Hopelijk hebben jullie een leuk weekend gehad , ik allesinds wel.

Dit weekend heb ik even me-time ingelast. Heb dit weekend ook wat zaken op orde gesteld ivb met mijn map (vakmappen), want het begon er toch wat slordig uit te zien. Heb dit weekend de nieuwe film van Hunger Games gaan bezichtigen vond het jammer genoeg een beetje een tegenvaller... Saai begin en eigenlijk ook saai einde. Dit weekend ben ik ook opstap geweest met de vrienden , eventjes stoom uitblazen en wat gaan socializen met ze, naar ons vast cafeetje in Stevoort bij Anja (zeker een aanrader voor degene die van Limburg zijn). Wat fijn zitten bijpraten en ook ben ik wat gaan zwemmen voor de conditie toch wat op pijl te houden en de nodige stress en druk van m'n schouders af te halen.

Vandaag had ik normaal naar de les gemoeten maar dit is niet gelukt... Nee niet omdat ik niet wilde zoals ik eerder in men blogs al vertelde heb ik vandaag een gesprek gehad bij ProVentas in Kermt als Assistent Agendaplanning... Kon niet echt zeggen dat het een meevaller was... . Rare sfeer dat er in dat kantoor heerste en ook de vragen dat men stelde vond ik zo akward... . Ik ben een roker al sinds mijn 14de en natuurlijk daar werd ik al meteen op afgemaakt.. en werd mij ook al meteen duidelijk dat ik ermee moest gaan stoppen indien ik er wou gaan werken, kan ik nog inkomen maar wie geeft het recht je dit toe te eisen ? Niemand, ik heb er niet op ingegaan want natuurlijk had die mens al een hele slechte indruk op me gemaakt... De tweede vraag was als volgt "Ik kan je de job aanleren dat kan iedereen, maar ik zal niet je karakter kunnen veranderen" ik was verbaast als die man dit zei! Ik dacht van "Euhm waar gaat dit naartoe leiden?"

Inderdaad... geen second later was niet echt een vraag maar eerder een zeer arrogante opmerking... "Ik zou willen dat je beter articuleerde want de job bestaat voornamelijk uit telefoneren en je houdt je tanden nogal op elkaar vind dit niet aangenaam om naar te luisteren. Daarna wil ik nog toevoegen dat ik vind dat je zeer introvert bent en wij zijn eigenlijk allemaal zeer uitbundige mensen dat hun statement zeker laten merken, jou zie ik hierin niet".

Ik zat daar echt stomverbaasd kun je je niet voorstellen... Ik zei er gewoon op dat ik ten eerste ongemakkelijk was door de opmerkingen dat ze maakte over men gebit , mijn rokershouding, mijn karaktereigenschap en vroeg of dit eigenlijk een sollicitatie was of eerder een bash-moment ? Hij liet een glimlach op zijn gezicht vallen wat mij nog meer irriteerde en zei van , ik vind het chapeau en doe er ook mijn pet voor af dat je een job zoekt dat past bij je studie's. Maar ik kan je geen Administratieve job aanbieden want hier moet men verkopen en natuurlijk durven bellen kun je dit ? ik zei volmondig "ja'

Ok... zei hij maar je zag dat hij absoluut niet overtuigd was , ik zat deze mens echt te vervloeken uiteraard en dan uit het niets kwam de vraag of ik volgende week woensdag een hele dag wou komen kijken hoe de organisatie van zijn bedrijf werkte. Ik stemde natuurlijk toe , het is fijn om te zien wat de job ook werkelijk inhoudt maar heb er ook wel mijn bedenkingen bij dat ik de job daadwerkelijk ga aannemen (dit heb ik natuurlijk niet gezegd ). De arrogantie van deze bedrijfsleider heb ik al vaker tegengekomen ze zijn nog maar pas opgestart en willen zich al onmiddelijk laten gelden als de CEO , niks mis mee natuurlijk maar zie dan ook dat je bedrijf enige professionaliteit uitstraalt want dit bedrijf had dit echt niet.

Een van zijn medewerkers een soort van 'team leader' liep gewoon zonder zich te schamen op haar sokken rond... Nog nooit in mijn hele werk carriere dat ik al heb opgebouwd , had ik dit eerder gezien. En dan waren er nog zaken maar ga niet te ver in detail inwijden, allesinds het bedrijf en ook hun bedrijfscultuur sprak me al geen moment aan , ik geef hun een kans volgende week vrijdag maar mijn gevoel zit zelden juist en zal het een No-Go worden voor dit bedrijfje...

