Sterven doe je niet ineens , je sterft beetje bij beetje een leven lang . Je sterft een beetje als je verdriet aangedaan word door degene die je liefhebt . Je sterft een beetje als je in de steek gelaten word door hen die voor je moeten zorgen als je klein bent . Je sterft een beetje als je huisdier deze wereld verlaat en je sterft een beetje als jezelf tekort schiet in je mens zijn . Kortom , het leven is alle dagen een beetje sterven .
Voor mij is sterven een extra aanwezig en confronterend iets , meer dan bij anderen ervaar ik dat en voel ik dat . Als je als kind , zoals ik , seksueel misbruikt werd , ben je al een groot stuk stervende voor je leven eigenlijk begint . Je bent helemaal het noorden kwijt en ook je geloof in de mens en als daar nooit iets aan gedaan word , sterf je nog sneller en meer . Je gaat dingen doen die anderen niet of zeer weinig zullen doen , je zoekt en tast grenzen af , op zoek naar het waarom , wetende dat er geen antwoord voor is . Je doet dingen die anderen niet durven omdat je het gevoel hebt dat je niets te verliezen hebt , want je bent alles al kwijt , je onschuld en je jeugd . Knagend gevoelig , schichtig en wantrouwend , aangewezen op jezelf , je bent een acteur in een moeilijke rol , die veel van je vergt .
Zo ben ik op mijn zoektocht naar een verwaarloosde jeugd , in Afrika terechtgekomen , zomaar . Zoekende naar een middel , een kuur om de groter wordende onrust en de knagende hel van schuldgevoel te behandelen en gelovende dat daar het antwoord was .
Het is dertig jaar geleden , kwam terecht in oorlogsgebied , denkende dat ik god was , die even de boel kwam regelen en mensen helpen in hun ellende . De harde realiteit en confrontatie was een mokerslag , een mokerslag van dat kaliber dat ik nu zovele jaren later er nog van wakker word . Mijn beetje geloof in de mensheid is toen helemaal verdwenen en nu nog begrijp ik niet hoe mensen elkaar zo kunnen behandelen .
In een klein dorp met een onuitspreekbare naam , een paar hutten een kerkje een drinkplaats voor mens en dier , daar heb ik de ware aard van de mens gezien . Het lag er bezaaid met lijken en bijna alles was afgebrand . Kleine baby's zonder hoofd of armen , ouderen die levend in brand gestoken waren en vrouwen die tientallen malen verkracht werden vooraleer ze met een mes de buik werden opengesneden en in helse pijnen gestorven zijn .
Daar vond ik in een hut een meisje van amper twintig , ze hadden haar borsten afgesneden en ze leefde nog , wenend met haar gedode baby in haar armen , ze is gestorven in mijn armen , kijkend met grote ogen naar mij die afvroegen , waarom . Ik heb urenlang geweend en heb maanden geen woord meer kunnen zeggen . Het gevoel van god te spelen is voorgoed verdwenen en antwoorden die ik zocht , heb ik nooit gevonden . Heb na die periode twee jaar op een heel afgelegen plaats gewoond , kon geen mens meer zien en ben bijna helemaal gestorven .
Zoals vaak gebeurd , ging ik in één of ander stationsbuffet iets drinken , niet uit eenzaamheid of zin in contact , neen enkel en alleen om eens naar mensen te kijken . Er was heel veel volk en had geluk en kon nog een tafeltje bemachtigen in de hoek , heel strategisch en had een goed overzicht op heel de ruimte .
Na een tijdje kwam er een dame binnen , mooi , heel goed verzorgd en duur gekleed , ze keek even rond en kwam naar mijn tafeltje gestapt en vroeg of ze hier mocht plaatsnemen . Ze zette zich en bestelde een cappuccino en keek rond.
Het duurde niet lang of ze begon te praten , veel volk vandaag was haar openingszin en ik kon het alleen maar beamen . Nu het ijs gebroken was , vertelde ze dat ze hier alle dagen voor ze naar huis ging iets kwam drinken . Ze werkte hier om de hoek in een grote bank waar ze een topfunctie beklede . Dat had ik al gedacht , ondanks haar zachte uitstraling hoorde ik aan de hardheid van haar stem dat ze gewoon was van bevelen uit te delen . Ze was een echte carrière vrouw die bewust en vol geduld aan de weg had getimmerd om te bereiken wat ze nu had . Alleen vond ze het spijtig dat ze geen man kon vinden die haar leven wilde delen , dat was moeilijker zei ze dan haar carrière uit te bouwen en was sinds ze de universiteit verlaten had alleen . Ze had wel genoeg vriendjes gehad , maar langer dan een week duurde dat nooit .
Wat scheelt er toch aan de mannen , ben ik dan niet goed genoeg of scheelt er iets aan mij . Ze keek me aan en verwachte een pasklaar antwoord , ik zei haar dat de meeste mannen geen carrière vrouw zagen zitten omdat mannen angst hebben van vrouwen met haar op hun tanden en ze eigenlijk had moeten weten dat ze koos voor deze weg er heel veel was dat ze zichzelf moest onthouden om te bereiken wat ze nu had . Daar had ze blijkbaar niet bij stilgestaan en ik zei haar van er eens goed over na te denken , ze was net veertig geworden , had graag kinderen gehad en een gezin , maar dat was onbereikbaar . Niets is onbereikbaar , zei ik , je moet alleen de juiste keuzes maken in het leven en afwegen wat je echt wil , want je kan niet alles hebben . Je hebt een punt zei ze , betaalde haar cappuccino , nam heel beleefd afscheid en verdween .
Had te doen met haar , ze ging haar dure wagen ophalen en reed naar haar dure flat , die waarschijnlijk met veel dure smaak was ingericht . Maar als ze thuis kwam en de deur opendeed , de leegte binnenstapte en rondliep in lege ruimtes en haar eten maakte in een lege keuken en ging douchen in een lege badkamer om vervolgens in haar leeg bed te kruipen , tussen lege lakens in een vreemde stilte en de nachten haar waarschijnlijk passie volle dromen bracht , tot de wekker afliep in haar lege kamer en zich klaarmaakte en haar kleren pakte van een lege stoel en in een lege keuken een snel ontbijt nam en haar lege flat verliet om in haar lege auto naar haar werk te rijden , waar ze waarschijnlijk gedurende acht uur iemand was in een lege zakenwereld en vanuit een leeg kantoor , mensen aansturen moest om vervolgens s avonds dezelfde lege routine had en vertrok naar haar lege flat en als ze zich niet herpakte , dit zou duren tot het laatste en in zou verdwijnen in de lege kilte van de dood en nooit één moment van tederheid en liefde zou gekend hebben . Ze had alles en eigenlijk was ze arm .
