Een bordercollie loopt een kantoor binnen en wijst op een open vacature. Alle medewerkers lachen, maar staan verstomd als de hond achter het computerklavier gaat zitten en begint te typen. 'Zo!' zegt de chef, 'Zo meteen ga je ons vertellen dat jij onze mails kunt beantwoorden?' De hond blaft ter bevestiging en gaat gelijk aan de slag. 'Tja,' antwoord de baas, 'normaal gesproken zou je aan het werk kunnen bij ons - maar we zoeken eigenlijk een tweetalige medewerker.' Waarop de hond de chef kwispelend aankijkt en zegt: 'Miauw.'
Wij geven honden tijd die we kunnen missen, ruimte die we kunnen missen. En in ruil geven honden ons alles wat ze hebben. Het is de beste deal die de mens ooit heeft afgesloten. (M Acklam)
Een jachthond in de buurt van Bonn las altijd Goethe als hij kon. 'Zo leert men langzaam', sprak het beest, 'het vlees bedwingen door de geest. Maar als ik mee mag met de meute, ben ik het allemaal vergoethe.'
You can't buy loyality, they say I bought it though, the other day, You can't buy friendship, tried and true, Well just the same, I bought it too
I made my bid, and on the spot Bought love and faith and whole job lot Of happiness, so all in all The purchase price was very small
I bought a single trusty heart, That gave devotion from the start, If you think these things are not for sale, Buy yourselve a dog with a wagging tail.
Werelddierendag moet gevierd worden. Geen reuze feest, maar toch onze kleine rakker nog eens goed in de watten leggen :D
Werelddierendag of kortweg Dierendag is de dag waarbij extra aandacht wordt besteed aan dieren over de hele wereld. Elk jaar valt dit feest op 4 oktober. De dieren worden in de kijker gezet om te laten zien dat dieren ook rechten hebben en deze moeten beschermd worden.
4 oktober is ook de kerkelijke feestdag van Franciscus van Assisi en dat is niet voor niets! Hij wordt namelijk gezien als de heilige voor dieren. Hij bekommerde zich ook over melaatsen, zwervers en planten. Bijzonder vind ik het toch dat volgens de oude geschriften hij een preek hield voor de dieren. Er zijn trouwens zeer mooie verhalen over hem en dieren. Het verhaal van Franciscus en de wolf is trouwens een topper om voor te lezen aan kinderen.
De eerste dierendag vond plaatst op vier oktober 1930 en dit dankzij Ilse Winter uit Tsjechië en Margret Ford uit Londen. Ilse stelde het voor aan Margret die de voorzitster was van de wereldvereniging van de dierenbescherming. Sinds de jaren 60 gebruiken vele dierenrechtenactivisten deze datum om hun acties te plannen. Meer en meer worden er activiteiten ontwikkeld om ook kinderen bij dit onderwerp te betrekken, jong geleerd is oud gedaan! Sinds kort krijgt het ook een meer commerciële toon en geven vele winkels op deze dag korting op hun dierenproducten. Vele scholen werken ook meer en meer rond dit thema. Zo mogen kinderen in bepaalde scholen op deze dag hun eigen huisdiertje meebrengen of een knuffel mee brengen.
Toch is het niet allemaal zo gezellig als we denken. De focus komt er vaak op, zoals ik ook thuis, om ons diertje eens gezellig te verwennen. Zoals je op de foto ziet kreeg Oscar vandaag een nieuwe mat, 2 gevulde ballen en een pieppantoffel. Ook de vissen kregen er een speelgoedje bij. Toch is dit eigenlijk niet hetgene waarover het moet gaan. Een mooi artikel hierover vind je terug op knack.be. De Standaard neemt het wat ludieker op vandaag en geeft ons 10 extra weetjes weer over dieren. Zo kunnen we ontdekken dat oesters kunnen veranderen van geslacht, lekker gek! Dit kan je terug vinden op hun site. De linken van deze artikels staan hier onder weergegeven. Andere kranten of sites vragen om een leuke foto door te mailen naar hen en wie weet... krijg je een prijs!
