Naam: Vandenbergh Wouter Woonplaats: Oudenaarde Geboortedatum: 04-06-1981 Leeftijd: 31 jaar Burgerlijke staat: samenwonend met Inge Dhondt Werk: Carrefour Express Sint Martens Latem Lengte: 1m92 Gewicht: 73kg Carrière: 2006-2008 Onder Ons Parike 2009 Wsv Artevelde 2010-2013 Ksv Deerlijk Gaverzicht Matexi Beste Resultaten: 2006: Limelette 6e, Itterbeek 8ste 2007: Lierde 5e, Lembeek 7e, Kester 9e 2008: Lierde 3e, Herzele 4e, Breedhout 5e, Naast 8ste, Aspelare 10e, laatste rit ronde van Luik 25ste 2009: Ruiselede 7e, Outer 8ste, IC Falmagne Dinant 8ste, 2e plaats bergklassement IC Laarne 2010: IC Bourbourg - Watten 9e 2011: Lierde 5e, Horebeke 9e 2012: Frameries 8ste, Kester 8ste, Erwetegem 9e, Vaux-sur-sûre 10e
Gastenboek
Welkom op mijn gastenboek
Gelieve deftig woordgebruik te hanteren en reclame of andere onzin welke niets bijdraagt tot dit gastenboek wordt onherroepelijk verwijderd!
In 2012 reed ik voor het derde opeenvolgende jaar bij Deerlijk, doch ik had besloten op het einde van vorig seizoen geen kernrenner meer te zijn en legde me dus geen enkele druk op. Eind januari kocht ik samen met Inge een huis en ik besefte maar al te goed dat dit wel eens invloed zou hebben op de trainingen/resultaten...
Door de stevige winterprik vlak voor de start van het seizoen moest ik mij de eerste koersen beperken tot volgen. In Gooik in een echt hondeweer werd ik 22ste. Eind maart stond de eerste IC op het programma te Dippach (lux). Ik werd 27ste op het selectieve parcours met ondermeer de continentale ploeg van Leopard Trek aan de start. Het ging dus de goede richting uit.
Het goede gevoel werd bevestigd in april: in Frameries werd ik 8ste na een heel sterke wedstrijd, 4 dagen later in een doorregend Schepdaal werd mij in de laatste 2 kilometer nog een zeker top1O plaats ontnomen en eindigde 12e.
De Ardenne Challenge verschoof van juli naar half april en als laatste wedstrijd ervoor zocht ik nog de klimkoers in Buizingen op... In het begin was ik superactief maar al snel voelde ik mij niet echt denderend en zwaar teleurgesteld verliet ik de wedstrijd. Ik was zwaar verkouden maar besloot toch 5 dagen later aan de Arden Challenge te beginnen: dag 1 in Bertogne was ik nog niet hersteld en lag er vrij vroeg af, ik besloot dan maar de rest van het parcours als doorgedreven training af te leggen. In Etalle ging het al stukken beter en halfweg koers reed ik toch een tijd in de kopgroep doch we werden terug ingelopen en in de finale moest ik toch het peleton laten rijden. In Hotton dag 3 mocht ik spurten voor de 15e plaats en werd 31ste. De laatste dag besloot ik van in het begin de knuppel in het hoenderhok te gooien. Er moesten 2 ronden van 45km afgelegd worden eerst. De bijna gehele 1ste ronde reed ik samen met een 15tal anderen voor de groep uit. Na 5Okm was alles te herdoen maar na zowat 80km werd de striemende regen plots hagel en werd het ijskoud en dit zorgde voor de schifting. In de plaatselijke ronde miste ik maar net de aansluiting met de kopgroep en uiteindelijk werd ik 10e van 109 deelnemers.
