tips voor teksten die moeten werken en verzameling verhalen
01-02-2014
Wat is de kracht van een goede headlines?
Je
brief, artikel, advertentie kan niet verkopen als het geen aandacht
trekt. In je headline moet sales appeal zitten. Lezers willen een
antwoord op deze vraag:
Whats
in it for me?
The
effective headline tells the reader: Hey, stop a minute! This is
something that youll want!
De
beste headlines doen een beroep op het eigenbelang van mensen of
geven nieuws.
Geef een voordeel aan de consument, een beloning voor het lezen van je
boodschap. Een headline moet precieze, bruikbare informatie
beloven in ruil voor de tijd die je investeert in het lezen van de
advertentie en het geld dat je besteedt aan het product.
Drie
categorieën van succesvolle headlines
Eigenbelang:
geef lezers iets dat ze willen en kunnen krijgen van jou.
Nieuws:
de tweede beste headlines zijn deze die nieuws brengen.
Nieuwsgierigheid
opwekken
Pas
op! Voor iedere geslaagde kop die nieuwsgierigheid opwekt, mislukken
er twaalf andere.
Als je een headline ziet die je
nieuwsgierigheid wekt, zal je de tekst lezen als je tijd hebt. Een
headline die je iets aanbiedt dat je wil hebben daarvoor zal je
tijd maken.
The best headlines are the ones that aim at a
specific audience and offer that target market something its
readers want and want badly.
Twee
jaar lang zijn Kiara, Joke en Nathalie er al mee bezig. Elke minuut
van de dag. Als een soort mantra die door hun brein dreunt. Hoe
ontsnappen ze uit hun gevangenis? Ze waren nog heel jong toen ze
werden opgesloten. Te jong. In korte tijd zijn ze echter volwassen
geworden. Noodgedwongen. Vier keer hebben ze al proberen te
ontsnappen. Die pogingen zijn allemaal mislukt. Bij de laatste vlucht
scheelde het maar een haar of Kira was haar kop kwijt. De bewaker was
ontzettend boos toen hij hen te pakken kreeg en viel haar aan met een
mes. Gelukkig kon Joke hem net voldoende afleiden. Haar luide stem
kwam toen goed van pas.
Vanaf nu moeten ze extra voorzichtig zijn.
Het vijfde plan mag geen enkele fout bevatten. Alles moet -en zal-
goed gaan. Een nieuwe mislukking betekent ongetwijfeld de dood.
Hoewel het nu echt wel heel moeilijk zal wordt. Alle vluchtwegen
zijn afgesneden. De bewaker heeft de groene tralies rond het
binnenplein verstevigd. Waar nodig, werden nieuwe tralies voor de
oude gehangen. De weinige gebreken in de constructie zijn weggewerkt.
Enkele palen staan nog scheef, een gevolg van vlucht drie, maar
schijn bedriegt. Er is geen beweging te krijgen in de palen en het
hekwerk dat eraan vast hangt. Alle drie hebben ze er al tegenaan
gesprongen, aan getrokken, tegen geduwd. Zonder resultaat. Geen
millimeter verroert die groene hel.
Hun cel werd op een soort
platform geplaatst. Een flink eind boven de begane grond. Een tunnel
graven langs die weg, zit er niet meer in. De bewaker zou hen
onmiddellijk zien. Dat vindt Nathalie eigenlijk niet eens zo erg. Ze
krijgt niet graag zand en aarde in haar kapsel, zelfs in dit onzalig
oord wil ze er altijd goed uitzien. En waarvoor?
De cel zelf is
van bruine houten planken gemaakt. Op het eerste gezicht lijkt het
niet echt sterk. Maar schijn bedriegt. De planken zijn stevig aan
elkaar getimmerd, die verroeren geen vin. Zonder gereedschap raak je
daar niet door en waar zouden ze dat vandaan moeten halen? Ze hebben
zelfs geen nagelknipper of bestek.
