Ik ben Bilbo Balings, een oude hobbit van de Gouw die houdt van thé en een keurig opgeruimd huis. Ik had mij vandaag verheugd op een onverstoorde namiddag in mijn hol onder de grond tot als ik bezoek kreeg van Gandalf. Gandalf is een wijze tovenaar en een vriend van mij die ik in geen jaren niet meer gezien had. Zonder veel aandringen nodigde hij zichzelf uit in mijn hol. Hij kondigde aan dat er zo dadelijk veertien dwergen zouden toekomen. Nog voor dat ik mijn ongenoegen kon uiten waren de eerste dwergen al binnen gekomen. Ze zongen luidkeels een lang lied terwijl ze zich rond mijn tafel zetelden. Er werd drank gedronken en met potten en pannen gegooid. Pas toen de laatste dwerg binnenkwam - Thoorin - werd het plan uitgelegd.
Thoorin, de leider van de dwergen, vertelde mij over hun verleden. Bijkbaar wouden ze een zeer grote schat heropeisen die hun was ontnomen door een machtige draak. Thoorin was namelijk de erfgenaam van de mijnen van de Eenzame Berg, een uitgeholde dwergenstad met enorme rijkdommen. Op een gruwelijke dag kwam de draak Smaug die het nabije mensenstadje Dal in brand stak en alle dwergen van Eenzame Berg doodde. Het plan was om samen met mij deze berg te infiltreren, Smaug te doden en de schat te verdelen onder ons. Gandalf had het in zijn hoofd gehaald dat ik de perfectste inbreker ben om de klus te klaren.
'Denk er maar niet aan!' riep ik toen er gevraagd werd of ik mee ging. Het is helemaal niet in de aard van Hobbits om ook maar iets van avontuur op te zoeken. Ik bleef veel liever in mijn gemakkelijk huisje om er thé te drinken. Maar toen Gandalf de volgende morgen zich klaar maakte om te vertrekken kreeg ik opeens een zeer vreemde ingeving. Tot heden weet ik nog steeds niet wat mij die dag bezielde, maar in een ogenblik had ik besloten om te vertrekken op het avontuur dat mijn leven voor eeuwig zou veranderen.
