Ik ben Yannick Aerts
Ik ben een man en woon in Limburg (België) en mijn beroep is Student accountancy-fiscaliteit.
Ik ben geboren op 24/04/1985 en ben nu dus 40 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Motorrijden.
Ik ben een leergierige kerel met zin voor ondernemen. Een 9 tot 5 job zegt me niets. Doe mij maar een commerciële job, w
Doordat Nico en Ellen wat opstopping hadden onderweg, arriveerden ze pas tegen de klok van zeven. Na mijn appartementje te laten zien en alles te hebben uitgeladen vertrokken we met zijn allen terug naar België. Tijd voor even naar 10 jaar Haldex te gaan was er niet meer en met Nico gekleed als linkse rakker ging dat natuurlijk ook niet echt, LOL. Wel hielden we even halt bij een Mc Donalds. Per slot van rekening hadden we alle drie nog niet gegeten.
Bolle bolle bol?! Buik is vol! We lesten nog even de dorst van de ML en vervolgde onze trip. Deze liep, in tegenstelling tot de eerdere keren dat ik terug ging naar Belië, over kronkelende wegen. Ik had er om eerlijk te zijn niet echt vertrouwen in. Ik had noch met papa, noch met Raf, noch alleen, die route gebruikt om naar huis te rijden.
Het was een ideaal baantje om met de moto te doen. Heerlijke lange doordraaiers die werden afgewisseld door bochtjes waar je hem van het ene oor op het andere kan leggen. Om er nog wat variatie in te brengen kwam er ook nog een stukje over een industriepark aan te pas.
Na enige tijd lagen de bochtige binnenwegen achter ons en cruisede we over de Duitse autobahn naar huis. De hemel was ondertussen al helemaal zwart, maar helderde om de X aantal seconden op door heftige lichtflitsen. Kilometers aan een stuk genoten we van het schouwspel tot we uit het niets het onweer indoken. We zagen gewoon geen hand voor ogen meer. Gestoord! Dit had ik nog nooit meegemaakt. Ok, het onweer dat ik over mijn klote kreeg toen ik samen met papa naar huis reed was heftig, maar dit 20km/h op de autostrade en geen enkele wegmarkering die zichtbaar was.
We overleefden het onweer en bouwden beetje bij beetje onze snelheid weer op. Uiteindelijk kwamen we een kleine 4u na ons vertrek aan in Zonhoven en was het al snel bedtijd.
Zaterdag
Ik was vorige week naar een auto gaan kijken en zatedag was het tijd om deze te gaan oppikken. Ik kon Liesbeth haar nummerplaten even lenen ( verzekering voor een dagje overgezet) en papa had me op een andere manier een handje toegestoken J. Het enige wat ik nu nog moest zien te regelen, was hoe ik de wagen van bij de verkoper tot thuis zou krijgen Geen sinecure als je zelf enkel een motorrijbewijs hebt.
Uiteindelijk bleek Nico zijn idee het juiste te zijn. Ik belde mijn beste kameraad Philippe op en al vlug was alles in kannen en kruiken. Ik pikte hem met de moto op en hij zou de wagen dan naar huis rijden.
Zo gezegd, zo gedaan. Nog geen half uurtje na we onze plannen hadden gesmeed zaten we beiden al in het zadel. Het gas ging er op, maar helaas was het haast enkel gas rechtdoor. (120km autostrade).
Bij het oppikken van de wagen sloegen we nog even een babbeltje met de verkoper en na alles te hebben afgehandeld volgde Philippe me met de auto naar huis. De rit verliep vlot ( we deden er wel wat langer over dan over de heenreis) en na een uurtje stond de wagen thuis veilig op de oprit. Alles was in orde zei Philippe me. De auto bolde zacht, had voldoende grip en reageerde zo als het hoorde. Bovendien viel het verbruik ook zeer goed mee. Dat was het enige dat me deed twijfelen bij de aankoop van de wagen. Ok, een automaat verbruikt iets meer dan een handgeschakelde, maar tijdens de testrit op de autostrade slurpte de auto een 8l ( motor was wel koud).
Bij het nakijken van het verbuik tijdens de laatste rit kreeg ik een 6,6l te zien. Mooi als je weet dat de snelheid niet constant was.
Op hetzelfde moment dat ik mijn auto was gaan halen, had Ellen de hare ook opgepikt. Allebei hetzelfde merk, dezelfde kleur en beide een automaat. Enkel het model, de motor en uitrusting zijn verschillend. Nu nog zien dat we beiden ons rijbewijs halen, lol.
Na de zware uitgave was het tijd om terug wat geld te incasseren. Degene die naar mijn moto kwam kijken besloot hem te kopen. Ik ben wel een 200 onder mijne prijs die ik eigenlijk wou gegaan, maar ja nu is hij weg en anders stond hij er alleen maar te staan. Als ik nog even de 2007 in rekening breng blijft de balans positief. 800 winst op de 2007 en 500 moeten laten vallen op de 2005. Had ik meer tijd gehad en moest de moto niet weg, dan was ik er zeker van dat ik er de prijs voor had gekregen die ik wou. Ach ja, thats life. Sometimes you win, sometimes you lose. Zolang de balans maar positief blijft is het goed.
Zondag:
Opstaan, wassen, valiezen klaarmaken, afscheid nemen en de trein op. Dit om in totaal meer dan 8u onderweg te zijn! Echt kut omdat je er met de wagen slechts de helft van de tijd over doet. Laten we dus maar snel dat rijbewijs hebben hé.
