Gisteren een drukke dag gehad.

’s Morgens is mijn zus op visite geweest, veel gepraat. Het was lekker even bijkletsen.

Omdat het wat later was geworden is mijn middag slaapje er een beetje bij in geschoten. Dit was natuurlijk fout.

’s Avonds afgesproken dat Alméra mij naar de vergadering van Lotgenoten Vlaanderen zou brengen.

Zij gaan voor de eerste keer aan de Roparun meedoen zonder dat ik er bij ben. Niet dat ik alleen belangrijk ben, maar veel dingen regelde ik altijd.

Heb dus nog veel informatie en tips gegeven zodat ze de Roparun tot een goed einde kunnen brengen.

Heb hier trouwens het volste vertrouwen. Zal raar zijn om voor het eerst sinds 9 jaar niet aan de Roparun deel te nemen,maar heb hen belooft dat ik ze Rotterdam zal staan opwachten.

Toen we thuis kwamen wilden ik nog wat op de blog schrijven , maar het was plots over en uit.

De vermoeidheid sloeg zo snel toe dat ik alleen nog maar mijn bed in wilden.

Vandaar dat er gisterne geen blog was.

Zit nu genieten van de marathon van Londen., en we hebben verder vandaag niets gepland en krijgen ook geen visite.

Dit wordt dus voor mij , maar vooral ook voor Alméra een lekkere rustdag.

Vanmiddag gaan we nog een stukje wandelen, maar voor de rest vooral rust.

Rust allemaal lekker uit.

21-04-2013 om 11:33 geschreven door Winy Knippen  

Gisteren was een wat korter verslag omdat ik ’s-avonds erg vermoeid was.

Wil nog wel meegeven dat het gisteren door de harde wind voor mij niet mogelijk was om buiten te wandelen. De harde wind sneed mijn adem af.

Vandaag naar de huisarts geweest om de hechtingen  van de eerste wond te laten verwijderen.

Alles zag er goed uit, de wond was nog wel erg dik, maar dat schijnt normaal te zijn.

Van de tweede wond mogen de hechtingen er pas dinsdag uit. Ook de huisarts stond versteld dat ik al na een week thuis was, hij vroeg dan ook of ik mij in het ziekenhuis had misdragen. (waarom denken mensen toch zo slecht over mij?????). Ik heb hem verteld dat ik waarschijnlijk te lief voor de verpleegsters was en dat daardoor de broeders jaloers werden.

Ik merk nu wel dat er wat spanning van de wonden af is.

Omdat ik eerst naar de huisarts was geweest en mij die ochtend zelf had gedoucht hebben we in de middag maar geen wandeling meer gemaakt maar heb ik lekker rustig op de bank gelegen.

Zoals Alméra terecht zei, “Genoeg is genoeg” en daar had ze gelijk in.

Kan nu doordat de hechtingen uit de bovenste wond zijn ook mijn rechterarm beter bewegen en dit is ook wat minder pijnlijk.

Zo zie je maar heel langzaam met kleine stapjes gaan we op weg naar het herstel.

En als ik te snel wil heb ik Alméra altijd nog die mij afremt.

Zo ga nu naar de Voice van Vlaanderen kijken en jullie horen mij morgen weer.

19-04-2013 om 21:23 geschreven door Winy Knippen  

Na een vrij goede nachtrust is de dag rustig begonnen.

Bij het wassen en scheren dit keer op advies van Alméra gebruikt gemaakt van een stoel.

Omdat ik anders te krom boven de wastafel sta heb ik erg veel last van mijn wond.

Blijkt maar weer eens hoe zorgzaam ze voor mij is, want inderdaad dat bleek een goede oplossing.

Net weer visite gehad en het is wat laat geworden, daarom maar dit kleine stukje, want ik verlang naar mijn bed.

Morgen wat meer.

18-04-2013 om 23:04 geschreven door Winy Knippen  

Je moet niet altijd geloven wat collega’s over jou op een blog plaatsten.

Mijn leeftijd kennen ze al niet, want ik ben nog in de bloei van mijn leven.

En dan praten dat ik zeur???

Het is maar goed dat ik ze ken, en weet dat ze niet altijd serieus te nemen zijn.

