet de enige ben die zenuwachtig is voor deze overtocht. Er moet met veel zaken rekening gehouden worden (stroom op de Elbe bij vertrek, diepte en getij op Norderney bij het verwachte uur van aankomst, de wind, de deining, en ik wil ook vermijden om in het donker te varen). We komen tot het besluit dat dinsdag 2 juli om 8u het moment wordt om te vertrekken! We hebben dus nog een tweetal dagen om terug op ons positieven te komen, kleren te wassen, en de boot in orde te brengen.
Zaterdag 29 juni, we hebben nog een kort stukje af te leggen naar Cuxhaven (15 mijl). Uiteraard wachten we tot de stroom op de Elbe gunstig is. Om 8 uur gooien we los uit de drukke wachthaven van Brunsbuttel, en een half uur later mogen we de sluis binnenvaren wamen met nog 3 andere jachtjes. De weersvooruitzichten zijn gunstig, maar als we even voorbij de sluis zijn, merk ik dat de wind aanwakkert. Pal op kop uiteraard. Na een uur op de Elbe hebben we 30 knopen wind tegen en zitten we in de zo gevreesde 'wind tegen stroom' situatie waarbij hoge korte golven zich opbouwen. Ik sleur aan de helmstok om de boot zo stabiel mogelijk te houden maar af en toe kan ik niet vermijden dat de neus heel hard in een golfdal terechtkomt en het water meters ver wegspat. Bij de andere boten gaat het al niet veel beter. Ik volg een duits jacht waarvan ik de schipper nog voor het vertrek gesproken heb. Hij heeft dit traject al verschillende keren gedaan. De wind wakkert zelfs nog aan tot 35 knopen, dit heb ik in die omstandigheden nog nooit meegemaakt. De kinderen blijven ongelofelijk rustig. Febe gaat slapen nadat ze even vervelend is komen doen in de kuip, Jeaune blijft rustig bij ons in de kuip zitten en Jonah zit binnen te kijken naar een video van Hopla. Hoewel we meer dan 7 knopen vliegen heb ik het gevoel dat dit een eeuwigheid duurt. Eindelijk komt de jachthaven van Cuxhaven in zicht, en kunnen we de vaarroute oversteken. Maar nu komen de golven van langszij in en de boot slingert hevig van links naar rechts. Net voor de haveningang worden de golven reusachtig. Bij een van die reuzen vliegt Vanessa van de ene kant van de kajuit naar de andere, over de kajuittafel en pal op Jonah. Even kan ze haar tenen niet meer bewegen, maar al snel blijkt dat het toch niet gebroken is. Verder nog wat kneuzingen aan de schouders en de nek, maar gelukkig niks ernstigs. De stroom voor de haveningang is enorm en ik moet meer dan 45 graden tegensturen om toch de ingang niet te missen. Het lukt en ineens liggen we weer op stil water. Zalig! Terwijl ik de boot klaarmaak om een box binnen te varen is een van de andere jachten op de schuine muur van de haven vastgevaren. De schipper staat aan zijn roer en probeert toch nog los te komen maar de wind blijft hem hard tegen de kant duwen. Zijn vrouw staat op de neus te zwaaien met een touw, waarmee ze wil vragen of we hen willen lostrekken. Ik vaar langszij, niet te dicht zodat ik ook niet vast kom te zitten (ik denk dat wij dieper steken dan hij) en niet te ver zodat ze het touw kunnen werpen naar Vanessa. Ik moet ook zorgen dat de boot blijft lopen of we worden zelf ook tegen de kant geduwd. Na drie pogingen lukt het om het touw aan te nemen en op een kikker bij ons vast te leggen. Ik moet extra gas geven want door de ruk aan het touw kom ik zelf stil te liggen en ik dreig ook tegen de kant te gaan. Gelukkig komt de duitser los en kunnen we beiden snel van de schuine kant wegvaren. Het binnenvaren in de box gebeurt zonder problemen. Nog de boot goed vastmaken en nu wil ik even helemaal niks meer te maken hebben met boten!
Vrijdag 28 juni staan de kindjes opgewonden op want het is feest. Jonah en Febe zijn superblij met de versiering en cadeautjes. Na heerlijke croissantjes gaan we nog even op stap !Op de middag trakteren we de kindjes op een Mc donalds en maken we ons klaar om te vertrekken naar brünsbuttel. We varen nog een 6tal uur (in de regen) tot we in Brunsbuttel aankomen. Daar ligt een wachtponton net naast de sluis van de grote boten. Echt rustig liggen we er dus niet want die grote boten veroorzaken wel wat deining en tegenstromen. Het is daarenboven redelijk druk, dus we leggen ons vast langszij een andere boot.
