April 2008 zijn mijn vrouw en ik gestart met hardlopen. In het begin hebben we gebruik gemaakt van de handleiding start to run. We begonnen onze loopsessies op de finse piste, niet ver van onze woning. Een afwisseling van lopen en stappen om uiteindelijk 5 km te lopen zonder wandelpauzes. In het begin ging het lopen vrij goed en volgden we het programma op de voet. Na enkele weken lopen kwam de ommekeer, ik liep een blessure op. Controle bij de dokter leerde me dat het om een beenvliesontsteking ging. Voor mezelf was het meteen gedaan met lopen, verplichte rust. Muriel (mijn vrouw) bleef ondertussen wel moedig doorzetten en ze schreef zich in voor de ladies run te Kortrijk. Gezien ik sukkel met de maag mocht ik geen ontstekingswerende pillen innemen en behandelde ik de ontsteking met . Dit bleek niet echt een succes, de blessure bleef aanhouden. De dokter stuurde me vervolgens bij de kinesist. Dit bleek een schot in de roos, want na een behandeling met electroden en massages verbeterde mijn been zienderogen. Ik begon geleidelijk aan terug te celopen. Muriel had ondertussen een flinke voorsprong opgebouwd, en ik liet start to run voor wat het was. Tijdens ons verlof in Frankrijk (Pernes les Fontaines - in de Provence) liep ik samen met mijn vrouw in één keer 25 minuten. Vanaf dat ogenblik liep alles op wieltjes. In Cannes vonden we bovendien in een sportwinkel compressiekousen, die speciaal ontworpen zijn voor het tegengaan van dergelijke blessures.
Eerste wedstrijden
Mijn vrouw liep na Kortijk nog wedstrijden in Geel, waar ze zelfs een 4 de plaats haalde op de 5km en in Tilburg zelfs de 10 km in 50 minuten. De eerste wedstrijd voor mezelf "Jogging ville de Namur" op 13.09.2009 werd al bij al een meevaller. Hoewel het weer tegenviel, het regende, werd ik in mijn eerste wedstrijd 49ste op de 5 km in een tijd van 24:33minuten (een gemiddelde van 12.22/uur). Ondanks dat ik in mijn eerste wedstrijd op bepaalde ogenblikken, mezelf de vraag stelde waar ben ik aan begonnen, is de euforie achterna onbeschrijfelijk. De adrenaline brengt een roes mee die verslavend werkt. Ook de omkadering, het toeleven naar de wedstrijd, de medailles en de drankjes en koekjes achterna maken het verschrikkelijk leuk. De tweede wedstrijd op het programma is Brussels Marathon, waar ik me had ingeschreven voor de 4 km samen met mijn zoon Killian. We vertrokken in het park van de Cinquantenaire, en werden op onze tocht vergezeld door een bataljon van de militaire school. Vooral de lange Wetstraat was een kuitenbijter. Bij aankomst op de Gtote Markt perste Killian er nog een sprintje uit en strande uiteindelijk op de 139 ste plaats in een tijd van 19.46 minuten een snelheid van 12.14 km per uur, niet slecht voor een jongen van 10 jaar. Ikzelf werd uiteindelijk 141 ste in een tijd van 19.50 minuten snelheid 12.11 km per uur. Muriel eindigde in de Ladies Run op de 9 de plaats in een tijd van 18.30 minuten snelheid 12.98 km per uur. De laatste wedstrijd tot nu toe heb ik gelopen in Eindhoven. Muriel, Killian en ikzelf hebben er een weekend van gemaakt. We hadden een NH hotel geboekt in Geldorp en zijn de zaterdag heet stadion van PSV Eindhoven gaan bezichtigen. We hadden een tour geboekt, en kregen het volledige stadion te zien en korting in de shop en een koffie in de taverne. De zondag zijn we gestart in de city run van 6 km. Het aantal deelnemers was evenwel zodanig groot dat 3.50 minuten duurde vooraleer we de start waren gepasseerd. Een mooie tij zat er niet in. We haalden zoveel mogelijk volk in maar ik strande uiteindelijk als 116 in een tijd van 35.41 minuten op 574 geregistreerde deelnemers. De overige duizenden deelnemers droegen geen chip en staan niet geregistreerd. Ook mijn zoon schreef slechts ter plaatse in en kreeg geen chip. Muriel eindigde als 107 de in een tijd van 34.57 minuten.
Standard voor de tweede maal op rij kampioen van België
Standard de Liège is voor het tweede jaar op rij landskampioen geworden, ditmaal niet met Michel Preud'Homme, maar met een even fantastische trainer de Roemeen Laszlo Bölöni . Daar waar vorig jaar geen enkele ploeg de Rouches kon bijhouden, ging het dit seizoen niet zo makkelijk. Het werd een historische tweestrijd met de eeuwige rivaal uit Brussel - RSC Anderlecht.
1) Europees
Toch is de titel over verdiend, want Standard moest zich niet alleen op de Belgische competitie concentreren zoals vorig jaar. Dit jaar slaagde men erin om ook europees grote successen te boeken in de voorronde van de Champions League waar men in extremis en ten onrechte door FC Liverpool uit de groepsfase van de Champions League werd gehouden (0-0 in de heenwedstrijd na een gemiste strafschop door Dante en 1-0 na verlengingen, doelpunt Kuyt op Anfield Road). En in de uefa beker waar de groepsfase werd bereikt na uitschakeling van FC Everton die net Fellaini had gekocht. Ook de groepsfase leverde fantastische wedstrijden op en de kwalificatie voor de 1/16 de finales als leider in de groep na winst tegen onder andere Sampdorie Genua. Alleen Sporting Braga bleek vervolgens thuis te sterk voor de club uit Luik.
2) Competitie
Het europese avontuur koste belangrijke punten en na de heenronde telde Anderlecht, dat europees de voorronde wedstrijden tegen Bate Borisov niet had overleefd, 4 punten voorsprong. Toch wist Standard deze punten in een mum van tijd te recupereren deels door het falen van de paars-witten in de uitwedstrijden. Gezien noch Club Brugge, RC Genk en AA Gent ondanks een heel sterke terugronde konden overtuigen, werd het snel duidelijk dat de titelstrijd een tweestrijd werd tussen de Rouches en Paars-Wit. Beide ploegen gaven elkaar geen duimbreed toe en dat leverde in het slot van de competitie een thriller van formaat op. Op drie speeldagen van het einde stonden beide ploegen met gelijke punten en een gelijk aantal winstmatchen. Het programma van Standard oogde wel een stuk moeilijker dan dat van de Brusselaars. Standard had achtereenvolgens een moeilijke verplaatsing naar SV Zulte-Waregem, speelde vervolgens thuis tegen FC Brugge en uit in het Ottenstadion bij AA Gent. RSC Anderlecht had een ogenschijnlijk makkelijke verplaatsing naar het reeds veroordeelde FC Tubize, een thuiswedstrijd tegen FC Roeselare en een uitwedstrijd bij RC Genk dat zich reeds volop concentreerde op de bekerfinale. Standard dat de zaterdagavond uit speelde bij Zulte-Waregem geraakte niet verder dan een 0-0 gelijkspel. De titel leek op dat ogeblik verloren. Maar in voetbal kan alles en dat bleek nog maar eens toen Anderlecht de volgende dag slechts in de blessuretijd een gelijkspel kon afdwingen bij Tubeke.De voorlaatste wedstrijd werd dan weer tegen alle verwachtingen in door beide ploegen makkelijk gewonnen. Uiteindelijk diende de laatste wedstrijd het verschil te maken. Indien na deze wedstrijden de stand gelijk bleef dan zouden testwedstrijden de uiteindelijke kampioen moeten aanduiden. Zowel Standard in Gent als Anderlecht in Genk kwamen op voorsprong en op enkele minuten van het einde bleken de testwedstrijden onafwendbaar, maar dan maakte Guchi Onyewu een strafschopfout. Brian Ruiz de absolute stervoetballer van AA Gent stelde zich zoals gewoonlijk achter de elfmeter. Sinan Bolat had echter goed opgelet in de voorbesprekingen op de wedstrijd , want hij koos de juiste hoek en werd opslag de held van elke Standardsupporter. Anderlecht bleef met een enorme kater achter van de hemel naar de hel. Dit levrde alvast een belangrijk psuchologisch voordeel op voor Standard voor de testwedstrijden.