Een week later stond het Provinciaal Kampioenschap in Schelderode op het programma. Ik had geen ambitie op het zo goed als vlakke parcours mede daardoor had ik de dag ervoor nog 190km een cyclo in de Ardennen weest rijden. In de 3e ronde schoof ik een eerste keer helemaal naar voor, er versnelde net iemand en ik sprong mee. 2km later kwamen de toppers zowaar bij ons aansluiten en weg waren we, het was zowaar de goed vlucjt! Ik draaide niet vol mee en sloeg af en toe bewust een beurt over want dit ging ik toch niet volhouden... Na dik 2uur wedstrijd begon de vermoeidheid zo stillaan op te spelen, ik hing er nog aan dat wel... Even later viel er iemand recht voor mij, ik kon hem nog ontwijken maar verloor voeling met de kopgroep en het duurde een eeuwigheid voor achtervolgers bij mij kwamen. Die moest ik even later ook laten rijden en uiteindelijk kwam ik in een laatste groep terecht die nog in koers was. Ik reed constant laatste maar met het allerlaatse greintje energie won ik nog de spurt lichtoplopend tegen de wind in en werd 29Ste van 121 gestarte renners
In mei was er alweer de confrontatie met de belgische- en enkele buitenlandse toppers in de Triptyque Ardennais. Het werden 3 dagen afzien en zolang mogelijk aanklampen iedere rit. Eind mei mocht ik mee de leiderstrui in de Beker van België in Laarne verdedigen. Vlak voor het opdraaien van de Leberg werd ik opgehouden door een val en ik kwam niet meer terug en droop zwaar ontgoocheld af.
Half juni was de verhuis gepland, in Kester werd ik nog 8ste een paar dagen later in Ghoy reed net top 30. Het zware gesleur van het verhuizen (en amper tijd voor te trainen) was op mijn benen geslaan wat resulteerde in 4 opgaves na elkaar en tot overmaat van ramp werd ik nog ziek ook... Ik besloot dan maar een reisje te boeken naar Corfu en erna weer op te bouwen
2 maanden reed ik geen enkele koers uit, in Lokeren op 8 augustus werd ik 54ste. Op training begon het terug de goede kant uit te gaan doch een week later werd ik er terug uitgereden vroeg in de wedstrijd. Het BK in Wielsbeke was de kentering, op de warmste dag van het jaar reed ik de wedstrijd zowaar uit. In de open koers in Erwetegem werd ik 9e en in Denderwindeke reed ik een heel aanvallende wedstrijd maar toch moest er gespurt worden met 21.
De laatste maand van het seizoen besloot ik nog zoveel mogelijk te koersen. Ik behaalde nog 2 top 2O resultaten maar sloot het seizoen af met 2 lekke banden... Seizoen 2012: 4x top 1O, 4x top 20, 8x top 30
13-02-2012
Klaar voor 2O12 ???
Komende zondag begint het seizoen 2O12 met traditioneel het clubkampioenschap, meteen mijn 7e seizoen als competitierenner. Het grootste deel van de winter verliep zowat vlekkeloos: half november begon ik eraan, met wekelijks een vtt tocht, krachttraining in zaal, zwemmen... Rond de kerstperiode trok ik een weekje naar Calpé, ik vervoegde daar mijn broer die daar was gebleven toen de stage van Omega Pharma Quickstep afgelopen was. Bijna 7OOkm reed ik daar veelal samen met mijn broer en Laurens De Vreese. Na nieuwjaar kwamen de clubtrainingen erbij, steeds had ik een goed gevoel en af en toe testte ik eens bergop. Op mijn vrije donderdagen werden lange duurtrainingen ingelast van 5 uur en meer. Begin februari was de vorm al dik ok en ik keek enorm uit naar de eerste wedstrijden waar ik net als vorig jaar meteen voor de prijzen wou meedoen. Helaas was "Koning Winter" de voorbije 2 weken aan zet, bijgevolg is het momenteel al meer dan 2 weken geleden dat ik nog eens langer dan 2 uur getraind heb. Enkele rollentrainingen en 2 x per week 1,5uurke kou lijden op de weg meer zat er niet in... Afwachten wat dit teweeg brengt in de eerste koersen...
01-11-2011
Nabeschouwing seizoen 2O11
Net als 2010 werd het seizoen 2011 een seizoen met hoogtes en laagtes. Zowat alle tradities van de voorbije jaren werden voortgezet...
