Om 6u15 zijn we weg, met zijn allen de jeep in. Het is nog duister. En stil. Op een gegeven moment laten we Kris, Lore en Arne achter, zij gaan met Mike op wandelsafari. De minimumleeftijd voor een wandelsafari is 16 jaar. Arne mag toch mee, hij is groot genoeg. We hebben geluk dat we nog steeds de enige gasten zijn, en de luxe hebben van twee privégidsen, Greg voor Mirte en ik en Mike voor de wandelgroep. Mike neemt zijn rifle mee, je weet nooit wat er in de bush kan gebeuren... Mirte en ik rijden verder met Greg. We krijgen de mooiste taferelen te zien. Een familie giraffen, die rustig in de opkomende zon van de bomen knabbelt. Een journey of giraffes noemen ze dat hier; een goed gekozen woorden. Super gracieus hoe ze zich voortbewegen,
als ze lopen lijkt het wel een vertraagde
film. Op een
gegeven moment kijkt de familie onze richting uit en ze zijn zo dichtbij dat ik
met mijn gsm een foto kan nemen.
Kris heeft de camera met lens mee, dus dat komt goed uit.
We rijden
verder en kruisen een kudde zebras, toch echt de grappigste dieren van de
bush.Hun uniek strepenpatroon blijft
boeien.Greg vertelt ons dat het veulen
haar moeder herkent aan de unieke driehoek die ontstaat op de schouder, waar de
strepen van beide flanken samenkomen.
Ze staan
daar samen met de impalas, herbivoren vredig bij elkaar J
Als we even
stoppen om een koffietje te drinken bij zonsopgang, spot Greg demarriage bird,
een superklein maar keischoon vogeltje met een lilablauw vederkleed. In de
traditie diende de aanstaande bruidegom een veer te pakken te krijgen van deze
vogel, om te schenken aan de toekomstige schoonfamilie alvorens de bruid ten
huwelijk te vragen.Vandaar de naam,
marriage bird.Romantisch, al is Kris
ergens ver weg in de bush
We rijden
verder en pikken op een gegeven moment de moedige wandelaars weer op.Ze zagen minder dieren, maar leerden veel
over sporen lezen, planten, en het herkennen en ontleden van uitwerpselen van
dieren.Het spelletje bokdrolspuw
betekent dan ook letterlijk een drol van een bok in je mond steken (niet kauwen ) en om het verst weer uitspuwen.Ja
watte, dat ze dat allen meegespeeld hebben chance dat ik in de jeep zat!
Weer aangekomen
in de logde, begint het relaxe deel van de dag: luieren aan het zwembad, wat
lezen, schrijven, fotos bekijken, een heerlijk stukje dag, en ja, ook wel heel deugddoend, vooral omdat we
al van rond zonsopgang op zijn.
Er komen
ook nieuwe gasten toe, een sympathieke familie Canadezen.Straks komen er nog 4 Nederlanders aan en
zullen we in totaal met 13 zijn, de maximumbezetting voor dit kamp.
De namiddag
game drive start om 15u30 en deze keer zijn we met een grotere groep, de
Canadezen gaan mee.We zien rhinos en een
troep wildehonden, wauw, deze zijn eerder zeldzaam hier.Mooi om te zien, hoe ze daar liggen.Ze zijn megasterk en echt endurance lopers,
die hun prooi kunnen doden in minder dan 50s.De Jackal (een soort van vos) passeert ons ook.Weer voldaan en vol impressies keren we
naar de lodge terug.Er steekt een stevige
wind op.Oei, en deze keer is het de
beurt aan Kris en Arne om in de tree house te slapen
.Kris is er niet gerust in.. .ik kruip lekker mijn hut in en wens de 2
mannen een goede nacht.