Elke dag brengt de bewaker
trouw hun eten, dat moet gezegd. Meestal restjes van zijn eigen
maaltijd. Niet slecht, maar na een tijdje begint dat toch te
vervelen. Vooral Nathalie is bang dat ze niet genoeg vitamines binnen
krijgt. Af en toe eten ze insecten: slakken, wormen, mieren. Kiara
eet zelfs spinnen. Daar blijven Joke en Nathalie af. Spinnen smaken
echt vies. De meeste vogels en andere dieren laten die beesten links
liggen. Zelfs de ratten, vaste huisdieren in de nor, blijven ervan
af. En als die dat niet lusten, wil dat toch veel zeggen. Kiara kan
het niet veel schelen. Ze eet alles en dat is er ook aan te zien.
Kale plekken op haar hoofd, een veel te dikke buik en één oog
waardoor ze niet meer kan kijken. Daardoor houdt ze haar hoofd altijd
schuin als ze iets wil bekijken. Het zou grappig zijn, mochten ze
hier niet opgesloten zitten.
Joke
schrikt op uit haar gedachten als ze iets ziet blinken tussen wat
oude etensresten. Kijk, wat ik heb gevonden. Een stuk glas,
heel erg scherp. Daar kunnen we zeker iets mee doen, glundert
Joke.
Geef
hier!, eist Nathalie. Ze draait haar hoofd naar links en naar
rechts om het voorwerp beter te kunnen bekijken. Dat ziet er
volgens mij niet bijzonder uit. Scherp, dat wel, misschien kan ik er
mijn nagels mee doen. En ze gooit de scherf achteloos in hun hok.
Joke
staart Nathalie kwaad aan, maar reageert niet. Dat heeft toch geen
zin. Ze denkt liever aan een plan om te ontsnappen, dat stuk glas zal
ze vast wel kunnen gebruiken.
De
zon breekt door de wolken. De voorbode van een gloeiend hete dag.
Fijn, weeral een dag braden in die moordende hitte, denkt Joke.
Ze waggelt naar hun cel en ziet het stuk glas opnieuw liggen. De
stralen van de zon breken door het glas. Ze pakt het op en voelt dat
het heel erg warm heeft. Dat brengt haar op een idee. Als ze dat glas
nu zo richt dat er een straal op een hoopje stro valt? Misschien kan
ze zo wel een vuurtje maken. Dat moet vast wel lukken, ja toch? Wat
ze daarna gaat doen, weet ze nog niet. Maar vuur maken lijkt nu het
allerbelangrijkste.
Joke
wacht en wacht. Maar er gebeurt niets. Nathalie en Kira komen bij
haar staan en ze vertelt hen over haar plan. Allebei beginnen ze te
lachen. Vuur maken met een stuk glas, dat kan toch niet!?,
lacht Nathalie. Je kunt dan even goed twee stokken tegen elkaar
wrijven, giechelt Kira.
Joke
begint zelf te twijfelen aan haar plan. Zou hitte alleen niet
voldoende zijn? Uren gaan voorbij. De zon schuift langzaam over de
horizon. Net wanneer ze het wil opgeven ziet ze een beetje rook
omhoog kringelen. Ze schudt even met haar kop en kijkt dichterbij.
Maar ja, het is er: rook. Ze zucht van verlichting en wakkert het
smeulend vuurtje zo verder aan. In het droge stro grijpt het vuur
snel om zich heen. Te snel. Aan de volgende stap in haar plan was
Joke nog niet geraakt. Er is wel vuur, maar nog gen vluchtroute.
Wat
heb je nu gedaan, dom wicht! Blus dat vuur, snel. Mijn huis staat in
brand, kakelt Nathalie. In pure razernij duwt ze Joke in de
richting van de vlammenzee, het hok in. Kira rent ondertussen als een
kip zonder kop rond en maakt een hels kabaal. Volledig in paniek.
De
bewaker hoort het lawaai en komt aangesneld.
Joke
probeert wanhopig aan de vlammen te ontkomen. De hitte is
ondraaglijk, ze krijgt geen lucht. De kleine ruimte hangt vol rook en
ze kan niets zien. Plots ziet ze in een hoek een fijn straaltje
licht. Een opening! Door de hitte zijn de planken op die plek
losgeraakt.