3) De testwedstrijden
RSC Anderlecht - Standard Club Luik
De loting voor de volgorde was Standard gunstig gezind. De heenwedstrijd werd immers in het Astridpark afgewerkt en de terugwedstrijd in een hoogstwaarschijnlijk kolkend Sclessin. In de heenwedstrijd toonde Standard in de eerste helft dat het een fantastische ploeg heeft en wie nu eigenlijk de titel verdiende. De eerste twintig minuten werd Anderlecht overklast en raakte men 2X de paal (Dalmat en Igor De Camargo). Pas in de tweede helft kon Anderlecht de bakens enigzins verzetten en kwam het zelfs op voorsprong na een doelpunt van Jonathan Legear die net voordien was ingevallen voor Gillet. Maar de Rouches vochten zich terug in de wedstrijd en met een fantastische kopbal van Dieu Mbokani na voorzet van de beloftevolle Carcela werd het 1-1. Het belangrijke uitdoelpunt was er voor Standard. De uitsluiting van Mikulic op enkele minuten van het einde na een tweede gele kaart veranderde niks meer aan de stand.
Standard Club Luik - RSC Anderlecht
De beslissende wedstrijd op Sclessin was een gespannen duel in een tot aan de nok gevuld stadion. Mooi voet bal wer er niet op de mat gelegd.Vele harde duels leverden een hoofdwonde op voor Wasilewski, die zich nadien tot driemaal toe revancheerde met 3 elleboogstoten die evenveel keer een rood karton verdienden. Een botsing tussen Sinan Bolat en Mbark Boussoufa leverde deze laatste een kaakbeenbreuk op. De wedstrijd werd uiteindelijk beslist na een strafschopfout en een elfmeter omgezet door gouden schoen Witsel . Anderlecht kon op geen enkel ogenblik in de wedstrijd zijn supporters ervan overtuigen dat het kans maakte op de titel. Na het laatste fluitsignaal kan men dan ook zeggen dat Standard de verdiende " KAMPIOEN" is geworden.
Grote opschudding dit weekend in het westvlaamse Nieuwkapelle, een polderdorpje dicht bij de IJzertoren (Diksmuide). De voetbalclub uit het kleine (Nieuwkapelle heeft een oppervlakte van ongeveer 7.85 km² een 400-tal in woners en een 150 huizen) maar gezellige westvlaamse dorpje houdt er na een halve eeuw (44 jaar om juist te zijn) mee op. Onder vorm van een artikel in Het Laatste Nieuws laten de voorzitter de heer Daniel Hancke en de secretaris Willy Theuninck weten dat het voortbestaan van hun club niet meer mogelijk is door de steeds hogere looneisen van de spelers. De spelers eisten een loonsopslag van liefst 500% of ongeveer 250 euro per wedstrijd. Het bestuur kan en wil aan deze buitensporige looneisen niet meer voldoen en doeken noodgedwongen en met pijn in het hart hun vereniging op. SKN speelde zijn laatste thuiswedstrijd deze namiddag (zondag 05/04/2009) tegen SC Lombardsijde. De club zorgde vele jaren voor het nodige voetbalplezier voor jeugd en supporters uit de streek. De blauw-witten met het stamnummer 6719 kaapten in de loop der jaren niet de grote prijzen weg, maar verbaasden nu en dan jan en alleman met uitschieters tegen de topploegen in de reeks. De ploeg had door de jaren heen een reputatie opgebouwd als giant-killer en geen enkele ploeg zakte graag af naar Nieuwkapelle. Uit dit voorval blijkt nog maar eens dat het met het voetbal in ons land, maar ook wereldwijd de verkeerde kant uitgaat. Het moderne voetbal draait alleen maar om het grote geld. Denkt men maar aan de champions league waar alleen nog de clubs met het grote geld in aantreden en het geheel vaak meer op een Engels, Spaans, Italiaans onderonsje begint te gelijken waar niemand na verloop van tijd nog geinteresseerd is in het zoveelste duel tussen FC Liverpool en Manchester United. Ook de zogenaamde vedetten van deze ploegen zwemmen in het geld, en rijden uit verveling de ene na de andere dure auto total loss of fladderen van de ene vrouw naar de andere of geven wilde feestjes. Dit decadente, schaamteloze gedrag wordt geaccepteerd door media en pers en steekt ook de ogen uit van jonge voetballertjes die deze spelers zien als hun grote voorbeelden. Uit het bericht van SK Nieuwkapelle in Het Laatste Nieuws blijkt dat spelers uit 4de provinciale zich nu ook al gaan gedragen als omhooggevallen en zefverklaarde Ronaldinho's of Beckhams. Door het grote geld is het voetbalplezier voor een groot deel verdwenen om nog maar te zwijgen van clubliefde. Er wordt tegenwoordig zelfs op de laagste echelons gewerkt met voetbalmakelaars, die de spelers allerlei onrealistische dromen voorhouden en die reeds onhaalbare eisen stellen vooraleer zelfs een contract te willen tekenen. Ik hou van voetbal en ik vindt het spijtig dat het voetbal het slachtoffer aan het worden is van zijn eigen succes.Wil men het spelletje gezond houden en de aantrekkingskracht ervan op duizenden mensen in stand houden zal men dringend moeten snoeien in de grote onrealistische geldstromen.