Mijn naam zie je onder de artikels als NVL. Ik ben een vrouw geboren in 1988 die zielsveel van haar hond houdt. Mijn echtgenoot komt natuurlijk nog steeds op de eerste plaats. Samen hebben we voor een Bichon Frisé gekozen omdat dit, volgens ons, op dat moment, het beste paste bij onze levensstijl. Een sociaal energiek diertje dat heel vriendelijk is naar kinderen, vreemden en soortgenoten. Een ras die zich aanpast aan de manier waarop zijn baasjes leven. Dit is de reden waarom je de bichon terug vindt bij zowel jonge energieke mensen als ouderen die het liever allemaal wat langzamer aan doen. Een echte schoothond wilden we ook niet, dus de bichon frisé was perfect!
Nooit had ik gedacht dat ik van een dier zoveel kon houden. Hiervoor ben ik al eigenaar mogen zijn van enkele ratjes die ik met zeer veel spijt in het hart heb moeten afstaan wegens te grote allergieën op de beestjes. Oscar kan ik gelukkig goed verdragen. Dit natuurlijk omdat hij bij de hypoallergene honden behoort.
Ik hou ervan om mijn hond zoveel mogelijk te betrekken bij mijn leven. Ik hou van zijn gezelschap zowel in het water, als in de bergen, al lopend of al rustend in de zetel. Dit is dan ook hetgene wat ik doe.
Mede door mijn liefde voor mijn hartedief ben ik me er van bewust geworden hoeveel verantwoordelijkheid je wel niet hebt als baasje. Toch zie ik spijtig genoeg in mijn omgeving hoe het vaak voor onze viervoeters anders afloopt. Sommige mensen vallen op de schattigheid van een pup zonder na te denken of ze wel een geschikte levensgezel zijn voor het bepaalde ras. Vanuit deze verontwaardiging ben ik begonnen om dit blog te schrijven. Mijn doel is om mensen bewust te maken van de keuze die ze maken. Wie weet helpt dit blog jou met de keuze van jouw nieuwe hond? Indien niet wens ik toch dat je plezier beleeft aan de dingen die ik schrijf :). En als jij lezer, geen plezier hebt aan wat je leest, ik wel aan wat ik schrijf :).
Zoals - hopelijk- elke ouder en hondeneigenaar ben ik helaas een paar keer in de fout gegaan bij de opvoeding van mijn lieveling. Het is belangrijk jouw hond, liefst voor hij 12 weken is, zoveel mogelijk te socialiseren met wat hij in de toekomst nog zal zien, horen, ruiken, meemaken,... Wij hebben de opvoeding van Oscar zo goed mogelijk willen doen, maar merkten bij het ouder worden van Oscar, dat we toch enkele dingen vergeten aanleren zijn... Ik vind het belangrijk om hier zeer bewust mee om te gaan. Vooral naar de toekomst toe... Als we dan toch nog een andere hond zouden aanschaffen, kunnen we maar beter leren uit onze fouten dan ze tweemaal te maken. Het nadeel van hem dit niet op tijd aan te leren is vooral het proces dat je nu moet mee maken om het hem alsnog aan te leren. Het proces is veel moeizamer. Daarbij zitten we nog eens met het probleem dat een bichon sowieso moeilijker te trainen is dan pakweg een poedel of border. Ik zet hier even op een rijtje waar ik mij volgende keer meer bewust van moet zijn:
Donder en bliksem (Dit is naar het schijnt ook verkrijgbaar op CD, dus je hoeft het onweer hiervoor niet op te zoeken :) )
Rolluiken (Wij hebben er geen. Als we langs gaan bij mensen die dit wel hebben, kan hij hierop erg blaffen. Hij is er duidelijk niet vertrouwd mee.)
