Hallo
lieve mensen! Is het geen prachtige dag? Ik hoop echt dat alles voor jullie
even perfect gaat als voor mij. Ik weet dat ik in mijn laatste post had gezegd
dat ik ging stoppen met mijn blog en dat is nog altijd niet veranderd. Maar ik
wilde nog een kleine update geven. Herinneren jullie dat verhaal van de buren
van mijn ouders? Ik heb daar een artikel over geschreven dat werd gepubliceerd
in de krant. En iedereen vond het geweldig! Daarna werd ik ook nog
gecontacteerd door mensen van de tv en die uitzending was een groot succes. Daarbovenop
heb ik nog een baan aangeboden gekregen om advies te geven over financiën, ook
op de televisie! Kortom, mijn geldproblemen zijn opgelost!
En
kennen jullie Luke Brandon nog? Hij is mijn nieuw vriendje nu! Blijkbaar was
Sacha toch niet de ware voor hem en ben ik dat wel. Echt, ik ben zo gelukkig. Hopelijk
zijn jullie dat ook.
Ik
denk dat ik een heel belangrijke les heb geleerd: geef niet op en dan komt
alles op zijn pootjes terecht. En onthoud: af en toe eens shoppen is oké.
Ik
zie het niet meer zitten. Alles in mijn leven lijkt mis te gaan. Het is een
grote mislukking. Mijn bankkaart werd voor de eerste keer in mijn leven
ingetrokken. Ik weet niet of jullie het beseffen maar ik kan niets meer kopen! Daarbovenop
ben ik ook nog op date geweest met Tarquin, de neef van mijn beste vriendin en
huisgenoot Suze. Hij is echt al jaren verliefd op mij maar ik heb nooit iets in
hem gezien. Maar om hem en Suze een plezier te doen, heb ik toch ja gezegd toen
hij me vroeg om eens af te spreken. Toen ontdekte ik de ware identiteit van
Tarquin: hij is de op veertien na rijkste vrijgezel van Engeland! Dat is heel
wat anders dan Luke Brandon van Brandon Communications die maar op plaats 31
staat. Hij leek eerst interesse te tonen in mij en dan zegt hij plots dat hij samen
is met Sacha de Bonneville, de dochter van een of andere Franse multimiljonair.
Ik
was natuurlijk ontzettend blij dat iemand als Tarquin wou uitgaan met iemand
zoals ik, maar natuurlijk moest ik het weer zo nodig verpesten door naar zijn
chequeboekje te kijken. Hij denkt nu waarschijnlijk dat ik alleen met hem
omging voor zijn geld terwijl ik hem eigenlijk oprecht aardig begon te vinden.
Dat
is nog niet eens alles. Door mijn slecht advies zijn de buren van mijn ouders,
Martin en Janice Webster, £20.000 misgelopen. Zij hadden namelijk van hun fonds,
FlagstaffLife, de kans gekregen om van fonds te veranderen. En dat net voor
een overname waarbij mensen die al heel lang bij FlagstaffLife waren, een
dikke som geld zouden krijgen. En ik heb hen gezegd dat ze effectief best zouden
veranderen. Hoe kon ik nu zo dom zijn?
Echt
waar, dit is gewoon een dieptepunt in mijn leven. Ik zie het dus ook niet meer
zitten om verder te doen met deze blog. Het spijt me maar ik zie hier geen
toekomst meer in. Wel wil ik nog een laatste advies meegeven: als jouw oplossing
keer op keer toch niets oplost, geef dan op. Ik heb dat ook gedaan. En onthoud:
opgeven is oké.
Nee.
Nee. Nee! Ik geef op! Besparen is niets voor mij. En voor jullie trouwens ook
niet. Geloof me, als je het goed bekijkt, geef je alleen maar meer geld uit. Zelf
koken? Ja, dat doe ik dus nooit meer. Eerst en vooral duurt het eeuwen tot het
klaar is, het smaakt nooit even goed als op restaurant bij mij was het trouwens
echt walgelijk en het kost evenveel of zelfs meer.
