Bon dia i bon siman! Week 3 is aangebroken. Weer een week; nieuwe rondes nieuwe kansen! Misschien een mooie gelegenheid om de leuke procedure mbt onze verblijfsvergunning uit de doeken te doen. Natuurlijk, tijdens werktijd....here we go:
- 2 maanden geleden: Documenten verzameld en opgestuurd via mail: Verklaringen goed gedrag, geboorteaktes, huwelijksakte, kopieen paspoort, ingevuld aanvraagformulier, ALLES RECENTER DAN 3 MAANDEN (vraag je af, waarom een geboorteakte van minder dan maanden oud? - Deze week: We hebben ons indieningsbewijs binnen, hoera. Nu, vrijdag, dus naar het postkantoor alwaar de vreemdelingendienst gehuisvest zit. Zo'n 100 mensen staan BUITEN in de ziedende hitte te wachten om uberhaupt binnen te komen, alwaar nog eens zweker 80 mensen stan en zitten. Geen idee wie waarvoor komt, of er rijen zijn of niet. Mensen komen aanlopen en gaan gewoon ergens in de massa staan. Zure gezichten, maar ook mensen die rustig een praatje maken en een stobe friet eten en erbij lachen. Dan, na 50 minuten waarin geen enkele beweging in de rij waarneembaar was, komt een ambtenaar van de politie naar buiten, in het Papiaments: "mensen, u kunt gen beurt meer krijgen vandaag, komt u dinsdag terug om en nummertje te trekken. Wel om 7 uur hier zijn want anders is het te druk" (ja, ze gaan pas om 8 uur open trouwens). Goed, illusie nummer 1 dus. Terug naar kantoor, bellen met immigratie: ik heb van een ambtenaar achter het algemene loket bij burgerzaken te horen gekregen dat ik nummers 450 tm 479 kan proberen. Ergens rond de 70 is het raak. Ik leg uit wat het probleem is. Mijn vrouw vertrekt naar Trinidad zondag, kan ze nog terugkomen zonder vergunning, en zo niet, wat te doen? IK kan de verunning niet meer halen want haar paspoort dient bij ophaling getoond te worden. En dus...zal ik een landingsvergunning, mooi woord he, dienen te regelen, ja, bij datzelfde postkantoor, om haar het rcht te geven terug te keren naar het eiland. Ik zal het maar zeggen, ik zat even in zak en as bij al dit geweld....ten einde raad heb ik mn nieuwe collegas om raad gevraagd....wat blijkt? Onze bode kan het regelen voor ons, ik hoef niet persoonlijk te gaa, geen origineel paspoort nodig, niks....regels, ze zijn rekbaar, wel mooi toch? Hopelijk is het morgen dus raak! En intussen zijn mijn twee vogels gevlogen, Trace en Jesm en zit ik even alleen, wat geen straf is. Ik heb deze maandagmiddag (een vrije dag) mn rondje gemaakt, nieuwe huis, en de buurt wat verkend, in 1 woord, adembenemend! Zie de foto en beoordeel....heerlijk helemaal ongerept. Het wordt tijd voor een borreltje en ik zeg ajo!
Alle begin is moeilijk zij een wijze geleerde....en ook zo voor ons. Wanneer de maandag aanbreekt voelt het alsof het een dag op kantoor wordt. De planning ligt al klaar en de eerste afspraken zijn gemaakt. Makelaars Els van Barneveld en EOS real Estate, websites met onroerend goed, verschillende auto dealers en particulieren, en een gesprek voor Tracy met een trainingsinstituut genaamd Linkels en van Wilgen, en een paar creches, Emmastad Child Care en Bambino. Hoeveel kun je en wil je gedaan krijgen in een week tijd? Laten we zeggen, het hangt van de persoon af. Tracy en ik zijn hier redelijk verschillend in emotioneel versus rationeel maar beiden ons gevoel volgend en een tikkeltje ongeduldig. En daar gingen we dus.... en wat schetst onze verbazing niet....binnen een week is bijna alles geregeld! Zie de fotos, een huis in Santa Catharina, met een fantastische tuin en terras op de heerlijke schone en rustige oostkant van het eiland, een heuse stoeremegagave Hyundai Accent, gekocht van ene Ruchene Tromp, een succesvolle sollicitatie bij Linkels, en een creche in Emastad in dezelfde straat als Tracy's potentiele werkgever!!! Dus na deze week....tevredenheid en toch ook wel wat lachen, hoe dat nou toch allemaal mogelijk is...maar goed, de eerste tappen zijn gezet! En Jes vind het allemaal prima zolang hij meer zn ruimte krijgt. Volgende week, zal het echte werk beginnen! Ajo!
Eerste dag = laatste rustdag?! Zondagochtend 23 november. We staan op na een eerste goeie nachtrust, en beseffen meteen: Wij zijn hier niet op vakantie, maar met een lijst welomschreven doelstelingen, zo mogelijk reeds in de eerste week te realiseren. Laten we eens kijken....een huis, een auto, een baan voor Tracy en een creche voor Jesse, om mee te beginnen Dan hebben we nog verblihfsvergunningen, bankrekeningen, .... al genoeg? Het enige wat vast staat: Ik ga vanaf 1 december, ja na die eerste week dus, werken voor Deloitte Nederlandse Antillen...toch al enige zekerheid! De zondag dus, om alvast na te denken over wat en wanneer. Maar ook tijd voor wat lol, een ritje naar onze favoriete pier waar we zulke goeie herinneringen hebben. En dit keer is Jesse er getuige van hoe adembenemend de Caribische zee is, met haar zacht wuivende golven, een blauwe glorie van machtige omvang. Wat een gelukzalig gevoel, iets om vast te houden. En dat doen we dus ook, we nemen het mee terug naar ons appartementje in Van Engelen waar de avond valt. De mentale voorbereidingen voor het echte werk zijn nu in volle gang.
TOUCHDOWN!!! Mijn eerste bericht op deze persoonlijke website, maar laat me eerst zeggen: Welkom!! Het is inmiddels alweer 10 december en ik ga even terug in de tijd. Na een moeilijk afscheid van Amsterdam Schiphol en 10 uur vliegen zijn we dan eindelijk aangekomen op "nos dushi Korsou". Ik, een Nederlander van 36, mijn vrouw Tracy van Trinidese komaf en het produkt van onze liefde, Jesse, slechtss een paar maanden oud maar al fit en sterk genoeg om ons op deze non-stop vlucht non-stop bezig te houden. Maar goed, we zijn er en we voelen ons goed, de temperatuur, de geuren, de mensen. Al met al niet nieuw na 3 eerdere jaren tussen 2003 en 2006, maar dus wel vertrouwd. En dus start het avontuur opnieuw, toch weer, en hopen en willen we er iets nieuws van maken, iets blijvends, iets moois....en met die gedachte gaan we onze eerste welverdiende nacht onder de tropische hemel in.