|
Na een ochtendbezoek aan het Hoedspruit Engangered Species Rehabilitation Center, waar we weer veel hebben geleerd over de meest bedreigde soorten, als de cheetah, wildehonden en rhino's, rijden we naar Hoedspruit Airport waar de mensen van Africa on Foot ons komen ophalen om echt naar de bush te vertrekken.
Na een rit in een normaal busje, stappen we over in een open jeep, en rijden de Savanne in. Op zandwegen, en over hobbel en bobbels, worden we al meteen getracteerd op een ontmoeting met een paar wrattenzwijnen en de knappe Kudu (een soort van hert met gedraaide hoorns). Ons bush camp is écht ongelooflijk knap. De kids hebben een hut dichtbij de eetplaats, wij hebben een ronde hut een paar meter van de ingang verwijderd. Onder geen enkel beding mogen we deze hutten verlaten wanneer het duister wordt. Het kamp is niet omheind, en de wilde dieren, vooral de roofdieren die 's nachts actief zijn, komen wel eens op bezoek. Vorige nacht was er een luipaard en een hippo. Beiden gevaarlijk. We settlen ons, krijgen nog een heerlijke sla voorgeschoteld, en vertrekken op onze eerste game drive! Met zijn allen de jeep in, op zoek naar wild... ik had mezelf voorgenomen dat als ik een olifant en een rhino te zien zou krijgen, mijn 4 dagen safari geslaagd zouden zijn; op onze eerste rit, krijgen we beiden te zien. Machtig om een olifant de jeep zien te benaderen, en de mama rhino met haar 6 weken oude baby op een paar meter afstand van onze jeep te zien rondwandelen
We zijn de enige gasten vandaag, en er gaan 2 gidsen mee, een Zuid-Afrikaan en een man vanuit Zimbabwe, Mike en Greg, beiden in de bush geboren en getogen en ze kunnen spotten als geen ander, zelfs een kameleon! Zo een schattig diertje... we zien nog de magnifieke zebra, en even later dus mijn 2 favorites: de rhino en een kudde olifanten!!! Een jonge stier stopt vlak voor onze jeep, en lijkt ons wat uit te dagen, en gaat dan verder, en vervoegt de anderen. Ongelooflijk mooie imposante dieren... ik had met hen te doen, in dit droge seizoen is er weinig voedsel te vinden, en ze hebben het echt moeilijk. Met hun ongelooflijke verfijnde reukzin, zoeken ze naar eetbare knollen onder de grond, die ze opeten. Ze duwen bomen omver, in de hoop deze zo te ontwortelen, zodat ze de voedzame wortels kunnen eten, bij gebrek aan ander voedsel. We zien nog zebra's, impala's en een Kori Bustard, de grootste vogel die kan vliegen. Wauw...
Bij zonsondergang houden we halt en drinken een wijntje (tja, we moeten toch niet rijden :-)) en de kids een frisdrank; de hemel kleurt alle kleuren, en niet veel later, zien we 7 melkwegstelsels ofzo ... een pikzwarte hemel overvol met witte lichtjes en witte slierten ... Het is van onze reis naar Letland 20 jaar geleden dat we zo een betoverende nachthemel hebben kunnen bewonderen. Wauw....
Terug in ons kamp, krijgen we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en dan is het al slaaptijd, want morgenochten om 5.45u vertrekken we weer op onderzoek. Lore, Mirte en ik slapen in open lucht in een boom :-), onvoorstelbaar, en een beetje raar om te schrijven, check de foto's :-). Hoewel het maar 20 meter verder buiten het kamp gelegen is, worden we er met de jeep naar toe gereden, en mogen we de boomhut niet verlaten tot we 's morgens gewekt worden. In noodgevallen is er wel een hoorn ter beschikking, om hulp te vragen. Alle roofdieren worden actief 's nachts, en we horen hyena's en luipaarden en andere geluiden ... voor ons onbekend, wie weet wat voor een dier dat is... Lore en Mirte zijn er gerust in en kruipen snel in hun boomhutbed. Ik blijf nog wat wakker, luisteren naar de geluiden, maar zeker ook naar de stilte. In heel mijn leven heb ik een dergelijke stilte nog nooit gehoord! Zalig...
Om 1u 's nachts word ik wakker. Krakende takken, vlakbij de hut. Ai, wat nu? Heb ik de poort beneden wel goed gesloten? Ik geloof dat ik dat vergeten ben... Ik durf echter niet naar beneden om te checken (dat is 2 verdiepingen). Ik durf ook de meisjes niet te wekken. Ik zoek mijn bril in mijn rugzak, in de hoop iets te kunnen zien. Niks. Alleen duisternis. En nog meer krakende takken. Man, waar ligt die hoorn ergens? Ik vergat dit ook al te checken. Na een half uur maak ik Lore toch maar wakker, misschien moet ik die hoorn gaan zoeken? Ik vraag: "Lore, weet jij waar de hoorn is?" Ze zegt: "Ja." Oef. "Waar dan?" "In de schuif". Amai, nog meer oef... daarna val ik in slaap, tot Mike ons wekt... om 5u45.
Een ervaring - zoals ik er nog nooit één heb beleefd.
|