Momenteel is het 16:30, zit ik in Thionville en zit ik al een aardig stuk over half weg. Nog iets minder dan 2,5u te gaan en ik ben op mijn appartementje. Dan zullen we alles uitpakken en op orde zetten.
Zo ik ga hier moeten afsluiten. Mijn batterij is plat (had nog ff wat gewerkt).
Maar eerst wil ik toch nog even kwijt dat er weer raar volk op den trein zit. Dit maal zijn het twee flikkers eerste klas. De enen is den andere de Franse taal meester aan het maken en fuck man het valt nu wel echt op dat Frans een homotaal is, LOL. De jongste leest hardop voor uit een boekje en de oudste verbetert hem als hij fouten maakt. Op tijd en stond komt daar dan ook nog eens een streling of lieve blik bij. Gewoon te degoutant om aan te zien.
Na een ellendig begingaat het hier al wat beter. Ook al staan hier nog een meubels Ik voel me al een beetje op mijn gemak.
Op het werk ging het ook best lekker. Ik ben alles wat aan het opbouwen en denk dat het binnenkort echt wel druk wordt. Dan krijg ik heel wat info binnen die ik moet verwerken en moet ik beslissingen nemen. Gene kak, veel stress, maar wel zalig om te doen.Eerst zal er wel een leerproces aan vooraf gaan en er zal ook trail en error plaatsvinden. Hopelijk gaan we dan niet te veel op ons gezicht J.
Morgen is het weer vrijdag en dat betekend dus dat ik weer naar huis ga. Deze keer moet ik echter niet uren in de trein zitten want Nico komt me samen met Ellennaar hier om wat spullen af te droppen en mij op te pikken.
Normaal gaan we dan ook nog even langs op het werk voor een feestje, maar ik weet begot nog niet of ik ga gaan. Ik wil op tijd thuis zijn, maar ook het feit dat een collega me tegen mijn schenen heeft geschopt zit er voor iets tussen. Ik kreeg er gewoon het schijt van! Te mottig om iets op een vriendelijke toon te zeggen, ne merci kan er niet van af, uit de hoogte doen Ik heb dan maar ff gemaild da ik de stupkes kreeg en gevraagd waarom hij/zij altijd op mij zit te kakken. Het antwoord was dat hij/zij zegt wat hij/zij denkt. Amai, iedereen da moest doen wat een circus zou het dan wel niet worden. Ach ja, dat weten we dan ook weeral hé.
Na een ellendig begingaat het hier al wat beter. Ook al staan hier nog een meubels Ik voel me al een beetje op mijn gemak.
Op het werk ging het ook best lekker. Ik ben alles wat aan het opbouwen en denk dat het binnenkort echt wel druk wordt. Dan krijg ik heel wat info binnen die ik moet verwerken en moet ik beslissingen nemen. Gene kak, veel stress, maar wel zalig om te doen.Eerst zal er wel een leerproces aan vooraf gaan en er zal ook trail en error plaatsvinden. Hopelijk gaan we dan niet te veel op ons gezicht J.
Morgen is het weer vrijdag en dat betekend dus dat ik weer naar huis ga. Deze keer moet ik echter niet uren in de trein zitten want Nico komt me samen met Ellennaar hier om wat spullen af te droppen en mij op te pikken.
Normaal gaan we dan ook nog even langs op het werk voor een feestje, maar ik weet begot nog niet of ik ga gaan. Ik wil op tijd thuis zijn, maar ook het feit dat een collega me tegen mijn schenen heeft geschopt zit er voor iets tussen. Ik kreeg er gewoon het schijt van! Te mottig om iets op een vriendelijke toon te zeggen, ne merci kan er niet van af, uit de hoogte doen Ik heb dan maar ff gemaild da ik de stupkes kreeg en gevraagd waarom hij/zij altijd op mij zit te kakken. Het antwoord was dat hij/zij zegt wat hij/zij denkt. Amai, iedereen da moest doen wat een circus zou het dan wel niet worden. Ach ja, dat weten we dan ook weeral hé.
De eerste werkdag zit er op. De voormiddag vloog om en doordat de agenda goed gevuld was ging ook de namiddag redelijk vlot voorbij. We werken tot iets voor zeven om dan naar de trein te hollen. Deze had ik om 19:12.
Eer ik de trein zou pakken moest ik nog geld afhalen om mijn huur te betalen. Ik ben dus weer enkele honderden euros armer. Gezellig is anders. Als klap op de vuurpeil zat mijn kaart nog vast in dat kutmachien! De bankautomaat begon te flippen en slaan op het scherm hielp ook niet veel. Ik had nog maar 10min tijd om mijn trein te pakken en dan kan je zo een toestanden missen als kiespijn.
Ik flipte haast door. Zonder bankkaart zou ik geen stap meer kunnen zetten. Ik trachtte het hoofd koel te houden en uiteindelijk kwam mijn kaart terug uit de automaat. Geld afhalen ging echter niet want het spel bolde dus voor gene meter.
In sneltreinvaart wandelde ik naar de trein en ik kon nog net op tijd een ticketje kopen aan de automaat zodat ik op de trein kon springen. En ja toen begon het. Ik kwam tot rust en moest geen werk meer verrichten. Ik had tijd om na te denken en dat maakte me gek. Ik kon weer stilstaan bij alles: Een leeg appartement, geen vriendin of vriend die op je wacht of hallo zegt als je binnenkomt niets! Leeg was ik, helemaal leeg. Dan kwam er weer die vraag: Waarom? Waarom maak ik het mezelf en andere toch zo moeilijk? Is het dit allemaal waard?
