Oké ik weet het, ik ben een dag te laat. Maar met een goede reden. Vandaag moest ik naar de longspecialist en wilden jullie vertellen hoe dat is afgelopen.

Maar eerst de afgelopen week.

Na een rustige maandag heb ik dinsdag kleine stukjes van de kroning gezien. Maar natuurlijk ook heerlijk gewandeld met Alméra.

Omdat het 1 mei was en dat in België een feestdag is kwam mijn zoons en kleinzoon weer aan de achtertuin werken. Deze wordt helemaal op nieuw ingericht met een mooie vijver en enkele zitjes.

Het deed wel zeer dat ik niets kon doen en alleen maar kon toekijken. Heb mijzelf maar nuttig gemaakt met koffie voor de mannen te zetten.

Er moet nog veel gebeuren, maar ze hebben weer hard gewerkt. Ook hebben ze gelijk de winterbanden vervangen door de zomerbanden op de auto van Alméra en mij. Nu nog echt zomer worden.

De volgende dag is Sandra op bezoek geweest, we hebben heerlijk wat zitten kletsen.

Zaterdag ben ik bij Gloria-Atletiek op de koffie geweest. Het was fijn om al die bezorgde mensen te laten zien dat het naar omstandigheden best goed met mij gaat. Iedereen was dan ook erg trots op mijn optimistisch karakter.

En zondag naar het optreden van mijn oudste kleinzoon op school geweest. Had hem al verteld dat opa niet lang kon blijven omdat lang stilstaan nog niet echt lukt. Maar wat scherts onze verbazing toen wij aan kwamen hadden ze speciaal voor mij een stoel op het schoolplein geplaats zodat ik al zittend overal van kon genieten. Heerlijk als je dan zo je kleinzoon ziet, dat geeft je weer kracht.

Ja toen vandaag vol spanning naar de longarts. Het was niet mijn beste ochtend,  tot nu toe had Alméra mij telkens geholpen met het douchen. Dit omdat ik mijn rug niet zelf kon wassen en zij de wonden voorzichtig deed schoon deppen.  Maar ik was weer eigenwijs en vond dat ik nu maar eens alles zelf moest. Het is met enkele pijnkreten toch gelukt, maar het was erg vermoeid. Toen Alméra mij dan ook na het ziekenhuis reed vertelde ik dat ik hopelijk vandaag nog geen blaastest zou hoeven doen.

De longfoto’s waren goed en ook het onderzoek wees uit dat het goed ging. De vele pijnen die ik nog heb zijn logisch en zullen nog wel even duren. Dat mijn rechterhand af en toe tintelt net of hij slaapt, komt doordat er aan die rechterkant verschillende zenuwen zijn doorgesneden tijdens de operatie.

En toen kwam de vraag van de longarts, “Denk je dat je al een blaastest kunt doen”. Jullie kennen mijn ik vertelden dan ook laten we het maar proberen.

Het was wel even schrikken dat ik zo snel had ja gezegd. Maar goed als je A zegt moet je ook B zeggen.

Terwijl ik zat te wachten realiseerde ik mij ineens dat het vandaag pas vier weken geleden was dat ik was geopereerd, en dat ik rond die tijd naar de operatiekamer werd gereden. Dit sterke mij toch weer. Ik kon vier weken later al laten zien dan het goed vooruit gaat.

Maar eerlijk is eerlijk de blaastest was erg zwaar. We hebben enkele keren een pauze in moeten lassen.

Toen ik terug ging naar de longarts voor de uitslag had ik zoiets van het zal wel tegenvallen maar ik heb mijn best gedaan. Maar toen zij de uitslag zag keek ze volbewondering dat ik nu al aan 65 % betreffende mijn longcapaciteit zat.  Natuurlijk moet dat uiteindelijk uitkomen rond de 75%, maar nu al zoveel kunnen was erg goed.

Ik moet zeggen ging dan ook wel een beetje trots huiswaarts. Ongelofelijk waar mijn lichaam toe instaat is. Dit wilden ik jullie dus niet onthouden vandaar de late blog.

Wens iedereen nog mooie zonnige dagen en tot volgend weekend.

06-05-2013 om 23:11 geschreven door Winy Knippen