Goed geslapen in het hotel. Om 6 uur opgestaan om naar het busstation te lopen. Voor ik mijn eerste wandeltocht kon beginnen moest ik eerst met de bus van Logrono naar Estella. De bus vertrekt om 7.45 uur, lekker snel en niet volgeboekt. Onderweg zag je al de pelgrims lopen die naar Logrono gingen. Zo krijg ik al een idee wat me te wachten staat. Mooi gele paden die afsteken in de groene heuvels. Om 8.45 uur arriveerde de bus in Estella en kon mijn wandeltocht beginnen. Het was nog wel wat fris. Na Estella uitgelopen te zijn en de route verder te volgen liep ik langs een kikkervijver met veel geherrie van de kikkers. Het eerste dorpje was Azqueta dat wat hoger lag. Het zonnetje scheen best fel dus moest me insmeren. Door gelopen via de paden en tussen wijngaarden door naar Villamayor de Monjardin waar boven op de berg een oude ruïne staat op 894 mtr hoge Pico de Monjardin. De ruine is een verdedigingsburcht uit de 10de eeuw. Opvallend is de barokke kerktoren van de romaanse Iglesia de San Andres. Even iets gegeten en gedronken en de weg gaat weer verder. Eerst loopt het pad langs een autosnelweg, daarna gaatdeze over op eenzame veldpaden die goed gemarkeerd zijn. Het landschap is heuvelachtig met korenvelden, wijngaarden en bossen. Zo naderen we Los Arcos en zoeken een herberg. Lekker douchen, snel naar huis een bericht sturen en eten en vroeg naar bed. Had die dag ontzettend veel last van mijn schouders gehad. Goed ingesmeerd dan lukt het morgen weer.
De voorbereidingen zijn weer achter de rug en de reis naar Spanje om de camino verder te lopen kan weer beginnen. Op 22 april vlieg ik van airport Eindhoven naar Madrid om daar de trein te nemen naar Logrono.In Madrid aangekomen met de metro naar het treinstatin( Chamartin).Daar aangekomen om een treinkaartje te kopen naar Logrono. Helaas trein van 15.35 uur volgeboekt en de volgende trein ging vanaf een ander treinstation (Atocha Renfe) om 18.35 uur. Nemen maar die trein, alwetend dat ik die dag niet meer in Estella kom.Met de metro weer naar het volgende station, verkeerde kant in gestapt dus "terug". Op het treinstation aangekomen maar naar buiten gegaan om Madrid alvast te verkennen.wat ik gezien heb is heel mooi veel oude gebouwen. Op een plaza bij Museum Modern Arte (Reina Sofia) nog lekker in het zonnetje gezeten, mensen kijken altijd leuk.Het station van Atocha is een oud gebouw dat ze hebben gerestaureerd met in de midden een mooie tuin met schildpaddenvijver. Verder had het verschillende verdiepingen. Zo kom ik mijn tijd wel door. Dan is het zover dat detrein zich aankondigd en ga ikeindelijkopweg naar Logrono. De treinreis duurde 3.5 uur en stopte om 22.10 in Logrono. Gauw even gekeken naar een goedkoop hotel en de taxi heeft mij erheen gebracht. De rit stelde niks voor 5 euro. Goed hotel.
De voorbereidingen zijn weer begonnen ik heb er erg veel zin in. Mijn vliegticket is weer geboekt en 22 april vertrek ik naar Madrid en verder met de trein en bus naar Estella waar ik vorig jaar ben gestopt. Mijn planning is om van Estella naar Burgos te lopen 177 km. Ik hoop 8 dagen telopen en dan in Burgos te eindigen dit jaar.
Het is nog even wennen maar dat zal in de loop van de tijd zeker beter gaan. Mijn ervaringen delen over mijn wandeltochten lijkt mij zeer leuk met andere mensen.( die ook wandelen of willen gaan beginnen) Ik hoop dat het menigeen zal boeien. Aankomende tijd zal ik schrijven over mijn tocht die ik ben begonnen naar Santiago de Compastella.
De vijfde etappe, Puenta da Reina naar Estella. De route is 23 km.
6 uur in de ochtend de lamp gaat weer automatisch aan, wassen, aankleden, ontbijten en weer je rugzak inpakken. Vooral met mijn slaapzak weer op de rugzak vast maken was iedere ochtend weer een gevecht. Dit is de laatse etappe met mijn wandelmaatje, hij loop door naar Santiago en ik ga naar huis. We starten weer rond 8 uur en vervolgen onze route richting Estella. Het was lekker weer, het zonnetje scheen perfect om te wandelen. We waren net het stadje uit en we zagen de pelgrim met zijn ezel liggen onder een zeil dat hij had vast gemaakt tussen twee bomen. Met de spullen op zijn rug lag het ezeltje op de grond. Zodra we verder van de stad afwaren ging het pad over in grind en steil omhoog langs een snelweg die de hele dag als een rode draad door de route liep.