Het europees avontuur van Standard begon dat jaar reeds positief bij de loting in Zurich. Men mocht het in de eerst ronde (1/16 finales) opnemen tegen nietige Floriana FC La Valetta uit Malta. Het waren in deze eerste match vooral de omstandigheden die het de Rouches lastig konden maken. Op Malta bedraagt de temperatuur in september rond de 30 graden. Ook de bewuste avond (rond 17u00) van de wedstrijd bedroeg de temperatuur nog iets minder dan 30 graden. Maar ook het harde uitgedroogde veld van het Empire stadion in Gzira, vormde een ware hinderpaal. Het veld was bestrooid met fijn wit zand, van gras was er weinig sprake.Toch had Standard weinig of geen moeite met zijn rechtstreekse tegenstander, in 8 minuten tijd (tussen de 22ste en de 30 ste minuut) werd Floriana FC op een onoverbrugbare 0-3 achterstand geplaatst, met doelpunten van Meeuws, Voordeckers en Vandersmissen. De eerredder van Aquilena was enkel een pleister op de wonde voor de Maltezers. De terugwedstrijd was slechts een formaliteit, toch hadden de afwezigen ongelijk, daar Standard er op Sclessin een ware doelpuntenkermis van maakte. Het werd liefst 9-0 met onder andere drie doelpunten van Eddy Voordeckers, twee goals van Gérard Plessers en verder doelpunten van Vandersmissen, Tahamata, Graf en Haan. De toenmalige trainer Tony Formosa gaf zijn groen-witten een meer dan defensieve opdracht mee zonder evenwel het gewenste effect. De 1/8 ste finale kondigde zich bij de loting veel moeilijker aan. Het Hongaarse Vasas Budapest werd de volgende tegenstander. Het scoutingsverslag van Léon Semmeling liet duidelijk verstaan dat de Hongaren over een uitstekende aanvalslinie beschikten, maar dat de defensie het zwakke punt betrof. Op de counter waren er mogelijkheden voor de Rouches. Het plannetje van Goethals klopte volledig, onder aanvoering van een sublieme Simon Tahamata werd Budapest in het eigen Rudolf Illovsky stadion makkelijk weggezet. De kleine Moluker scoorde beide goals. De terugwedstrijd mocht dan ook geen problemen meer opleverendat . De match kwam net na de uitschakeling in de beker door Racing Harelbeke. De in de beker en competitie ondermaatse prestaties van Vandersmissen en Wendt zorgden ervoor dat opnieuw Voordeckers en Lecloux een kans kregen van Goethals. Vooral de eerste was onhoudbaar. Hij scoorde tweemaal en het tegendoelpunt van Hires tussendoor kon Vasas SC niet meer redden. Door deze overwinning mocht Standard overwinteren in Europa. In de 1/4 finales werd het technisch bijzonder sterke FC Porto de tegenstander. De Rouches lieten niets aan het toeval over en de Portugezen werden 3x gescout eenmaal door Goethals zelf en vervolgens nog tweemaal door Semmeling. Voor het eerst diende Standard de heenwedstrijd Voor eigen volk af te werken. 25000 supporters waren op de afspraak. De wedstrijd bleef lange tijd vrij gesloten en de supporters bleven op hun honger zitten. Tot Englebert van op afstand een onhoudbaar schot loste en de Rouches plots op voorsprong stonden. De vrij intense wedstrijd leverde uiteindelijk ook nog een tweede Luikse doelpunt op. Een door Benny Wendt onder druk gezette verdediger Gabriel versloeg zijn eigen doelman Fonseca. De 2-0 diende te volstaan voor de kwalificatie in het "Estadio do Dragao". De terugwedstrijd in Oporto verliep voor Standard op de gedroomde manier. Men hield een technisch sterkere tegenstander in bedwang en men wist uiteindelijk op het ideale moment te scoren. Net voor de rust op een psychologisch belangrijk ogenblik scoorde Lecloux het zo belangrijke uitdoelpunt. Na de rust maakte Jacques de gelijkmaker maar na een ware demonstratie bracht Vandersmissen de Luikenaars op nieuw aan de leiding. De late tegentreffer van Walsh kon de pret niet meer bederven. De kwalificatie voor de halve finales was binnen. Voor de halve finale kwam een Georgische tegenstander uit de bus. FK Dinamo Tbilissi de uittredend bekerwinnaar. Dinamo had het vorige seizoen de beker gepakt tegen Carl Zeiss Jena 2-1. De ploeg was bovendien thuis (in het Boris Paichadze stadion) 20 wedstrijden ongeslagen. Het werd voor Standard een hele klus om deze ploeg op kant te zetten. Tbilissi had liefst 5 spelers in de basis die deel uitmaakten van de toenmalige Russische nationale ploeg. En toch slaagden de Rouches erin om een 0-1 overwinning te boeken, dankzij een doelpunt van Jos Daerden. Standard speelde als 1 blok en paste de buitenspelval perfect toe. Bij balbezit ging men als 1 ploeg ten aanval. Goethals had geopteerd voor 1 aanvaller Simon Tahamata, die evenwel met zijn talent makkelijk twee man aan de praat kon houden. De 0-1 was meer dan verhoopt en stelde Standard in pole-position voor de terugwedstrijd. Ook in de terugmatch kon Dinamo Tbilissi geen vuist maken. Zoals in de heenwedstrijd paste Standard ook op eigen veld dezelfde taktiek toe. Men speelde met alleen Simon in de spits en net zoals in Georgië scoorde opnieuw Jos Daerden op voorzet van dezelfde Simon. De supporters die een hoogstaande wedstrijd hadden gezien, bestormden na de wedstrijd het veld om de eerste kwalificatie van Standard voor een Europese bekerfinale uitbundig te vieren.
De Finale
- 2-1
De finale op woensdag 12 mei vond dat jaar plaats in "Nou Camp" te Barcelona. Standard had het nadeel dat net ook FC Barcelona zich plaatste voor deze finale. Het had in de 1/2 finale Tottenham Hotspur FC weten uit te schakelen (1-1, 1-0). De Rouches moesten proberen om in het hol van de leeuw hun eerste Europese titel binnen te halen. Goethals had vooral vrees dat de scheidsrechter (M. Eischweiler) in een kolkend stadion zich zou laten beinvloeden door de lokale supporters. Nadien zou blijken dat zijn bezorgdheid niet geheel ongegrond was. De wedstrijd was zeker niet hoogstaand te noemen. Het werd een echte vechtwedstrijd, waarbij vooral de vinnige Simon Tahamata het hard te verduren kreeg met de rechtsachter Manolo, die op zijn minst 15 zware fouten mocht maken op de Standardspeler. Slechts in de 85 ste minuut kreeg hij er een gele kaart voor. Standard wist niettemin op voorsprong te komen door een doelpunt van Guy Vandersmissen op voorzet van Benny Wendt. De 5000 meegereisde supporters gingen in het immense stadion uit de bol. . De pret bleef evenwel niet duren. Barcelona kwam langszij dankzij een doelpunt van Simonsen op voorzet van Estaban. Net voor deze actie was er nochtans een duidelijke fout op Jos Daerden niet gefloten door de Duitse scheidrechter. Ook aan het tweede doelpunt van Quini was er reukje, maar het werd niettemin goedgekeurd. De Rouches dienden zelfs de kelk tot op de bodem te ledigen toen Walter Meeuws wegens een te hevig protest tengevolge van tijd winnen vroegtijdig de kleedkamers mocht gaan opzoeken. De droom was voorbij!
