Weetjes:

- Johnny heeft indianenbloed in zich zitten. want zijn grootmoeder Minnie was een volbloed Cherokee-indiaan!

- Johnny Depp groeide op in Florida. Op zijn 15^e stopte hij met school in de hoop dat hij rockmuzikant zou worden. Heel speelde in de band The Kids.

- Johnny ging acteren na een bezoek aan Los Angeles samen met zijn ex-vrouw Lori Allison. Lori introduceerde hem bij acteur Nicolas Cage.

- In 1990, nadat Depp veel rollen speelde in tienerfilms en -series, speelde hij zijn eerste echte film: Edward Scissorhands. Deze film was de echte doorslag voor zijn carrière.

- In 2003 kreeg Johnny de rol van Captain Jack Sparrow. Nadat hij deze rol in “Pirates of the Caribbean” aannam, kreeg hij veel kritiek van de buitenwereld. “Johnny is veel té commercieel geworden!” hoorde hij meer dan eens. Toch speelde Johnny de rol en stal de show. Hij nam de rol aan omdat zijn kinderen hem er wel leuk in zouden vinden.

 - Johnny Depp heeft al veel relaties gehad met bekende madammen, zoals Jennifer Grey, Winona Ryder en Kate Moss. Op dit moment heeft Johnny een rustig gezin samen met Frans model-zangeres-actrice Vanessa Paradis. Samen hebbben ze twee kids: Jack en Lily-Rose.

- Johnny heeft huizen in Saint Tropez, Los Angeles en heeft in de Caraïben een eiland gekocht.

17-03-2008 om 20:10 geschreven door Elisa'tje  

Johnny Depp maakt er zijn beroep van!

« Er is niets mis met gênante momenten! Ik maak er zelf constant mee! »

Hij staat erom bekend een telaatkomer te zijn, en jawel, voor onze babbel met Johnny Depp in LA mochten we twee uur langer dan voorzien vanuit een chic hotelraam naar de voorbijrijdende limo’s staren. En dan kwam hij plots binnengewandeld... met funky hoed, rare bril en héél veel charme!

“Sorry dat ik te laat ben... alweer. Opnieuw.”

Hoe komt dat precies?

“O, je weet wel... dingen. Ik laat me niet graag opjagen.”

Oké, here we go. Je personage Jack Sparrow lijkt bijzonder goed te weten wat hij wil. Geldt dat ook voor Johnny Depp?

“Jazeker. Ik weet perfect wat ik wil. Een beetje van alles: rust, kalmte, vrede, vrijheid, plezier, geluk,... Mocht ik het in één woord kunnen samenvatten, zou ik het doen.

Als tiener was je vrij onzeker, zei je eerder. Van verlegenheid lijk je nu ook nog af en toe last van te hebben, al doe je wel altijd je zin en ben je op het toppunt van je roem.

“Mja, als tiener had ik nochtans wel altijd een idee van wie ik was, verlegen of niet. Ik voelde me anders dan de anderen, en dat vond ik absoluut niet erg. Er lijkt tegenwoordig een ware angst te bestaan om anders te zijn, maar ik heb dat altijd een verrijking gevonden. Iedereen is anders, er is zoveel verschil tussen ons. We mogen niet allemaal in het zelfde hokje passen, vind ik. Ook al verander je al eens van richting. IN mijn tienertijd was ik helemaal into muziek, en later rolde ik zowat bij toeval in de acteerwereld, maar ik ben altijd mijn rare zelf gebleven... Raar zijn is goed.”

Is dat iets wat je ook aan je kinderen Lily-Rose en Jack vertelt?

“Dat is zowat het belangrijkste van wat ik hen al heb geleerd: dat anders zijn mag. Ik vertel hen constant dat het oké is als iemand iets leuk vindt, en dat zij dat niet noodzakelijk ook leuk moeten vinden. Iedereen moet de vrijheid krijgen om zelf te beslissen, om trouw te blijven aan zichzelf.”

Je wordt zelf een stukje ouder... 43 om precies te zijn.

“Hoe? Zie je dat, dan ...?” (lacht)

Ben je daar dan bang voor?

“Nee, helemaal niet! Ik heb er zelfs lang naar uitgekeken om ouder te worden. Misschien begin ik ooit wel raar te lopen of valt mij oorlel af of zo ... dat zal ik dan minder tof vinden, maar de rest... Toen ik 37, 38 jaar was, dacht ik bij mezelf: “Dit vind ik maar niks.” Ik dacht: “Ik ben niet echt iets.” En dan werd ik 40 en had ik het gevoel: “Wow! Ik ben 40!” (lacht) Plots was ik verlost van de verantwoordelijkheden die een jonge man heeft: fuiven, uitgaan tot in de vroege uurtjes,... dat heeft me eigenlijk nooit erg geïnteresseerd. Op mijn veertigste dacht ik: “Fijn, nu is het oké als ik om 21h30 naar bed ga!””

