Jullie weten nog wel dat mama donderdag op controle moest bij de gyn. Toen had ze dus 3 cm opening en nog een lange en stugge baarmoederhals. Na de controle zijn mama en papa op bezoek geweest bij Annelies en Stian en mama zei toen gans den tijd tegen mij dat ik uit haren buik moest komen om naar diene mooie jongen te kijken ;-))
's Nachts om 2u15 werd mama wakker met pijn in de buik. Ze dacht dat het haar blaas was dus ze zette zich recht om naar het toilet te gaan. Bij het rechtstaan voelde ze dat gans haar benen nat waren. Ze spurt (lees waggel) naar de wc en daar merkt ze dat het vloeibaar slijmverlies is met bloed. Ze dacht dat het nog deel van de slijmprop was dus kroop ze terug haar bed in. Na nog geen 5 min begon ze fameuze krampen te krijgen. Ze had direct door dat het weeën waren, maar omdat ze er reeds gehad had tijdens de voorbije dagen, dacht ze dat het wel zou overgaan. Na een half uurtje ongeveer kon ze haar ni meer goeleggen van de kampen dus is ze in de zetel gaan liggen voor de tv om haar gedachten wat te verzetten. Ze is ook de weeën beginnen noteren en ze kwamen al om de 5 min. Om 4u is ze papa gaan wakker maken en heeft hem gezegd dat ze weeën had maar dat ze ze nog gemakkelijk kon opvangen. Een uurke later begon het wel serieus pijn te doen en waren de weeën er om de 3 min. Ze heeft papa dan wakker gemaakt zodat hij naar zijn werk kon bellen en ze heeft dan naar de kliniek gebeld. Ze moest natuurlijk direct afkomen dus hebben wij ons in spoedtempo klaargemaakt (en de laatste dingen in haar valies gestopt) en dan vertrokken naart ziekenhuis. Tegen half 6 waren we daar. Mama moest direct aan de monitor en ze had toen fameuze weeën (boven de 120) en 4 cm opening. Baarmoederhals was nog niet gans verweekt maar toch al bijna volledig ingekort. Aangezien ik niet veel bewoog, moest ze op haar zij gaan liggen. Ze voelde haar opeens mega misselijk, en heeft dan moeten overgeven (daar gingen haar frieten van de avond ervoor ;-)) Ze heeft dan een lavement gekregen en dan moest ze terug aan de monitor. Maar ze kon bijna niet blijven liggen van de pijn. De weeën waren echt mega hevig. En ze had nog maar 5 cm opening. Tegen 8u kon ze het echt ni meer uithouden en de vroedvrouw raadde haar aan om epidurale te nemen aangezien ze bijna niet geslapen had en anders het nog heel zwaar zou krijgen. Ze was al zo uitgeput dat ze de raad van de vroedvrouw maar opvolgde. Na 5min was de anesthesist er al en om 8u15 was de epi gezet. Deze deed helemaal geen pijn maar het was niet gemakkelijk voor mama om zich stil te houden tijdens de verdoving doordat de weeën zo hevig waren. Toen de epidurale verdoving werkte hebben ze haar water gebroken. Ze was toen heel ontspannen en heeft zelfs nog zitten lachen met papa en de vroedvrouw. De weeën waren wel heel fel; mama voelde ze nog wel goed, maar ze deden geen pijn meer. Om 10u had ze 10 cm (na amper 1,5u) en mocht ze eindelijk beginnen persen. De vroedvrouw heeft dan snel de gynaecoloog van wacht erbij gehaald (Dr. Vanderlinden kon niet komen). Ze voelde de weeën perfect aan dus ze kon gemakkelijk aangeven aan de gynaecoloog als er 1 aankwam. Op een half uurtje was ik er eindelijk. Mama heeft mij er zelf mogen uithalen en papa heeft mijn navel mogen doorknippen. Mijn naam is CHIARA, ik weeg 3,135 kg en ben 49cm groot. Mama is wel geknipt geweest op het einde, maar ze heeft er niks van gevoeld want het was tijdens een wee. Het naaien daarna heeft ze wel gevoeld, want de epi was al bijna uitgewerkt (en het deed genen deugd). Dan hebben we zeker een uur in de bevallingskamer blijven liggen. Ik lag zo heerlijk op mama haar buik. Het was echt een zalig gevoel voor mama en papa.
Ziezo nu weten jullie dat ik meisje ben (en niet een jongen zoals zovelen dachten ;-))) en ik ben perfect op de uitgerekende datum geboren.