Verder ging de route over, langs velden en weide met korenbloemen en wijngarden. Halfweg de route weer langs de snelweg via smal steil pad en aan de andere kant een afgrond. Het laatste deel van de tocht was vrij vlak. Voor we Estella bereikte werd het onzettend donker en kregen we een flinke onweersbui dat overging in hagel. We liepen op een open stuk en we hadden geen plek om te schuilen.( lekker nat) We kwamen Estella binnen langs een rivier met waterversnellingen dat je van ver al kan horen. We liepen over een mooie oude brug naar de albeque waar we slaapplaats hadden. Na het douche even het stadje bekijken en iets eten. Ik had me in het stadje even georiënteerd waar ik de volgende morgen met de bus naar Pamplona moet.
De ochtend is weer aangebroken, vaste rituele en afscheid nemen van mijn wandelmaatje en andere pelrims die ik kende van de andere dagen en vertrekken naar het busstation. De reis naar huis is begonnen maar eerst nog naar Biaritz omte overnachten en dan het vliegtuig te nemen naar Rotterdam Airport waar mijn mannetje mij stond op te wachten. Blij dat ik het toch maar heb volbracht zo alleen met mijn rugzak. Hele ervaring, hab het niet willen missen. Volgend jaar 22april 2014 ga ik weer. Dan ga ikverder mijn tocht.
De vierde etappe, Pamplona naar Estella. De tocht is 24 km.
Vanaf het klooster liepen we door het oude Pamplona verder waar de route was aangegeven met Jacobsschelpen van rvs in het trottoir. In een van de voorstadjes van Pamplona hebben we ons ontbijt genuttigd dat we eerder hadden gekocht. Na enkele km ging het pad weer steil omhoog en het was zeer bewolkt.Het pad was goed begaanbaar wel met los liggende keien. Vanaf het begin van het pad zag je bovenop de berg windmolens. Na enkele km hield het pad op en moesten we over het land van een door door het gras. Het was heel modderig en steil en de zware klei bleef aan je schoenen hangen waardoor je schoenen steeds zwaarder werden. Met een houtje als we dat al konde vinden moesten we de modder ermee afhalen. Het bleef tussen het profiel van je schoenzolen zitten. Hoe verder we de top bereikte ging het harder waaien vandaar het windmolenpark op de berg. Gelukkig had ik in Pamplona een nieuwe regenjas gekocht speciaal voor over de rugzak en regnde en waaide behoorlijk boven. Op de top aangekomen waren er kunstwerken van metaal speciaal gemaakt voor de pelgrims die de berg oversteken op de route naar Alto de Perdon.
En natuurlijk komt er na een klim weer een afdaling gelukkig geen modderpad maar nieuwe grind. Was heel goed tedoen ging vrij snel. In het dorpje aangekomen konde we eindelijk binnen zitten. Na enkele dagen hadden we in dat cafeetje wifi en hadden we contact met het thuisfront. De meeste pelgrims waren zo met de telefoon in de weer dat ze niet in de gaten hadden dat iemand een hartinfarct kreeg. Opeens zaggen we een ambulance met sirene de plaats opkomen.( heel lullig) Weer onderweg kwamen we een echte pelgrim tegen compleet met ezel. Het ezeltje was heel zwaar bepakt en zag er best slecht uit ook had het heel versleten hoefjes. We wilde een foto maken maar mocht niet van de man. De man zag er ookniet erg fris uit, hij had lange plakkerige haren en vieze baard. Voor we Puenta da Reina bereikte zat een gezin onder een tentzeil, de kinderen waren nog heel klein. Er stond een karretje bij met wat sullen erop.
De herberg die we hadden uitgezocht lag aan de andere kant van Puenta da Reina. Het is een mooi oud stadje wat we niet echt hebben kunnen bekijken omdat het zo hard regende.Voor we de herberg bereikte moesten we over een mooie oude brug en na de brug een heel steil pad in 350 m naar boven. Het was een luxe herberg waar we de schoenen konde drogen op een vloer. We hebben met alle pelgrims in de eetzaal gegeten dus hoefde niet naar het stadje. We waren met verschillende nationaliteiten, Nederlanders, Duitsers, Fransen, Japanners en een man uit Peru. Het was heel gezellig zo samen. Weer vroeg naar bed en morgen de laatste etappe voor dit jaar.
