Najaar 2013: Voor t’eerst met de camper naar Spanje.

Na jaren kampeerervaringen besluiten we om eens naar Spanje te gaan.

En ik kan je nu al vertellen, we zijn verliefd geworden op dat land, zijn klimaat, zijn mensen enz..

We besluiten om twee maal de zee en even zoveel maal landinwaarts te trekken.

31/8/2013 Wij  starten om +- 4 uur en rijden over Kortrijk Frankrijk binnen,

Naar Lille en gaan voor de péage voor Arras de autostrade af naar Abbeville.

Het rijdt vlot want nagenoeg iedereen slaapt nog.

We rijden verder naar Rouen en zo via Evreux, Dreux, Chartres naar Tours.

Op enige afstand van Tours stoppen we in Sainte Maure de Tourraine, een klein

Stadje met een camperparking, waar verder niets te beleven valt. We staan er samen met en tweetal campers. Tegen donker, na een wandeling staat het ganse plein vol.

Iets vroeger stoppen loont en we doen het onze ganse reis.

We reden 688km.

1/9/2013 We starten vrij vroeg, rond 6 uur richting Poitiers en dan verder via Angouleme naar Bordeaux. Aangezien we gehoord hadden dat de autostrade naar beneden (Biaritz – Spaanse grens) péage geworden was rijden we langs binnen, en dus allerlei kleine kronkels door de bossen, zo naar Mont de Marsan.

Van daar is het niet ver meer naar Oloron Sainte Marie, aan de voet van de Pyreneén. Een nogal klein inritje in een drukke straat, maar we zijn geinstalleerd.

We reden 536km, voor morgen de wekker op 5 uur gezet, morgen wacht een lange trip.

2/9/2013 We vertrekken zoals gezegd vroeg en gaan de bergen in en op en zoeken zo onze weg naar de Tunnel du Somport.

Het valt ons op dat deze route zeker niet toeristisch is, geen enkele parking te bespeuren, dus ook geen fotokes.

De tunnel zelf is heel mooi licht en verzorgd, we voelen ons heel veilig.

Aan de andere kant zien we de oude grensposten en rijden Spanje binnen.

Jaca, Huesca en Zaragoza volgen in snel tempo.

Ergens langs de autovia da Mujacar rijden wij eraf om te tanken. Blijkbaar neutrale pomp en vrij goedkoop dus ok.

Iets knabbelen en drinken en terug op weg.

Om ca14u30 passeren wij Teruel waar wij dachten te slapen op de parking van Dinoland, nu ja te vroeg, dus we rijden verder.

Odisea Camper Park in Calpe is ons eerste doel dus wij rijden verder.

Alles gaat vlot tot we van de autoweg afgaan en kilomerters lang via allerlei villawijken

Afzakken naar de kust, dit is echt niet te doen, maar ja, TomTom…

Via allerlei gesakker komen we uiteindelijk aan, ttz, bijna aan. We sneuvelen op een doodlopend pad op 50 meter van ons doel.

Eenmaal we ter plaatse zijn(17u15) vergeten we onze miserie door de vriendelijkheid van onze gastheer José.

We reden vandaag 799km.

We blijven hier 8 dagen en we staan in het paradijs als het gaat om boodschappen doen, midden in 4 supermarkten.

We ondervinden dat we een vakantie zonder televisie zullen hebben, en dat geeft mogelijkheden.

Blijkt na enige dagen dat het naamloze pompstation zomaar 150 eurokes van onze rekening gehaald heeft en dat vinden we toch iets te veel.

De Jose verteld ons dat sommige zaken dat doen als je met een standaard bankkaart betaald en het verschil teruggestort word wanneer betaling OK is.

Raar mannen die spanjolen .Enfin, eind goed al goed.

Zaterdag is het iets bewolkt en krijgen we een PAAR druppeltjes, voor de rest alle dagen een stralende zon, we ontdekken meteen het leuke aan de spaanse warmte, we zweten veel minder dan thuis, Frankrijk, noord Italie enz.

Morgen dinsdag vertrekken we hier naar ons tweede zee-punt.

10/9/2013 We vertrekken uit Calpe en via de N332 en nog wat komen we aan op camping La Torreta in Benidorm. We reden 24km.

“Het” Benidorm waar we al vanalles over hoorden en nu ook lijfelijk gingen ondervinden. We blijven hier veertien dagen, waarschijnlijk genoeg om het dan voorgoed achter ons te laten.

Aan de receptie vinden we Michel terug, ons bekend via mail. Een goeie gast voor iemand uit “A”.

Ook daar mooi weer, alleen ’s morgens geeft de zon het wat moeilijk om de wolkjes in de bergen weg te branden.