Maar alle gekheid op een stokje, ik heb heden nacht redelijk geslapen. Wat vooral zorgde voor minder pijn is dat ik wat kleine techniekjes heb bedacht om zonder hulpmiddelen toch te kunnen gaan verliggen en ook hoe ik zonder veel pijn uit mijn bed kan komen.

Dus geeft goede hoop voor de komende nachten.

Vanmiddag ben ik met Alméra een stukje buiten wezen wandelen. Gezien mijn vermoeidheid op het einde leek het wel of ik 10 km had gelopen. Het waren uiteindelijk een kleine 200 meter.

Dat lijkt weinig maar voor mij op dit moment een hele overwinning.

Vanavond komen Catrien en John op bezoek.  Dat betekend dan even bij praten over mijn kindje

“SamenLoop voor Hoop Baarle Nassau-Hertog” die plaats zal vinden op 15 en 16 juni in Baarle.

Voor iedereen een goede nachtrust.

17-04-2013 om 18:08 geschreven door Winy Knippen  

Ging gisterenavond vol verwachting mijn eigen bed in. Ik was er van overtuigd dat ik in mijn eigen bed weer lekker zou slapen.

Helaas viel alles tegen, ik misten mijn rekjes rond mijn bed waaraan ik mij kon optrekken om goed te gaan liggen. Ook was er geen papagaai (stang boven je hoofdeinde) waar ik mij aan kon optrekken als ik uit bed wilden.

De matras, waar ik normaal van geniet, belemmerde mij als ik wilden gaan verliggen.

Dus al bij al was het een slechte nacht met erg veel pijn.

Ik wil het nog een nacht proberen, anders halen we ziekenhuismatras die ik een kleine drie jaar geleden heb gebruikt van zolder en leggen we deze tijdelijk in mijn bed.

Maar jullie kennen mijn instelling niet gelijk opgeven maar nog een nacht proberen.

Verder heb ik vandaag ontdekt dat het thuis zijn vermoeiender is . In het ziekenhuis rust je meer en wordt alles aangereikt als je iets nodig hebt. Nu loop je veel meer en wil je niet elke keer Alméra overal meest lastig vallen, zij heeft het al druk  met de verzorging en het huishouden.

Maar ondanks dat het wat als jammeren klinkt is het geweldig om thuis te zijn, voel ik dat ik toch weer een grote stap heb gezet en op de goede weg zit voor mijn herstel.

En ja hoor mijn optimisme blijft.

Tot morgen.

16-04-2013 om 22:11 geschreven door Winy Knippen  

Ja jullie hebben het goed gezien, de verloren zoon is weer thuis.

Natuurlijk wist ik zaterdag al dat als het met het verwijderen van de longdrain goed zou gaan en er geen complicaties zouden zijn dat ik dan vandaag naar huis zou mogen.

Maar zo ging het een kleine drie jaar geleden ook, tot twee maal toe kreeg complicaties en mocht ik weer niet naar huis.

Werd vannacht rond 4 uur wakker en had het idee dat ik koorts had, het zou toch weer niet waar zijn?

Ik verzeker je dan is het lang wachten tot 07.30 uur dat ze met de thermometer.

Eindelijk kwam de verpleegster dan toch, na enkele seconden piepte de thermometer ten teken dat hj klaar was. Toen de verpleegster verbaasd naar de thermometer keek stond mijn hart even stil.

Ik vroeg gelijk heb ik verhoging? Dat wist ze niet want de thermometer gaf niets aan.

Dan nog maar eens proberen na enkele tellen begon deze weer te piepen.

Alles goed zie zij, je hebt 36,5. Ik moet zeggen ik kon haar wel kussen.

Nu nog op de chirurg wachten en dan zou het definitieve ontslag volgen.

De chirurg benadrukten nog eens duidelijk dat hij erg te vrede was en dat ik voor mijn vertrek nog even langs moest bij de longspecialist.

Zij vertelde er nog eens goed nieuws bij, ik hoef geen verdere nabehandelingen.

Als rondom het plekje was helemaal schoon en ook de klieren er om heen. Ik had erg geluk gehad dat we er op tijd bij waren. De gevolgen als dit 6 manden was geconstateerd zouden vele malen erger zijn. Al jullie kaarsen en al het duimen draaien heeft dus echt zin gehad. Ik ben door het oog van de naald gekropen en ben al wat aan het herstellen dank zij jullie lieve woorden, sms’jes, kaarten, e-mails en reacties op de blog. Dit heeft mij mede kracht gegeven om te blijven knokken.