Dit weekend (14.03.2009) zijn we met het gezin naar Schellebelle getrokken. Mijn vrouw wou daar eens een bezoek brengen aan een fabrieksverkoop. Terwijl mijn dochter en vrouw in de fabriek gingen winkelen ben ik met mijn zoontje van 10 jaar Killian op zoek gegaan naar de ligging van het plaatselijke voetbalveld. We hadden ons voorgenomen enkele foto's te trekken van het plaatselijke voetbalterrein. SOS Schellebelle de plaatselijke voetbalploeg bestaat evenwel niet meer. De ploeg is onlangs gefuseerd met buur Eendracht Serskamp. SOS Schellebelle kreeg bij oprichting het stamnummer 04022 en speelde in de kleuren paars-wit. De wedstrijden werden gespeeld in de Hoekstraat te 9260 Schellebelle. Aan de ingang naar het veld staat een paal met een vroegere lichtreclame met de naam van de voormalige club. Uit niets blijkt dat hier een voortvarende club met veel jeugdspelers actief is geweest. Enkel het paarswitte gebouwtje verwijst nog naar de club. Langs het veld is noch de naam van de voormalige club als van de nieuwe fusieclub te herkennen. Rond het veld, waar de laatste grasspriet vecht voor zijn leven, staat een betonnen beschotting, waarop de reclames zijn geschilderd. 'Vleesgroothandel Audenaert-Demeester'. Nader onderzoek leert dat aan de Hoekstraat vooral de jeugd van de nieuwe fusieclub (KVV Schelde) actief is. De eerste ploeg speelt zijn wedstrijden op de voormalige thuishaven van Eendracht Serskamp. De fiere wit- zwarten speelden hun wedstrijden in Huilaert - Bruin kruis te 9260 Serskamp. Het veld is gelegen langs een smalle doodlopende weg met voornamelijk nieuwe open bebouwingen. Tijdens ons bezoek bleek al onmiddellijk het gebrek aan parkeerplaatsen. Ook hier is er nergens een verwijzing naar de voormalige club waar te nemen (de naam van de nieuwe club is aangebracht op één van de tribunes) en ligt het veld er belabberd bij, van gras is er geen sprake meer en de kantine is sterk verouderd. Het geheel vertoont wel een zekere charme. Niettemin ziet de toekomst er voor de nieuwe fusieploeg niet slecht uit. KVV SCHELDE SERSKAMP SCHELLEBELLE met azuurblauwe clubkleuren, moet een nieuwe start betekenen voor het voetbal in de regio. Zoals bij elke fusie waren de meningen verdeeld, de voorstanders zien in de toekomst een sterke ploeg ontstaan die de komende jaren een belangrijke rol kan gaan spelen in het provinciale voetbal, tegenstanders denken met weemoed terug aan de derby's vol rivaliteit voor en tijdens de wedstrijden en uiteindelijke verbroedering achteraf in de kantine en vragen zich af waar de vele jeugdspelers nu terecht moeten. Onlangs maakte de gemeente evenwel bekent dat het extra inspanningen gaat leveren om de accomodatie grondig te vernieuwen. De club krijgt van het gemeentebestuur een buitengewone toelage van 25.000 euro voor infrastructuurwerken en 35.000 euro voor de aankoop van een perceel grond. Dat blijkt uit de begroting die het gemeentebestuur opmaakte. Of de nieuwe fusieclub de hoge verwachtingen zal kunnen inlossen zal de toekomst moeten uitwijzen.
foto van het veld van het voormalige SOS Schellebelle gelegen langs de Hoekstraat in Wichelen
Foto van het veld van het voormalige Eendracht Serskamp, waar nu de eerste ploeg van KVV Schelde de wedstrijden afwerkt
In de beker werd er in 1981-1982 eveneens veel verwacht van de Luikenaars. Hoewel Goethals zich vooral wilde concentreren op de competitie, was er de druk van de supporters om de bekertitel te verlengen. In elk geval is Standard een ploeg die steeds op drie fronten moet kunnen meestrijden. Toch werd het dat jaar in de beker helemaal niets. Men startte de bekercompetitie (1/32 finale) uit bij Stade Leuven. De ploeg uit Leuven deed zijn best om Standard zo goed mogelijk op te vangen, maar bleek geen partij voor de Rouches. Nog voor de rust wist de Luikse ploeg het karwei reeds te klaren. Vooral Simon Tahamata liet zich opmerken met twee doelpunten voor de rust (26' en de 44'). Daarmee was de wedstrijd gespeeld en beperkte men zich in de tweede helft tot het controleren van de wedstrijd. In de volgende ronde werd men uitgeloot tegen Westvlaamse RC Harelbeke Sport. De wedstrijd op 1.11.1981kwam op een ongelegen moment voor de Rouches. De ploeg zat net in een neerwaartse spiraal. Tijdens het weekend voor de bekerwedstrijd had men thuis kansloos verloren van SK Beveren met 0-3. En het weekend erop ging men de boot in tegen het laatst geklasseerde KV Mechelen. Voor Harelbeke dat op dat ogenblik een goed seizoen afwerkte, was de wedstrijd thuis tegen Standard de wedstrijd van het seizoen. Met heel veel inzet knokte men zich naar een 2-1 overwinning. De tegengoal van Standard werd opnieuw gemaakt door Simon Tahamata. Het bekeravontuur strandde dus reeds in de tweede ronde.
Standard Club Luik, 1)Waar begint mijn passie voor Standard de Liège ?
Elke supporter heeft wel zijn eigen verhaal over hoe hij of zij supporter is geworden van de ene of de andere ploeg. Soms gaat het over van vader op zoon (veel voorkomend fenomeen in Engeland) of men supportert voor de ploeg van de stad waar men woont of geboren is, of soms is het bekijken van 1 formidabele wedstrijd van een bepaald team voldoende om zich supporter te noemen. Mijn eigen passie voor Standard is op een heel andere wijze tot stand gekomen. Mijn eerste kennismaking gaat terug tot de seizoenen 1981-1982 en 1982-1983. In die periode had ik de leeftijd van 12 - 13 jaar en met jongens uit de buurt kwamen we regelmatig samen om te voetballen in het park recht tegenover onze woning. Meestal betrof het wedstrijden 1 tegen 1 met 1 doelman. Waarbij we tegen elkaar speelden en de doelman een neutrale functie vervulde. De twee jongens die het tegen elkaar opnamen moesten evenwel een ploegnaam kiezen. De meeste van mijn vrienden hadden reeds interesse in de ene of de andere voetbalploeg. Anderlecht en Brugge waren al snel gekozen. Mijn broer en ik hadden juist rode voetbalkostuumpjes gekregen, evenwel zonder merk of naam. Mijn broer werd vereenzelvigd met SV Waregem en ondergetekende met Standard Luik. Hierdoor groeide ook de interesse voor de ploeg in kwestie en volgde ik de samenvattingen van de wedstrijden op tv en in de krant. Het waren ook de jaren dat Standard 2x na elkaar( 1983 werd de laatste maal in lange tijd zou nadien blijken) kampioen werd. Vanaf dat ogenblik was het Standard forever.