Ook hier regent het eens, zelfde te verwaarlozen hoeveelheid, maar toch nog 33°C.

Benidorm blijkt een heel drukke bedoening te zijn en alles is er brits op oosters.

De tijd ven de belgen en nederlanders is hier ver weg.

Onze inkopen doen we hier bij Masymas waar men alles verkoopt.

We komen tot de ontdekking (ook in Calpe) dat de sangria van Don Simon hier ook de plak zwaait lijk thuis.

Langs de hoofdweg naar de Playa Levante zijn de prullenverkopers a la Gran Canaria ook te vinden, met de zelfde verkoopstechnieken.

We ieren op de camping ook en vier en tachtig-jarige brit kennen.

Voor mij altijd meegenomen om wat engels te babbelen.

Leert ons water te drinken van een bron, en die bron is voor ons deur, dus makkelijk.

De zondag is het markt in Benidorm, dus wij daarheen, is echt wel een grote markt.

Mijn echtgenote specialiseert zich in lingerie welke er mooi en goedkoop is.

Wat ons opvalt is dat er in Benidorm heel veel lelijke mensen rondlopen,

Eerlijk gezegd, ik heb er nog nooit zoveel samen gezien.

En would-be gehandicapten… die je omver racen als je niet oplet.

We lopen ook enkele malen bij donker op straat en aan strand, mooi verlicht is het allemaal wel, maar het is toch maar goed voor één keer.

We sukkelen ook een viertal dagen met internet.

Op een bepaald moment kwam daar een brit opgereden met een soort monstertruck.

Een oude Bedford met een soortemente verblijfsruimte op geflanst, speciaal maar niet voor ons.

De voorlaatste avond was onze brit gestruikeld over een kabel, ik zag hem zo gaan,

Recht met zijn gezicht in het grind, was er niet goed van. Met vier man op een stoel gezet en laten bekomen. De dag erna zo stijf als een plank.

Maar respect, op die leeftijd van de UK naar Spanje rijden met de auto en terug,

we wensen dat we het nog kunnen eens we zo oud zijn.

Mogen laten we de kust voor wat ze is en gaan landinwaarts naar Murcia.

25/9/2013 We vertrekken naar Murcia naar de camperplaats Huerta da Murcia.

We hebben onze kilometerstand vergeten noteren en weten dus niet hoeveel km

er tot hier is afgelegd.

We worden opgewacht/ontvangen door Triny de gastvrouw, welke super vriendelijk blijkt te zijn.

Alles wordt ons getoond en uitgelegd en daarna mogen we een vrije plaats kiezen.

We staan er tussen de citroenplantages en zicht op een oude “villa” van een of andere ALMODOVAR-telg.

Onze gastvrouw spreekt blijkbaar liever frans dan engels, voor ons geen probleem.

We staan er standaard met vier en soms met enkele overnachters

Behalve wat boergeluiden is het hier erg stil en rustig.

Een of andere gepensioneerde citroenboer is de planten tussen de campers aan het snoeien. Citrusplanten hebben lelijk gtote stekels, dus opletten geblazen.

Nog steeds geen TV en internet is soms een beetje flauw maar werkbaar..

Het is er meestendeels heel warm, 33°C in de schaduw, 51 in de zon, daar komen we voor.

We waren ’s avonds gaan wandelen richting Alquerias maar liepen verloren in de straten.

Een van de volgende dagen raakte ik in discussie met Triny over de te nemen weg naar de markt en supermarkt in dat dorp. Op een bepaald moment zegt ze, kom we gaan zien wie gelijk heeft. Terwijl gebaart ze “stap in” Dus ik in zwembroek mee in de Landrover naar het dorp en ja, toen wist ik de juiste weg.

Dit maar om aan te tonen hoe vriendelijk en gedienstig Triny is voor haar gasten.

De vrijdag is het  “markt” in Alquerias en wij daar naartoe. Kleine markt in enkele straten maar wat een lage prijzen. We kopen een halve kilo handgewogen spaanse rijst voor 70 centiemen. Blijk later heel lekkere rijst te zijn. 1Kg druiven en 1kg mandarijntjes voor 2 euro, in belgie betaal je zeker x2 als het al niet x3 is!

Later gaan we nog eens naar de DIA supermarkt en naar de bank. Ook de chinese prullaria winkel doen we aan voor vliegenmeppers. Deze tijd van het jaar is het in Spanje niet te harden van de vliegen.

Zaterdag 28/9 is het bewolkt en maar 31°C brrr brrr

De dertigste is het in de namiddag 37,5°C in de schaduw, en om ongeveer 19 uur druppelt het wat, niet een genoeg om nat te worden maar we krijgen wel een heel mooie volledige regenboog te zien.