Ik vond geen kracht meer om met een lach door de straat te wandelen. Mijn jas hing over mijn arm, mijn hemd was open geknoopt heel de wereld rustte precies op mijn schouders. Ik had geen kracht meer om mijn gevoelens achter een lach te laten schuilen, het ging gewoon niet. Mijn mondhoeken hingen omlaag en de blik in mijn ogen was nog leger dan een bodemloze put. Rondom mij hoorde ik niets meer. Ik was verdwaald in mijn gedachten en wilde de weg ook niet terugvinden. Ik wandelde op automatische piloot en het kon me geen reet schelen of ik omver gekegeld zou worden of niet.
Aangekomen op mijn appartement ging ik samen met mijn huisbaas geld afhalen. Het is een rare kerel. Hij is al vaker gescheiden dan het aantal Nederlandstalige zenders je terugvind op je televisie. Ik moet niet veel van hem hebben, maar dat zal wel normaal zijn zeker?
Verder hebben madam CTF en hare vriend Tengere moetzak hier zelfs boven de lampoelen hebben uitgedraaid. Ik heb daar enkel licht op de badkamer. Dus ik kan me nog net wassen. Een spiegel hebben ze ook niet laten hangen. Ik scheer me dus op de tast en check op de trein of ik er niet te belachelijk uitzie.
Ahja in het dorpe is er dus echt niets buiten wat ik vorige keer opnoemde. Er zijn 3000 inwoners in heet het dorp en er is slechts een tabak/bakker/krantenwinkel. Een slager of supermarkt vind je pas een kleine 10km verder.
Morgen zal de dag wat gebroken zijn. Ik moet nl om 14u samen met een collega naar de arbeidsgeneesheer. Dat zou een uurtje ofzo duren dus daarna zal ik nog wat kunnen doorwerken. Ik kijk gewoon om hoelaat ik de laatste trein heb zodat ik kan vluchten in mijn werk en niet te veel moet stilstaan bij de rest.
Wat de avond brengt weet ik nog niet. Het is nu 21:15 en ik denk dat ik nog wat ga surfen en/of in bad ga.
Wat me net te binnenschiet het is vandaag de dag 1 jaar geleden dat ik naar Nantes vertrok. Fuck wat gaat de tijd toch snel. Ik herinner me het alsof het was gisteren. Samen met Ellen, Nico en Liesbeth naar daar met de auto. Twee dagen in een herberg slapen mijn broerna een dagje zien vertrekken en na 14 heerlijke dagen mijn vriendin terug naar België laten vertrekken.
De voorbije week, was het de laatste week van de maand en die is, tot op heden, altijd al rustig verlopen:
In het eerste deel van de week zette samen met Claude mijn fouten recht en in het tweede deel hielp ik hem nog even met zijn taken en schakelde ik volledig over op mijn eigen werk.
De fouten die ik maakte waren geen super erge fouten, maar ik voelde me toch kut. Zeker doordat er dingen bijwaren die ik had kunnen verhinderen als ik mijn verstand wat meer gebruikte (iets gedebiteerd ipv gecrediteerd). Voor de rest viel het al bij al nog wat mee.
Ook heb ik wat aan de Belgische boekhouding gewerkt. Daar heb ik wat facturen voor in geboekt en wat bankverrichtingen uitgevoerd. Zo heeft Sylvie het wat rustiger. Naar de toekomst toe ga ik dat helemaal van haar overnemen zodat ik toch nog wat voeling blijf houden met Haldex NV en met de boekhouding in het algemeen.
Gedurende de hele week had ik, zoals steeds, contact met Haldex Aycliffe. Zoals jullie weten of niet helpen zij mij met de klanten uit de UK/ De band met die collegas is eigenlijk super! Ik krijg de info die ik vraag en soms kan ik ze ook nog helpen met iets. Om goed te zijn zou ik eigenlijk ook zo een band moeten kunnen scheppen met collegas vanuit andere vestigingen.
Voor de afdeling in België is dat min of meer al in orde, maar van de rest weet ik nog niet zo veel. Hoog tijd om er aan te werken dus!
Even tussendoor: Elke keer ik de trein van of naar Stras neem is er paspoortcontrole van de flikken. De ene keer is die controle al wat grondiger dan de andere. Mij hebben ze dit keer niets gevraagd. Ik denk dat ik er nogal Frans uitzie met mijn veel te lang haar en 3dagen baard.
Van een overijverige controleur heb ik nog geen last gehad. Wel zijn mijn tickets al gecontroleerd in België. Moest datniet zijn gebeurd had ik 30 in de pocket.
Voilà,
Ik ben onderweg naar mijn appartement. De trein van Brussel naar Straatsburg sloot perfect aan met die van Marienthal. Ik moest slechts 10min wachten. Hoelang ik op de huisbaas ga moeten wachten weet ik nog niet. Ik heb hem al verschillende malen gebeld, maar hij neemt niet op. In het slechtste geval ga ik nog 2uur moeten wachten eer ik op mijn appartement kan. Gelukkig is het goed weer en vallen die 2 uur wel eventueel te overbruggen.