2) Standard seizoen 1981-1982
Het seizoen 1981 - 1982 was waarschijnlijk het beste seizoen ooit in de geschiedenis van Standard. Bij de start van het seizoen werd het duo Ernst Happel - Mathieu Bollen vervangen door het duo Raymond Goethals en Léon Semmeling. Raymond de Brusselse meester tacticus met de eeuwige sigaret en het schitterende Brusselse accent wist als geen ander zijn ploeg op te stellen en zijn mannen te motiveren (Raymond overleed in 2004 op 83 jarige leeftijd aan een slepende ziekte). Léon Semmeling die een groot deel van zijn carrière als voetballer bij Standard had opgebouwd (tussen 1957 en 1975 speelde hij meer dan 600 wedstrijden) en de club door en door kende. Zijn terugkomst op Sclessin werd op alle banken op gejuich onthaald. De trainer en adjunct trainer hadden reeds in het verleden vruchtbaar samengewerkt (Léon Semmeling speelde onder Raymond Goethals bij de nationale ploeg). De samenwerking moest dus wel vonken geven. Nochtans verlieten enkele spilfiguren de club zoals Ralf Edström, Michel Renquin, Asgeir Sigurvinsson, Willy Wellens en Louis De Matos. De aankopen waren evenwel ook niet mis. Zo maakten Arie Haan, Walter Meeuws , Benny Wendt, Johnny Dusbaba en Jean-Michel Lecloux hun opwachting op Sclessin. Het trainersduo diende opnieuw een ploeg te bouwen die mee kon strijden op 3 fronten. De vorige campagne onder Happel was men 3de geëindigd in de competitie achter RSC Anderlecht en het verrassende SC Lokeren. Onder de aanvoering van de fenomenale Asgeir Sigurvinsson werd na overwinningen tegen Tilleur, Berchem Sport, een derby tegen SC Cherleroi en de uitschakeling van Antwerp FC en Thor Waterschei de finale met 4-0 gewonnen van datzelfde SC Lokeren. Een fantstische prestatie gezien het van 1966 geleden was dat Standard nog de beker had gewonnnen. In de Uefa - beker haalde men de kwartfinales, waar men eruit ging tegen 1.FC Köln. Het werd dus een bijzonder zware opdracht. De eerste opdrachten in de zomerbeker tegen onder andere tegen BK Kopenhagen, Sturm Graz en MSV Duisburg brachten nog niet het verhoopte resultaat. Thuis werd er gewonnen maar op verplaatsing telkens verloren. Op het eigen tornooi in Luik, werd er gewonnen van AC Torino, maar in de finale ging men onderuit tegen HSV Hamburg de nieuwe club van Ernst Happel. Op het tornooi van Amsterdam, speelde men een fantastische wedstrijd tegen AZ uit Alkmaar, maar werd in de finale verloren van Ipswich Town FC dat in de halve finale reeds Ajax AFC had vernederd. De eerste belangrijke opdracht werd de supercup tegen RSC. Anderlecht. Er werd veel van deze parij tussen de twee eeuwige rivalen van het Belgische voetbal verwacht, maar het werd een tactisch steekspel, waarbij geen van beide elftallen de intentie had om aan te vallen. De wedstrijd eindigde dan ook op een troosteloze 0-0. Standard behaalde evenwel via de strafschoppenreeks de supercup binnen. De eerste prijs was binnen. De competitie voor Standard startte op 19 augustus 1981 met een thuiswedstrijd tegen KSV Cercle Brugge. Het werd niet onmiddellijk een succes. Aan de rust stond men reeds met 0-2 in het krijt. Een betere tweede helft zorgde uiteindelijk nog voor een punt dankzij doelpunten van Eddy Voordeckers en Simon Tahamata. Ook de volgende wedstrijd tegen en op het veld van Thor Waterschei, kon Standard zijn ambities niet waarmaken. Er werd 1-1 gelijk gespeeld met doelpunten van Buyst voor Waterschei en Gérard Plessers voor Standard. Pas vanaf de derde wedstrijd begon het echte Standard zich te manifesteren in een fel bevochten duel op het veld van FC Winterslag werd er gewonnen met 0-3 met doelpunten van Simon Tahamata (fantastisch schot vanop 25 meter), Guy Vandersmissen en Benny Wendt. Door een paar twijfelachtige beslissingen van scheidsrechter Alex Ponnet (de toenmalige nr 1 onder de scheidrechters) waren de gemoederen bij de Limburgers opgehitst en dit leidde tot rellen na de wedstrijd. Op zaterdag 12 september kwam RSC Anderlecht naar Sclessin met in het algemeen klassement 1 punt voorsprong op hun concurrenten uit Luik. De competitiewedstrijd was gelukkig voor de supporters van een ander niveau dan de wedstrijd voor de supercup. Standard overklaste Sporting en won met 2-0 na doelpunten van Eddy Voordeckers en Simon Tahamata op strafschop, na een een zoveelste overtreding van Michel Renquin (i tussenzeizoen van Sclessin verhuist naar het Astridpark) op de kleine en ongrijpbare Moluker. Met dezelfde score werd vervolgens gewonnen op het veld van Lokeren. De euforie van drie opeenvolgende overwinningen werd bruusk doorbroken door de wedstrijd tegen SK Tongeren net zoals tegen Cercle kwam Standard 0-2 achter, maar wist het uiteindelijk de achterstand in de tweede helft om te buigen in een gelijkspel(doelpunten Tahamata en Wendt). Het werd vervolgens nog erger met de eerste nederlaag van het seizoen op het veld van SK Lierse. De pallieters speelden niet overweldigend maar waren een stuk sluwer dan de Rouches, die nogal naïf de aanval zochten. En het Lierse uit die periode beschikte over echte sluipschutter namelijk Erwin Vandenbergh. Vervolgens ging het terug de goede weg op met een zege 3-0 tegen KV Kortrijk en een gelijkspel uit bij FC Beringen 0-0. Tussendoor speelde men ook europees in Budapest (maar straks meer daar over). Na de wedstrijd tegen Beringen kon Goethals eindelijk teerug een beroep doen op Jos Daerden, die geblesseerd was geraakt tijdens het tornooi van Amterdam in de wedstrijd tegen AC Torino. Na het europees avontuur ging een op dat ogenblik niet al te sterk Brugge voor de bijl. Het werd slechts 1-0 dankzij een doelpunt van Gérard Plessers. Ook de gevreesde derby op Rocourt tegen FC Luik (met doelpunten van Benny Wendt en Guy Vandersmissen) en de wedstrijd tegen R.W.D.M (2-0 - doelpunten Tahamata en Lecloux) werden al bij al vrij makkelijk gewonnen. Half november stond er voor Standard een lastige verplaatsing op het programma.Standard moest het opnemen In de Bruiloftstraat in Gentbrugge tegen het dat jaar zeer sterk gestarte AA Gent, dat op dat ogenblik aan de leider in eerste klasse. Het werd een vrij evenwichtige en vooral voorzichtige wedstrijd. Geen van beide ploegen wou verliezen. De wedstrijd eindigde dan ook op 0-0. November is een periode die standard niet ligt, vaak krijgen ze juist dan een terugval en in het seizoen 1981-1982 werd deze traditie in ere gehouden. Er werd zwaar verloren op eigen veld van een onder Van Moer uitstekend SK Beveren (0-3) en vervolgens ging het van kwaad naar erger met een nederlaag achter de kazerne tegen het op dat ogenblik laatst geklasseerde KV Mechelen (3-1 doelpunt Standard: Arie Haan). De laatste wedstrijd voor de winterstop tegen Antwerp FC diende te worden gewonnen. De supporters waren immers misnoegd en hier en daar zorgde de onrust voor spreekkoren die Goethals op de korrel namen. De wedstrijd op de Bosuil werd dan ook voorzichtig aangevat. Op een ondergesneeuwd veld viel vooral de goede prestatie op van Etienne Delangre. Jos Daerden en Benny Wendt