Geen wereldschokkende gebeurtenis maar ik vind het toch wel straf dat Kris, al zo lang ik hem ken en dat is toch al ongeveer twintig jaar, dagelijks met zijn kleine motor op en af rijdt van Gent naar Brussel en terug, om er te werken bij Panasonic. Ik herinner me ook heel levendig hoe Kris enkele jaren geleden een depressie nabij was toen z'n rode Honda voor zijn deur was gepikt. Enkele dagen later werd z'n lieveling gelukkig teruggevonden. Nooit een droeviger mens gezien als Kris toen.
Het regent. Op weg naar de bakker houdt een man mij tegen.
"Menier, numéro 15 Géé, waar es daddieverans?", "De Sent-Antoniuskaue, daddes toch hier, woar?"
"Euh,..."
We staan vlakbij de 'Brug der Keizerlijke Geneugten" en de beeldhouwwerken van Walter De Buck. Daar rechtover is de Sint-Antoniushof
Ik loods hem naar blok G en ga mee binnen.
"'k Moe op numéro 15 Géé zijn, bij iefra Jeannette!"
Ik zoek het naamplaatje van juffrouw Jeannette en toon hem waar de bel is Hij duwt op naamplaatjes en bellen, en verontschuldigt zich ondertussen voortdurend.
De stem van Jeannette weerklinkt luid door de parlofoon en de man springt als een salamander tegen de muur om alles goed te kunnen horen.
Ik weet niet waarom of hoe het komt maar tussen mijn woning en de kinderopvang, pakweg amper duizend meter, kwam ik vandaag twee broeken tegen. Gewoon op de stoep, zonder aanleiding, zonder meer... Twee broeken. Hier en daar staan enkele hopen groothuisvuil maar deze broeken lagen niet eens in de buurt ervan. Er zijn van die dagen en dit is er één van. Deze morgen vertrok mijn teerbeminde voor haar eerste werkdag en, eerlijk gezegd, ze zag er allesbehalve opgewekt uit toen ze in de lift stapte. "Welnee, ik ben niet zenuwachtig", zei ze. De liftdeur schoof dicht en weg was ze. Ik wist dat haar hart harder bonsde dan normaal en dat er toch enige vorm van nervositeit te bespeuren was. Als je zeven jaar onafgebroken, dag en nacht bij elkaar leeft dan herken je die symptomen wel.
Het is morgen Mía's eerste werkdag en alle mogelijke kuren worden zorgvuldig afgewerkt. Manicure, pedicure, ontharing, hoofdhaar wassen, enz.... Ik geniet stilletjes van zo veel zorgvuldigheid. We drinken samen een glas rosé in de badkamer.
De man op de 'Hipstamatic'-foto is Uzgur, uitbater van een pasta-restaurant in Gent. Er hangen momenteel in zijn restaurant een reeks zwartwit foto's van mij.