Het begon veelbelovend (zoals ieder jaar). Door de zowat perfecte winter had ik in elke koers in maart waar ik aan de start kwam steeds uitzicht op een mooi resultaat. In Lierde (5e) en Saint Séverin (14e) kwam dit er ook uit, maar in Polleur, Ichtegem en Florennes moest er gespurt worden in grote groep ondanks de vele pogingen die ik ondernam om de spurt te ontlopen.
April is nog nooit mijn maand geweest en dat was nu weer niet het geval: opgehouden door valpartijen, materiaalpech,... enkel de GP Affligem op het einde van de maand sloot ik met een goed gevoel af daar ik tot diep in de finale uitzicht had op een top 20 plaats. Het is nu al 2 jaar op rij hetzelfde, in april lukt me niks, mischien neem ik er volgend jaar terug nog eens de 2daagse van de gaverstreek bij....
Al even traditioneel na een barslechte aprilmaand terug beterschap in mei/juni... 1mei PK in Geraardsbergen, één van mijn beste koersen dit jaar, ik werd 19e op een loodzware omloop. Doch was achteraf heel ontgoocheld, top 1O zat er zeker in ware het niet dat ik maar enkele meters tekort kwam op een cruciaal moment om de aansluiting te maken met de kopgroep die strijdde voor de titel. Halfmei stond ik terug aan de start aan de mooiste maar tegelijk ook zwaarste rittenkoers van België, de Triptyque Ardennais. 3 dagen klimmen en dat tegen de beste Belgische renners aangevuld met nog enkel buitenlandse ploegen. De eerste rit was 164km lang, daar ik slechts 1 keer een wedstrijd van meer dan 14Okm had afgewerkt dit jaar besloot ik me niet te forceren en rustig af te wachten. Helaas reed al vroeg ruim 3O man weg en deze zagen we nooit meer terug, met wat meer durf zat ik hier ook bij... Op zaterdag aankomst in het pittoreske Monschau (D), 2 keer moest de Signal de Botrange bedwongen worden, ik probeerde weg te geraken maar de ploeg van de leider controleerde alles en het was zowat onmogelijk om weg te rijden. In de plaatselijke ronden moest ik door mijn gebrek aan durf/stuurmanskunsten de groep nog laten rijden in wat een voor mij levensgevaarlijke afdaling was... De laatste rit, traditioneel de lastigste. Het was nat, amper een graad of 13, daar sommigen dan de neus optrekken krijg er pas echt zin in. De startvlag was nog maar net gehesen of ik versnelde al, metteen het peleton op een lint... Bij de eerste hellende stroken trok ik er alweer op uit. Doch nog zonder succes, 1Okm verder geraakte ik toch weg maar 5km later was alles terug te herdoen. Daarna hield ik me zowat 1uur afzijdig en en op de beklimming van de Baraque Fraiture versnelde ik eerst en werd later terug ingelopen want in het peleton werd ook versneld. Terug gegrepen in op het relatieve vlakke stuk naar Vielsalm toe viel het helemaal stil. Ik gooide alweer de knuppel in het hoenderhok, even later kreeg ik gezelschap en in een mum van tijd was ik weg met zowat 25 renners waaronder heel wat kleppers, helaas was de gele trui niet mee en een 15km verder was helaas alles te herdoen. Ik had al heel wat kruid verschoten en bovendien had Dieter nog uitzicht in het eindklassement op een mooie plaats en besloot toch maar wat gas terug te nemen. In de buurt van Trois Ponts reed Dieter lek ik wachtte hem op en zette hem vooraan af aan de voet van de Rosier, daar brak het helaas was Dieter niet mee. Alweer werken dus om de kloof proberen te dichten maar ik kreeg amper hulp en kwam geen meter dichter, bovendien had Dieter een slechte dag maar ik bleef trouw bij mijn