Binnenkort zullen jullie hier mijn eerste foto's kunnen bewonderen!
Hoi hoi hier ben ik nog eens. Zoals jullie kunnen lezen zit ik nog steeds in mama's buikje verstopt (hehe). Mama had vandaag weer controle bij Dr. Vanderlinden. Ze was content dat ze terug op controle mocht, want sinds enkele dagen had ze enorme last van hoofdpijn en stekende buikpijn.
Aangekomen bij Dr Vanderlinden vertelde mama direct dat ze last had van hoofdpijn en buikpijn. Dr. Vanderlinden dacht meteen aan zwangerschapsvergiftiging, dus controleerde ze direct de eiwitten in mama's urine en de bloeddruk. Er waren geen eiwitten in de urine en de bloeddruk was normaal dus waarschijnlijk geen zwangerschapsvergiftiging. Toch heeft ze bloed getrokken om alles te controleren om zeker te zijn. Daarna was het weer tijd voor een inwendig onderzoek. Door de weeën die mama regelmatig heeft, is er wat schot in de zaak gekomen. Nu heeft ze al 2,5 cm opening. Maar de baarmoederhals is nog stug dus ik zal er nog niet direct uitkomen.
Maandag moet mama aan de monitor. Dan gaan ze nog eens nakijken of er al weeën zijn en mijn harttoontjes nakijken. Mama hoopt langs den ene kant dat ze maandag niet meer haalt, maar langs den andere kant zit ik zo veilig in de buik en kan ik nog wat groeien ;-)
Hoi hoi hier ben ik dan weer. Kzit nog steeds in mama's buik, hehe. Mama en papa zijn vandaag nog eens op controle geweest in het ziekenhuis bij vroedvrouw Caroline. Eerst heeft mama een goed half uurtje aan de monitor gehangen om te kijken of ze al weeën heeft. Er waren lichte weeën maar deze deden geen pijn. Ook registreerden ze mijn hartslag hiermee. Die schommelde tussen 130 en 160, afhankelijk van mijn activeiten. Kmoet zeggen dat ik de laatste dagen enorm actief ben. Niet dat ik er al uit wil (het is hier zooo lekker warm ;-)), maar er is hier niet zoveel plaats meer om mij te strekken dus plaag ik mama hiermee graag. En zo kan papa mij ook goed voelen. Na de monitor heeft vroedvrouw Caroline mama's gewicht gecontroleerd. 800 gr bijgekomen op 3 weken, niet veel he. Mama is in totaal nu net geen 10 kg verdikt. Papa zegt dat ze een mooi buikje heeft. Hij is er nog verliefder op geworden ;-) De vroedvrouw heeft natuurlijk ook vanbinnen gecontroleerd. Er is eigelijk nog niets veranderd. Nog steeds 1,5 cm opening, de baarmoederhals zit nog diep en is nog 2 cm. Mama denkt dat ze haar 40 weken zal volmaken en zelfs overtijd zal gaan. Ze zouden mij al zo graag in hun armen hebben, maar ik blijf liever nog eventjes zitten in de lekkere warme buik. Tot volgende week allemaal! Na de volgende controle kom ik wel weer verslag uitbrengen!
Vandaag hebben mama en papa samen met Jopa en Bibi mijn kamer afgewerkt! Het ziet er allemaal echt mooi uit. Binnenkort is het allemaal van mij, maar voorlopig blijf ik toch nog wat zitten in mama's buik ;-))
Mama heeft vandaag eindelijk afspraak bij Dokter Vanderlinden. 4 dagen wachten om te weten hoe ik nu juist lig was wel lastig voor mama. Mama heeft ondertussen ook een ander besluit genomen. Morgen zal haar laatste werkdag zijn, zodat ze nog 3 weekjes kan rusten voor ik eraan kom. Het is wel nodig want mama slaapt bijna niet meer doordat ik druk op haar lies. Dr. Vanderlinden laat ons een half uurtje wachten in de wachtzaal (ja het was nu eenmaal middag). Zoals gewoonlijk wordt mama's bloeddruk, gewicht en urine gecontroleerd en weer is alles in orde. Daarna neemt ze een uitstrijkje om te zien of mama niet besmet is met het streptokokken-virus. Dit is niet gevaarlijk voor mama maar wel voor mij, dus als ze hiermee besmet is, zal ze antobiotica krijgen tijdens de bevalling. Dus op zich kan het niet zoveel kwaad. Mama vertelt de gyn van haar avontuur de zondag. Dr. Vanderlinden wil direct alles controleren. Ze voelt eerst de opening (nog steeds 1,5 cm) en voelt dan dat mijn hoofdje nog steeds naar beneden ligt. Mama is natuurlijk super blij. Daarna controleert de gyn alles met een echo. Ik ben al flink gegroeid en weeg nu ongeveer 2,7 kilo. Ik ben geen dikkertje maar ja mama is dan ook niet veel bijgekomen dus dat had ze wel verwacht. Dr. Vanderlinden toont mama duidelijk dat mijn hoodje zodanig diep zit dat ik niet meer kan draaien. Ze kan zelfs mijn gezicht niet meer zien want ik speel verstopperke in haar bekken .