zorgden na twee blunders in de Antwerp defensie voor een veilige 0- 2 voorsprong. Het late tegendoelpunt van Laslo Fazekas kon niet meer voor een kentering zorgen. Deze zege, net voor de winterstop zorgde net op tijd voor de nodige rust binnen het elftal. Begin januari werd de winterstop even onderbroken voor een inhaalwedstrijd tegen SV Waregem. De wedstrijd werd gewonnen met het kleinste verschil, dankzij een doelpunt van Wendt en bracht Standard naast Anderlecht in de stand. De terugronde werd thuis aangevat tegen FC. Winterslag. Standard zat snel op rozen na een vroege 2-0 van Wendt en Haan. Iedereen dacht aan een doelpuntenkermis, maar Standard viel helemaal stil en Winterslag kon tegenscoren via Berger. Toch had Standard verder kunnen uitlopen maar Helmut Graf miste een strafschop. De week nadien speelde Standard een stuk sterker tegen Sporting Lokeren maar de Waaslanders haalden niettemin een punt weg op Sclessin (2-2). Ook nu had men kunnen winnen maar opnieuw werd een strafschop gemist. Deze keer door Simon Tahamata. Gevolg Anderlecht wer alleen leider met 1 punt voorsprong. De week nadien werd de achterstand zelfs twee punten Anderlecht en Standard liet opnieuw net zoals in de heenmatch 1 punt liggen tegen SK. Tongeren. Toch was men bij Standard niet helemaal ontevreden, men had sinds de wedstrijd achter de kazerne niet meer verloren en bleef in het spoor van de rivaal uit Brussel. Vervolgens werd makkelijk gewonnen van Lierse 3-0 met mooie doelpunten van Wendt en Voordeckers en een strafschop eindelijk eens goed omgezet door Walter Meeuws. De overgekomen Zwitser René Botteron was de beste man op het veld. Het resultaat was dus te beter daar Anderlecht thuis niet verder was geraakt dan een magere 0-0 tegen KV Kortrijk. Datzelfde Kortrijk wist echter de week nadien ook Standard een punt te ontfutselen. Op 18 februari waren 38000 supporters afgezakt naar het Astridpark voor de topper. Anderlecht telde 1punt voorsprong op de rivaal uit Luik. Standard mocht in ieder geval niet verliezen. Nochtans kwam met op achterstand door een pynalty van Juan Lozano. Standard verdiende er eveneens één na handspel in de rechthoek van de toenmalige kapitein van Anderlecht de veel te vroeg overleden Ludo Coeck. Gerechtigheid geschiedde echter nog voor de rust dankzij een doelpunt van Guy Vandersmissen. Standard was na de rust sterker dan Anderlecht, maar kon uiteindelijk de klus niet afmaken. Vooral Benny Wendt liet de kansen onbenut. De weken nadien werd er vlot gewonnen thuis van FC Beringen (3-1)en uit bij FC Brugge (0-3 met een hattrick van Simon Tahamata, die opnieuw de goede vorm te pakken had. De derby thuis tegen FC. Luik liep veel minder gesmeerd. Een goed georganiseerd Luik wist ondanks een rode kaart voor Szijjarto overeind te bliven bij de buren (0-0). De moeilijke verplaatsing naar RWDM verliep dan weer een stuk Makkelijker dan verwacht, een uitstekend Standard diende te wachten tot na de rust om het verschil te maken. Standard liep vlot uit tot 0-3 met doelpunten van Haan, Meeuws (opnieuw op strafschop) en een doelpunt van een fantastische Tahamata. Op Sclessin bleek ook AA Gent dat een prima seizoen speelde geen pertij voor de Rouches. Het werd 3-1. De overwinning was van goud waarde daar Anderlecht verassend verloor in de derby op RWDM 0-1. Het einde van de competitie kwam in zicht en de eindsprint kon beginnen. Deze startte evenwel met een valse noot, daar de verplaatsing naar SK Beveren werd verloren na mooie en spannende wedstrijd met 3-2. Standard dat snel met 2-0 in het krijt stond (na 6 minuten), kwam na een enorme inspanning terug langszij. In de tweede helft gingen de Rouches evenwel toch met de billen bloot na een doelpunt van Ronny Martens. Gelukkig verloor een zwak Anderlecht eveneens tegen AA Gent. Het verlies bij Beveren bleek een " accident de parcours", want de volgende speeldag werd revanche genomen tegen KV Mechelen voor het verlies uit de heenronde. Standard won met 6-0. Met de wedstrijd uit bij SV Waregem kon Standard dat de koppositie van Anderlecht had overgenomen, zijn directe concurent helemaal uittellen. Sporting had immers met 3-0 verloren tegen Beveren. Was het faalangst of was de tijd er nog niet rijp voor Standard verloor op Waregem met 1-0 (doelpunt van Marc Millecamps). Op drie speeldagen van het einde stond Standard aan de leiding met één punt voorsprong op Anderlecht en twee op AA Gent en Antwerp FC. En juist nu kwam Antwerp naar Sclessin. Standard speelde voor een zo goed als vol huis de pannen van het dak en wist op het einde van de tweede helft uiteindelijk de twee punten in Luik te houden, dankzij een doelpunt van "de Leeuw" (Eric Gerets). De titel kwam steeds dichter voor de Rouches. Ook de moeilijke verplaatsing naar Cercle Brugge bracht men tot een goed einde. Er werd gewonnen met het kleinste verschil(0-1), en opnieuw scoorde Eric Gerets, als een ware kapitein trok hij zijn ploeg over de eindmeet. Standard mocht het de laatste wedstrijd thuis afmaken tegen Thor Waterschei. Voor een kolkend Sclessin had Standard genoeg aan 1 punt voor de titel. Maar de ploeg speelde voluit en greep Waterschei dat zich vooral voorbereide op de bekerfinale bij de keel. Het spel werd bekroond met 3 doelpunten van Vandersmissen, Wendt en Daerden. Vliegen maakte nog de eer redder voor Waterschei, maar de helft van het stadion was toen al niet meer te houden. Er werd gefeest tot in de vroege uurtjes zoals men er alleen in de vurige stede een pantent op blijkt te hebben.
De 21 spelers en trainer waarmee Standard kampioen speelde in 1981-1982
Ik ben gepassioneerd door voetbal, en ben daar gelukkig niet alleen mee.
Het spelletje met de bal wordt door velen beoefend en door nog meer personen passief beleefd.
Vooral de historiek van de grote ploegen, alsook van de mindere goden houdt me in de ban. Reeds geruime tijd leeft het idee tot het schrijven van een boek over de ploegen die me nauw aan het hart liggen. Via deze blog wil ik proberen wat hersenspinsels over voetbal in het algemeen en clubs in het bijzonder op papier te zetten. Met eventuele anecdotes over jullie favoriete club, kunnen jullie ook steeds terecht op deze blog.
Er zijn natuurlijk naast voetbal ook andere thema's die mij boeien, zoals wolven, auto's en James Bond om er maar enkele op te noemen. Ook over deze onderwerpen zal ik af en toe proberen een artikeltje te schrijven.
Zo, nu weten jullie iets meer over de reden van het ontstaan van deze blog. Tot binnenkort
werd al bij al een meevaller. Hoewel het weer tegenviel, het regende, werd ik in mijn eerste wedstrijd 49ste op de 5 km in een tijd van 24:33minuten (een gemiddelde van 12.22/uur). Ondanks dat ik in mijn eerste wedstrijd op bepaalde ogenblikken, mezelf de vraag stelde waar ben ik aan begonnen, is de euforie achterna onbeschrijfelijk. De adrenaline brengt een roes mee die verslavend werkt. Ook de omkadering, het toeleven naar de wedstrijd, de medailles en de drankjes en koekjes achterna maken het verschrikkelijk leuk.