kopman... Ik eindigde 76ste die rit maar hier zat achteraf bekeken veel meer in. In de eindstand werd ik 98ste van 191 gestartte renners. Daarna volgden een hele hoop kermiskoersen: Horebeke(9e) en Buizingen(11e) reed ik super andere zoals Poesele en Oosterzele kon ik niet meer dan aanklampen... De Ardenne Challenge reed ik begin juli voor de eerste maal. 4dagen individueel koersen op prachtige omlopen in de provincie Luxemburg. Ik kwam net uit een rustperiode en zag de eerste 3 dagen enorm af. De laatste rit maakte ik deel uit van de ontsnapping en werd 21ste. Direct daarna kreeg ik af te rekenen met een virale infectie en mocht als snel een kruis maken over een 6e deelname van de ronde van Luik. Begin augustus trok ik samen met Stijn en nog enkele renners/fuifbeesten een weekje naar het Gardameer. Er werd stevig getraind en de conditie was terug dik ok. Vol goeie moed stond ik 14 augustus aan de start in Bottelare. Helaas in de eerste ronde sloeg het noodlot toe, mijn achterderailleur sloeg in mijn wiel en de wedstrijd was meteen afgelopen..., bij nader inzicht bleek ik dat ik mijn pad afgebroken was en tot overmaat van ramp een stuk van mijn kader gescheurd. Nu had ik het wel helemaal gehad en moest dus terug op mijn oude fiets koersen. De motivatie was weg, trainen deed ik nog amper, wedstrijden reed ik wel meestal nog uit maar een deftig resultaat zat er niet meer in (mede ook doordat soms de omstandigheden tegenzaten). Op naar 2012!
24-04-2011
IC Affligem: 32ste van 188
Op Pasen stond eindelijk de eerste IC op mijn programma van dit jaar. Een omloop met eerst een grote ronde met ondermeer de kloosterstraat, bosberg en putberg. Na de bosberg ontstond een kopgroep van 9 renners, ik reed steeds voorin het peleton en de voorsprong bedroeg nooit meer dan 1 minuut. Na 1 plaatselijke ronde kwamen we vooraan aansluiten en ik schoof even later met 2 ploegmakkers mee. Ondertussen waren er 14 renners weggereden en daarna reed ik met 2 ploegmakkers en een 15 tal anderen in de achtervolging. Bij het ingaan van de laatste 3km zagen we zowaar de kopgroep rijden maar iedereen had het beste wel gehad en uiteindelijk moesten we spurten voor de 2Oste plaats. De laatste kilometer ontsnapte ik nog maar werd terug gegrepen en werd 32ste op nog geen 4Osec van winnaar Timothy Dupont. Als ploeg reden we heel sterk en eindigden 6e in het klassement.
02-04-2011
Anzegem-Frameries-Zele: pech pech pech en in Merelbeke (84ste) nog meer pech en puur drama!
Koersen in april, tzal nooit mijn ding worden, weinig koersen en al zeker niet mijn favoriete parcours als dan "Dame Fortuna" ook nog tegenwerkt dan ist al helemaal hopeloos! De dag voor Vlaanderens mooiste trok ik naar Anzegem, maar liefst 239 anderen hadden hetzelfde gedacht! Helemaal vooraan gestart maar in de 2e ronde liep het fout, vlak voor mij werd gevallen, zowat 4O a 5O renners lagen tegen de grond, ik kon niet door en verloor kostbare tijd. Ik verzeilde in de 2e groep en vooraan had zich een 5Otal afgescheiden, we verloren steeds meer en meer terrein en tot overmaat kwam ik na 1uur ten val daar men voor mij in elkaar haakte en ik enkel de gracht als oplossing zag. Ik had het nu wel gehad en besloot er maar mee op te houden.
5 dagen later stond ik aan de start van de afwachtingswedstrijd van de Pino Cerami. Serieus wat klimwerk stond te wachten, helaas na amper 2km bij de eerste kasseistrook lag mijn ketting eraf en zag het peleton nooit meer terug...