Opzich jammer want ik had nu eens een gesprek waar ik ergens kon gaan werken in een kantoorruimte ... Maar allesinds ik geef het gewoon een kans en ik heb trouwens nog een kandidaat waar ik misschien bij kan gaan werken en ook waar de kansen reëel groter zijn. Natuurlijk dit is in de branche waar ik altijd gewerkt heb "Productie" wat zoveel zegt als fabriek. Niet mijn favorietste jobs maar heb een klein voorgevoel dat ik bij zulke bedrijven zal blijven hangen tot ik mijn diploma heb, natuurlijk heb ik al bij veel bedrijfsleiders gezeten maar zelfs in fabrieken heb ik nooit zo'n arrogante baas gezien als vandaag bij dat soort van "callcenter".

Het bedrijf ligt aan de maaskant van Limburg FN Herstal veel zal dit jullie niet zeggen tot ik zeg wat ze maken... 

Kogels , wapens , bommen ===> i know klinkt zeer gevaarlijk

Maar weet je , het is natuurlijk met de laatste events dat aan de hand zijn in brussel een niet evidente keuze dat ik ze nog wat ga helpen met hun oorlog, maar een mens moet werken ook al wilt dit zeggen in een munitiefabriek. Mijn kansen daar liggen natuurlijk veel hoger dan waar ik vandaag geweest ben.

FN Herstal had ik in begin september gesolliciteerd en woensdag kan ik op gesprek gaan ... Ze namen hun tijd wel moet ik zeggen maar laat ons hopen dat er daar iets uit te bus komt want ik begin het thuiszitten stilaan moe te worden en financieel begint het ook niet beter mee te zitten... Elke cent die je uitgeeft moet je weloverwogend doen want ja je moet er nog zolang mee rond komen... Is allesbehalve leuk !

Daarom wens me allemaal veel succes woensdag en morgen ben ik er weer met meer nieuws ! ohja morgen heb ik terug Tekstverwerking en hoop deze keer dat ik iets te zien krijg wat ik nog niet ken... Heb echt spijt dat ik de vrijstellingsproef in september toch niet heb meegedaan maar goed ;-) dat weten we voor in het vervolg ;-).

Tot morgen ! 

Hier ben ik terug, terug les gehad vandaag maar was best saai vandaag aangezien ik de leerstof al kende van Tekstverwerking.

Maar eerst en vooral wil ik mijn steun betuigen aan Parijs en aan de Parijzenaars.

Liberté

Fraternité

Egalité

Zo heeft 't voor allen geklonken

Hier en daar klinken zij nog; de woorden als vorm,

Als hemelse weg.

nog vallen zij

denkramen binnen

als naijlend vuur,

als traag opspattende

vrijheid

broederschap

gelijkheid

Het gekende dorp

werd anonieme stad

de concurerende wereld ;

de wereld van jou

en die van mij

baatloos individualiseren

kleedde zich om in eisende 

kreukvrije vormen

normeren de ander

als lastige tegenpartij

buren achter

gesloten deuren

China , Japan slecht 'n steenworp

de bal is rond , de wereldgeest

in ik-eigen-zinnen-vervat

Liberté 

Fraternité

Egalité

Ter nagedachtenis van de aanslagen in Parijs op 13/11/2015. Waar Europa even een donkere plek van terreur bleek te zijn, mijn gedachten gaan naar degene die zijn gestorven die avond maar ook naar de mensen die zich ingezet hebben om te helpen en alle hulpverleners en beveiligingsdiensten. Laat deze dag onze samenleving niet verwoesten door de haat die word gezaaid. IS is een insect dat ontstaan is door dictatuur en propoganda waar we in het verleden al mee te maken kregen, wij als westerse beschaafde mensen komen dit te boven. Zoals altijd wij kunnen dit zoals de Fransen dit zouden zeggen Fraternité , broederschap.

Nu tot de orde van de dag. Vandaag Tekstverwerking zoals ik al zei de les bleek ik al te kennen en heb ik maar extra oefeningen gemaakt waardoor de tijd toch een beetje omging. Ik hoop dat ik vlug naar module twee kan gaan waar ik zaken ga zien wat ik nog niet gebruikt heb hoop ik... Allesinds het was terug fijn om bij mijn medecursisten te zitten. Vandaag heb ik ook enorm hard doorgewerkt om mijn presentatie af te krijgen die ik tegen donderdag moet voorstellen. Deze voorstelling moet ik voor PAV doen over een van de wereldwonderen samen met mijn medecursisten wij hadden het thema "Machu Picchu" genomen omwille dat dit wereldwonder het meest besproken en mystiek gebeuren is. Met veel geschiedenis en waar zeker genoeg over gepraat kan worden. 

