De neogotische Sint-Niklaaskerk waarvan de middenbeuk dateert uit 1628. Na een brand in 1901 werd de toren heropgebouwd. De zijbeuken dateren van 1942.
De U-vormige hoeve De Oude Barrier uit 1740. Deze deed lange tijd dienst als tolhuis en bierbrouwerij. Sinds 2005 is de hoeve beschermd als monument. Het is daarmee het enige beschermde gebouw in het dorp.
Wimmertingen is de kleinste en meest zuidelijke deelgemeente van de stad en is gelegen aan de N20, de weg vanuit Hasselt naar Tongeren en Luik. Het dorp is steeds een landbouwdorp gebleven. Langs de steenweg is er lintbebouwing. De Mombeek, een zijtak van de Herk, vormt de noordgrens van de deelgemeente.
Geschiedenis
Wimmertingen wordt voor het eerst vermeld wanneer de kanunnikken van het Heilig Graf er in 1145 een klooster stichtten. In 1297 kreeg Wimmertingen zijn eigen parochie, vernoemd naar Nicolaas van Myra. De parochie werd bediend door de kanunniken. Zij verhuisden het klooster in 1312 naar het hoger gelegen Rapertingen, maar ze bleven de parochie bedienen tot in 1606 toen het begevingsrecht overging naar de pastoor van Jesseren.
Na het Concordaat van 1801 werd Wimmertingen opnieuw een zelfstandige parochie die in oppervlakte ruim driemaal zo groot werd als de pas opgerichte gemeente Wimmertingen. Ook delen van het Hasseltse gehucht Rapertingen, Alken en Sint-Lambrechts-Herk maken sindsdien deel uit van de parochie Wimmeringen.
Wimmertingen was aanvankelijk bezit van de heer van Heers. Door huwelijk kwam Wimmertingen in het bezit van de familie de Rivière. De laatste telg, Barbara de Rivière d'Arschot, was abdisse van de abdij van Herkenrode voor ze in 1744 overleed. Hierna kwam Wimmertingen in het bezit van de Sint-Laurentiusabdij van Luik om in 1757 over te gaan in handen van de familie de Stockem. In 1795 werd Wimmertingen een zelfstandige gemeente. In 1977 werd de gemeente opgeheven en werd Wimmertingen een deelgemeente van Hasselt. (bron: wikipedia)
Wimmertingen is de kleinste en meest zuidelijke deelgemeente van de stad en is gelegen aan de N20, de weg vanuit Hasselt naar Tongeren en Luik. Het dorp is steeds een landbouwdorp gebleven. Langs de steenweg is er lintbebouwing. De Mombeek, een zijtak van de Herk, vormt de noordgrens van de deelgemeente.
Geschiedenis
Wimmertingen wordt voor het eerst vermeld wanneer de kanunnikken van het Heilig Graf er in 1145 een klooster stichtten. In 1297 kreeg Wimmertingen zijn eigen parochie, vernoemd naar Nicolaas van Myra. De parochie werd bediend door de kanunniken. Zij verhuisden het klooster in 1312 naar het hoger gelegen Rapertingen, maar ze bleven de parochie bedienen tot in 1606 toen het begevingsrecht overging naar de pastoor van Jesseren.
Na het Concordaat van 1801 werd Wimmertingen opnieuw een zelfstandige parochie die in oppervlakte ruim driemaal zo groot werd als de pas opgerichte gemeente Wimmertingen. Ook delen van het Hasseltse gehucht Rapertingen, Alken en Sint-Lambrechts-Herk maken sindsdien deel uit van de parochie Wimmeringen.
Wimmertingen was aanvankelijk bezit van de heer van Heers. Door huwelijk kwam Wimmertingen in het bezit van de familie de Rivière. De laatste telg, Barbara de Rivière d'Arschot, was abdisse van de abdij van Herkenrode voor ze in 1744 overleed. Hierna kwam Wimmertingen in het bezit van de Sint-Laurentiusabdij van Luik om in 1757 over te gaan in handen van de familie de Stockem. In 1795 werd Wimmertingen een zelfstandige gemeente. In 1977 werd de gemeente opgeheven en werd Wimmertingen een deelgemeente van Hasselt. (bron: wikipedia)
Deze website wordt het onthaalportaal van Wimmertingen.
De bedoeling is dat Wimmertingenenaren Wimmertingen beter leren kennen. Wat zal er op komen te staan?
* De geschiedenis van Wimmertingen * Het verenigingsleven met voortselling, activiteitenkalenders en foto's * Openingsuren en voorstelling van de zelfstandigen * Openingsuren van de apotheek, ...