De derde etappe, Zubiri naar Pamplona, de tocht is 22 km.
Vanuit Zubiri is de tocht verder gegaan naar Trinidad de Arre via bossen en smalle paadjes. Vandaag hebben we ook een hele tijd langs een riviertje gelopen waarvan je de versnellingen van het water goed kon horen.
Er waren veel smalle en gladde paadjes langs het riviertje waardoor we via bruggetjes moesten oversteken. De rivier werd geleidelijk breder, de paadjes smaller en modderiger door de hoogte verschillen komt nhet water nog van de berg.
In Akerreta was een leuk buiten restaurantje waar de pelgrims gingen rusten. Het was reuze gezellig met de dames uit Gemonde.
Maar de tocht moest weer verder. De paden konde we nemen via een aangelegde trap van leiachtig gesteente in cement, gesubsidieerd door de UNESCO. Op de route was veel hoogte verschil en smalle grindpaden.
De middeleeuwse brug van Trinidad de Arre was ook indrukwekkend die over de Rio Ulzama gaat. Vanaf hier kom je in de voorstad van Pamplona. Hier begint het stedelijke karakter.De markering was aangebracht in het trottoir met het teken van de Camino. We overnachten in klooster Iglesia de Jesus y Maria met 112 bedden gerangschikt in 3 stapelbedden dan een muurtje. Vaak kom je in de alberque dezelfde pelgrims tegen dat is heel gezellig. Pamplona is een mooi oude stad met gezellig terrasjes rond een groot plein. Weer op tijd naar bed en s'morgens weer vroeg op.
De tweede etappe, Roncelvalles naar Zubiri, de tocht is 23 km.
De tweede dag begon met het bord Santiago de Composstella 790 km. Het was nog fris toen we de tocht begonnen, maar naar mate de tijd verstreek werd het warmer. In het volgende dorpje Auritz was een supermarkt. Daar hebben we stokbrook, kaas en fruit gekocht. Nadat we weer even op de route waren werd het toch warmer en heb ik mijn broekspijpen afgeritst en jas uitgedaan. Op de gevel van een huis hing een thermometer en gaf eigenlijk maar 11 graden aan, het voelde veel warmer in de zon.
We vervolgde onze route en kwamen op een pad in de voorgebergte van de pyreneeën, lekker in de zon en fraaie omgeving. In een klein dorpje na enkele uren te hebben gelopen namen we een kopje koffie samen met andere pelgrims op een terras. Het werd tijd dat we ons insmeerde om niet te verbranden. Halfweg de route op de hoogte van Bizkaretta tussen de weide en velden hebben we zitten picknicken. Grappig was dat de pelgrims die voorbij kwamen je allemaal een fijne Camino wensen. Deze route loopt voornamelijk door weide, velden over landweggetjes en pyreneeëndorpjes. Na de picknick moesten we toch nog een pittig stukje omhoog.
In een dorpje aangekomen om een cafeetje te zoeken en om even te rusten en iets te drinken, dachten we dat we nog enkele km verder moesten. We konde de markering niet vinden en werden aangesproken door een Spaans vrouwtje. Zij vertelde dat we al in Zubiri waren en waar we konde slapen. Het was een plaatselijk oud schoolgebouw met een slaapzaal met 24 bedden. De douches en toiletten waren buiten het gebouw.Na een douch en het pelgrimsdiner met roseetje was het slapen geblazen en uitrusten voor de volgende dag. Om 10 uur ging de lamp weer uit en om 6 uur weer aan.
Saint Jean pied du port in Frankrijk naar Roncelvalles in Spanje met hoogte van 1430 m en dalen tot 962 m. De tocht is 27 km.
Ik nam vanuit St Jean pied du Port de zwaarste route " Route de Napoleon" deze ging meteen steil omhoog naar Orrisson 8 km verder. Het uitzicht was prachtig, jammer dat het bewolkt was anders had ik verder weg kunnen kijken nu alleen het dal in. Na enige tijd begon het te miezeren en moesten we van de verharde weg een zandpad in. Deze pad was steil, glad en modderig er lagen losse stenen en was moeilijk begaanbaar. Het miezeren ging over in regenen. In Orrisson aangekomen na 3,5 uur lopen had je best pauze verdient. Het was ook hard begonnen met waaien en het was naarmate je hoger kwam koud. Het was half 11 en een kop warme soep ging er goed in. Voor onderweg nog een stokbroodje gekocht want we zouden geen rustplaats meer tegenkomen de verdere tocht. We vervolgde onze route die steeds steiler en kouder. Het zicht werd steeds minder, wie liepen letterlijk met ons hoofd in de wolken.( heel mistig) We hoorde steeds bellen rinkelen van koeien maar onderweg kwamen we koeien, paarden en schapen tegen op de weg. Heel comisch was dat alle dieren koeienbellen dragen. Zelfs de auto's moesten stoppen voor deze dieren.