Volgende week mag mama weeral op controle en zal ze ook aan de monitor moeten.
Mama wordt wakker met krampen in haar buik. Ze weet direct dat de krampen niet gewoon krampen zijn, maar weeën. Ze kwamen ongeveer ieder half uur. Mama trekt er zich niet teveel van aan en werkt samen met papa de schilderwerken in mijn kamer af. Na een tijdje begint de pijn toch erger en erger te worden en heeft mama last om te ademen. Ze besluit een badje te pakken en een beetje te relaxen. Na het badje voelt ze zich al 10 keer beter. Maar enkele uurtjes later beginnen de weeën opnieuw en krijgt mama het heel moeilijk om te ademen. Mama moet van papa naar het ziekenhuis bellen wat ze dan ook doet. Ze raden haar aan om toch eens op controle te komen. Mama en papa rijden snel naar het ziekenhuis. Daar aangekomen leggen ze haar onmiddellijk aan de monitor om mijn hartslag en bewegingen te registreren en ook de weeën van mama. Mama heeft om de 8 à 10 min weeën, maar nog niet echt fel. De vroedvrouw besluit bloed te trekken en dit op te sturen naar het labo. Na meer dan een uur aan de monitor te liggen is mama nog steeds kortademig. De weeën zwakken wel af dus het was vals alarm. Ik ben nog niet van plan mama's warme buik te verlaten, maar ja, ik mocht toch al laten weten dat ik er niet te lang meer in wil blijven want het begint hier krap te worden. De gynaecoloog van dienst werd erbij gehaald. Blijkbaar is het gewoon een assistent gynaecologe. Ze luistert naar mama's longen en hoort niks abnormaal. Daarna voelt ze aan mama's buik en vertelt mama dat ik in stuit lig. Mama gelooft er niets van en vraagt om het te controleren met een echo. Het machien voor de echo wordt erbij gehaald, maar op het moment dat de assistente het wilt controleren, wilt het machien niet werken. Ze voelt dan nog eens met haar handen aan mama's buik en zegt dan dat ze zeker is dat ik met mijn poep naar beneden lig. Ze zegt dat mama maar moet wachten tot donderdag (want dan moet mama op controle). Mama is nu niet zo blij met de onvriendelijke assistente. Nu moet ze 4 dagen onzeker afwachten. De assistente stuurt mama naar de spoed want ze weet niet vanwaar de kortademigheid komt. Na enkele uren op de spoed te hebben doorgebracht vinden ze niks waarom dat mama zo kortademig is. 1 dokter denkt dat ik nogal duw op de longen en dat dit de oorzaak is. Mama moet zich gewoon rustig houden. Met gemengde gevoelens en een deel onzekerheid gaan mama en papa terug naar huis. Het zal nog lastig wachten worden tot donderdag.
Mama is nog eens op controle gemoeten. Deze keer was het bij de vroedvrouw Caroline. Omdat papa niet mee kon, was oma Brigitte meegekomen. Ze was juist bij mama thuis omdat ze de meubeltjes van mijn kamer kwamen leveren (ikke heel blij natuurlijk!) De vroedvrouw heeft mama gewogen (9 kilo bij in totaal), de bloeddruk gemeten (13/7) en de urine van mama gecontroleerd. Alles is dus weer in orde. Daarna heeft ze naar mij geluisterd. Mijn hartje ging nogal te keer. Ondertussen was ik ook lekker aan het stampen. Ahja kmoest toch laten zien dat ik der nog altijd was he! Daarna heeft vroedvrouw Caroline gevoeld of mama al opening heeft, en ja, ze heeft al 1,5 cm opening. Ook is de baarmoederhals al voor de helft ingekort. Dat komt omdat ik met mijn hoodje heel diep in mama haar bekken lig. Hierdoor lig ik in de ideale positie voor de bevalling, maar ik doe er mama ook wel mee pijn (door hard op haar lies te duwen). Binnen 2 weken mag mama al terug op controle komen, en dan zal ze mij nog eens kunnen zien.
