Na het duiken kruipen we graag ons bed in, overtrokken met een muskietennet.  De malariamug is hier actief, vooral ’s nachts, dus het is belangrijk je goed te beschermen.  Ook hier maken we beginnersfouten.  Ons open huis is ook open op de grond.  Er zitten openingen tussen de planken van de vloer.  Dus logischerwijs kunnen hier ook  muggen door (Arne zijn gsm is er zelfs doorgevallen J) maar zover dachten we niet na, en lieten het muskietennet gewoon op de grond hangen, in de plaats van vast te steken onder onze matras.  Het gevolg: muggen in ons net in het midden van de nacht…  Niks vervelender dan dat, in het midden van de nacht je muskietennet losmaken, muggen verjagen, het net weer vastmaken, en hopen dat je actie gelukt is.   Wat niet het geval was, want we wisten nog niet wat we eigenlijk verkeerd deden…  Gevolg: 2 muggenbeten voor mij, en 4 voor Lore.  We zullen onze anti-malariapillen maar blijven nemen, en hopen dat het een ‘gewone’ mug was.xml:namespace prefix = o />

Ondanks de nachtelijke bezigheden, hebben we er zin in vandaag: het weer is ideaal om er een dagje op uit te trekken om te gaan snorkelen.  Al van ’s ochtends is het zeer warm, rond de 30 graden, heldere hemel en nagenoeg windstil.

Onze schipper, Alamau, staat ons op te wachten om met de speedboat koers te zetten naar een klein eiland, op 20 minuten varen van de kust: Margaruque.

Idylischer kan het niet zijn, we zijn daar zo goed als alleen, met een baai voor ons die uitnodigt om te gaan snorkelen in warm en kristalhelder water.  Er is een rif op nog geen 100 meter, en we kunnen langs beide kanten snorkelen: de baaikant en de oceaankant. 

We beginnen maar met de baaikant…   Lore, Mirte en ik zetten onze duikbril op, en doen onze vinnen aan en weg zijn we.  Er is redelijk wat stroming, maar die zit goed, weg van de rotsten waar de vissen  te zien zijn.  Dus geen risico om tegen de scherpe rotsen te worden gekwakt door de zee.  We zien vissen in alle kleuren en maten, en Lore filmt alles onder water met de Go Pro.  Later thuis zien we de beelden die prachtig zijn.  We kunnen ze echter niet op de blog zetten, dus wie het onderwaterspektakel wil  bewonderen, zal later thuis in België eens op bezoek moeten komen J.  Op een gegeven moment, zwemmen Lore en Mirte temidden van een school van duizenden vissen, die als een swarm rondcirkelen rond hen. Echt wauw!

Kris twijfelt weeral, maar raapt al zijn moed bijeen en vertrekt voor een snorkelpartij met Arne (die eerst aan Alamau vraagt dat er zeker geen haaien zijn in de baai J).  Het valt goed mee, ze zwemmen ook naar het rif en komen enthousiast terug.

We zijn allemaal klaar voor de oceaan nu.  Alamau vaart ons naar de andere kant van het rif, en we springen één voor één de Indische oceaan in.  Hier staat de stroming veel sterker, af en toe toch oppassen niet tegen de rots aan te botsen, maar man oh man, zo veel kleurrijke vissen!

 Ik zou nog uren verder kunnen snorkelen, maar de schipper roept ons terug, de stroming wordt te sterk, en stilaan wordt het ook tijd om al onze spullen bijeen te gaan zoeken, en terug te keren.

Het was een fantastische dag; als een dag perfect kan zijn, dan was deze het zeker J.    Op de terugweg met de boot naar het vasteland, zwaaien nog enkele dolfijnen ons uit, alsof het de normaalste zaak van de wereld is…