Na een ochtendbezoek aan het Hoedspruit Engangered Species Rehabilitation Center, waar we weer veel hebben geleerd over de meest bedreigde soorten, als de cheetah, wildehonden en rhino's, rijden we naar Hoedspruit Airport waar de mensen van Africa on Foot ons komen ophalen om echt naar de bush te vertrekken. Na een rit in een normaal busje, stappen we over in een open jeep, en rijden de Savanne in. Op zandwegen, en over hobbel en bobbels, worden we al meteen getracteerd op een ontmoeting met een paar wrattenzwijnen en de knappe Kudu (een soort van hert met gedraaide hoorns). Ons bush camp is écht ongelooflijk knap. De kids hebben een hut dichtbij de eetplaats, wij hebben een ronde hut een paar meter van de ingang verwijderd. Onder geen enkel beding mogen we deze hutten verlaten wanneer het duister wordt. Het kamp is niet omheind, en de wilde dieren, vooral de roofdieren die 's nachts actief zijn, komen wel eens op bezoek. Vorige nacht was er een luipaard en een hippo. Beiden gevaarlijk. We settlen ons, krijgen nog een heerlijke sla voorgeschoteld, en vertrekken op onze eerste game drive! Met zijn allen de jeep in, op zoek naar wild... ik had mezelf voorgenomen dat als ik een olifant en een rhino te zien zou krijgen, mijn 4 dagen safari geslaagd zouden zijn; op onze eerste rit, krijgen we beiden te zien. Machtig om een olifant de jeep zien te benaderen, en de mama rhino met haar 6 weken oude baby op een paar meter afstand van onze jeep te zien rondwandelen We zijn de enige gasten vandaag, en er gaan 2 gidsen mee, een Zuid-Afrikaan en een man vanuit Zimbabwe, Mike en Greg, beiden in de bush geboren en getogen en ze kunnen spotten als geen ander, zelfs een kameleon! Zo een schattig diertje... we zien nog de magnifieke zebra, en even later dus mijn 2 favorites: de rhino en een kudde olifanten!!! Een jonge stier stopt vlak voor onze jeep, en lijkt ons wat uit te dagen, en gaat dan verder, en vervoegt de anderen. Ongelooflijk mooie imposante dieren... ik had met hen te doen, in dit droge seizoen is er weinig voedsel te vinden, en ze hebben het echt moeilijk. Met hun ongelooflijke verfijnde reukzin, zoeken ze naar eetbare knollen onder de grond, die ze opeten. Ze duwen bomen omver, in de hoop deze zo te ontwortelen, zodat ze de voedzame wortels kunnen eten, bij gebrek aan ander voedsel. We zien nog zebra's, impala's en een Kori Bustard, de grootste vogel die kan vliegen. Wauw... Bij zonsondergang houden we halt en drinken een wijntje (tja, we moeten toch niet rijden ) en de kids een frisdrank; de hemel kleurt alle kleuren, en niet veel later, zien we 7 melkwegstelsels ofzo ... een pikzwarte hemel overvol met witte lichtjes en witte slierten ... Het is van onze reis naar Letland 20 jaar geleden dat we zo een betoverende nachthemel hebben kunnen bewonderen. Wauw.... Terug in ons kamp, krijgen we nog een heerlijke maaltijd voorgeschoteld en dan is het al slaaptijd, want morgenochten om 5.45u vertrekken we weer op onderzoek. Lore, Mirte en ik slapen in open lucht in een boom , onvoorstelbaar, en een beetje raar om te schrijven, check de foto's . Hoewel het maar 20 meter verder buiten het kamp gelegen is, worden we er met de jeep naar toe gereden, en mogen we de boomhut niet verlaten tot we 's morgens gewekt worden. In noodgevallen is er wel een hoorn ter beschikking, om hulp te vragen. Alle roofdieren worden actief 's nachts, en we horen hyena's en luipaarden en andere geluiden ... voor ons onbekend, wie weet wat voor een dier dat is... Lore en Mirte zijn er gerust in en kruipen snel in hun boomhutbed. Ik blijf nog wat wakker, luisteren naar de geluiden, maar zeker ook naar de stilte. In heel mijn leven heb ik een dergelijke stilte nog nooit gehoord! Zalig... Om 1u 's nachts word ik wakker. Krakende takken, vlakbij de hut. Ai, wat nu? Heb ik de poort beneden wel goed gesloten? Ik geloof dat ik dat vergeten ben... Ik durf echter niet naar beneden om te checken (dat is 2 verdiepingen). Ik durf ook de meisjes niet te wekken. Ik zoek mijn bril in mijn rugzak, in de hoop iets te kunnen zien. Niks. Alleen duisternis. En nog meer krakende takken. Man, waar ligt die hoorn ergens? Ik vergat dit ook al te checken. Na een half uur maak ik Lore toch maar wakker, misschien moet ik die hoorn gaan zoeken? Ik vraag: "Lore, weet jij waar de hoorn is?" Ze zegt: "Ja." Oef. "Waar dan?" "In de schuif". Amai, nog meer oef... daarna val ik in slaap, tot Mike ons wekt... om 5u45. Een ervaring - zoals ik er nog nooit één heb beleefd.