Dit
is haar kans. Volkomen radeloos perst ze zich door de opening. Het
vuur schroeit haar veren. De kier is te smal. Haar lijf raakt er niet
door. Ze duwt en trekt. Schudt krachtig met haar lijf. En eindelijk
lukt het. Vrij, ze is vrij. Het heeft heel wat van haar pluimen
gekost, maar ze is gered!
Joke
kijkt versuft op. De bewaker gooit zijn emmer water aan de kant en
stormt op haar af. Geen tijd om te genieten.
Met een paar flinke
slagen van haar vleugels kan ze net aan zijn grijpende handen
ontkomen. Opnieuw duikt hij op haar af. Deze keer heeft hij haar wel
vast. Joke pikt een paar keer hard in zijn hand en hij moet lossen.
Van dat ene moment maakt ze gebruik. Ze gebruikt zijn schouder als
springplank en fladdert over een muurtje. Joke kijkt niet meer om en
spurt weg.
Kira
en Nathalie blijven achter. In de verte hoort Joke hoe de bewaker
zijn messen slijpt.
<a href="http://sitesetupkit.com/dap/a/?a=6&p=sitesetupkit.com/smart-websites/"><img src="http://netdna.copyblogger.com/images/wordpress-setup.png" alt="A Step-by-Step Guide to Creating Your Self-Hosted WordPress Website" title="A Step-by-Step Guide to Creating Your Self-Hosted WordPress Website - Infographic" width="600" height="2925" /></a><br /><small>Like this infographic? Get more <a href="http://websynthesis.com/blog/">WordPress and hosting</a> tips from <a href="http://www.websynthesis.com/">Synthesis</a>.</small>
Probeer
te ontdekken waarom jij het product zou kopen. Omschrijf dan in een
paar woorden deze reden.
Maak
je kop niet te kort zodat het je idee niet meer deftig overbrengt.
Beknoptheid is een goede eigenschap, maar niet alles mag er aan
worden opgeofferd.
Vermijd
de grafschrift headline: iets wat je op een grafzerk zou graveren.
Vermijd
spitsvondigheden.
Vermijd
een kop die niets zegt.
Suggereer
in je headline dat je tekst nuttige info bevat.
Zorg
dat het kernidee van je advertentie in je headline zit. Gebruik je
kop als een vishaak om die groep aan te trekken die wilt lokken met
je advertentie.
Get
curiousity in your self-interest headlines
Headlines
die enkel een feit of stelling weergeven zijn niet effectief om
lezers aan te zetten tekst te lezen. Door je kop alleen weet de
lezer immers al wat in de tekst zal staan.
Na
het lezen van de headline kijkt de lezer automatisch naar het logo
om te zien van de headline is. Hou
daar rekening mee als je de kop schrijft. Want dezelfde tekst kan
iets anders betekenen bij een verschillend logo.
De
illustratie kan worden gebruikt om de headline aan te vullen of te
verhelderen.
Vermijd
headlines waarover de lezer te veel moet nadenken. Het moet op het
eerste zicht duidelijk zijn. Lezers
gaan hun tijd niet verdoen met de betekenis te achterhalen.
-
Nieuws brengen (nieuw, eindelijk, ontdek, nu, pas binnen)
-
Gebruik gratis als dat lukt, gratis is het sterkste woord in de
woordenschat van de copywriter. Andere krachtige woorden zijn: hoe,
vlug, gemakkelijk, bespaar, bewezen, laatste kans, koopje, waarom
-
Geef nuttige info
-)
Pik een belangrijk voordeel voor de lezer uit en zet het in je
headline. Presenteer het op een duidelijke, stoutmoedige, dramatische
manier.
Select
the audience
-
Met je kop selecteer je het juiste doelpubliek.
Deliver
a complete message
-
Zorg ervoor dat je headline iets betekent, een boodschap bevat.
-
Stop de merknaam en het verkoopsargument in de headline. Als iemand
enkel de kop leest, krijgt hij het belangrijkste dan al ee.
-
De bedoeling van je headline is dat die een boodschap bevat voor
mensen die enkel die headlines lezen. Enkel als ze geïnteresseerd
zijn, zullen ze de rest van je tekst lezen.
