Hallo, beste bezoekers van deze blog, ik ben Ward, sommige mensen kennen mij (al is het beter mij niet te kennen) en een zekere S heeft mij gevraagd om een column te schrijven. Jawel een column. Ik heb eventjes voor dikke vandaal gespeeld en ben ik tot twee conclusies gekomen:

1) ik schrijf een column, en een column verschijnt op regelmatige basis dus jullie gaan nog meer van mij horen (sadistisch lachje)

2) in een column mag je zoveel kankeren als je wilt, dus ik ga mij hier rot amuseren.

En in mijn eerste column haal ik al meteen een oude koe uit de sloot, en begin ik te zwanzen over ons tripje naar

Antwerpen

Het beloofde een mooie dag te worden met lekker veel zon, dus daarover kan niemand klagen, toch? Totaal fout, mij naastzitter in de bus begon al meteen dat hij niet op de gelegenheid gekleed was (hij had een lange broek aan in plaats van een korte, oooh) . En dan dook nog hier en daar het deuntje “Antwerpen, Antwerpen, wondermooie stad, ik wou dat ik zo een Antwerpen in mijn tuintje had” op, ( een variatie op “Bankenberge, Blankenberge, wondermooie stad, ik wou dat ik zo een blakenberge in mijn tuintje had”, een liedje dat een klasgenoot van mij zeker een half jaar aan een stuk zonder aanwijsbare reden had gescandeerd en dat samen met het deuntje “gratis op de bus, gratis op te trein, wat is het fijn om gehandicapt te zijn” vaste waarden zijn geworden in mijn leven ) dus de dag kon al net meer stuk. Nu, aangekomen in Antwerpen merkt mijn naastzitter op dat hij wel graag eens naar het zwembad aquatopia zou gaan, waar hij zojuist de ingang heeft gezien (noot van de auteur: aquatopia is een aquarium). Dan worden we opgedeeld in groepen en vertrekt onze groep naar de eerste bestemmening: de moskee, en we gaan daar naartoe met de … tram!! (en het ritje met de tram bleek later de plezantste onderneming van heel het uitstapje). Eenmaal aangekomen in de moskee, wil ik mij direct bekeren tot de islam. Reden: de moskee is veel toffer dan de kerk, want in de moskee staat er een biljarttafel en is er een café en bij de kerk niet. Ik had me bijna bekeerd totdat iemand me zei dat je in de islam geen alcohol mocht drinken (en de besnijdenis zie ik ook niet echt zitten). Na tien minuten wachten op de imam waar we mee zouden moeten praten, blijkt dat hij een kater heeft en worden we dus te woord gestaan door een gewone gelovige (saaaaaaaai).

Na ons gesprek keerden we terug met de tram (joepie) om daarna opgelicht te worden door Mcdonalds (5€ voor een piepkleine portie frieten met chicken Mcnuggets zonder drank, schandalig toch) en een tochtje door media markt met mijn kompaan die totaal geen gevoel voor richting heeft (hij stond voor de ingang en moest gewoon door klapdeurtjes lopen om binnen te geraken, maar nee, hij moest weer zonodig opzij lopen op zoek naar de ingang ) , waar het fucking saai was, (tenzij je geïnteresseerd bent in het aantal toeren van wasmachines) en we nog eens werden tegengehouden door de bewaking omdat we onze rugzakken mee naar binnen hadden genomen. Toen mijn kompaan mij verlaten had (hij moest terug naar zijn groep) Zag ik plots twee klasgenotes van mij. Ik zette een klein sprintje in en belande tussen ze in. Nog voor ik een beleefd “hallo, oe ist ermee?” kon zeggen, zei de ene “ AAAAAHH” waarvan de andere schrok en nog een luidere “AAAAAAAAAAAAAHHH” slaakte. Ik was hierdoor een beetje uit mijn lood geslagen ( ik ben toch niet zo afgrijselijk lelijk dat je daar zo van moet schrikken (noot van S: o jawel)) waren we na enkele minuten terug gekalmeerd. Nadat een voorbijganger mij op de vingers getikt had dat ik geen meisjes aan het schrikken mocht maken, kwam de aap uit de mouw, ze waren verdwaald. Ze moesten naar het museum der schone kunsten en we stonden bij het station. We wandelden naar het dichtstbijzijnde plan, en zagen dat het museum der schone kunsten zeer ver verwijderd was, eigenlijk aan de andere kant van de stad gelegen was. We namen afscheid en ze renden naar het museum (later hoorde ik dat ze zelf zwart gereden hadden op de tram maar toch zijn ze een half uur te laat aangekomen) . Ik voegde me bij mijn groep en we kochten een ijsje bij ben en jerry’s ( enorm lekker, veel beter dan da flut-ijs van ergens anders) en we trokken op pad naar ons gesprek met de ex-bisschop van Rotterdam.

En wat bemerkte mijn lodderig oog toen ik aankwam bij de “Noorse zeemanskerk”: ze hebben daar ook een biljarttafel en een cafetaria, net als bij de moskee (die turken zijn toch zo een fakers) Ik wou me meteen bekeren tot het protestantisme maar ik geloof niet in god dus dat was ook geen optie voor mij. Nu, samen met de bisschop van Rotterdam was er ook een directeur van een of ander gesticht aanwezig die meneer Devos (“toch zo een fantastische man vond”) die op zijn eentje de hele ruimte vulde (lees: hij was moddervet en kwabberde maar wat in het rond) en wat nog erger was: hij kwam naast mij zitten, waardoor hij heel mijn uitzicht op de bisschop bedierf, dat al niet te best was (de bisschop), en mij in zo een ongemakkelijke positie dwong om toch nog wat te kunnen zien waardoor ik nekpijn kreeg (naar de kerk gaan gezond? Mijn reet ja!). De bisschop had enkele toffe meningen (de islam is de vijand , de kerk is te laks, door de islam zitten er geen mensen meer in de kerk, en nog wat van die zever). Na deze saaie dag was het dan tijd om naar huis te gaan, maar de busreis was ook niet zo fantastisch. Ten eerste waren er twee leerlingen door de leerkrachten achtergelaten in Antwerpen (ik weet niet of het opzettelijk was, maar ik denk het wel) en ten tweede vond een onontdekt zangtalent (en hopelijk blijft hij nog een tijdje onontdekt) het nodig om heel de tijd hetzelfde liedje op een afschuwelijke manier ten gehore te brengen. We hebben hem geslagen maar toch kregen we hem niet het zwijgen opgelegd (we hebben hem uiteindelijk stil gekregen door hem een i-pod te geven, zodat hij eens het origineel hoorde van de liedjes die hij aan het verkrachten was). 

Dit was dus mijn eerste column, in een serie van hopelijk vele, en als iemand zich persoonlijk aangevallen voelt door deze column, een welgemeende fuck you. 

Onwelgemeende groetjes

W

Noot van de redactie: wat denkt deze kerel wel, ik had hem gevraagd om 1 keer iets te schrijven voor de blog en meneer heeft al de pretentie om te denken dat ie ier af en toe wa mag schrijven. Trouwens, zo een bucht dulden wij niet langer op deze hoogstaande blog, een baken van goede smaak en zeden in het bloglandschap. Nee, dit dulden wij niet langer, deze man zou moeten worden opgesloten in een gesticht en zou het daglicht niet meer mogen aanschouwen. Schandalig