. Muriel, Killian en ikzelf hebben er een weekend van gemaakt. We hadden een NH hotel geboekt in Geldorp en zijn de zaterdag heet stadion van PSV Eindhoven gaan bezichtigen. We hadden een tour geboekt, en kregen het volledige stadion te zien en korting in de shop en een koffie in de taverne. De zondag zijn we gestart in de city run van 6 km. Het aantal deelnemers was evenwel zodanig groot dat 3.50 minuten duurde vooraleer we de start waren gepasseerd. Een mooie tij zat er niet in. We haalden zoveel mogelijk volk in maar ik strande uiteindelijk als 116 in een tijd van 35.41 minuten op 574 geregistreerde deelnemers. De overige duizenden deelnemers droegen geen chip en staan niet geregistreerd. Ook mijn zoon schreef slechts ter plaatse in en kreeg geen chip. Muriel eindigde als 107 de in een tijd van 34.57 minuten.
Standard de Liège is voor het tweede jaar op rij landskampioen geworden, ditmaal niet met Michel Preud'Homme, maar met een even fantastische trainer de Roemeen Laszlo Bölöni 
. Daar waar vorig jaar geen enkele ploeg de Rouches kon bijhouden, ging het dit seizoen niet zo makkelijk. Het werd een historische tweestrijd met de eeuwige rivaal uit Brussel - RSC Anderlecht. 
Sinan Bolat had echter goed opgelet in de voorbesprekingen op de wedstrijd , want hij koos de juiste hoek en werd opslag de held van elke Standardsupporter. Anderlecht bleef met een enorme kater achter van de hemel naar de hel. Dit levrde alvast een belangrijk psuchologisch voordeel op voor Standard voor de testwedstrijden. 
. Het belangrijke uitdoelpunt was er voor Standard. De uitsluiting van Mikulic op enkele minuten van het einde na een tweede gele kaart veranderde niks meer aan de stand.
.
, een polderdorpje dicht bij de IJzertoren (Diksmuide). De voetbalclub uit het kleine (Nieuwkapelle heeft een oppervlakte van ongeveer 7.85 km² een 400-tal in woners en een 150 huizen) maar gezellige westvlaamse dorpje houdt er na een halve eeuw (44 jaar om juist te zijn) mee op. Onder vorm van een artikel in Het Laatste Nieuws laten de voorzitter de heer Daniel Hancke en de secretaris Willy Theuninck weten dat het voortbestaan van hun club niet meer mogelijk is door de steeds hogere looneisen van de spelers. De spelers eisten een loonsopslag van liefst 500% of ongeveer 250 euro per wedstrijd. Het bestuur kan en wil aan deze buitensporige looneisen niet meer voldoen en doeken noodgedwongen en met pijn in het hart hun vereniging op. SKN speelde zijn laatste thuiswedstrijd deze namiddag (zondag 05/04/2009) tegen SC Lombardsijde. De club zorgde vele jaren voor het nodige voetbalplezier voor jeugd en supporters uit de streek. De blauw-witten met het stamnummer 6719 kaapten in de loop der jaren niet de grote prijzen weg, maar verbaasden nu en dan jan en alleman met uitschieters tegen de topploegen in de reeks. De ploeg had door de jaren heen een reputatie opgebouwd als giant-killer en geen enkele ploeg zakte graag af naar Nieuwkapelle. Uit dit voorval blijkt nog maar eens dat het met het voetbal in ons land, maar ook wereldwijd de verkeerde kant uitgaat. Het moderne voetbal draait alleen maar om het grote geld. Denkt men maar aan de champions league waar alleen nog de clubs met het grote geld in aantreden en het geheel vaak meer op een Engels, Spaans, Italiaans onderonsje begint te gelijken waar niemand na verloop van tijd nog geinteresseerd is in het zoveelste duel tussen FC Liverpool en Manchester United. Ook de zogenaamde vedetten van deze ploegen zwemmen in het geld, en rijden uit verveling de ene na de andere dure auto total loss of fladderen van de ene vrouw naar de andere of geven wilde feestjes. Dit decadente, schaamteloze gedrag wordt geaccepteerd door media en pers en steekt ook de ogen uit van jonge voetballertjes die deze spelers zien als hun grote voorbeelden. Uit het bericht van SK Nieuwkapelle in Het Laatste Nieuws blijkt dat spelers uit 4de provinciale zich nu ook al gaan gedragen als omhooggevallen en zefverklaarde Ronaldinho's of Beckhams. Door het grote geld is het voetbalplezier voor een groot deel verdwenen om nog maar te zwijgen van clubliefde. Er wordt tegenwoordig zelfs op de laagste echelons gewerkt met voetbalmakelaars, die de spelers allerlei onrealistische dromen voorhouden en die reeds onhaalbare eisen stellen vooraleer zelfs een contract te willen tekenen. Ik hou van voetbal en ik vindt het spijtig dat het voetbal het slachtoffer aan het worden is van zijn eigen succes.Wil men het spelletje gezond houden en de aantrekkingskracht ervan op duizenden mensen in stand houden zal men dringend moeten snoeien in de grote onrealistische geldstromen. 
uit Malta. Het waren in deze eerste match vooral de omstandigheden die het de Rouches lastig konden maken. Op Malta bedraagt de temperatuur in september rond de 30 graden. Ook de bewuste avond (rond 17u00) van de wedstrijd bedroeg de temperatuur nog iets minder dan 30 graden. Maar ook het harde uitgedroogde veld van het Empire stadion in Gzira, vormde een ware hinderpaal. Het veld was bestrooid met fijn wit zand, van gras was er weinig sprake.Toch had Standard weinig of geen moeite met zijn rechtstreekse tegenstander, in 8 minuten tijd (tussen de 22ste en de 30 ste minuut) werd Floriana FC op een onoverbrugbare 0-3 achterstand geplaatst, met doelpunten van Meeuws, Voordeckers en Vandersmissen. De eerredder van Aquilena was enkel een pleister op de wonde voor de Maltezers.
werd de volgende tegenstander. Het scoutingsverslag van Léon Semmeling liet duidelijk verstaan dat de Hongaren over een uitstekende aanvalslinie beschikten, maar dat de defensie het zwakke punt betrof. Op de counter waren er mogelijkheden voor de Rouches. Het plannetje van Goethals klopte volledig, onder aanvoering van een sublieme Simon Tahamata werd Budapest in het eigen Rudolf Illovsky stadion makkelijk weggezet. De kleine Moluker scoorde beide goals. 