Op 1/10 is het nog 36°C en we staan nog met 3 campers.

Deze camperplaats is vrij nieuw, een beetje afgelegen in het binnenland en loopt niet zoals gepland. Triny’s echtgenoot werkte vroeger in de bouw, maar zoals iedereen weet ligt de spaanse bouw meer dan plat. De man, een reus van een vent, werkt nu zoveel als mogelijk in de landbouw en neemt alle klusjes aan.

Ze hebben het met twee kinderen zeker niet breed, iets wat meerdere spanjaarden meemaken.

3/10/2013 We nemen afscheid van onze gastvrouw, legen en vullen de camper in het sanistation en vertrekken terug naar Alicante.

Ons volgende en laatste doel ligt in La Romana. We gaan er naar, opnieuw een vrij nieuwe camperplaats, minicamperplaats Europeca Uitgebaat door nederlanders.

We hebben deze Maastrichters nog op TV gezien in het programma “Ik Vertrek” over mensen die hun geluk in het buitenland gaan zoeken.

Het is ongeveer een uur zoeken tot we deplaats vinden, niets aangeduis en in de midle of nowhere. Het ligt uiteindelijk aan het einde van een onverharde weg en in Spanje  wil wel iets betekenen.

We worden vriendelijk ontvangen door Peter die ons een rondleiding heeft en ons voorstelt aan alle mede camperaars.

We worden zelfs op een San Miguel getrakteerd.

We stellen ons op als enige belg tussen de nederlanders en we zijn net aan het uitblazen of onze buren komen aan.

Zoals meestal met loslopende hond die naar ons Maya vliegt, enfin de ganse boel op stelten. Bedoeling was dat die mensen zich kwamen voorstellen waar uiteraard niet veel van kwam. Ons verblijf was goed begonnen.

Die twee waren zowat de hele bende tegen ons aan opzetten wat natuurlijk niet bij iedereen pakt.

Voor de rest laten leven wat wil leven en laten zeker ons verblijf niet verpesten.

Op 6/10 is het weer veel minder, we waren beter in Murcia gebleven.

Maar we hebben deze plek gekozen om in de buurt naar een paar koopvillas te gaan zien.

Onze grote supermarkt was de Dia in Novelda op zo’n 14km.

De zaterdag was het markt in La Romana en daar gingen wij dan ook naartoe.

Leuke bedoening waar een beetje van alles te koop werd aangeboden. Het mooiste was de volledig dichte markthal waar meer de verse producten verkocht weren, vlees, vis enz, Onder de open halle was fruit en groente te koop.

Wat ons al de hele tijd opvalt in Spanje is het vele sluikstorten in Spanje, blikjes, flessen plasti zakken en ook groter afval. Beetje onbegrijpelijk want de afvalophaling is gelijk vroeger hier, alles in in één bak, behalve glas.

Op 10/10 3 villa’s wezen zien, een is de goeie, prachtig gewoon en groot. Dat wordt de onze! (late zal blijken dat de eigenaar zich terugtrekt uit de verkoop)

Dus nu is het centen tellen.

12/10 is mijn echtgenote s’nachts wat ziek, overgeven en het lijkt gal te zijn, de dag erna nog wat groggy. Moet normaal vlug overgaan.

We gaan nog eens een laatste maal naar de markt en nemen enkele fotos.

De woensdag nog eens naar Novelda en op de terugkeer volgetankt, we zijn klaar om noordwaarts te rijden.

24/10/2013 We zijn klaar voor de tocht van 2440km en staan vroeg op. We willen immers op één dag de Pyreneén over zijn.

Het rijdt vlot zoals bijna overal in Spanje, behalve de kuststreek, en we schieten heel goed op, we zullen vlug in Frankrijk zijn. We bollen probleemloos onze 722km en komen om14u30 aan in Oloron Sainte Marie. Er staan al redelijk wat campers en we schuiven ons naast een brit. Zodoende hebben we redelijk wat plaats om uit te stappen. Buiten zitten is er niet meer bij, wij vinden het te fris. De britten niet maar ja, die zijn meer slecht weer gewoon.

25/10/2013 We vertrekken weer heel vroeg (5u30) en het is nog heel donker.

Er is nog weinig verkeer en we bollen goed richring Orthez en zo naar Mont de Marsan. Daar proberen we onze heen weg tevinden maar dat is niet gemakkelijk. Enkele referentiepunten in de TomTom gestoken en we zien wel.

In de bossen van Aquitaine is het pikkedonker en op een bepaald moment duikt voor een onzichtbaar rond punt op… wij hebben heel goede remmen.