Op verkenning: Panorama route aan de Blyde river canyon
De voorbije 2 dagen hebben we kunnen acclimatiseren en bekomen van de reisstress. Kris is zijn wanhoop bij de douane, toen bleek dat ik even de geboortecertificaten van de kids kwijt was, al (bijna) vergeten. Al een geluk vond Arne ze net op tijd terug, anders waren we nu al weer terug in België geweest.... Gisteren was het een dagje op verkenning met de auto. Apen vergezellen ons op de weg; een verrassing want we dachten hier eigenlijk weinig apen tegen te komen, maar nee, er lopen er hier overal rond, langs de straten, in de velden, zelfs bij onze lodge, komen we apen tegen. De Vervet monkeys zijn superschattig, de Baboons zijn veel minder mooi met hun langere snuit. Na 2 dagen kunnen we al veel gespotte dieren aankruisen in onze wildlife gids. Impala's kom je ook overal tegen, al moet je snel zijn voor een foto want ze zijn ook snel weer weg, schichtig als ze zijn. De uitzichten op God's window en bij de 3 roundavels zijn adembenemend mooi; hoop op de rotsen op ongeveer 1800 meter zijn er vergezichten op het 'lowveld', Kruger en Mozambique. Op een bepaald punt zie je ook de Blyde river, een groene canyon, waar we dan vandaag op zijn gaan varen, en krokodillen en een familie Hippo's (nijlpaarden) hebben geobserveerd: verrekijkers in de aanslag! Vanmorgen ook een leerrijk bezoek gebracht aan het Moholoholo rehabitilatiation center, waar gekwetste dieren tijdelijk worden opgevangen, verzorgd om later weer te worden vrijgelaten in het wild. Hier zijn allerlei dieren ondergebracht, de meesten wild, enkelen werden toch aan mensen gewoon gemaakt, en konden dan worden benaderd, zoals de cheetah. Al was Kris niet 100% op zijn gemak, toen de cheetah naar hem begon te grommen.... Arne mocht de gieren te eten geven, en de baby rhino van 6 weken oud was super-schattig... Er wordt verteld over het programma en het probleem van releasen in de wildernis omwille van territorium, en hoe ze proberen om met de privé-boeren te zoeken naar oplossingen, zodat bedreigde soorten toch in stand kunnen gehouden worden. Als we 's middags op zoek gaan naar de zebra's op het 85ha groot domein van onze lodge, kunnen we ze niet vinden. Spelen die verstoppertje, of wat? Grappig als ze ons staan op te wachten op de terugweg, vlak aan onze kamers .... wij maar wandelen. Mirte slaagt erin contact te maken met één van de zebra's, en wauw, ze zijn gewoon zo mooi om naar te kijken! We willen jullie graag foto's laten zien, maar de fotobestanden zijn te groot en zo verloor ik het verslag van gisteren. Nochtans zouden we graag wat foto's posten, we hebben er ondertussen al een paar honderd klaarstaan.... Nog een beetje geduld dus... Morgen vertrekken we al naar onze 2de verblijfplaats 'Africa on Foot' waar we écht de wildernis in trekken - we'll keep you posted!
Tweede keer, goede keer: veilig aangekomen in Hoedspruit
En deze keer vertrokken onze vluchten stipt op tijd: na bijna 30u onderweg, zijn we aangekomen aan de andere kant van de wereld en op zijn Afrikaans ontvangen in een leuke logde: de Blyde River Canyon Lodge. Omdat we onze binnenvluchten die geboekt waren op zondag ook hebben gemist, hebben we de hele weg van Johannesburg naar Hoedspruit met de auto afgelegd. Na een nachtvlucht van 9u zou ik het echt niemand aanraden. Afrika is op dat vlak het tegenovergestelde van Costa Rica: de wegen zijn goed maar de afstanden enorm! We deden er dan ook ongeveer 8u over voor we 's avonds in het pikdonker en na meer dan een uur verloren gereden te zijn, uitgeput maar opgelucht hier zijn gearriveerd. We werden nog verwend met een lekker diner en een warmwaterkruik kregen we er ook nog bij. En hier liggen we dan onder ons muskietennet. Morgen volgen zeker foto's want dan begint het echt...
Om 6u15 zijn we weg, met zijn allen de jeep in. Het is nog duister. En stil.
)
) en de kids een frisdrank; de hemel kleurt alle kleuren, en niet veel later, zien we 7 melkwegstelsels ofzo ... een pikzwarte hemel overvol met witte lichtjes en witte slierten ... Het is van onze reis naar Letland 20 jaar geleden dat we zo een betoverende nachthemel hebben kunnen bewonderen. Wauw....