Ook heb ik mijn volledige bundel van wiskunde terug onder de loep genomen want ik wil kostte wat kost dit vak kennen. Het is nooit mijn favoriet vak geweest aangezien ik het nooit onder de knie kreeg maar ik merk hoe meer ik het herhaal hoe meer ik de kneepjes doorkrijg wat mij natuurlijk een goede boost geeft. De onvoldoende die ik heb gekregen heeft me even neergehaald maar ik probeer positief voorruit te denken en ik weet ook als ik mij blijf inzetten in dit vak dat ik er zeker kom.

Ook heb ik goed nieuws ivb met werk meegekregen vandaag volgende week mag ik op twee gesprekken en eentje dat nog in afwachting is. Ik zie er naar uit , natuurlijk weet ik ook dat dit zeer zwaar zal zijn dit beide te combineren maar mijn motivatie is iets wat me recht houdt.

Morgen krijg ik bezoek van een van mijn medecursisten voor de presentatie voor te bereiden en ook de paper die we ervoor moeten maken te corrigeren want wat blijkt dat er toch redelijk wat fouten inzitten. Natuurlijk willen wij beiden dit rechtzetten, zo kunnen we dit niet afgeven ligt niet in mijn principes ik geef enkel volledig afgewerkte zaken. We werken er normaal met 3 aan maar 1tje heeft zo het gevoel dat ze er niet veel voor hoeft te doen... Wat wij beiden natuurlijk zeer storend vinden maar , ik ken deze houding van deze jonge vrouw dat had ik ook toen ik naar school ging... Zo loopt dit niet schitterend af jammer genoeg. Maar daarover genoeg ik laat zeker weten hoe het morgen geweest is en vooral hoe ik me voel ten opzichte van donderdag want de stress begint toch stilletjes aan te komen want het is en blijft een examen... Wat me natuurlijk met een beetje schrik doet zitten aangezien ik al in geen jaren meer examens heb afgelegt.

Tot de volgende meeting ;)

 

Laat me even voorstellen ik ben Lindsay 25 jaar en gevestigd te Limburg , België.

Ik heb dit blog aangemaakt zodat iedereen die wenst mijn evolutie mee te maken met het behalen van dat begeerde A2 diploma. Ik volg avondonderwijs voor dit te kunnen behalen via CVO STEP Hasselt, waar ik de kans heb gekregen voor mijn vak Secretariaatsmedewerker als afstudeerrichting te kunnen kiezen.

Ik heb 3 x per week les en in totaal dit semester (tot december 2015) vijf vakken. Frans , Wiskunde , Tekstverwerking , Organisatiewerk en Nederlands.

Allemaal zijn ze in een verschillend niveau door de stof die ik al kon van op mijn school waar ik op mijn 17de gestopt was !

Zoals vandaag heb ik wiskunde gekregen en eveneens ook een toets ... Deze verliep niet zoals ik had gehoopt. Een dikke onvoldoende jammer genoeg mijn wiskunde is sinds mijn middelbaar nog niet echt verbetert wat een groot hekelpunt voor me is aangezien ik er van droom om de HR terecht te komen en cijfers van cruciaal belang zijn. Soms stel ik mezelf de vraag ook wel eens waar ik aan begonnen ben maar dit is de reden waarom ik dit blog aangemaakt heb, om mezelf te motiveren aan mijn toekomst te werken. Ik heb vroeger niet de kansen gehad die ik nu zelf kan realiseren waarvan ik niemand iets kwalijk neem in mijn entourage.