Kledij (Niet dat ik van onze hond een modepop wil maken maar het kan handig zijn als hij dit niet aanvaardt als een last. Als we de bergen hoog in gaan, kan het heel grauw en koud zijn. Dan is het fijn om hem hiervoor te beschermen met een goede jas.)
Spuitbus (Zijn haren klitten gemakkelijk. Om hier eenvoudiger meester over te zijn heb ik een anti-klitspuitbus aangekocht. Maar hier laat hij zijn tanden op zien en durft hij op te grommen. Hij is niet gerust met de bus in de buurt... Jammer)
Scheerapparaat (Omdat ik zijn vacht graag vrij kort houdt om met hem te kunnen ravotten, zwemmen, spelen,... zonder nadien veel last te hebben aan zijn vacht. Zeker op zijn hoofd verdraagt hij dit niet. Ik heb dan schrik dat ik hem zou verwonden.)
Borstelen en kammen (Eigenlijk kan hij hier wel tegen maar nog onvoldoende naar mijn aanvoelen. Dit kan ook serieus aan mij liggen, ik ben zelf niet zo geduldig en dit ongeduld zal ik hem aangeleerd hebben...)
Zwemmen (Zeker nu ik te weten ben gekomen dat zijn knietjes niet goed werken, wil ik hem regelmatig de kans geven om te gaan zwemmen. Zelf zit ik ook graag in het water dus ik dacht een super hobby voor ons gevonden te hebben. Helaas heb ik hem dit, net als in bad gaan, te laat willen aanleren en gaat dit nu moeizaam. Gelukkig kan hij het wel, spijtig genoeg doet hij het niet zo graag.)
Zijn behoefte op één plek (Dit heb ik hem zeker willen aanleren. Ik wou dat hij dit deed helemaal achteraan in onze tuin. Ongelukkigerwijs is dit me niet gelukt, allicht omdat de afstand te ver is. Dus vinden we nu alles overal :-S)
Als je er zelf van bewust wordt dat je dingen foutief of te laat hebt aangeleerd aan jouw hond, ga dan zeker op zoek naar mensen of boeken die je kunnen helpen. Zo helpt me een boek stap voor stap op weg om Oscar aan te leren om binnen in huis te gaan als hij nog eens wilde weglopen. De hondenkapster van Oscar, een schat van een vrouw (studio Coon) helpt me dan weer om hem te wennen aan het scheerapparaat. Durf mensen aan te spreken. Zeker als je nog een pup hebt, jong geleerd is oud gedaan!
Zie deze dingen niet als mislukkingen maar als nieuwe uitdagingen en geef vooral niet op!
Vanaf zijn 12 weken kreeg hij zijn belangrijkste spuitjes waardoor we op
zijn 13 weken ermee naar de hondenschool konden. Wij kozen ervoor om de naar de hondenschool in Kerksken te gaan. Voornaamste reden was toen: de uren en de ligging. Nu, twee jaar later, is onze voornaamste reden: de begeleiding. De begeleiding is vriendelijk en professioneel. Ze weten waarover ze het hebben. Ze zijn wel erg gericht op wedstrijden. Ze verwachten dan ook perfectie van de honden en hun baasjes. Al kan er gelukkig tijdens de lessen ook een lach af: humor mag en kan op het plein :). Dit maakt het voor de baasjes nog aangenamer.
Tijdens zijn eerste
levensjaar ging hij elke week, twee maal, in regen, sneeuw en
zonneschijn! Ik vond het zeer belangrijk dat hij de verschillende
weersomstandigheden leerde kennen maar ook in leerde luisteren. Wij
koesteren niet de ambitie hem een krak in de gehoorzaamheid te laten worden, maar wel
tot een krak als huishond. Mede hierdoor en mede voor mezelf, hebben we
op zijn jaar en een half beslist om niet meer onder elke omstandigheid
uit te rukken naar de les. Toch blijf ik nog steeds gemotiveerd gaan, maar nu enkel als het weer gunstig is.