Hey hier ben ik weer, het kleine wondertje van Jelle en Renate!! Mama had vandaag weer een afspraak bij de gynaecoloog. Ik ben ondertussen al flink gegroeid en verdikt en weeg nu al 1,5 kg. Dr. Vanderlinden denkt dat ik ongeveer 3,5 kg zal wegen bij de geboorte dus dat is een goed gemiddelde he. Ik lig met mijn hoofdje al mooi naar beneden, mijn rugje zit op dit moment links en mijn voetjes liggen naast de lever van mama. Ik vind het heel plezant om hier hard tegen te stampen (maar mama vindt dit niet zo tof en roept dan vaak auh!) Dr. Vanderlinden heeft ook nog eens mijn geslacht nageken, en dit is gelukkig nog steeds hetzelfde. Mama en papa hebben duidelijk kunnen zien wat ik ben. Jullie kunnen nog altijd naar mijn geslacht raden! De gynaecoloog heeft eens geprobeerd om een 3D-foto van mijn gezichtje te maken, maar ik voelde me vandaag niet zo fotogeniek. Mama vind het wel spijtig want ze had me liever eens duidelijker gezien. Mama heeft ook nog een spuit gekregen in haar bil. Dit was niet zo leuk voor haar maar gelukkig heeft ze niet zoveel schrik van naalden.
Mama heeft weeral een afspraak in het ziekenhuis, deze keer terug met Dr. Vanderlinden. Papa kon niet meekomen want vandaag kwamen ze nieuwe ramen zetten in het appartmentje zodat ik dubbel glas zou hebben in mijn kamer.
Dokter Vanderlinden neemt mama eerst mee voor een (onverwachte) echo. Aangezien ik vorige keer nogal een lichtgewichtje was, wil Dr. Vanderlinden mijn gewicht nog eens meten. Ondertussen weeg ik al 1,2 kg wat eigelijk redelijk veel is voor mijn leeftijd (27 weken). Dr. Vanderlinden is hiermee tevreden en zegt dat ik goed evolueer want nu is mijn gewicht boven de gemiddelde curve. Daarna wordt mama terug gewogen en wordt haar bloeddruk nagekeken. Alles is weer in orde. Mama is nog niet zoveel bijgekomen (5 kilo) en de dokter zegt dat dit goed is. Daarna wordt er weer bloed getrokken. Hier nog een fototje van mijn gezichtje.
Eindelijk zijn we weer enkele weken verder! Vandaag staat er weer een echo op het programma. Deze keer gaan mama en papa niet naar het Sint Elisabethziekenhuis, maar naar een ander ziekenhuis in de buurt. Daar is er een gespecialiseerde gynaecologe, Dr. Swijgers, die een morfologische echo gaat uitvoeren bij mama. Hiermee kunnen ze al mijn orgaantjes tot in de details zien. Toegekomen in het ziekenhuis blijkt Dr. Swijgers niet zo aangenaam te zijn als Dr. Vanderlinden. Ze voert de echo uit en zegt bijna niks tegen mama en papa. Ze bekijkt alles in details en zegt tegen mama dat ik niet goed lig dus ze kan niet alles goed zien. Wel kan ze mijn geslacht zien want ik lig met mijn beentjes open. Dr. Swijgers stelt voor om een week later nog een echo uit te voeren om mijn orgaantjes dan duidelijk te bekijken.
Mama en papa zijn heel blij dat ze eindelijk weten wat ik ben en nu kunnen ze aan de zoektocht voor een naam beginnen.
Een weekje later zijn mama en papa terug op de afspraak bij Dr. Swijgers. Deze keer is ze iets vriendelijker. Ze doet een echo en bekijkt al mijn orgaantjes in de details. Ze toont mama en papa mijn hartje, mijn hersentjes en natuurlijk ook mijn handjes en voetjes. Ze zien duidelijk dat ik 10 teentjes en 10 vingertjes heb De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
.
De gynae maakt nog enkele fototjes van mijn gezichtje. Wat zie ik er al mooi uit he! Ik wordt natuurlijk ook weer gemeten (al 26 cm) en ook gewogen (al 600gr). Volgens de dokter ben ik nogal een lichtgewichtje.