Naar het schijnt speel je graag met de barbiepoppen van je dochter...

“O... dat... Ik moet bekennen: ik speel dolgraag met barbiepoppen. Ik hou ervan ze verschillende stemmetjes en karakters te geven. Maar mijn dochter vind dat ietsje minder. Ze keek me een keer heel serieus aan en zei: “Papa, stop daarmee. Speel maar weer met je gewone stem, anders mag je niet meer meedoen.” Mijn kinderen beïnvloeden me enorm. De dag dat Vanessa me een kind gaf, was de belangrijkste uit mijn leven. Zonder Vanessa was ik nog altijd niets, een zoekende. Pas bij de geboorte van mijn dochter heb ik mezelf gevonden. Het voelde alsof een soort van sluier werd opgeheven. De vele onnozele dingen waar ik vroeger mijn hoofd over brak, waren plots niet meer belangrijk. En dan heb ik dankzij mijn kinderen, tweeënhalf jaar lang alleen nog maar cartoons gekeken. Daarom heeft het personage van Jack Sparrow ook zulke typische cartoonmaniertjes, eigenlijk. Ik was er hélemaal op getraind!”

Over de maniertjes gesproken. Jack Sparrow heeft ook een paar uitgesproken vrouwelijke kantjes. De manier waarbij hij bijvoorbeeld over het strand loopt. Hoe zit het met je eigen vrouwelijke kant?

“Vind je? Dat Jack nogal vrouwelijk is? Iedereen heeft natuurlijk een vrouwelijke en een mannelijke kant in zich! Het is voor mannen alleen maar de vraag in hoeverre ze die vrouwelijke kant toelaten. Ik heb er helemaal geen probleem mee. Ik ben opgegroeid tussen mijn twee zussen. Mijn broer is tien jaar ouder, en die was al verdwenen tegen de tijd dat ik iets begon te beseffen. Maar hoe mijn persoonlijke vrouwelijke kan eruit ziet? Ik zou het niet weten. Dat is een moeilijke... Ik ben wel af en toe met poëzie bezig. Telt dat?”

Mja...

“Eigenlijk hoor ik wel beledigd te zijn. Ik probeerde een hagedis na te doen door op die manier, met de handen in de zij, over het strand te lopen.”

Oeps. Over naar een mannelijke vraag dan maar. Hoeveel piraat zit er in jou?

“In ons zit allemaal een stukje piraat, denk ik . We houden allemaal van vrijheid, willen allemaal wel eens ongehoord oneerbiedig zijn naar andere mensen toe. Dat is dikke fun en het herinnert ons aan onze kindertijd. Ik weet nog dat ik tijdens de opnamen van “The Curse of the Black Pearl” dacht: “Het is bijna crimineel hoe hard ik me amuseer! En ik word er nog voor betaald ook!” We brengen de komende jaren nog een derde “Pirates” uit, maar ik ben nu al bang van de dag dat ik afscheid moet nemen van Jack Sparrow. Zo crimineel vind ik het om hem te mogen spelen!”

Je bent een van de weinige Hollywoodsterren die urenlang doorbrengt met het uitdelen van handtekeningen op premières. Gaf je je jongere collega, Orlando Bloom, tips over hoe om te gaan met uitzinnige fans?

“Nee... er zijn niet echt richtlijnen om om te gaan met... complete waanzin. Ik maak altijd mijn werk van die handtekeningensessies, omdat ik denk dat ik zonder mijn supporters -ik zeg niet graag fans- geen tweede, laat staan derde “Pirates” zou mogen opnemen. Als iemand dan moeite doen om uren in de hete zon te gaan staan, is dat toch het minste dat ik kan terugdoen. Het is mijn manier om “Dank je” te zeggen!”

Tot slot: je ziet er vrij uniek uit met je hoed, juwelen,... Denk je daar vaak over na? Hebben ze een betekenis?

(verlegen) “Euh... nee, helemaal niet. Ik trek ze gewoon aan. Ik geloof dat het allemaal meer te maken heeft met mijn natuurlijke drang om mezelf belachelijk te maken. Er is niets mis met gênante momenten, of er onnozel uit zien. Die juwelen zijn daar, geloof ik, een belangrijk onderdeel van. (lacht) En een belangrijk deel van mijn vrouwelijke kant!”

Sylvia Van Driessche

Joepie 2007 ©

18-03-2008 om 16:58 geschreven door Elisa'tje