de tegenstander. De Rouches lieten niets aan het toeval over en de Portugezen werden 3x gescout eenmaal door Goethals zelf en vervolgens nog tweemaal door Semmeling. Voor het eerst diende Standard de heenwedstrijd Voor eigen volk af te werken. 25000 supporters waren op de afspraak. De wedstrijd bleef lange tijd vrij gesloten en de supporters bleven op hun honger zitten. Tot Englebert van op afstand een onhoudbaar schot loste en de Rouches plots op voorsprong stonden. De vrij intense wedstrijd leverde uiteindelijk ook nog een tweede Luikse doelpunt op. Een door Benny Wendt onder druk gezette verdediger Gabriel versloeg zijn eigen doelman Fonseca. De 2-0 diende te volstaan voor de kwalificatie in het "Estadio do Dragao". De terugwedstrijd in Oporto verliep voor Standard op de gedroomde manier. Men hield een technisch sterkere tegenstander in bedwang en men wist uiteindelijk op het ideale moment te scoren. Net voor de rust op een psychologisch belangrijk ogenblik scoorde Lecloux het zo belangrijke uitdoelpunt. Na de rust maakte Jacques de gelijkmaker maar na een ware demonstratie bracht Vandersmissen de Luikenaars op nieuw aan de leiding. De late tegentreffer van Walsh kon de pret niet meer bederven. De kwalificatie voor de halve finales was binnen.
de uittredend bekerwinnaar. Dinamo had het vorige seizoen de beker gepakt tegen Carl Zeiss Jena 2-1. De ploeg was bovendien thuis (in het Boris Paichadze stadion) 20 wedstrijden ongeslagen. Het werd voor Standard een hele klus om deze ploeg op kant te zetten. Tbilissi had liefst 5 spelers in de basis die deel uitmaakten van de toenmalige Russische nationale ploeg. En toch slaagden de Rouches erin om een 0-1 overwinning te boeken, dankzij een doelpunt van Jos Daerden. Standard speelde als 1 blok en paste de buitenspelval perfect toe. Bij balbezit ging men als 1 ploeg ten aanval. Goethals had geopteerd voor 1 aanvaller Simon Tahamata, die evenwel met zijn talent makkelijk twee man aan de praat kon houden. De 0-1 was meer dan verhoopt en stelde Standard in pole-position voor de terugwedstrijd. 
- 
2-1 
. 
Fusie SOS Schellebelle - Eendracht Serskamp
kreeg bij oprichting het stamnummer 04022 en speelde in de kleuren paars-wit. De wedstrijden werden gespeeld in de Hoekstraat te 9260 Schellebelle. Aan de ingang naar het veld staat een paal met een vroegere lichtreclame 
met de naam van de voormalige club. Uit niets blijkt dat hier een voortvarende club met veel jeugdspelers actief is geweest. Enkel het paarswitte gebouwtje
verwijst nog naar de club. Langs het veld is noch de naam van de voormalige club als van de nieuwe fusieclub te herkennen. Rond het veld, waar de laatste grasspriet vecht voor zijn leven, staat een betonnen beschotting, waarop de reclames zijn geschilderd. 'Vleesgroothandel Audenaert-Demeester'. Nader onderzoek leert dat aan de Hoekstraat vooral de jeugd van de nieuwe fusieclub (KVV Schelde) actief is. De eerste ploeg speelt zijn wedstrijden op de voormalige thuishaven van Eendracht Serskamp
. De fiere wit- zwarten speelden hun wedstrijden in Huilaert - Bruin kruis te 9260 Serskamp. Het veld is gelegen langs een smalle doodlopende weg met voornamelijk nieuwe open bebouwingen. Tijdens ons bezoek bleek al onmiddellijk het gebrek aan parkeerplaatsen. Ook hier is er nergens een verwijzing naar de voormalige club waar te nemen (de naam van de nieuwe club is aangebracht op één van de tribunes) 
en ligt het veld er belabberd bij, van gras is er geen sprake meer en de kantine is sterk verouderd
. Het geheel vertoont wel een zekere charme. Niettemin ziet de toekomst er voor de nieuwe fusieploeg niet slecht uit. KVV SCHELDE SERSKAMP SCHELLEBELLE met azuurblauwe clubkleuren, moet een nieuwe start betekenen voor het voetbal in de regio. Zoals bij elke fusie waren de meningen verdeeld, de voorstanders zien in de toekomst een sterke ploeg ontstaan die de komende jaren een belangrijke rol kan gaan spelen in het provinciale voetbal, tegenstanders denken met weemoed terug aan de derby's vol rivaliteit voor en tijdens de wedstrijden en uiteindelijke verbroedering achteraf in de kantine en vragen zich af waar de vele jeugdspelers nu terecht moeten. Onlangs maakte de gemeente evenwel bekent dat het extra inspanningen gaat leveren om de accomodatie grondig te vernieuwen. De club krijgt van het gemeentebestuur een buitengewone toelage van 25.000 euro voor infrastructuurwerken en 35.000 euro voor de aankoop van een perceel grond. Dat blijkt uit de begroting die het gemeentebestuur opmaakte. Of de nieuwe fusieclub de hoge verwachtingen zal kunnen inlossen zal de toekomst moeten uitwijzen. 
een ploeg die steeds op drie fronten moet kunnen meestrijden. Toch werd het dat jaar in de beker helemaal niets. Men startte de bekercompetitie (1/32 finale) uit bij Stade Leuven
. De ploeg uit Leuven deed zijn best om Standard zo goed mogelijk op te vangen, maar bleek geen partij voor de Rouches. Nog voor de rust wist de Luikse ploeg het karwei reeds te klaren. Vooral Simon Tahamata liet zich opmerken met twee doelpunten voor de rust (26' en de 44'). Daarmee was de wedstrijd gespeeld en beperkte men zich in de tweede helft tot het controleren van de wedstrijd.
. 
. Het bekeravontuur strandde dus reeds in de tweede ronde. 
en Léon Semmeling. Raymond de Brusselse meester tacticus met de eeuwige sigaret en het schitterende Brusselse accent wist als geen ander zijn ploeg op te stellen en zijn mannen te motiveren (Raymond overleed in 2004 op 83 jarige leeftijd aan een slepende ziekte). Léon Semmeling die een groot deel van zijn carrière als voetballer bij Standard had opgebouwd (tussen 1957 en 1975 speelde hij meer dan 600 wedstrijden) en de club door en door kende. Zijn terugkomst op Sclessin werd op alle banken op gejuich onthaald. De trainer en adjunct trainer hadden reeds in het verleden vruchtbaar samengewerkt (Léon Semmeling speelde onder Raymond Goethals bij de nationale ploeg). De samenwerking moest dus wel vonken geven. Nochtans verlieten enkele spilfiguren de club zoals Ralf Edström, Michel Renquin, Asgeir Sigurvinsson, Willy Wellens en Louis De Matos. De aankopen waren evenwel ook niet mis. Zo maakten Arie Haan, Walter Meeuws , Benny Wendt, Johnny Dusbaba en Jean-Michel Lecloux hun opwachting op Sclessin. Het trainersduo diende opnieuw een ploeg te bouwen die mee kon strijden op 3 fronten. De vorige campagne onder Happel was men 3de geëindigd in de competitie achter RSC Anderlecht en het verrassende SC Lokeren. Onder de aanvoering van de fenomenale Asgeir Sigurvinsson werd na overwinningen tegen Tilleur, Berchem Sport, een derby tegen SC Cherleroi en de uitschakeling van Antwerp FC en Thor Waterschei de finale met 4-0 gewonnen van datzelfde SC Lokeren. Een fantstische prestatie gezien het van 1966 geleden was dat Standard nog de beker had gewonnnen. In de Uefa - beker haalde men de kwartfinales, waar men eruit ging tegen 1.FC Köln.