Ik ben jammer genoeg té vroeg gestopt met school en natuurlijk ja op latere leeftijd heb je daar natuurlijk zeer veel spijt van. Maar ik moet toch wel toegeven dat ik niet gestopt ben omwille dat ik school kots moe was integendeel... Ik ging zeer graag naar school voor de vakken de kennis dat werd meegegeven en dat dit natuurlijk ook bleef hangen in je brain ! . Maar waar een voorzijde was , was in mijn geval zeker ook een keerzijde van het verhaal. In het lagere onderwijs had ik het zeer zwaar , ouders hadden het financieel moeilijk waardoor het vlug opviel dat ik anders was dan de rest ===> Pesters. Zoals bij vele hielp praten met de ouders , directie , leerkrachten totaal niet en eens het hielp was je al op latere leeftijd zoals in mijn geval. Door de lagere school heb ik me altijd verdiept in boeken over geschiedenis vanwaar die interesse in dit vak heb ik nooit echt geweten , het is gewoon mijn pad gekruist denk ik. Door het vele lezen en natuurlijk weinig sociaal contact door dat van wie je dacht je vrienden te zijn , in werkelijkheid je pesters waren of degene die je verraad hadden. Dus natuurlijk sloot ik me heel fel op zowel fysiek als emotioneel. Dit heeft natuurlijk echt geen voordeel voor me gehad eens ik naar de middelbare school ging in Denderleeuw (ben oorspronkelijk afkomstig van Liedekerke) de school waar ik ging heette IKSO. Ik was zo verheugt naar deze school kan ik me nog zeer goed herrineren . Nieuwe mensen , nieuwe leerkrachten en vooral dacht ik een NIEUW BEGIN ! en eigenlijk was dit ook zo tot ik bevriend raakte met een redelijk populair meisje van op school weet tot vandaag nog steeds haar naam Maaike. Of zei eigenlijk de reden van de pesterijen zijn heb ik nooit echt geweten maar naar mijn gevoel was het toen ook allemaal begonnen. En de situatie was eigenlijk heel dom en ja kinderlijk als ik er nu aan terug denk. kinderen en luizen , elk kind heeft er wel last van en ik had toen haren letterlijk tot aan men kont... ze hadden dit opgemerkt en natuurlijk het hek was van de dam. Van luizenkop tot vanalles anders werd je uitgemaakt. Ik voelde me nog nooit zo erg vernederd als toen die dag.

Ik ben altijd iemand geweest dat er nooit probeerde op in te gaan maar in sommige situaties moest ik eigenlijk uitvlammen naar deze personen maar dat zat niet in mijn karakter ook door het feit dat zulke scenario's al aansleepte van in het lagere onderwijs maar dan had dit met de financiele aspecten van mijn ouders te maken. En zoals pesters zijn maken ze van 1 gebeurtenis een heuse roddel waar je niet meer door kon kijken. Men sprak niet meer tegen me , men nodigde mij nergens voor uit een echte hel in die periode. Natuurlijk kon ik altijd op 1 iemand rekenen die me ondanks alles hielp en zonder zijn weten me ook steunde en dat was Alex mijn toenmalige beste vriend. Hij zelf weet het niet maar hij heeft veel verhinderd wat er anders zou gebeurt zijn en daar dank ik hem tot de dag van vandaag nog steeds voor. Maar voor verder op het verhaal in te gaan... Men maakte men leven zo zuur dat ik toen in het 2de middelbaar op elke gelegenheid dat zich voordeed werd uitgestoten en geloof me soms wenste ik dat men mij eigenlijk uitspuugde voor al wat lelijk was maar dat deden ze toen niet meer integendeel ze negeerde me straal zelfs tot in de klaslokalen als men groepsopdrachten moest doen. Ik begon toen echt met heel duisteren gedachten te zitten en mijn zelfvertrouwen was op zo'n dieptepunt dat ik geen uitweg uit deze pesterijen meer zag. Ik begon te experimenteren met het snijden in mezelf , het gaf me een kick en een euforisch gevoel in die tijd. Ik wist wat ik deed mij niet uit die situatie zou brengen maar het hielp me toen de tijd door te komen. Maar op een gegeven moment werd ik betrapt door mijn moeder en de situatie veranderde toen zo drastisch ik vergeet het nooit, Men moeder was in shock en natuurlijk teleurgesteld omdat ze geen idee had waarom ik dit deed. Had haar en mijn vader nooit op de hoogte gesteld van de jarenlange pesterijen ik hield alles in mij en verwerkte de woede , het verdriet , de pijn in mezelf. Toen moest ik alles zeggen van A tot Z en zei ondernam stappen met de school... wat uiteindelijk niet veel opleverde men zei telkens hetzelfde antwoord "Wij kunnen niet elke leerling individu in de gaten houden" , "Je moet voor jezelf opkomen en kom het ons vertellen". Natuurlijk was dit de school hun manier om zich er niet mee bezig te houden. Ik had 1 leerkracht waarvan ik veel steun en toeverlaat had in deze verschrikkelijke periode maar zoals vandaag heeft een leerkracht veel te weinig vat op het Pest gebeuren. En toen is eigenlijk nog verder bergafwaarts gegaan , ik ben gestopt toen met naar die school te gaan en toen kreeg ik natuurlijk een C-attest waardoor ik men jaar ofwel moest overdoen ofwel moest zakken van richting en toen zat ik al in het Technische en kwam ik van Moderne talen (ASO) . En dit had niets te maken met mijn kwaliteit van het studeren maar ik kon gewoonweg niet meer studeren door die hele situatie en dat weegt ook emotioneel heel zwaar voor een kind van 13 jaar. Ik had toen beslist ook dankzij mijn toenmalige vriend Jimmy dat ik naar een school ging dichter bij huis en waar ik dan maar Beroeps ging volgen en de richting die ik toen koos was Haarzorg. Niet mijn eerste beste gedacht natuurlijk want ik ben iemand die beter met mijn hoofd werkt dan met de handen , maar ik gaf het een kans en het liep eigenlijk ook goed , ook met de leerlingen. Maar op deze school was alles perfect eigenlijk alleen de richting deed ik omdat ik ze verplicht moest doen voor toch maar een diploma te behalen. Ik zat op een gegeven moment thuis en praatte met mijn toenmalige vriend over wat ik eigenlijk wou in het leven en daar viel dit beroep niet onder ik besloot voorgoed te stoppen met school en te gaan werken. Wat op latere leeftijd een van de grootste fouten in mijn leven zou blijken.