Draw
the reader into the body copy
-
De kop moet de lezer dwingen om de onderstaande tekst te lezen. Je
moet zijn nieuwsgierigheid opwekken.
Vijf weken lang al is
Jef al affiches aan het plakken. Aan elke straathoek, elk bord en in
iedere winkel. Hij wil burgemeester worden. Zijn beste slogan is
MEER groen. MINDER grijs. Jef heeft zelfs
zijn witte winterkop in het groen geverfd.
Aan elke deur in de
gemeente heeft hij gebeld. Veel mensen durfden niet open doen. Die
groene verf was misschien toch geen goed idee. Precies een punker met
vleugels.
De campagne is nu
eindelijk gedaan. De mensen hebben gestemd. Voor Jef, hoopt hij. Nu
kan hij niets meer doen. Enkel wachten. Nog twee uur. Dan zijn alle
stemmen geteld.
Jef loopt heen en weer
door de kamer. Van de deur naar het raam. En van het raam naar de
deur. De nagels van zijn poten zijn helemaal afgesleten. Hij zucht
en kijkt de hele tijd naar de klok die boven de deur hangt. Wat duurt
het lang.
Als niemand kijkt, staat
hij voor de spiegel in de woonkamer. Om zijn speech te oefenen.
Beste vrienden, dank u
voor deze eer
Jef kijkt om en ziet
Ebbie gniffelen. Betrapt! Jef doet alsof hij zijn pluimen goed legt
en wandelt fluitend weg. Hij kijkt door het raam naar buiten en ziet
Oskaar staan.
Die staat aan de voordeur
met een vierkant bord in zijn handen. Daarop staat in grote letters
WIJ met een kruis erdoor. Daaronder: IK
wil ALLES veranderen.
Oskaar denkt dat hij ook een goede burgemeester zou zijn. Jef laat
hem doen. Het kan geen kwaad.
Om vier uur is de uitslag
bekend. Jef belt naar het gemeentehuis voor het grote nieuws. Zijn
speech heeft hij al vast. De telefoon gaat drie keer over en dan
neemt de secretaris op.
Secretaris, het is
Jef. Ik bel voor de uitslag.
De uitslag? Van de
verkiezingen. Juist. De winnaar is een zekere Oskaar De rest
hoort Jef niet meer. Oskaar? Dat kan toch
niet? Hij heeft niet eens moeite gedaan. Die staat enkel aan de deur
met zijn onnozel bord. Jef moet even gaan zitten. De telefoon
valt uit zijn hand. Hij kan het echt niet geloven. Wendy legt haar
slinger over zijn schouder.
Driiiing!
Driiiing! Jef schrikt op. De telefoon?! Wendy, pak jij
maar op. Ik wil niemand spreken. Iedereen lacht me uit.
Hallo met Wendy .
Ah, meneer de secretaris ja zeker, zeker Ik vertel het
hem . Jazeker . Bedankt! Wendy legt de telefoon neer en
wandelt naar de keuken.
Jef fronst zijn
wenkbrauwen, staat op en kruist zijn armen. Awel, waarvoor belde
hij?, roept hij naar Wendy.
Belde wie?, vraagt
ze.
Doe nu niet alsof je
van niets weet. De secretaris wat had hij te zeggen? Hij heeft
toch gebeld?
A jaaaa, dat. Niks speciaals. Gewoon
dat er een fout is gebeurd bij de telling. En dat je toch hebt
gewonnen. Wendy glimlacht. Jef kijkt eerst verbaasd, dan boos en
tenslotte begint hij te stralen.
Gewonnen! Ik heb
gewonnen! Mijn speech. Waar is mijn speech? Jef pakt zijn blaadjes
en stormt naar buiten. Richting gemeentehuis. Eén van zijn blaadjes
dwarrelt achter hem aan.
Aan het gemeentehuis staat een groot
podium. Jef klimt erop. Zijn poten en vleugels trillen. Zo veel
mensen. En ze staan allemaal te kijken. Naar hem.
Waarde landgenoten eum beste
vrienden. ik ben blij Jef wrijft wat zweetdruppels van zijn
voorhoofd. Voor een spiegel gaat het toch beter.