Na een weekje geen competitie (gepasseerd in de selectie van de 2daagse van de gaverstreek...) besloot ik het weekend erop 2 dagen te koersen. Zaterdag in Zele een biljartvlakke omloop met lange rechte stukken afgewisseld met wat draaien en keren had ik nooit een goed gevoel en ik kon niet meer dan volgen, na 1u3O begaf een spaak het in mijn achterwiel en na 2u werd het met te gevaarlijk met dat achterwiel (kbegon af en toe weg te slippen) en hield er dan maar mee op.
Een dag later stond ik met nieuwe moed aan de start in Merelbeke. 146 renners en een lichtoplopende aankomststrook met amper bochten in het rondje. Na een 3 tal ronden reden we met een 3Otal weg, er werd helaas veel gekeken en 2 ronden later was alles te herdoen. Een half uur later geraakte ik terug weg samen met 18 anderen. De goede vlucht was vertrokken en een mooie uitslag zat er zeker in daar ik mij enorm sterk voelde. Na 2 uur sloeg alweer het noodlot toe, net als een dag eerder begaf een spaak het in mijn achterwiel. Van toe af kon ik niet anders dan mij enkel beperken tot volgen en af en toe voor een bocht eens wat op te schuiven, tot ergenis van mijn medevluchters... Een wielwissel was geen optie, wantja dan zou ik nooit meer terugkeren. Bij het ingaan van de laatste ronde streed ik nog steeds voor een 11e plaats maar mijn wiel sloeg constant tegen mijn remblok. Ik geraakte nog amper vooruit en moest mijn groep laten rijden en ik verloor in die laatste ronde nog dik 3min en eindigde zwaar teleurgesteld na een supergoede koers 84ste...
27-03-2011
Florennes: 62ste van 175
Heuvelachtig parcours met heel wat deelnemers. Aan de startlijn had ik enkele sterke renners gezien en besloot indien iemand van hen zou wegspringen ik altijd zou reageren. Al snel reden in 2 keer 15 renners weg zonder de te volgen renners. Na 45min verdwenen 2 van de te volgen renners uit de koers door materiaalpech... De voorsprong bleef constant rond de 1minuut schommelen en na 2u koers heb ik zelf de forcing gevoerd, echt wegrijden lukte niet maar we kwamen tot op minder dan 3O seconden. Helaas viel het daarna helemaal stil en was alle werk voor niks geweest. In de spurt voor een verre ereplaats drong ik niet echt meer aan.
20-03-2011
Ichtegem: 57ste van 159
Op aanraden van ploegmaat Niki trok ik naar het westvlaamse Ichtegem. Nochthans was er een koers in Merelbeke maar door de "overvolle" kalender was ik bijna zeker dat daar dik 3OO man aan de start zou staan met gegarandeerd de nodige valpartijen tot gevolg. Het rondje in Ichtegem was mooi, niet echt veel bochten maar ook 2 bochten waar we halverwege het peleton compleet stil stonden, de aankomstzone liep stevig op gedurende dik 1,5km. Heel wat ploegmaats aan de start en bij het ingaan van de 3e ronde reed ik "a bloc" door op de hellende strook naar de aankomst. Ploegmaat Dieter Vandendriessche volgde en even later kregen we het gezelschap van ondermeer Mario Willems, Tom Stubbe en Bart Vanspeybroeck. Ik moest toch wel effen bekomen van de geleverde inspanning en sloeg enkele beurten over. Voor we het goed en wel beseften vloog het peleton ons terug op de nek en alles was te herdoen. Hierna volgden vele ontsnappingspogingen, ik probeerde ik af en toe deel uit te maken van een mogelijk vluchtersgroepje maar niemand geraakte echt weg. We besloten een treintje op te zetten voor Dieter die zou spurten, 2 ronden van het einde zaten we al allemaal mooi vooraan. Bij de voorlaatste keer de klim van de aankomstzone reden 2 renners een 3OOm voor het peleton uit. Kevin Maene en een renner van decock sportivo. Ik zat uitstekend geplaatst en versnelde. Ik kreeg een renner van soenens mee en Stijn Minne (ook van decock sportivo). De renner van soenens kon amper overnemen en Minne stopte af. Even over de aankomst versnelde Minne van achter mij, ik had geen antwoord klaar en Minne reed in één ruk naar de koplopers toe. Ikzelf werd even later terug gegrepen en besloot dan maar onze trein terug op de sporen te zetten. 4km van het einde liep het fout, gewriemel van alle kanten en Dieter was mijn wiel kwijt. Kevin Maene won voor Stijn Minne, ikzelf drong niet echt aan in de spurt voor de 3e plaats en eindigde 57ste. Ik was erg ontgoocheld want hier zat toch wel veel meer in, maar ik trok me op dat ik mee de koers maakte.