Er is wel geen aars te zien in het dorpje. Enkel een kerk met aangrenzend klooster die pal tegenover mijn appartementje staat, een restaurant en een hotel. We zullen dan maar eens op verkenning gaan. Misschien kom ik wel nog wat andere dingen tegen.
.
Rond half acht was ik op mijn appartementje. Het ziet er hier redelijk proper uit, maar ene muur ga ik toch wel verven denk ik. Die kleur staat me echt niet aan. De rest van de muren is wit en dat gaan we zo laten. We gaan daar enkel met wat muurstickers werken om het wit wat te breken.
Voor de rest staat hier nie veel. De keuken, een hoge tafel en dat is het zo wat;. Boven hebben we dan nog de badkamer en die is wel ok (klein maar er is een bad).Een bed heb ik nog niet, dus de eerste week of weken zal ik pitten op een kampeermatje. Ne spiegel heb ik ook niet dus scheren zal een helse opaven worden. We zullen de camera als spiegel mogen gebruiken en de rest is op de tast.
Gelukkig heb ik internet van de een of andere buur. Anders zou het nog erger zijn geweest om hier alleen te zijn toegekomen. Iedereen kent het spreekwoord (of is het nu een zegswijze? ) je weet pas wat je mist als het er niet meer is en dat ondervind ik nu aan de lijve.Het is toch allemaal gene kak. Achja kop op en we slaan er ons door. We zijn weer een ervaring rijker é.
Wat staat er deze week op het programma:
Maandag
Iedereen is terug op kantoor, dus dan zullen we zij die terug uit vakantie komen even moeten updaten over hoe wat er allemaal is gebeurd tijdens hun afwezigheid.
Met Claudine ga ik smorgens even rond de tafel moeten zitten; Een van onze Engelse vertegenwoordigers heeft in de namiddag een bespreking met een grote klant. Aan ons om uit te pluizen hoeveel krediet we de klant maximum kunnen toestaan. Eens die info is vergaard brief ik de vertegenwoordiger en deel ik hem nog een huidige stand van zaken mee.
De weekrapporten zal ik ook nog moeten opstellen en de verwerking van de gegevens van de verschillende vestigingen zal ook wel op gang komen.
Voor de rest Het is maandafsluiting dus de stressmeter zal weer de hoogte inschieten en we zullen wat overwerk moeten verrichten.
21:42, Ik zit op minder dan een uur van Straatsburg. Als alles goed verloopt lig ik om iets na elf in mijn bed. Eerst nog even mailkes checken of er niets speciaals is gebeurd.
Het weekend was weer heerlijk. Ik heb echt van elke minuut genoten. Het is zo een zalig gevoel om mijn vriendin na een werkweek weer te kunnen omarmen. Gek doen met elkaar, dicht tegen elkaar aankruipen, haar als laatste zien als je je ogen sluit en haar als eerste weer zien als je je ogen opent. Fuck man een heerlijk gevoel. Je beseft pas wat het is als je het moet/ hebt moeten missen.
Zoals ik eerder al vertelde moest ik zaterdag naar een babyborrel. Ondanks de felle inleiding ging het er zeer los aan toe: We werden met een shuttle opgepikt en naar de grote vijver gebracht waar het allemaal doorging. Alles was tot in de puntjes verzorgd. Spijs en drank in overvloed en aangenaam volk om mee te praten.
Rond half zeven waren we er vandoor en na een korte tussenstop waren we alweer op stap. Dit maal naar vrienden van Ellen haar ouders. Fijne mensen en ne fijne babbel gehad.
Drie uur later waren Ellen en ik weer in Houthalen en na ons te hebben verfrist was het bedtijd J.
Ohja Ik ben niet naar de Focus kunnen gaan kijken, dat is iets voor volgende week. Met een beetje geluk staat hij binnenkorthier in de garage te pronken.
Wat mijn appartement betreft ik ben nog niet zeker dat ik er ga intrekken. CTF heeft mij bij mijn klote gepakt. Eerst laat ze het appartement zien alles is ok voor mij, ik teken dus het contract en achteraf komt ze ff zeggen dat de keuken, het vuur enz er niet bij is daar zou ik extra voor moeten betalen. Ik kon haar vettige zetels zelf kopen. Fuck man, ik wil niet weten wa daar in is gebeurd. Dat ze hunne rommel maar zelf opruimen. Ik ben niets met de nest van een ander.
Swat ik liet alles ff bezinken, maar ga morgen toch even alles is goed navragen. En als die keuken er werkelijk niet gaat zijn mag ze me mijn geld teruggeven.Ze heeft er eerst voor gezorgd da ik niks anders had kunnen zoeken en nu lapt ze me dit, ferm madam. Ik begrijp het toch niet echt. Ze koopt een nieuw appartement met hare vriend met keuken en al in en dan willen ze nog al de rest van het ander appartement, dat ik huur, apart verkopen Zo ziet ge maar, niet iedereen gunt de andere iets.
Voilà, we zitten weer op de boemeltrein naar huis en dan is het hoog tijd voor mijn wekelijks verslagje:
Ik heb dus moeten rennen om de trein te halen. Hij vertrok om 14:36 en ik zat om 14:27 pas op een stampvolle tram die geen kl*te vooruit ging. Tot overmaat van ramp bleef dat ding ook nog even in de tunnel voor het station even wachten om een kruisende tram door te laten. De minuten waren reeds weggetikt. De deuren gingen open om 14:35 dus errestte mij slechtsenkele seconden. Gelijk nen haas over het gebergte stoof ik van de tram om mijne trein alsnog te halen.