Natuurlijk er is nog een lange weg te gaan.  Maar ook dat gaan we weer overwinnen.

Nu lekker na mijn eigen bedje.

15-04-2013 om 22:24 geschreven door Winy Knippen  

Vanmorgen rond 10.uur stond de vervangend chirurg aan mijn bed. Ik was net klaar met eten wassen en scheren. Ik hoor jullie al denken pas om 10.00 uur klaar?

Ja, soms luister ik wel eens als mensen op mijn blog plaatsten dat ik rustig aan moet doen.

Hij bekeek de inhoud van de opvangbak van de drain en ik moest een paar maal hoesten en diep inademen. Net als op de foto vond hij dat alles er perfect uitzag.

De drain en het infuus mochten er vandaag uit. Het zou even wat pijnlijk zijn, maar de verlossing daarna des te groter.

Na ongeveer een half uur kwam de chirurg weer terug met een grote bak met spullen en een grote schort aan. Dat zag er erg indrukwekkend uit. Hij vertelde dat de draIn alleen door een chirurg mag worden verwijderd omdat zich kleine complicatie kunnen voordoen en het wondje gelijk gehecht moet worden.

Je snapt dat als ik schoenen had aangehad de moed daar gelijk was ingezakt.

Ik dacht bij mijzelf, ga je maar aan iets anders denken dan valt het misschien mee.

Mijn eerste gedachten waren enkele collega´s in een rietenrokje die aan het limbodansen waren.

Ik heb gemerkt dat je dat nooit moet willen zien want dan begin je spontaan te hyperventileren.

Toen maar weer aan mijn wijze spreuk gedacht `Pijn is tijdelijk…….`

En na een goede uitleg van de chirurg en  de broeder, over wat ze gingen doen en op welke momenten ze mijn inzet nodig hadden, is hij er aan begonnen.

Het duurde ongeveer een klein kwartiertje waarbij geen verdoving werd gebruikt. Ik  moet eerlijk toegeven als ik mij bleef concentreren de pijn op een schaal van 10 net niet boven de 7,5 kwam.

Ja het was dus pijnlijk maar de beloofde  verlossing van geen drain meer in je long te hebben maakte veel goed.

Nadat ook het infuus was verwijderd kon ik mijn frank en vrij weer door de kamer begeven. Geen zware bakken meer meeslepen en geen paal met infuus meerijden.

Ik was na 6 dagen van alle aangesloten apparatuur, slangen, drain en infusen weer een vrij man.

´s middags dan ook fijn met Alméra hand in hand over gangen gewandeld.

Maar de pijn van die ochtend werd tijdens het bezoek gelijk goed gemaakt. Mijn twee kleinzonen kwamen op bezoek. En daar geniet ik toch weer elke minuut van, stiekem denk je dan daar doe ik het toch voor, daar voor wil ik overwinnen om hen te zien opgroeien.

,Iedereen een rustige nacht en hopelijk krijg ik geen nachtmerrie over limbodansers.

14-04-2013 om 21:29 geschreven door Winy Knippen  

Omdat de chirurg die mij geopereerd heeft twee dagen vrij is. (snap niet hoe dat kan want ik heb geen schriftelijk verzoek ontvangen.) Kwam vanochtend vroeg al zijn vervanger kijken.

Hij vond dat alles goed eruit zag en wilde nog een longfoto laten maken om te weten of er geen vocht meer inzit en of de long er goed uitziet. Als dat zo is mag ik morgen van het infuus af en wordt de drain in mijn long verwijderd.

Rond half elf kwam de broeder vragen of ze al een longfoto waren komen maken. Want ja als V.I.P heb je bepaalde privélegers dan hoef je niet naar de röntgen toe, maar komen zij naar jou.

Omdat ze nog niet geweest waren ging hij opnieuw bellen.

Nadat een half uur later de foto hadden gemaakt kwam de broeder weer terug.

Mijn longen zagen er prima uit, er was niets meer te bekennen van een operatie, alleen mijn pacemaker zat wat scheef?????????

Ja en dan twijfel je toch even, heb ik allebei mijn longen nog helemaal, en waarom heb ik een pacemaker, mijn hart was toch goed?