Ik stopte met school schreef me in de vakbond in voor stempelgeld te krijgen en natuurlijk je bent 17 jaar weet nog niets van al die administratie waar een volwassene mee te maken heeft in het dagdalijkse leven. Maar toch keek ik er positief naartoe , de zoektocht naar werk verliep niet zoals ik gedacht had natuurlijk. Ik ben een genie met computers en vertelde dit ook aan de werkgevers en toen bleek al dat men de gevraagde diploma's verwachtte. Dus toen gooide ik het in een andere richting en ging ik maar in een fabriek werken , heb verscheidene jobs gedaan en de meeste onder interim en in de fabrieken tot schoonmaak. Deed ik de jobs graag dat ik uitoefende ? Neen. Maar ik moest een inkomen hebben, en de gedachten voor terug te gaan studeren daar had ik toen een streep onder getrokken omdat ik zelf geloofde dat ik niets kon afmaken en dat ik niet slim genoeg was. 

Dan waren mijn ouders gescheiden en bleef ik achter met mijn vader en mijn toenmalige vriend toen, de huishoudelijke taken vielen op mijn nek en op de duur begon ik ook niet meer te solliciteren omdat ik in het begin dat leven wel zag zitten(wist niet beter als tiener). Maar natuurlijk in mijn omgeving zag ik vriendinnen die ik kende van de kapperschool nog en die vertelde dan wilde verhalen van wat ze deden op school , waar ze naartoe gingen en dergelijk en natuurlijk bespraken ze heel veel hun toekomstplannen. Ik daarintegen had daarop niet echt iets toe te voegen, ik had mijn vriend en ik dacht toen ook dat dat genoeg was, geen carriere , geen zelfstandigheid. Maar ik werd ook ouder en daarmee ook wijzer. 

Ik ging regelmatig op bezoek bij men moeder die toen en nu nog in Limburg woonde. Haar nieuwe vriend die was anders , had een hoog diploma , goed werk . Natuurlijk benijdt ik zulke personen en hij vertelde daar ook veel over, wat mijn interesse maar meer en meer aanwakkerde. Maar toch kwam ik nog niet tot het besef dat ik dat dom papiertje eigenlijk in mijn leven mistte tot de moment ik begon in te zien dat mijn relatie met mijn toenmalige vriend eigenlijk zeer ongezond was. Had niet te klagen , ik kreeg wat ik wou, beleefde fantastische tijden maar het was een zeer verstikkende relatie waar ik eigenlijk niet vrij was en hij telkens rondom mij was. Waar ik ook naartoe ging. Door de jaren heen had ik zonder men besef me gewoon opgesloten van de wereld , had geen vrienden meer , had geen sociaal leven meer en vooral ik had geen doelen meer in men leven. Iets later kwam er iets persoonlijk tussen en zijn we beiden naar Limburg verhuist waar ik enorm tegenop zag aangezien ik alles wat voor mij vertrouwt aanvoelde moest verlaten en naar de andere kant van België gaan voor te wonen. Waar ik de taal niet verstond , de mensen raar vond en vooral niets kende in de streek. Dat maakte mij in het begin enorm bang en ik wou niet naar buiten gaan. Dus begon ik maar op internet te chatten met mensen in deze regio en raakte aan de praat met verscheidene mensen. Ook de liefde van mijn leven al wist ik dit toen niet. We konden uren met elkaar praten maar natuurlijk ik was toen nog in een relatie en kon dit niet maken. Maar mijn relatie ging achteruit sinds we naar hier verhuist waren hij begon heel aanhankelijk te worden tot verstikkend toe. Het ging toen zover dat ik er een punt moest achter zetten, we bleven wel vrienden maar in het begin ging dit niet ook omdat die persoon toen nog bij mij woonde. Hij maakte zelf de conclusie te vertrekken en ging terug naar de streek waar ik ook woonde. En toen hadden we een paar jaar geen contact meer. 