TE LAAT!!! Fucking shitnest! De trein missen betekende gewoonweg een kleine ramp. Ik dacht echt dat ik bescheten ging uitkomen. Al dat gehaast voor den hond zijn kont.
Buiten adem kwam ik aan op het perron en inderdaad, gene trein meer te zien. 2 sec later besefte ik dat ik eigenlijk nog op tijd was. Er stonden immers immens veel mensen nog op het perron en idd enkele seconde later kwam de trein aan. Uitgeput settelde ik me in een zetel.Pas na een half uur was ik goed en wel terug bekomen van de inspanning (jaja, lui zweet is rap gereed). Momenteel zit ik in Thionville ( of hoe het ook heet) en ben ik al van plaats veranderd. 5uur aan een stuk opeengepakt zitten met 3 Walen is ook niet je dat é.
De beenruimte is er nu, ik zit goed, heb wat facturen geklasseerd, maar de vrouw lang mij is hier een heel bos aan het omzagen! Het is haast zo erg als CPX zijn vrouw.
Okhoe was mijn week wel de start was weer stressy (hoe maandag was weten jullie al) , maar naarmate vrijdag dichterbij kwam werd het relaxer. Doordat er heel wat bedrijven de verschillende Europese landen gesloten zijn, rollen er niet zo veel betalingen binnen. Ik kon het werk van Claude dus redelijk snel afwerken en mij focussen op mijn eigen taken. De taken van Claude gingen ook sneller doordat ik al wat ervaring had en dat ik niet ging zoeken achter details als die niet gegeven waren.
Toen Claude donderdag terugkwam bleek dat ik ook wat fouten had gemaakt. Ik vond het kut, maar ja wie niets doet kan niets verkeerd doen en is ook niet opportuun om verschillende taken na een beknopte uitleg in detail correct af te werken. Ik ben wel blij dat Claude terug is, zo ben ik van het saaie werk verlost. Alleen moet ik hem nog op een voorzichtige manier zeggen dat ik in de toekomst me niet meer ga bezighouden met al de uittreksels in te boeken. Wachten op het ideale moment dus. Helaas kan dat nog even duren, want hij heeft nogal wisselende stemmingen, LOL. De ene keer maakt hem heel de dag door plezier en de andere keer zegt hij weer een hele week niks.
(Pfff da mens hier langs me hare naft geraakt maar niet op )In middels zitten we in Luxemburg en wijzen de wijzers van de klok vijf uur aan. Nog een hele tijd te gaan dus. WTF nu is er hier nog nen Stie opgestapt. Ne brede kerel, vriendelijk, maar zijne adem ruikt alsof hem dooi ratten in zijne mond bewaard.Hij zit hier zelfs bekan te spouwen, dégulas. Hopelijk ademt hij de rest van rit niet meer door zijne mond en trek ik niet scheef van de walm.
Wat staat er dit weekend op het programma:
Straks zal er niet veel gebeuren denk ik, misschien ff een pintje pakken en op tijd mijn bed in. Alhoewel, eens goed doorzakken zie ik ook wel zitten.
Zaterdag moet ik naar een babyborrel van de kleine van Bob v.d Echo en ga ik misschien nog even naar nen auto kijken.
Zondag ga ik als ik tijd heb nog ff naar ne Focus kijken en later op de dag is het weer tijd om de trein terug naar Stras te nemen en zal ik de tijd doden door wat te werken en wat dvdkes te kijken.
Mijn boekhoudpakket werkt dus nog niet. Ik me dus nog steeds niet onder mijn eigen account extern inloggen en dat is best wel vervelend. Gedurende de voorbije week heeft een informaticus mij verschillende mogelijkheden voorgesteld, maar geen enkele werkte. Het probleem bleek uiteindelijk te zijn dat ik geen toestemming had om extern te werken (lees: account was niet vrijgegeven). Hopelijk is het tegen vandaag in orde gekomen (straks eens checken als ik in België ben).
Dinsdag
Dinsdag was nog een dagje vol stress, maar het ging al vlotter dan de eerste dag van de werkweek. Ik moest Claude wel nog een aantal keren contacteren en niet alles verliep van een leien dakje. Nog steeds kon ik me niet echt bezighouden met mijn werk. De taken van Claude vergde meer tijd dan verwacht.
Ik dacht om dan net zoals op maandag nog wat over te werken, maar daar kwam niets van in huis. CTF stelde me voor om na het werk naar haar huisbaas te gaan en daar het contract te regelen (ik neem haar appartement over). Dus omiets na 17u stond ze al met haar autootje voor het raam van mijn bureau. Ik liet haar nog een tijdje wachten, sloot alles af en vertrok samen met haar richting huisbaas.
Man, man man! Wat ne zeikzak van ne huisbaas. De kerel vroeg meteen de kleren van mijn lijf. Hij wilde daar dat ik open en bloot mijn salaris zou zeggen. Ik vond dat CTF daar niet veel zaken mee had en wilde eerst niks lossen. Uiteindelijk noemde ik een bedrag op jaarbasis om hem content te stellen. Voor de rest hing maar de Vlaamse boer uit en deed alsof ik de vragen waarop ik niet wilde antwoorden niet verstond.