Natuurlijk begonnen zijn eerste lessen in
de puppyles bij meester Dirk. Lang leve Dirk! Dirk stond zowel tijdens
de lessen klaar met heel wat uitleg als nadien. Oscar was onze eerste
hond en we hadden wel duizend vragen! Gelukkig weten ze op een
hondenschool voor de meeste dingen wel een antwoord. Op zijn zes maand,
mocht hij van de puppyklas over naar de A-klas. Het echte werk kon
beginnen! Daar volgde hij les bij meester Roger en juf Sofie. Het was eind
maart 2013 dat hij zijn getuigschrift haalde van de A-klas. Dit wilde
zeggen dat hij officieel kon apporteren (in een afgebakende zone), hij
kon liggen, zitten, blijven (dichtbij) en kon opgeroepen worden. De
eerste stappen naar een gehoorzame hond waren gezet! Toen kwamen we
terecht bij meester Steven. Een man met veel humor en misschien nog meer
geduld. Zeven maand duurde het om Oscar verder op te leren in wat hij
al kon, de dingen preciezer af te werken of iets moeilijker te maken.
Gelukkig had Oscar zijn goede dag tijdens het examen en mochten we dan
over naar de C-klas, bij meester Phillippe. Volgende maand zitten we een
jaar bij hem (oktober 2014). Phillippe maakte zijn tweede puberteit
mee, zijn schitterende leermomenten en vooral het vallen en moeiteloos
weer opstaan. Toch is er maar één raad die hij me wil geven: blijven
trainen, niet opgeven. Al kan ik je verklappen dat je na twee jaar
training hier zelf weer eens anders over kan nadenken :). Eind van deze
maand (september 2014) zullen we Oscar zijn kwaliteiten nog eens testen
en proberen we uit of hij zijn Brevet kan halen. Het zou mooi zijn. Maar
zoals reeds gezegd... Het is eigenlijk geen hond voor echte
gehoorzaamheid wedstrijden, ik ben al blij dat hij thuis wil luisteren
:).
Op 9 februari 2014 haalde hij zijn attest van socialisatie!
Heel handig om te hebben. Even later vroegen we zijn werkboekje aan...
Oscar is jammer genoeg geboren in Slovakije. Niet dat ik het hem niet gun om in het buitenland zijn eerste lucht in te ademen. Wel omdat hij bij een niet zo goede fokker ter wereld is gekomen. Later in mijn blog vertel ik nog meer over hoe je beter wel een fokker zoekt. Wees slimmer dan mij! Bon, Oscar is er geboren op 5 juni 2012 volgens zijn identiteitskaart. We hebben hem vanaf hij 11 weken was. (Veel te oud dus, daar vertel ik ook later meer over.) Dit houdt in dat we hem sinds augustus 2012 in onze armen mochten sluiten. Een echte pluchebeer!
Wat we graag doen is feesten! Zo zijn we zijn verjaardagen niet vergeten en passeren we hem nooit bij Kerstmis. De Sint vergeet hem zelfs niet! Ondertussen hebben we ook zijn tweede levensjaar mogen inluiden. Dit hebben we gedaan met enkele familieleden in het thema van Winny The Pooh.
Voor de rest gaan we af en toe samen joggen, doen we mee met Natte Poten - Dolle Neuzen, gaan we de bergen in voor enkele uren of maken we een duik in de zee! De laatste zotte cadeaus die hij kreeg waren een ballenbad voor binnen, spullen voor een agility parcours te maken in de tuin en een zwembadje (in schelpvorm, je kent dat wel: van die typische blauwe plastiek schelpen). Onze Oscar betrekken we zoveel mogelijk in ons leven. Dit zorgt voor een goede verstandhouding tussen hem en wij als eigenaars.
Dit is kort zijn leven weergegeven. Gelukkig kunnen we er vanuit gaan dat hij nog zo'n 12 jaar bij ons mag zijn... Dit artikel kan dus nog uitgebreid worden... :)
Werelddierendag moet gevierd worden.