De eerste speech van Jef verloopt niet
vlot. Maar de mensen klappen wel in hun handen. Jef zal nog veel
moeten leren als burgemeester. Maar alles is moeilijk in het begin.
Dit verhaal verscheen in de kinderkrant
PleZand van de gemeente Koksijde,
Jef is een kokmeeuw Oskaar is een
krab Wendy een vlieger Ebbie een golfje en Pablo een
sardineblikje
Yasmine
staart naar boven. Naar Oskaar. Haar beste vriend, haar enige
vriend. Oskaar laat zich zachtjes wiegen in de wind. Alles
heeft ze er voor over om bij Oskaar te zijn. Die vrijheid. De wind
die in je gezicht blaast, de blauwe hemel boven je, de zon die je
aankijkt. Geen broers, zussen of andere familieleden die constant op
je vingers kijken. Zelf kunnen en mogen beslissen wat je doet. Of
niet doet. Af en toe krijgt ze de kans om bij haar vriend te
zijn. Dan doet ze haar ogen dicht en droomt. Van een beter leven.
Een leven bij Oskaar. Maar ze is bijna nooit alleen. Altijd is er
iemand in de buurt. Iemand die over haar schouder kijkt. Elke
dag kruipt ze naar de hoogste plek die ze kan vinden. Weg van de
rest. Haar thuis is een echte krabbenmand. Iedereen vecht voor zijn
plaats. Steeds probeert iemand je de duvel aan te doen. Het is elk
voor zich. Voor een plek in de zon. Yasmine probeert zo weinig
mogelijk op te vallen. Stilletjes er vanonder muizen. Dan spreekt
ze af met Oskaar. Om gezellig te babbelen. Eigenlijk is het vooral
Oskaar die vertelt. Hij kent ontzettend veel verhalen. De dingen die
hij al gezien heeft, onvoorstelbaar. Ze zou zo graag bij hem zijn.
Ze zou zo graag zijn leven leiden.
Pssst. Pssst.
Oskaar, Oskaaaar. Ik ben het. Oskaar opent zijn ogen en
geeuwt. Het is nog heel vroeg. De zon piept net boven de horizon. De
eerste zonnestralen raken de rand van Yasmines huis.
Hij zucht.
Yasmine, je bent er al. Nog vroeger dan anders. Welk nieuws
brengt je hier? Flauwerik, je weet best dat er niets in
mijn leven gebeurt. Jij bent de man met de verhalen. Vertel wat je
gisteren allemaal hebt gezien. Oskaar rekt zich uit en gluurt
Yasmine even aan. Een fijne glimlach speelt op zijn lippen.
Hmmm, heb ik
gisteren iets interessants meegemaakt? Even denken ... Natuurlijk
wel. Ik beleef voortdurend fantastische avonturen. Oskaar
steekt van wal met een liefdeshistorie over een jong passioneel
koppel. Compleet met slaande deuren, vliegende borden en stomende
scènes waar Yasmines oren van gloeien. Mocht zij maar zoiets
meemaken. Yasmine schrikt. Ze wordt uit haar dagdroom gerukt door
de grote mensenhand. Die pakt haar op en hangt haar bij Oskaar. Wat
een zalig gevoel. De wind die in haar gezicht blaast. Alleen jammer
dat er altijd een vaatdoek of dweil bij kleeft. Zo zijn ze nooit
echt alleen. Toch geniet Yasmine met volle teugen van deze momenten.
Weg van het slangennest onder haar. Ze ziet haar vader naar
boven staren. Hij houdt haar in de gaten. Die frons voorspelt niet
veel goeds. Maar voorlopig kan hij niets doen. Enkel de mensenhand
krijgt het voor elkaar om haar of haar familie hier te krijgen.
De laatste weken
is Oskaar wel opvallend stil als ze bij hem is. Zijn verhalen
lijken wel opgedroogd. De omhelzingen voelen niet meer zo innig aan.