Gelukkig werd het probleem snel opgelost de röntgenoloog was eerst naar kamer 413 geweest,heeft daar een fotogemaakt en merkten bij controle dat dit niet goed was. 

Hij is toen naar mij gekomen want ik lig op kamer 431 en heeft een nieuwe foto gemaakt. Omdat hij de oude foto niet had gewist is deze bij de arts terecht gekomen.  Zie hier het misverstand.

Omdat de chirurg verder deze middag moest opereren moet ik op morgen wachten.

Maar heb mijn tijd al nuttig besteed met mailtjes lezen en beantwoorden, maar ook deze middag heerlijk met Alméra over de afdeling gewandeld. Ik moet dan wel een hoop meeslepen ,maar het deed me goed even lekker van de kamer af te zijn.

Ook vanavond aan het einde van het bezoek samen nog even op de gang gewandeld.

Ga nu lekker nog wat TV kijken en dn op tijd weer slapen.

Tot morgen.

13-04-2013 om 21:21 geschreven door Winy Knippen  

Gisteren was het precies 52 jaar geleden dat mijn eerste operatie tegen kanker plaats vond.
Toen werd mijn maag verwijderd omdat er een kwaadaardige tumor was ontdekt.
Drie jaar geleden volgden 3 operaties bij wederom constatering van kanker.
Maandag is dus voor de derde maal een kankergezwel verwijderd, nu was het in de long.

Dan denk je was het een lot uit de loterij dat 3 zo goed afloopt? Ik denk van niet, om een prijs te winnen hoef je niet eerst door een diepdal te gaan. En veel kankerpatiënten leveren toch elke keer weer een stukje van de kwaliteit van het leven in.
Is het dan omdat je het verdient hebt? Kan mij niet indenken dat iemand kanker verdient, wel de genezing hiervan. Want iedereen verdient een morgen.Volgens mij is het geluk bij een ongeluk, het ongeluk dat je kanker krijgt, maar het ontzettende geluk dat je er tegen kunt strijden en zelfs overwinnen. Geluk dat je bij de 64% bent die kanker overleven.

Zo dat waren even wat filosofische overwegingen waar ik gisteren op die speciale dag aan lag te denken.

Waarom vandaag zelf de blog schrijven. Allereerst omdat ik mij daar weer redelijk goed voor voel, maar vooral ook omdat bepaalde personen (ik noem geen namen Herman.)op mijn blog gaan melden dat Alméra mij kort moet houden en met strenge hand aanpakken. Ja dan moet je weer zelf aan de bak voordat ze straks over zweepjes en dergelijke gaan praten.
Vandaag is de morfinedrain uit mijn rug verwijderd als ook de plasdrain. Geen prettige dingen maar jullie kennen mij onderhand, op de tandenbijten en doorgaan.
De drain in mijn long blijft nog tot morgen of zondag zitten. Er komt nog een klein beetje vocht uit en dat willen ze nog meepakken. Het lek in de long, wat meestal tussen dag zes en acht zich sluit, is bij mij al gedicht. De chirurg stond hier echt van de kijken. Heb tot drie keer toe testen moeten doen, en toen was hij heel zeker. Het lek is dicht. Dat was dus een hele mooie opsteker. Mijn infuus en drain hangen nu aan een paal zodat ik wat kan rondwandelen. Dat gaf een heerlijk gevoel. Heb net voor de laatste keer van vandaag mijn mondkapje met medicijnen gekregen. Dat moet ik 25 minuten op houden en zorgt er voor dat de lucht ook onder in de longen komt.

Zo ga nog wat mailtjes lezen en dan gaan we weer slapen.

Voor iedereen vast welterusten en tot morgen

12-04-2013 om 20:52 geschreven door Winy Knippen  

De oude Winy begint weer terug te komen, hij krijgt spatjes en bemoeit zich weer overal mee. Een goed teken dus. Morgenochtend wordt er een longfoto gemaakt, als blijkt dat deze goed is dan mag de drain eruit en ook de katheter en het infuus van de morfine pomp. Hier ziet hij wel een beetje tegenop want het zijn behoorlijke slangen die verwijderd moeten worden. Even op de tanden bijten dus. Hij gaat met grote passen vooruit, hij mag zelfs aan de wandel. Zal best tegenvallen denk ik. De hardloopschoenen heb ik al klaar staan.

