Dit is hij dan: de dag waar ik maanden naar toe geleefd heb.  De dag die mijn leven voor de komende negen maanden ondersteboven zal gooien. Letterlijk, want ik daal af tot ver onder de evenaar, naar het uiterste hoekje van onze wereldbol, naar verborgen schoonheid en natuur in al haar glorie. Naar Nieuw – Zeeland.

Uiteraard heb ik het inpakken weer tot het laatste moment uitgesteld en de stress die me de laatste dagen zelden parten speelde, komt nu de kop op steken. Het wordt nog een race tegen de klok, maar uiteindelijk slaag ik erin mijn hele bagage voor negen maanden in de toegelaten 23 kilo te proppen (Nu ja, eigenlijk waren het er 24). En ook mijn handbagage telt er enkele teveel door de vele kilo’s eten die mama erin gestopt heeft. In het geval dat mijn vliegtuig zou neerstorten op een onbewoond eiland zou ik tenminste niet aan hongersnood sterven.

En dan is het echt zover. Op naar de luchthaven, waar ik zou vertrekken richting Frankfurt. Een eerste stap in mijn 35 uur durende vlucht.  Ik ben blij dat enkelen die me nauw aan het hart liggen me komen uitwuiven (waarvoor dank), maar het maakt mijn afscheid er niet gemakkelijker op.  En met een traan over mijn wangen, en een laatste keer omkijken, keer ik België de rug toe. Tot over negen maanden! Ik zal jullie missen!

13-09-2012 om 23:25 geschreven door Amber