Yasmine pakt hem nog altijd even stevig vast als vroeger. Alleen
lijkt het wel alsof Oskaar dat minder fijn vindt. Af en toe betrapt
ze hem zelfs terwijl hij knipoogt naar haar jongere zus, Esmeralda.
Zou hij haar beu zijn? Dat mag niet. Dat kan niet. Yasmine wordt
opgeschrikt door krijsende meeuwen. Ze blikt naar boven. De hemel
verduistert snel. Donkere wolken komen opzetten. Zwaar van de regen
in hun buik. Het begint hard te waaien. De eerste dikke druppels
vallen uit de lucht. Yasmine heeft dit nog nooit meegemaakt. Voor de
regen valt, plukt de mensenhand haar normaal van Oskaar weg. Maar
niet vandaag. Vandaag mag ze blijven. De wind wakkert nog verder
aan. Bladeren vliegen haar voorbij. Ze kan de vod niet langer
vasthouden. De wind pakt hem mee. Het versleten, geruite hemd is
weg, zonder zelfs maar iets van geluid te maken. Yasmines blijdschap
verandert in paniek. Ze krijgt het moeilijker om zich vast te
klampen. Oskaar, help! Hou mij vast! Maar Oskaar negeert
haar hulpgeroep. De wind krijgt haar te pakken. Yasmine tuimelt door
de lucht. Steeds hoger. Ze vliegt over het grote, groene hek en
belandt aan de andere zijde. In het grote onbekende. Tussen lange,
groene halmen die wiegen in de krachtige windvlagen. Het watert
stort nu naar beneden. Grote druppels doorweken haar. Wat zal er
met haar gebeuren? Een plas water vormt zich rond haar. Dikke
klompen aarde en takjes drijven daarin. Yasmine rilt van de kou. Die
bazige familie van haar zou nu een welkom geschenk zijn. En zal ze
Oskaar nog terug zien? Haar zoute tranen smelten samen met het zoete
hemelwater. De zondvloed houdt aan. De plas wordt een beekje en
ze drijft naar een groot stenen gebouw. Met grote ogen en een
langwerpige mond. Dichter en dichter drijft ze naar het huis. Het
gebouw is reusachtig en de mond die gaat open. Yasmine gilt het
uit. Maar niemand hoort haar. Niemand komt haar redden. Een
mensenkind komt uit de mond gestapt. Het kijkt naar boven en vangt
de regendruppels op met haar mond. Het lacht. Hoe kun je nu lachen
in een hel als dit? Het mensenkind kijkt rond. Plots blijven haar
ogen rusten op Yasmine. Haar hart slaat een slag over. Het komt op
haar af. Nee! De mensenhand sluit zich rond haar. Een verstikkend
gevoel. Ze is verloren. Oskaar. Haar familie. Ze verliest het
bewustzijn.
Yasmine probeert haar ogen te openen. Het licht
is te fel. Vlug terug sluiten. Ze voelt zich raar. Net alsof ze
zweeft. Zou ze dood zijn? Nee, dat kan niet. Ze hoort stemmen.
Mensenstemmen. Waar zou ze zijn? Voorzichtig opent ze haar
linkeroog. Onder haar ziet ze een mensenkind en twee mensenreuzen
zitten in een zetel. Vreemd. Nu trekt ze ook haar andere oog
open. Stiekem bestudeert ze haar omgeving. Ze hangt aan een muur.
Het mensenkind wijst naar boven. Heb ik voor jou gemaakt,
mama. O, wat mooi. Dank u wel. Wat is het? Mama toch. De
tuin van de buren natuurlijk. Yamine kijkt door een groot raam
naar buiten en ziet Oskaar hangen. Haar zus houdt hem stevig vast.
Dus toch. Een traan rolt over haar wang. Van haar zus had ze zoiets
wel verwacht. Maar Oskaar? Ze zucht en blikt nog eens goed rond.
Langzaam verschijnt een glimlach op haar lippen. Een huis vol
mensenkinderen en mensenreuzen. Een huis waar veel te beleven valt.
En niemand die haar kan storen of wegdrummen. Eindelijk zal ze zelf
verhalen meemaken. Daar heeft ze Oskaar niet meer voor nodig.
Eindelijk is ze echt vrij.