12-04-2013 om 00:31 geschreven door Alméra  

10-04-2013 om 15:25 geschreven door Alméra  

Winy heeft niet zo’n goede nacht gehad, zijn hartslag was te laag en de bloeddruk te hoog, met medicijnen hebben ze dit onder controle gekregen. Ook de misselijkheid blijft, ondanks nieuwe medicijnen. En deze moet echt over zijn wil hij naar de afdeling mogen. Vanavond heeft hij een beetje yoghurt gegeten en dat ging. Ook heeft hij in de stoel gezeten, was wel een hele onderneming maar dat kan ook niet anders. Winy wist niks meer van wat ik gisteren allemaal had vertelt dus nog maar een keer gedaan. Hij schrok heftig toen hij hoorde dat de klieren ook verwijderd waren. Vanmiddag is de arts geweest en nogmaals gevraagd hoe het precies zit, gisteren vond ik namelijk dat hij een beetje rond de pot aan het draaien was. De patholoog kreeg tijdens de operatie niet duidelijk of het een uitzaaiing is of niet, daar was meer tijd voor nodig. Daarom was zijn advies om de longkwab weg te halen en ook de klieren. De klieren zien er op het eerste gezicht goed uit maar hij wil geen risico nemen, vandaar. Alles staat nu op kweek en ze hopen dat morgen de uitslag er is, dus allemaal blijven duimen.

09-04-2013 om 22:14 geschreven door Alméra  

08-04-2013 om 22:14 geschreven door Alméra  

Na twee dagen waar ik toch een beetje in een dip zat, ben ik nu klaar om het gevecht aan te gaan.
Nu moet het maar gebeuren. Deze strijd zal lang, zwaar en niet zonder pijn zijn, maar als ik daar de kanker voor de derde keer mee kan over winnen dan moet het maar. Er zijn nog zoveel mooie dingen die ik wil doen, zoals genieten van mijn klein kinderen, een geweldige SamenLoop in Baarle meemaken, nog een keer de Roparun lopen en graag samen met Alméra heel oud worden. Daar gaat en mag deze kanker mij niet in stoppen. Dus kom maar op, ik ben er klaar voor.
De tas is al bijna gepakt, nu vanmiddag nog even genieten van mijn kleinzonen en dan richting ziekenhuis. Waar vanavond al een flink programma klaar staat als voorbereiding op de operatie.
Zoals alles nu gepland staat start de operatie rond 13.30 uur.
Dit is dan ook voorlopig het laatste stukje dat ik op mijn blog plaats. Vanaf morgen neemt Alméra het hopelijk maar voor tijdelijk over.
Ik wil iedereen hartelijk danken voor alle steun, e-mails, kaarten en bloemen die ik heb mogen ontvangen. Dit sterkt mij enorm om nu zeker als overwinnaar uit de strijd te komen.

We gaan er aan beginnen.

07-04-2013 om 11:59 geschreven door Winy Knippen  

Hoe ironisch kan het leven zijn. Net opgekrabbeld van galblaaskanker en dan nu voor de derde maal het gevecht aan moeten gaan omdat er longkanker is geconstateerd. Dat kwam weer aan als een mokerslag.

Men heeft na vele onderzoek een kwaadaardig plekje op de rechter long ontdekt.

Dit betekend dat de strijd weer gaat beginnen. Maar ook nu wil ik overwinnen.

Want jullie weten, mij motto blijft “Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd”.

8 april staat de operatie gepland. Ze gaan dan in eerste instantie een stukje van 4 cm uit mijn long verwijderen, dit zal dan terwijl ik onder narcose wordt gehouden, door 2 pathologen worden onderzocht. Als blijkt dat het een op zich zelf staande kanker is word ik verder opgesneden en wordt de bovenste longkwab verwijdert.

Als blijkt dat het de zelfde structuur heeft als de kankercellen van 3 jaar geleden is het een uitzaaiing en zal de wond zonder verdere actie worden gesloten. Hoe de toekomst er daarna uitziet is nog een grote duisternis maar we gaan gewoon uit van een gunstig scenario.

Natuurlijk is dit alles geen leuk nieuws maar we gaan weer voor de volle genezing.

04-04-2013 om 17:16 geschreven door Winy Knippen