Voor de rest denk ik wel dat die kerel ok is. Alleen hoop ik dat ik het appartement mag verven want f*uck man, da roze behangpapier is nie da en de trap naar het eerste verdiep vult haast heel de kamer (hem witten zou al heel wat meer ruimten brengen).
Zij die bang hebben dat het een kakofonie van kleuren gaat worden moeten gene bang hebben. De daltonist krijgt hulp van zijn vriendin, de interieurarchitecte. Ook al hebben we nie bepaald dezelfde style het komt wel goed. Het belangrijkste da ik eerst moet hebben is een bed. De rest komt later (als ik Ellen laat doen is alles al direct ingericht, lol)
Na alles te hebben ondertekend en nog eens goed rondgekeken te hebben in het appartement vertrok ik terug richting Stras.
De avond was zoals steeds rustig, want buiten slapen, wat internetten en mij wassen gebeurd er niet veel op mijn kamer.
Woensdag
Het werk van Claude gaat steeds vlotter en vlotter. Voor een stuk omdat ik niet meer superveel tijd steek in facturen die ik niet vindt. Ge hebt dan zo van die paljassen die een overschrijving doen, maar niet zeggen welke facturen ze betalen. Als ze dan ook nog eens vergeten om een betalingsoverzicht door te sturen is het helemaal feest. Begin dan maar eens uit te zoeken op welke van de tientallen facturen de betaling betrekking heeft.
Swat, ik jaag me er niet meer in op. Er zijn wel zinvollere dingen dan een half uur te zoeken naar een speld in een hooiberg. Zoals bijvoorbeeld de kredietlimieten checken en de betrokken personen op de hoogste stellen. Bvb: Coface update me dat we de kredietlimiet van klant X best verlagen met 60% of dat we een bepaalde klant geen krediet meer verlenen è het feest kan beginnen:
Ik neem de balans die ik met Wim heb opgesteld er bij zodat ik de belangrijkste info meteen bij me heb. Zo weet ik perfect bij we klant bestellingen plaatst, wie de vertegenwoordiger is, hoeveel facturen er nog open staan, hoeveel te laat
In sneltempo stel ik iedereen die met de klant werkt op de hoogte, licht ik mijn n+1 (en eventueel de nog hogergeplaatste) in. Ik geef mijn voorlopig advies en vraag de mening van de andere. Indien iedereen akkoord is wordt mijn advies opgevolgd. Als dat niet het geval is beargumenteert ieder kort en krachtig zijn opinie.Daarna ligt de bal weer in mijn kamp en geef ik mijn definitief advies.
Het is dan echt wel nice om de verschillende visies te zien en te beslissen wat we gaan doen.
Voor de rest heb ik nog wat klanten gecontacteerd en gevraagd om uitleg over hun reeds vervallen, openstaande facturen.
Donderdag
Net zoals al de hele week deed ik in de voormiddag de taken van Claude en in de namiddag combineerde ik die met mijn eigen werk. Gelukkig was het niet meer de stress van maandag en kon ik de Coface data wat lezen.
Maandag wordt het weer vliegen, maar het moet lukken. Desnoods blijf ik wel enkele uurtjes langer op kantoor.
Vrijdag
Ik ben nu onderweg naar huis en zit op een dikke 20min van Brussel. De trein is zeer goed gevuld en de Waalse controleur is bezeten van zijn werk (van een contradictie gesproken! ). Na elke tussenstop raast hij als ne wille bosaap door de trein op zoek naar nieuwe reizigers die geen geldig biljet hebben.
Tegen half drie, drie uur hoop ik in Hasselt te zijn en Ellen eens gaan te verrassen. Zij is nog altijd in de waan dat ik mijn trein pas in de namiddag in Stras heb. Dit omdat er op de site van de tgv geen melding was van een vroege trein en op de site van de nmbs wel.
Eens in Brussel is het afwachten hoe snel ik een trein heb en kijken hoe vol die trein zit. Het is per slot van rekening Pukkelpop en dat kan wel voor wat verkeersoverlast zorgen.
De ballen en tot in de week,
Yannickawa
Zaterdag en zondag
Ik had nog eens een echt weekend; een vrijdagavond, een hele zaterdag en een zondag die duurde tot 16:00 (om 16:07 trein Hasselt- Brussel, 17:42 Brussel- Straatsburg). Nu heb ik weer een kleine 5 uur voor de boeg waarin ik de tijd moet zien om te krijgen. Dit maal gaan we wat schrijven voor mijn blog en daarna gaan we een dvdke kijken. (zalig om terug een batterij te hebben die een 5u meegaat).
Dus zoals ik al zei had ik nog eens een echt weekend. Vrijdag was Ellen echt wel verrast. Ze hoopte een beetje dat ik toch eerder thuis was dan gezegd, maar had nooit gedacht dat ik ook werkelijk om 15.20u voor haar thuis stond. Ik heb echt gevlogen. Ik kwam na een gezellige rit Brussl-Hasselt aan in Kiewit, waar mijn mama mij kwam oppikken. Nog geen 10min later zat ik al op de moto naar Ellen. En 15min later waren we al terug samen op pad.
Zoals op zaterdag vaak het geval is, zaten we dit maal ook weer in Hasselt voor te shoppen (Ellen had weer heel wat interessante dingen gezien). Eens ze alles had gevonden placeerden we ons op het terras van de Groenen Hendrickx om de honger te stillen. De avond brachten we zoals steeds samen.