Ik
ben dus tot het besluit gekomen dat bezuinigen niet werkt voor mij. Er zit
niets anders op dan uit te kijken voor een extra baan die goed verdient. Ik zou
zo hier en daar eens een artikel kunnen schrijven voor een andere krant of
tijdschrift. Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht. Met een extra baantje
zijn mijn schulden snel weg en daarmee ook mijn problemen. Hopelijk moet ik daarna
nooit meer iets horen van Derek Smeath. Echt waar, die man moet nodig eens ophouden
met mij lastig te vallen en mij aan mijn geldproblemen te herinneren. Ik ben
met de oplossing bezig!
Ik
wil eigenlijk nog maar één ding zeggen: als besparen ook niet werkt voor
jullie, probeer dan net zoals ik ook een tweede baantje te zoeken. Ik ben er
zeker van dat dit de juiste oplossing zal zijn. En onthoud: dit is maar een
kleine tegenslag in je leven, alle obstakels kunnen overwonnen worden.
Oké,
het is officieel. Ik heb een probleem. Nee, ik ben niet verslaafd. Geloof mij,
ik kan stoppen met shoppen wanneer ik wil. Maar de laatste maanden misschien
zelfs jaren ben ik blijkbaar wel nogal ver over mijn limiet gegaan. Volgens Derek
Smeath, manager van de Endwich Bank heb
ik een negatief saldo van iets minder dan £4000. Hoe kom ik in hemelsnaam aan
£4000? Zoveel verdien ik nu ook niet met mijn baantje als financieel
journaliste bij Successful Saving. Nog
zoiets: ik als financieel journaliste, wiens briljant idee was dat eigenlijk?
Dat
terzijde heb ik besloten om het advies van mijn vader op te volgen. Mijn vader heeft
altijd gezegd dat er twee oplossingen zijn voor geldproblemen: Z.Z. of M.G.V.
En aangezien Meer Geld Verdienen in mijn geval bijna onmogelijk is, moet ik wel
kiezen voor Zuinig Zijn. Ik heb de eerste stap in de goede richting al gezet:
een aankoop van het boek Baas over uw
Geld door David E. Barton. Volgens hem is het vrij eenvoudig om in één week
je uitgaven te halveren. Het boek staat vol goede tips zoals zelf eten klaarmaken
in plaats van steeds uit eten te gaan of met de fiets naar het werk te gaan en
de metro achterwege te laten. Het heeft mijn ogen echt geopend.
Door
mijn schulden ben ook ik beginnen nadenken en ik heb besloten om mijn blog over
een andere boeg te gooien. Ik ga jullie, mensen die net zoals ik verdrinken in de schulden, helpen om te leren
besparen. Met mijn hulp ben je je schulden snel kwijt en onthoud: samen slaan
we er ons doorheen.
Een shopaholic. Zo zouden mensen mij, Rebecca Bloomwood, misschien omschrijven. Ik ben namelijk iemand die graag
eens door een winkelstraat loopt en die dan af en toe iets koopt voor zichzelf.
De ene keer is het iets goedkoop of is het net in de uitverkoop, een andere keer
hangt er een iets groter prijskaartje aan. Maar ja, wat verwacht je van grote
merken zoals Denny en George? Schoonheid, kwaliteit, kortom pure perfectie kost
al eens wat meer. En als je het mij vraagt is ook wel echt zijn prijs waard. En
ja, misschien staat mijn bankrekening dan wel in het rood, maar een heel groot
bedrag zal dat ook wel niet zijn.
Eerlijk gezegd vind ik niet dat ik een shopaholic ben. Het is niet omdat ik nogal van shoppen houd dat ik eraan verslaafd ben, toch? Mensen zouden gewoon beter stoppen met al hun vooroordelen. Daarom heb ik besloten om met deze blog te beginnen: om jullie, liefhebbers van winkels, een hart onder de riem te steken. Trek je dus niets aan van die opmerkingen en onthoud: als je zin hebt om een dagje - of twee... of drie - te shoppen, laat je niet stoppen.