13-03-2011
Polleur: 37ste van 91
De 3e koers dit seizoen en alweer zocht ik het in de Ardennen op. De reden hiervoor was dat er toch wel een prachtig parcours werd voorgeschoteld: eerst een ronde van 8Okm met ondermeer beklimmingen van de helling van Banneux en de vecquee en daarna nog plaatselijke ronden met telkens een zware beklimming erin. Zelden stond ik aan de start met zo een zelfvertrouwen, niks van stress, niemand ging mij er die dag afrijden was ik rotvast van overtuigd. Aan de start zag ik toch wel 2 man van davo-lotto waaronder Tim Wellens, het grootste klimtalent van België momenteel. Er werd vrij snel gestart, de eerste 3Okm liepen door de vallei van de Vesder. Na 1Okm ontstond complete chaos, een vluchtersgroepje had de rode lichten genegeerd van de overweg, wij kwamen in rotvaart aan en overstaken de rode vlag. Best wel een gevaarlijke situatie, want we reden op dit moment gewoon op de openbare weg... Even later was de orde hersteld en de renners die de rode vlag negeerden werden uit koers genomen. Boven op de eerste helling versnelde ik maar ik kreeg geen vrijgeleide. Vanaf Remouchamps (km 4O) ging het gestaag bergop en werd er flink de pees op gelegd soms. Een groepje reed weg met ondermeer Tim Wellens en nog voor de voet van de vecquee besloot ik ook te reageren. Ik kreeg ondermeer Kenny Vanderschueren en Jeroen Desmet mee. Vlak voor het opdraaien van de vecquee waagden enkelen de sprong naar de kopgroep, ikzelf besloot hetzelfde tempo te onderhouden en werd aan de voet terug ingelopen door het peleton. Bij het opdraaien versnelde ik opnieuw en raapte vele vluchters op. Boven op de vecquee was ik in het gezelschap van een 1Otal renners, voor ons reden nog 2 keer 2 renners. De samenwerking trok op niks maar al snel kwamen we bij 2 vluchters. 3O seconden meer hadden we niet op het peleton en tot mijn grote woedde hadden er meer oog voor wat achter hen kwam dan vooruit te kijken. Vlak voor de plaatselijke ronden werden we terug gegrepen. 1min 3O bedroeg de achterstand op het kopduo, ik besloot alles op de laatste plaatselijke ronde te zetten. Zo gezegd zo gedaan, vanaf de voet reed ik a bloc tot boven, het brak en ik geraakte weg met een 5 tal. Enkel nog een afdaling vol tegen de wind kregen we nog waar het peleton ons constant zou zien rijden, even werd getwijfeld en voor ik het goed en wel besefte was de vlucht ten dode opgeschreven. Spurten dan maar op een tochwel gevaarlijke arrivee met enkele bochten in de laatste 5OO meter, niet mijn ding en ik drong dus niet aan er werd 37ste. Ploegmaat Niki werd heel knap 6e. Ik hield er vooral een heel goed gevoel van over, jammer dat de uitslag tegenviel.