Zondag werd gebruikt om uit te slapen en alles rustig te doen; Rustig ontbijten, lang in het bad zitten
Nu gaat de dvd in de laptop en ben ik klaar voor 3u en 17min film Apocalypse Now!
maandag 18 augustus 2008
Gisteren hield de batterij het toch niet zo lang uit als gedacht. Het laatste stukje film heb ik dan maar in bed gekeken.
Vandaag was het net zoals vorige maandag FLIPPEUH! Van 8:30 tot 20:00 was het knallen geblazen. Ik krijg soms echt het schijt van dat eentonig werk. Zeker als ik dan nog eens moet gaan uitvissen welke betaling bij welke factuur hoort. Om er nog een schepje bovenop te doen, liep Atlas (een Excel bestand binnen Axapta) vast.
Niet echt gezellig als je een rapport op tijd af moet hebben. Door al die zever heb ik 20 à 30min liggen klooien om de nest weer aan het werk te krijgen. Laptop aan, laptop uit, laptop aan, laptop uit. Ik leek wel Homer die aan het spelen was met zijn bed, met het enige verschil dat ik er geen plezier aan beleefde.
Wat wel positief was, was dat ik eindelijk de KBC-uittreksels kunnen printen. Amai, dat heeft nogal wat ingehouden. Ik moet wel zeggen dat de service van Isabel & KBC super is.
Doordat ik de uittreksels kon afprinten kreeg ik wel een pak extra werk. Alle betalingen van 8 augustus tot vandaag heb ik er door moeten sleuren è nog een hele tijd mogen werken om alles in te boeken.
Morgen gaat het weer druk zijn, ik denk soms echt dat ik niet alles gedaan krijg. Achja daar leren we uit é. Het zal wel lukken. Knallen en laten zien wat ik waard ben nondedju!
FILO en geen LIFO, idd vandaag was ik als een van de eerste op kantoor en sloot ik de deur zoals eerder nog al gebeurde.
Het was een hectisch dagje. Ik heb tegen 200km/h moeten rennen, maar ben gelukkig niet gestruikeld.
Doordat ik afgelopen vrijdagvoormiddag een vergadering met Claudine had opstaan, had ik niet veel andere dingen kunnen doen. Een groot deel van de taken die ik vrijdag nog moest doen, kwam zo op maandag terecht.
Vooral in de voormiddag had ik het zwaar. Toen dacht ik even dat ik kopje onder ging gaan. Bepaalde klanten stuurden geen details door van hun betalingen, echt gezellig om dan te gaan zoeken wat ze wel en niet hebben betaald.
In de namiddag schakelde ik van Claude zijn werk even over naar dat van mij en dat liep lekker. De tijd die ik in het verleden nam om alles uit te schrijven loont dus. Ik had op geen enkel moment problemen met het opstellen van de rapporten en dat pepte me op. Alles liep zoals het hoorde.
Na de rapporten te hebben opgesteld contacteerde ik twee klanten. Bij een van hen zitten we in een lastig parket (klant neemt het dubbel aantal dagen krediet dan dat was overeengekomen. Ik voelde me wat in mijn kont gebeten omdat ik dacht een goede band met de klant te hebben. Ik gaf hem vertrouwen en hij schond het. Ik stelde daarom aan mijn collegas voor om de duimschroeven aan te draaien en vroeg hun achter hun mening van mijn aanpak. Allen van hen waren akkoord met mijn acties. Nu is het enkel nog afwachten of de klant gaat beseffen dat niet hij, maar wij hier de touwtjes in handen hebben.
Uiteindelijk sloot ik om 19.00 alles af en vertrok ik naar het station (30min à pied). Ik kwam droog aan, maar ondertussen is het keihard aan het regenen (heb om 20.00 mijn trein).
Deze avond ga ik nog even zien of mijn boekhoudprogramma ook op mijn kot werkt. Indien het werkt, kan ik s avonds al wat voorbereiden voor de volgende dag. Zo krijg ik hopelijk wat lucht en krijg ik mijn taken gedaan. De komende dagen zullen hectisch zijn, maar we gaan er voor. Ik heb er zin in en wil me bewijzen.
Na drie weken vakantie in België ben ik weer onderweg naar Straatsburg. Dit maal niet met de moto, maar met de trein. Ik zit hier veel comfortabeler als op de moto, maar ik doe er meer dan 5 uur over om van Brussel naar Straatsburg te sporen. In totaal zal de reistijd iets van een 7 uur zijn. Eigenlijk toch wel schandalig als je weet dat Brussel- Nantes in 4u gaat (met de TGV). Als ik in herhaling val, sorry.
Wat gebeurde in de afgelopen drie weken
De eerste twee weken bracht ik samen met mijn vriendin door, haar ouders waren per slot van rekening op vakantie zodat we het huis voor ons alleen hadden.
Door het erbarmelijke weer konden we niet echt veel genieten van de eerste twee weken. Voor ik het wist was week 1 om. Week 2 ging natuurlijk ook veel te snel. In die week ben ik wel achter het stuur gekropen. Ik leerde snel en was van plan om mijn examen nog voor mijn vertrek af te leggen, zo kon ik met de auto naar Frankrijk gaan ipv met de trein. Hoe alles verliep heb ik op mijn andere laptop neergepend. Als ik terug in België ben zal ik hetonline plaatsten (als het niet uit mijn hoofd gaat).
