Al van uit het vliegtuig kan je zien hoe helder het water van de Indische oceaan is: je ziet alle schakeringen van kleuren in het water, afhankelijk van de diepte en de begroeiing…xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ons huisje is gelegen aan het strand, en is open, geen ramen, enkel muggengaas.  Het klimaat is totaal anders: warm en vochtig. 

We settlen ons en genieten van de prachtige idyllische uitzichten en verkennen de omgeving een beetje.  Het is echt een heel andere sfeer dan Zuid-Afrika.    Al op de weg naar de lodge is dit duidelijk… we rijden  langs zandweggetjes, mensen leven in zelfgemaakte hutjes van stro en koken op een vuurtje buiten, …

Nu we een dag verloren zijn, is er geen tijd te verliezen.  We gaan naar Andrew en Marlene van de duikclub, en plannen onze 3 dagen hier.

Duikinititatie staat als eerste vandaag op het programma.   Morgen bezoeken we een eiland waar we kunnen snorkelen en zaterdag  gaan we de typische mangroves is; een untouched stukje natuur waar de zee landinwaarts stroomt, vanuit het vliegtuig gezien, ziet het er alvast veelbelovend uit.

Het duiken is een hele ervaring: niemand van ons heeft ooit gedoken, dus we zijn benieuwd wie het leuk zal vinden.  Kris en Arne starten met tegenzin… Kris heeft eigenlijk schrik in water, en Arne heeft schrik van haaien.  Andrew verzekert Arne dat er geen haaien zullen zijn, en stelt met hem dus gerust. 

Eerst leren we het materiaal te bedienen in het zwembad.   Er zijn een paar basisregels, die je in alle omstandigheden moet volgen.  We leren wat inflaten is, en deflaten, de inhalator gebruiken, de hoeveelheid zuurtstof af te lezen, de druk in de oren te egaliseren enz.  We doen allerlei oefeningen, het is een hele bedoening…  de kids zijn er snel mee weg, ik sukkel wat met al die knoppen (veel te technisch voor mij… )  en Kris is nog steeds niet overtuigd…

Plots is het al tijd om de oceaan in te gaan.  Wat? Nu al?  De zuurstofflessen (die héél zwaar zijn) en het andere gerief wordt met een tractor naar het strand gereden, en wij gaan te voet naar de zee.  Daar worden we geholpen om de flessen en extra gewicht op onze rug te heisen en we zijn er klaar voor!  Of toch niet?  We zwemmen een eindje de zee in.  Op een bepaald moment geeft Marleen het teken om ons te laten zakken naar 5 meter diepte.  Help!  Mijn duikbril zit nog niet goed.  Hoe moest dat nu weer?  Ik heb een totale black-out.  En iedereen is weg.  Lig ik daar op het oppervlak nog wat rond te drijven, en beslis dan maar om richting kust te lopen...  Mission not accomplished. 
Ah, daar zie ik Mirte ook weer boven komen?  Ze slaagt er wel in om te zakken naar de 5 meter, maar heeft te veel oorpijn aan haar rechteroor.
Kris, Arne en Lore's duik is wel succesvol en ze leggen de weg af naar het nabijgelegen kunstrif (rif dat door de mens gebouwd is, en waar tropische vis zich verzamelt) en krijgen als beloning allerlei Dory’tjes en Nemo’tjes te zien... wat een ervaring!  Check de foto’s!