Onderweg kom je veel herdenkingsmonumentjes tegen waar de pelgrims steentjes opstapelen of persoonlijke spullen achterlaten. Dat doen ze voor overleden of zieke familieleden, vrienden of bekende. De weg word met tussenpozen steiler en de wind was guur en daardoor ook ontzettend koud. Mijn poncho was door de wind kapot gegaan. Dus heb ik hem dubbelgevouwen en om mijn schouder gehangen zodat het de wind tegen hield.
De ondergrond was zeer gevarieerd van asfaltweg, modderige paden met losliggende keien. Het tweede deel van de route moesten we naar een hoogte van 1430 m wat gevaarlijk was. Langs dit pad stonden om de 50 m palen met oplopende nummer en het alarmnummer 112. Mocht er iets gebeuren kan men de hulpdiensten bellen en melden bij welk paalnummer je zich bevind. Er waren stukken waar de palen om de 10 m stonden. Na het bereiken van het hoogste punt Col de Lepoeder kwam natuurlijk de afdaling naar Roncelvalles. Voor we op het hoogste punt waren aangekomen hadden we ook nog sneeuw. We waren best moe vanaf Orrisson hadden niet meer kunnen zitten om terusten. Bovenop de Col de Lepoeder stond een blokhut ( even rusten) nee hoor, de pelgrims hadden er een vuilnisbelt van gemaakt en er was een enorme stank. Dan maar gelijk met de afdaling beginnen. Tijdens de afdaling werden we geconfronteerd met monumentjes van pelgrims die op deze plek waren overleden. De familie heeft op deze plek een grafsteentje geplaatst met naam en datum van overlijden. In de eerste maanden van 2013 waren al 3 pelgrims overleden op de berg. Deze pelgrims hadden code rood genegeerd. Helaas moesten zij het met de dood verkopen.
Verkleumd van de kou kwamen we aan bij het klooster in Roncelvalles. Slaapplaats genoeg 190 bedden en zeer luxe voor pelgrimbegrippen. We moesten meteen onze schoenen uitdoen en in de daarvoor bestemde ruimte en op een schap zetten. Zag er comisch uit al die schoenen op een schap. We sliepen in een grote slaapzaal met 30 bedden. De douches waren ook luxe en heel netjes. De pelgrimmaaltijd hebben we gezamelijk genuttigd en was heel gezellig zo met wijnt je erbij. Om prompt 10 uur ging automatisch de lamp uit en om 6 uur in de ochtend weer aan. Die nacht heerlijk geslapen na die zware dag. Spullen inpakken, ontbijten ( het ontbijt was niks hollands, stuk stokbrood met jam en koffie leche) en verder voor de tweede etappe.
Zo als ik eerder vertelde ben ik begonnen aan de pelgrimstocht " Santiago de Compastella" of wel de " Jacobsroute" mei 2013. Ik liep er al enige tijd rond om de Camino te lopen en wel de Camino de Frances in Spanje. Het was voor mij een hele grote stap omdat alleen tegaan lopen. Het begint al met de voorbereiding. Je gaat alleen met je rugzak op pad in een land waar je de taal niet van kent en mijn Engels is ook niet zo best. 9 mei vloog ik van airport Rotterdam naar Biarritz in Frankrijk. Mijn route ging beginnen in St Jean Pied de Port. Tijdens de voorbereiding ben ik te weten gekomen dat de route over de pyreneeën super moest zijn vandaar de start in Frankrijk.
In St Jean Pied de Port was een toeristenplaatsje waar het gezellig druk was. Natuurlijk met lopers die een dag later gingen starten voor de eerste zware etappe over de pyreneeën. In de voorbereiding had ik me aangemeld bij de Jacobsvereniging zo heb ik een pelgrimspas kunnen kopen. Met deze pas heb je een goedkope slaapplaats en warme maaltijd. Bij iedere overnachting in een pelgrimsherberg krijg je een stempel. In het plaatsje aan gekomen moet je natuurlijk slaapplaats hebben. Om te overnachten zou ik naar een herberg gaan dat wordt gerund door Nederlanders.( helaas vol) Dan verder zoeken. De meeste lopers hebben zich gemeld bij een pelgrimsbureau en die wijzen dan een herberg aan waar nog plaats is.
