Eindelijk gevonden wat er met ons kleine ventje aan de hand was! Dat gekrijs had zo wel een reden... al dachten sommigen daar anders over (huilbaby, verwennerij...), tja, een mama weet het gelukkig altijd beter
Koemelkallergie gevonden en aangepakt!! Stoute dingen kunnen mijn ventje niet meer bereiken... Toch niet als het van mij afhangt!
Stoere vent is nu zijn vrolijke zelf en laat gretig zijn liefste lachjes zien! Maar hij weet best wel wat ie wil hoor en als je het niet onmiddellijk begrijpt, laat hij je dat snel horen! Gelijk heeft ie, je moet op je strepen staan de dag van vandaag!
Zijn doopfeest zit erop en mama is supertrots op kleine ventie!
Maar ik mag mijn oudste niet vergeten het nodige lof te geven! Als een echte kleuter is ze haar schoolloopbaan gestart; geen tranen, heel veel enthousiasme en een trotse (en ietwat emotionele ) mama! Ze doet dat schitterend en krijgt daarvoor de nodige complimentjes... Wat wordt ze groot... snif...
Weet er iemand trouwens hoe we de tijd even kunnen stilzetten nu? En kunnen blijven genieten van dit eigenste moment? Graag je hulp dan!!
Naast een maandje genieten van dit wondere wezentje was het ook een maandje vol troubles... Jammer genoeg, want eigenlijk wil ik enkel en alleen maar van mijn 2 kleine kapoenen genieten...
Mijn grootste kleine kapoen ontpopt zich tot een tweede moedertje voor mijn kleinste kapoen! Echte liefde tussen die twee hoor! Hopen dat dit zo blijft en zoniet, hebben we voor altijd deze mooie momenten om te koesteren!
Broertje heeft heel wat last van krampjes en vertoeft heel vaak in zijn draagzakje dicht bij mama... (en erg dat we dit vinden... )
Binnenkort 2 grote evenementen: doop van onze kleinste uk en start school van onze grote meid... (hoezo groot? toch voor eeuwig en altijd mama's kleine meid???)
Ik wou dat ik de tijd even kon stilzetten... en genieten van deze momenten... voor je het weet, zijn ze enkel een blijde herinnering!
om 4u45 wakker geworden en eerste pijnlijke wee gevoeld. Nog even blijven zitten maar duidelijk weeën om de 2 min... Dus naar beneden en me nog proberen aankleden terwijl ventje de materniteit belde... Helaas lukte het niet om me aan te kleden door de pijn... op het toilet brak mijn water en kreeg ik onmiddellijk persweeën... Dus ventje belde de ambulance. Ik kroop in mijn zetelke en gelukkig waren er vlug wat mensen daar... 4 ambulanciers, 2 mensen van de mug en een vroedvrouw die constateerde dat het hoofdje 'stond' en ik mocht beginnen persen. Om 6u18 was onze kleine vent daar! Daarna naar het ziekenhuis voor nageboorte en hechting knip! Wat een avontuur... met een heel mooie afloop!!!
Ons ventje weegt 3950g en 52 cm en is een echte knuffelbeer!
Op oudejaar was het bijna zover... Om de 5 minuten weeën, dus naar het ziekenhuis... Monitor en onderzoek en ik mocht blijven, dat was niet het plan!!!!!!
Dirext aan de weeënremmers en die deden hun werk. Na 48u er terug af en alles begon van vooraf aan... Dus opnieuw aan de baxter, 48u, er terug af, een hele dag met weeën... ik maakte me in mijn hoofdje klaar om te bevallen... ook al was het veel te vroeg, 35 weken...
Toen plots, 's nachts alles stilviel! Blijkbaar had je je bedacht en wou je nog even bij mama blijven! Gelukkig maar! Dus op zaterdag, na een weekje ziekenhuis, mochten we terug naar huis!
Maar, we moeten het kalmpjes aan doen en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Ook al kan ik bijna niks meer doen zonder dat het me daarna zuur opbreekt, ik doe toch mijn werk een klein beetje per keer... en dan rust ik (al een hele prestatie op zich!)
Alles is nu in orde gebracht voor jouw komst! Je zal ons geen tweede keer beetnemen, kleine deugniet!
Iedereen is druk aan het voorspellen wanneer je komt, maar die beslissing, die is enkel en alleen aan jou! Wij wachten 'geduldig' af tot wij je mogen aanschouwen!
Kleine uk, je bent zo welkom! Grote zus staat ook klaar om je te verwelkomen!
) mama!
