Om 6u15 zijn we weg, met zijn allen de jeep in. Het is nog duister. En stil.
Op een gegeven moment laten we Kris, Lore en Arne achter, zij gaan met Mike op wandelsafari.
De minimumleeftijd voor een wandelsafari is 16 jaar. Arne mag toch mee, hij is groot genoeg. We hebben geluk dat we nog steeds de enige gasten zijn, en de luxe hebben van twee privégidsen, Greg voor Mirte en ik en Mike voor de wandelgroep. Mike neemt zijn rifle mee, je weet nooit wat er in de bush kan gebeuren...
Mirte en ik rijden verder met Greg. We krijgen de mooiste taferelen te zien. Een familie giraffen, die rustig in de opkomende zon van de bomen knabbelt. Een journey of giraffes noemen ze dat hier; een goed gekozen woorden. Super gracieus hoe ze zich voortbewegen,
als ze lopen lijkt het wel een vertraagde
film. Op een
gegeven moment kijkt de familie onze richting uit en ze zijn zo dichtbij dat ik
met mijn gsm een foto kan nemen.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Kris heeft de camera met lens mee, dus dat komt goed uit.
We rijden
verder en kruisen een kudde zebras, toch echt de grappigste dieren van de
bush. Hun uniek strepenpatroon blijft
boeien. Greg vertelt ons dat het veulen
haar moeder herkent aan de unieke driehoek die ontstaat op de schouder, waar de
strepen van beide flanken samenkomen.
Ze staan
daar samen met de impalas, herbivoren vredig bij elkaar J
Als we even
stoppen om een koffietje te drinken bij zonsopgang, spot Greg demarriage bird,
een superklein maar keischoon vogeltje met een lilablauw vederkleed. In de
traditie diende de aanstaande bruidegom een veer te pakken te krijgen van deze
vogel, om te schenken aan de toekomstige schoonfamilie alvorens de bruid ten
huwelijk te vragen. Vandaar de naam,
marriage bird. Romantisch, al is Kris
ergens ver weg in de bush
We rijden
verder en pikken op een gegeven moment de moedige wandelaars weer op. Ze zagen minder dieren, maar leerden veel
over sporen lezen, planten, en het herkennen en ontleden van uitwerpselen van
dieren. Het spelletje bokdrolspuw
betekent dan ook letterlijk een drol van een bok in je mond steken (niet kauwen :lol:)
en om het verst weer uitspuwen. Ja
watte, dat ze dat allen meegespeeld hebben
chance dat ik in de jeep zat!
Weer aangekomen
in de logde, begint het relaxe deel van de dag: luieren aan het zwembad, wat
lezen, schrijven, fotos bekijken,
een heerlijk stukje dag, en ja, ook wel heel deugddoend, vooral omdat we
al van rond zonsopgang op zijn.
Er komen
ook nieuwe gasten toe, een sympathieke familie Canadezen. Straks komen er nog 4 Nederlanders aan en
zullen we in totaal met 13 zijn, de maximumbezetting voor dit kamp.
De namiddag
game drive start om 15u30 en deze keer zijn we met een grotere groep, de
Canadezen gaan mee. We zien rhinos en een
troep wildehonden, wauw, deze zijn eerder zeldzaam hier. Mooi om te zien, hoe ze daar liggen. Ze zijn megasterk en echt endurance lopers,
die hun prooi kunnen doden in minder dan 50s.
De Jackal (een soort van vos) passeert ons ook. Weer voldaan en vol impressies keren we
naar de lodge terug. Er steekt een stevige
wind op. Oei, en deze keer is het de
beurt aan Kris en Arne om in de tree house te slapen
. Kris is er niet gerust in.. . ik kruip lekker mijn hut in en wens de 2
mannen een goede nacht.
|