De laatste 10 dagen stak de zon eindelijk de kop op en kon ik samen met Ellen heel wat fietsen. Haast elke dag waren we onderweg. We gingen eens kijken in Zonhoven, reden naar het circuit van Zolder, gingen verschillende malen thuis zwemmen en giingen op donderdag even eens piepen op Hasselt Beach (waar we oa Maarten Thomis en Roel van Fox United tegenkwamen).
Een afscheidsetentje met Ellen, mijn mama, broers & vriendinnen kon ook niet ontbreken. Het was zalig om met zijn allen nog eens rond de tafel te zitten. Oude verhalen kwamen bovendrijven en discussies staken de kop op, heerlijk gewoon.
Tegen vrijdagavond ben ik, als alles goed gaat, weer even in België. Nu moet ik eerst nog een 2,5u op de trein zitten om dan te zien of ik een nachtje op hotel ga slapen of meteen in het Amitel terrecht kan. Ook ga ik nog even mogen uitzoeken om hoe laat ik morgen de trein naar het werk heb en of het haalbaar is om me elke dag zo te verplaatsen.
@ +
Yannick
3, 4 en 5 augustus
Zondag
Zoals je eerder kon lezen ben ik zondag terug naar Straatsburg vertrokken. Toen ik nog een dik uur van Straatsburg was belde me Wim me om eens te horen hoe alles was. Ik moest me ineens geen zorgen maken over een slechte nachtrust die te wijten zou zijn aan een slecht bed (ik kon bij Tomaz van het Amitel crashen). Dit doordat Wim mij een hotel had geregeld. Ik wist echt niet wat zeggen toen ik het hoorde, sprakeloos was ik. Het leek net alsof ik een derde broer had in Straatsburg die zich over me ontfermde.
Na mij geïnstalleerd te hebben in het hotel belde Wim me even op om te vragen of ik niet wilde barbecuen bij hem en de rest van het gezin en een nichtje. Ik ging in op zijn uitnodiging en al snel zaten we met zijn allen rond de tafel. De keel werd gesmeerd met een goede Leffe van het vat en de honger werd gestild met heerlijke spijzen. Ik voelde me werkelijk als God in Frankrijk: mooi weer, goed eten, Belgisch bier als aperitief, Franse rode topwijn bij het eten (slechts X aantal flessen van gebotteld), een zwembad om in te plonsen zalig gewoon. Enkel de kers op de taart ontbrak nog, Ellen.
Bolle bolle bol! Buik is vol! Dat was voor de gastheer het moment om een zeer gevaarlijke fles op tafel te zetten. Een fles die me vele jaren geleden al eens het noorden had doen verliezen op de 18de verjaardag van Philippe Bynens Aan zij die dat verhaalniet kennen, ik was toen de eerste keer zat door een fles citroenjenever alleen te ledigen.
De shotjes volgden elkaar in sneltempo op en het alcohol niveau in mijn lijf ging evenredig omhoog. Zolang ik zat viel alles nog mee, maar eens we in het zwembad zaten voelde ik de alcohol naar mijn hoofd stijgen. De gekke stoten die we uithaalden zullen daar ook wel voor iets tussen hebben gezeten. Zo kan ik je nu vertellen dat je in een zwembadrace, gehouden met opblaasbare dieren als vlot, het best kan opteren voor de dolfijn ipv de zeehond!
Na te zijn bekomen van de inspanning kaartten we nog wat na en werd de taxi gereserveerd om mij naar mijn hotel te brengen.
Maandag
De nacht was korter dan ik op zondagmorgen had verwacht, en Wim pikte me om iets voor acht op aan het hotel om samen naar het werk te rijden.
De voormiddag was echt een hel. Mijn werk ging niet vooruit. Dit deels doordat ik veel tijd verloor door een informaticus die niet kon wachten met mijn nieuw scherm en toebehoren te installeren en deels door mijn maag die kwam opspelen. Ik denk dat ik wel een hele familie negers heb verzopen eer ik terug normaal kon functioneren!
Na het middagmaal ging het al heel wat beter met me. Ik kon me al wat beter concentreren en enkel de informaticus stal aardig wat van mijn tijd.
s Avonds spoorde ik samen met Malick naar huis en werkte ik nog even aan een rapport.
Dinsdag
Ook dit maal nam ik het openbaar vervoer naar het werk waardoor ik na één uur reizen op mijn werk aankwam ( met de wagen 20min).
De voormiddag liep al wat beter dan gisteren, maar doordat Claude me vele taken moest uitleggen ( ik neem een deel van zijn werk over tijdens zijn afwezigheid), kon ik niet werken aan de rapporten. Hopelijk loont de tijd die ik heb genomen om alles te hebben uitgeschreven zich morgen als ik Claude zijn werk doe.
Ook werd al vlug duidelijk dat het werk dat ik de avond voordien had gedaan nutteloos was. Het was enkel goed voor een stomme ondoorzichtige fout die ik, met dank aan Claude, pas na lange tijd vond.
In de namiddag kon ik even werken totdat ik plots een nieuw klavier kreeg dat volledig onder het stof zat. Pas nadat ik het zo goed als mogelijk had opgekuist kon ik weer aan de slag. Ik werkte door tot iets na zeven en overliep samen met Claudine een rapport dat me aardig wat tijd gekost om op punt te zetten (door die fout die ik niet direct vond). Al de informatie die er in stond was foutloos, zodat ik met een fijn gevoel naar huis kon. Wachten op de trein was zelfs niet nodig want Wim dropte voor de deur van het Amitel af.