Ondertussen had ik ook mijn verdriet , ik had ergens een punt achter gezet waar ik 6 jaar aan vertrouwd was geraakt en dat doet toch iets met een mens ook al wist ik dat dit de beste oplossing was. Door mijn verdriet met mensen te delen kwamen ik en toen de toekomstige vriend beter en beter overeen tot we voor de 1ste keer gingen afspreken. En dat was de beste dag van mijn leven, het was zoals ze het noemde liefde op het eerste gezicht. En vandaar uit ging het alsmaar beter en beter en wisten we beiden al heel vlug dat dit ging blijven duren en inderdaad ondertussen 5 jaar verder zijn we nog steeds samen en is hij nog steeds de rots in de branding voor mij. En ook hij spoorde me ook telkens aan dat ik mijn dromen moest volgen en dat het niet bij dromen mochten blijven. Ik was toen ook aan het werk in een fabriek en opzich was ik daar ook heel tevreden , verdiende mooi had fijne collega's maar toen sloeg het noodlot toe en moest het bedrijf gaan fusioneren waardoor ik mijn baan kwijt raakte. Ik had daar toen vele traantjes om gelaten. Toen had ik weer verschijdene jobs gedaan tot dit jaar Juli nam ik de beslissing om terug te gaan studeren en was ik ook vastberaden om ditmaal mijn fouten van het verleden goed te maken en recht te zetten en daardoor was ik begonnen aan een lang engagement voor 3 jaar voor mijn A2 diploma te behalen en ook eveneens de richting die ik altijd wou doen , ook al was deze op BSO niveau dat maakte me niet uit ! Ik wil koste wat het kost dat diploma bemachtigen. En tot vandaag doe ik het nog steeds. Ik weet gewoon wanneer je zoveel tegenslagen meemaakt in je leven je dromen nooit mag laten varen ook al ben je midden je 20 en heb je nog geen vast contract en woon je nog steeds bij je ouders. Mijn leven is allesbehalve ideaal maar mijn doel is een betere toekomst voor mezelf niet voor iemand anders enkel en alleen voor mezelf. 

enkel en alleen daarvoor doe ik dit, ik weet dat het niet gemakkelijk zal zijn omdat ik reeds al 8 jaar van de schoolbanken ben en de meeste basis niet gehad heb doordat ik van verschillende richting veranderd ben. Maar ik ben vastbesloten tot mijn doel bereikt is en dat is HR medewerker te worden. Voor vele klinkt dit misschien zeer onrealistisch maar toch weet ik waar een wil is , is een weg !. En deze weg heb ik ingeslagen en wijk ik ook niet meer vanaf en daarom heb ik tot vandaag jammer genoeg wel nog steeds geen job gevonden waarbij ik deze opleiding mee kan combineren en financieel is het niet makkelijk maar ik weet en weet dit ook zeker dat er voor mij ook eens de zon zal schijnen en het geluk in mijn richting zal komen. Alleen de vraag wanneer , niemand weet dit ik ook niet. Maar daarom laat ik mijn moed niet zinken. Vanaf vandaag zal ik ook dagelijks een blog schrijven over wat ik doe , ivb met het studeren en de ups en downs wat ik dagdagelijks tegenkom en zo weet ik dat ik nooit zal opgeven alleen al omdat deze blog bedoelt is mezelf en ook andere te motiveren voor het terug oppakken van hun doelen en dromen in het leven. Want het is niet omdat men een slechte start maakt in het leven dat daarom alles voorbij is. Daar geloof ik niet in , iedereen verdient een tweede kans. Zelfs ik.

Tot de volgende post ;-)

Lindsay