06-03-2011
Lierde: 5e van 151
De eerste koers van maart, Lierde zondermeer één van mijn favoriete koersen. 151 deelnemers schrokken me niet af, ik wist vooraf dat ik goed was en dit zou wel blijken naarmate de wedstrijd vorderde op het tochwel geaccindenteerde rondje enkel had ik vooraf schrik van mijn gevoelige harmstring want enkele dagen voordien had ik bij de osteopaat nog aan de compex gelegen en ik had de laatste dagen enorm veel last van deze behandeling. Een voltaren pleister die ik net voor de start aanbracht bracht redding, dank u Jennifer! In 2 keer kregen we een 12 tal op kop, echt veel voorsprong hadden ze nooit en bij ons werd er soms wel goed doorgereden. Op de Stuivenberg (steile knik 1km voor de aankomst) werd er een 4 tal ronden voor het einde flink de pees erop gelegd we geraakte weg met een 2Otig tal en in een mum van tijd met een ware rotvaart kwamen we vooraan aansluiten. Dik 3O renners dus en nog een goeie 2 ronden wedstrijd. Een top 1O plaats zou moeilijk zijn met zo een groep en vlak na de aankomst viel het opeens stil. Ik twijfelde niet en versnelde tegen de wind in, aanvankelijk reageerde niemand maar zowat 1km later kwam de voor mij compleet onbekende Japanner Sakakibara Kenichi aansluiten. Veel had ik er niet aan en het peleton volgde iets verderop dus de ontsnapping was ten dode opgeschreven. Op het stuk zijwind trok ik nog eens fel door en even later kwamen 6 renners aansluiten. De samenwerking was perfect en de trein was vertrokken. Op de Stuivenberg besloot ik nog alles op alles te zetten, 2 renners moesten lossen maar in de spurt had ik geen schijn van kans. Tom Van Asbroeck won voor Nicky Cocquyt. Ik was enorm tevreden want had zelf de beslissing geforceerd en werd uiteindelijk 5e.
Voor de eerste echte wedstrijd trok ik traditioneel naar het waalse Saint-Séverin waar een golvende omloop te wachten stond over meestal brede wegen. Eerst stond een ronde van een kleine 1OOkm op het programma en daarna nog 3 plaatselijke ronden. De hele rit zou het regenen en de temperatuur bedroeg nauwelijks 6 graden. Nerveus gedoe in het begin van de wedstrijd, na 5km ging bovendien een motard tegen de vlakte... Ik zat er net achter en moest meteen alle zeilen bijzetten om terug in het peleton de aansluiting te vinden. In de vallei op weg naar Hamoir kreeg ik het enorm koud en mijn handschoenen waren doornat. Ik besloot zowat heel mijn mondvoorraad te nuttigen. Na 1u3O wedstrijd begon ik mij toch wat in de debatten te moeien. Samen met ploegmaat Niki Devoldere versnelde ik op een oplopend stuk. We kregen geen vrijgeleide en even later was ik er opnieuw vandoor nu met wat meer succes maar toch was even later alles te herdoen. Serieuzer werd het toen Niki ging samen met nog enkele andere renners. Al snel hadden ze 1minuut voorsprong maar toen besloot een Duitse ploeg te rijden in het peleton en in een mum van tijd werd de kloof gedicht. Op een strook vol tegenwind trok ik tot 2 maal toe ten aanval maar telkens werd niet gereageerd. Bij de 3e poging lukte het dan toch een nederlander reageerde en samen trokken we op pad op de brede golvende wegen. In het peleton zat men ook niet stil en een kwartier later kwamen 1O renners aansluiten. De samenwerking was niet echt optimaal (sommigen konden precies niet beter anderen wouden niet) maar ik hield er steeds de vaart in want het peleton dreigde ook nog steeds terug te komen op weg naar de plaatselijke ronden. Bij het ingaan van de laatste ronde kwamen nog 11 renners aansluiten en ik werd uiteindelijk 14e als je op de foto hierboven klikt zie je een filmpje van de wedstrijd met dank aan Kristof Wielfaert
Koersen in april, tzal nooit mijn ding worden, weinig koersen en al zeker niet mijn favoriete parcours als dan "Dame Fortuna" ook nog tegenwerkt dan ist al helemaal hopeloos! De dag voor Vlaanderens mooiste trok ik naar Anzegem, maar liefst 239 anderen hadden hetzelfde gedacht! Helemaal vooraan gestart maar in de 2e ronde liep het fout, vlak voor mij werd gevallen, zowat 4O a 5O renners lagen tegen de grond, ik kon niet door en verloor kostbare tijd. Ik verzeilde in de 2e groep en vooraan had zich een 5Otal afgescheiden, we verloren steeds meer en meer terrein en tot overmaat kwam ik na 1uur ten val daar men voor mij in elkaar haakte en ik enkel de gracht als oplossing zag. Ik had het nu wel gehad en besloot er maar mee op te houden.
