Ik ben Devin
Jones en ik zal jullie mijn verhaal over het mysterieuze pretpark Joyland
vertellen.
Het begin
Voor mij begon
het allemaal met een sollicitatiegesprek. Ik had verschillende redenen om een
vakantiejob te vinden, maar de allerbelangrijkste reden was om mijn gedachten
te verzetten van Wendy Keegan. Zij was toen nog mijn lief, maar het ging al
niet meer goed tussen ons. Een andere reden was dat ik het geld wel kon
gebruiken voor mijn studies en er kwam tijdens het sollicitatiegesprek nog een
reden bij en dat kwam door de zin Je verkoopt de mensen hier plezier zodat ze
hier weggaan met een glimlach. Ik maakte ook kennis met de waarzegster Fortuna
die in mijn toekomst gevaar, een klein meisje en een jongen met een hond zag.
Ik kreeg de baan en mocht een rit in het reuzenrad Carolina Spin maken. Ik
kreeg van de werknemer Lane Hardy ook de tip om een kamer te regelen bij
Emmalina Shoplaw.
Het spookhuis
Nu ga ik het
hebben over de kamer regeling bij mevrouw
Shoplaw en mijn eerste contact met de moord van Linda Gray in het
spookhuis van Joyland. Ik stelde mij mevrouw Shoplaw voor zoals Charles Dickens
haar zou voorstellen, namelijk een bedrijvig type met blozende wangen. In mijn
fantasie zou ze ook nog thee en scones serveren, maar fantasieën komen nooit
uit dus was ze een lange bleke vrouw van rond de vijftig met een sigaret in
haar hand. Nadat ik de kamer had geregeld had ik nog tijd over dus vroeg ik
haar naar het spookhuis van Joyland. Ze begon over de moord op Linda Gray
door een goed voorbereide moordenaar want hij had twee overhemden en
handschoenen aan. Hij is wel gespot geweest en ze hadden fotos van hem door de
lokale fotografes de 'Hollywood Girls'. Er is maar een verontrustend iets aan
het verhaal en dat is dat er mensen zijn geweest die haar geest hebben gezien
in het spookhuis waardoor ze konden zeggen dat ze een blauwe haarband aanhad
terwijl dit in geen enkel artikel gemeld is geweest.
De eenzame vakantie
Ik bedankte
haar en nam dan de bus naar huis om de voorjaarsvakantie te vieren met mijn
vader en Wendy misschien ook. Ik belde haar maar ze was er niet en toen ze
later terug belde zei ze dat ze moe was door het shoppen en toen ik zei dat ik
van haar hield zei ze het terug maar zonder enthousiasme. Ik hield mezelf voor
dat het kwam omdat ze moe was maar er was waarschijnlijk een andere reden. Na
onze examens hadden we normaal plannen gemaakt zorgde haar vriendin Renee
ervoor dat die plannen niet doorgingen en dat was de laatste keer dat ik haar
sprak dus vierde ik de vakantie bij mijn vader. Op de laatste dag maakte ik een
wandeling met hem en maakte ik mij klaar om te vertrekken naar mijn
verblijfplaats bij mevrouw Shoplaw.
De werkende vrienden
Toen ik daar
aankwam zag ik dat de andere kamers ook bezet waren door jongeren die in
Joyland gingen werken deze zomer. Er was een meisje dat Erin Cook heette en die
was ingehuurd als Hollywood Girl en dan was er nog een jongen die Tom Kennedy
heette en die dezelfde job als ik had. Op de avond voor onze eerste werkdag
zaten we met ons drieën in de woonkamer om elkaar te leren kennen en te kletsen
over de komende zomer. Ik heb in die zomer heel veel dingen gedaan zoals
attracties besturen, het hondenpak van Howie de mascotte dragen om de kinderen
te vermaken en er was een keer een situatie waarbij ik een klein meisje moest
redden omdat ze aan het stikken was in een hotdog en het raarste was dat
Fortuna dit voorspeld had. Mijn redding kwam in de krant en ik werd bedankt
door de ouders en de eigenaar meneer Easterbrook. We bezochten een keer het
spookhuis en Tom zag de geest van Linda. Op het einde van de vakantie kwam ik
tot een beslissing: ik zou mijn studies even stopzetten om verder te werken in
Joyland. Ik beloofde Erin en Tom om in contact te blijven en Erin beloofde mij
om onderzoek te doen naar de moord op Linda want ik wou graag de zaak oplossen.
De voorspelling en de moordenaar
Ik bleef dus
werken in Joyland en elke dag kwam ik op de heenweg een jongen met een hond en
een vrouw tegen die op het terras aan het ontbijten waren. De jongen heette
Mike Ross, zijn moeder Annie en zijn hond Milo.
Eerst was Annie heel afstandelijk maar dit was logisch als je weet dat
haar zoon leed aan een speciale vorm van spierdystrofie waardoor hij niet kan
lopen en een maximum leeftijd van 20 jaar kon halen. Mike wou graag eens naar Joyland komen dus
regelde ik dat voor hem en ook Annie die eerst heel gestrest was vond het leuk.
Na dat bezoekje kwam Erin met nieuws en op een bepaalde avond had ik door wie
de moordenaar was. Het was een medewerker van Joyland en hij belde mij op die
avond op om te zeggen dat ik naar Joyland moest komen om hem daar te ontmoeten
omdat hij anders Annie en Mike zou vermoorden. Toen ik daar was maakten we een
rit in de Carolina Spin en hield hij een geweer tegen mijn hoofd. Gelukkig was
er Mike met het voorspellende derde oog die Annie waarschuwde dat ik in gevaar
was, maar het grootste geluk was dat Annie al van jongs af aan had geleerd hoe
ze met een geweer moest schieten om de moordenaar dood te schieten. Daarna
leefde ik mijn leven verder en zij hun levens tot ik gebeld werd door Annie met
de mededeling dat Mike gecremeerd zou worden. Ze vroeg of ik kon komen omdat
ze dit zelf niet zou kunnen en natuurlijk zei ik ja.