We rijden iets trager verder komen uiteindelijk ergens op de autostrade naar Bordeaux terecht. Goed ja, we zitten er op, we zien wel waar we moeten betalen.

Maar… we hebben niets gezien! Was dat stuk tolvrij?

We rijden vlot door naar Bordeaux en zo via Angouleme naar Poitiers, alles op een soort autoweg, het vlot heel goed.

We rijden door tot Tours en voorbij Chartres stoppen we in Marboué waar we een plaatsje zoeken om te overnachten. Het onderweg beginnen regenen en het houdt maar niet op. We reden 668km vandaag.

Normaal moeten we morgen zaterdag thuis zijn.

26/10/2013 We vertrekken terug even vroeg en de zaterdag is er altijd weinig volk op straat, de fransen slapen langer. Als ze rond halftien om croissantjes rijden is het we minder leuk, ze hebben géén haast en je kan ze moeilijk voorbij.

Eens door Rouen gaat het weer vooruit tot in Abbeville en dan begint het opnieuw, zo mogelijk nog trager. Abbeville – Arras duurt een eeuwigheid.

Maar o wonder, we komen erdoor en gaan op de uitloper van de E17 richting thuis.

We nemen in Lille richting Doornik en ja we voelen en horen dat we thuis zijn, autostrade met putten en scheuren, alles rammelt wat maar kan rammelen, we zijn echt in Belgie.

Gelukkig komen we iets verder in Vlaanderen en daar is het merkelijk beter en de E17 Kortijk – Beervelde is glad als een biljart. Nog een klein eindje en we zijn thuis!!!

We reden vandaag 535km.

Onze totale reis was 4365km lang en geen seconde verveling bespeurd.

12-03-2014 om 17:42 geschreven door willy  

Hoe het allemaal begon!

Onze kampeeravonturen zijn begonnen in 1973, en we hebben al heel wat gezien en meegemaakt.

Het begon allemaal tijdens mijn jeugd thuis, toen mijn vader in 1967 besloot een tent en toebehoren te kopen.
We trokken er de eerste maal mee naar de Lesse in Belgie.

De reis voor de helft uitgeregend maar als jonge gast mij toch niet moeten vervelen.

Op onderzoek in een grot(je) de rotsen op en wat meer.

Het jaar daarop trokken we naar het Gardameer, op camping Spiaggia d’Oro in La Size.

Niet zo leuk die eerste keer in die hitte, en er was een hittegolf, vlug vergeten maar.

In 1969 trokken we naar ex- Yougoslavia, naar het huidige Kroatia.

Daar was het wel heel plezant, behalve, mijn toekomstige was in Belgie achtergebleven.

Was toen ook van school af en op 4 november naar het leger om mijn dienstplicht te vervullen.
Gelegerd in de Duitse Eifel, dus iedere oefening was terug kamperen.

Daarna werken geblazen en tussen 1970 en 1972 weet ik niet meer waar we heen gingen.

In 1973 trokken we ,eindelijk, samen naar datzelfde plaatsje aan het Garda meer, na eerst alle zwitserse cols gedaan te hebben en een weekje Cortina d’Ampezzo.

Alles met de oude tent van mijn ouders.

Zo deden we jaren lang Italie en Frankrijk aan , Bretagne et le midi.

Tot we ergens eind de zeventiger jaren een heel klein caravanetje kochten, een CI…

Dat gaf al een pak meer luxe en we konden er net met ons vieren in slapen.

In het voorjaar trokken we dan naar Luxemburg aan de Sure, in Dillingen.

In de jaren tachtig kochten we een grote Burstner caravan want de kinderen werden groter en wij ouders wilden toch wat
meer luxe.

Onze reizen gingen nog altijd richting Frankrijk.

Halverwege de jaren negentig kochten we onze eerste (tweedehandse) camper.

De dochter was de deur uit en de zoon was al volop aan de mountainbike bezig

Wat op den duur serieus werd en de kleine camper werd een grote nieuwe, GI Riviera Garage.

Via het mountainbiken waren we elk week-end wel ergens in Europa aan het toeren.

Ik was ondertussen ook al met pré pensioen en we genoten van elk moment en elke overwinning.

De camper was niet echt van die kwaliteit dat we er langer dan twee jaar mee rond reden en er kwam al vlug een andere, een Rimor Koala. Meer onze zin (dachten we) en de zoon was professioneel bezig en de deur uit , wij reden alleen naar de race

En nu in 2013 is er terug  een andere, Illusion i765 op Citroenchassis. En daarmee ook een nieuw avontuur: Et viva Espagna!

12-03-2014 om 17:42 geschreven door willy