Heuvelachtig parcours met heel wat deelnemers. Aan de startlijn had ik enkele sterke renners gezien en besloot indien iemand van hen zou wegspringen ik altijd zou reageren. Al snel reden in 2 keer 15 renners weg zonder de te volgen renners. Na 45min verdwenen 2 van de te volgen renners uit de koers door materiaalpech... De voorsprong bleef constant rond de 1minuut schommelen en na 2u koers heb ik zelf de forcing gevoerd, echt wegrijden lukte niet maar we kwamen tot op minder dan 3O seconden. Helaas viel het daarna helemaal stil en was alle werk voor niks geweest. In de spurt voor een verre ereplaats drong ik niet echt meer aan.
Op aanraden van ploegmaat Niki trok ik naar het westvlaamse Ichtegem. Nochthans was er een koers in Merelbeke maar door de "overvolle" kalender was ik bijna zeker dat daar dik 3OO man aan de start zou staan met gegarandeerd de nodige valpartijen tot gevolg. Het rondje in Ichtegem was mooi, niet echt veel bochten maar ook 2 bochten waar we halverwege het peleton compleet stil stonden, de aankomstzone liep stevig op gedurende dik 1,5km. Heel wat ploegmaats aan de start en bij het ingaan van de 3e ronde reed ik "a bloc" door op de hellende strook naar de aankomst. Ploegmaat Dieter Vandendriessche volgde en even later kregen we het gezelschap van ondermeer Mario Willems, Tom Stubbe en Bart Vanspeybroeck. Ik moest toch wel effen bekomen van de geleverde inspanning en sloeg enkele beurten over. Voor we het goed en wel beseften vloog het peleton ons terug op de nek en alles was te herdoen. Hierna volgden vele ontsnappingspogingen, ik probeerde ik af en toe deel uit te maken van een mogelijk vluchtersgroepje maar niemand geraakte echt weg. We besloten een treintje op te zetten voor Dieter die zou spurten, 2 ronden van het einde zaten we al allemaal mooi vooraan. Bij de voorlaatste keer de klim van de aankomstzone reden 2 renners een 3OOm voor het peleton uit. Kevin Maene en een renner van decock sportivo. Ik zat uitstekend geplaatst en versnelde. Ik kreeg een renner van soenens mee en Stijn Minne (ook van decock sportivo). De renner van soenens kon amper overnemen en Minne stopte af. Even over de aankomst versnelde Minne van achter mij, ik had geen antwoord klaar en Minne reed in één ruk naar de koplopers toe. Ikzelf werd even later terug gegrepen en besloot dan maar onze trein terug op de sporen te zetten. 4km van het einde liep het fout, gewriemel van alle kanten en Dieter was mijn wiel kwijt. Kevin Maene won voor Stijn Minne, ikzelf drong niet echt aan in de spurt voor de 3e plaats en eindigde 57ste. Ik was erg ontgoocheld want hier zat toch wel veel meer in, maar ik trok me op dat ik mee de koers maakte.
De eerste koers van maart, Lierde zondermeer één van mijn favoriete koersen. 151 deelnemers schrokken me niet af, ik wist vooraf dat ik goed was en dit zou wel blijken naarmate de wedstrijd vorderde op het tochwel geaccindenteerde rondje enkel had ik vooraf schrik van mijn gevoelige harmstring want enkele dagen voordien had ik bij de osteopaat nog aan de compex gelegen en ik had de laatste dagen enorm veel last van deze behandeling. Een voltaren pleister die ik net voor de start aanbracht bracht redding, dank u Jennifer!
