mijn adres: Martinez-Calizaya calle roderigo de triana 129 dto 301 urb sta patricia la molina - lima- Peru
24-10-2006
reisjes en meisjes
Geplande reizen (reisverslag volgt ten gepaste tijde): 27 okt-1 nov : archeologisch congres in Trujillo 3-4-5 nov: met ne prof de Andes in, naar Cerro de Pasco (WAS ZALIG!) 16-17-18 nov: met andere prof naar 'Chavin', Huaraz, de Andes (CANCELED) Begin december of ergens anders in de zomer: met andere belgen: Nasca-Arequipa-Cuzco-Machu Pichu (UITGESTELD) 15 jan-15 feb: een maand in een ander gezin in een andere stad (AREQUIPA) Heeft nog geen datum maar ligt al vast in het kopke: trip in de Jungle, wandelen rond Huaraz Tenslotte om het jaar af te ronden nog een week in de Jungle.
Het woord 'meisjes' heb ik in de tittel gegooid omdat het zo mooi rijmde maar de invulling ervan laat ik volledig over aan jullie perverse geesten.
Mijn eerste 'staffe verhaal' is intussen ook binnen. Vorige vrijdag hadden we een bijeenkomst met AFS en ik moest daarvoor de bus nr 'Las Palmeras' nemen. 't Probleem is dat het openbaar vervoer hier een complete chaos is. Aan den eerste den beste bus vraag ik dus of hij naar 'Las Palmeras' rijdt en diene kerel zegt van wel. Na twee straten echter zie ik dat we niet de gebruikelijke weg nr 'Las Palmeras' inslaan en ik vraag de man met de ticketjes of we wel degelijk nr 'LP' gaan. Diene zegt nog is 'ja' en ik met gerust gemoed teruggaan zitten, er zijn hier namelijk altijd verschillende wegen om naar een plaats te rijden. Wat normaal 5 minuten zijn werd al snel een halfuur en op een gegeven moment gaat de asvalt over in zand en de huizen worden steeds kleiner en de omgeving steeds armer. Wanneer de weg de bergen in begon te slingeren, vraag ik nog ne keer of we nr 'LP' reden en ineens verschijnt er ne glimlach tot achter zijn oren op zijn gezicht. Pas op dat moment realiseer ik me dat hem met mijn kloten aan 't rammelen is. Geïrriteerd stap ik uit en zie den bus wegrijden. Het was ondertussen al donker en ik stond midden in een gigantische sloppewijk en al de mensen waren nr mij aan 't staren! De irritatie sloeg op dat moment snel om in regelrechte angst. Ik wist ook totaal ni waar ik was, laat staan hoe ik terug nr huis kon. Vlakbij stond gelukkig ne flikken wagen. Rond mijn huis in Lima is de wijkagent nen gezelligen dikzak op zijn fietske, hier waren het zwaarbewapende stoottroepen met schild en matrak in de aanslag. Den eerste bus terug genomen en alles is goed afgelopen, maar wel de schrik van mijn leven gehad. In den bus terug heb ik heel mijn verhaal gedaan in gebrekkig spaans en al die mensen maar lachen en lachen. Thuis tenslotte op Google Earth nog verschillende keren mijn onvergetelijk bustochtje nagechekt.
De huidige teller van de meegemaakte aardbevingen staat op negen. ( gisteren 11/12/06 wast weer prijs)
Meestal stelt het niet veel voor en moet ge echt moeite doen om ze te voelen maar deze vrijdagdag 21/10/06 was het wel prijs. Om 5.30 werden we gedurende een minuut grondig door elkaar geschud. Aardbevingen gaan hier blijkbaar gepaard met een luid, langgerekt geluid dat nog het best te vergelijken is met een soort luide scheur. Ik heb blijkbaar ne minder goeie reflex bij aardbevingen want terwijl de hele familie in paniek door het huis liep bleef ik rustig in mijn bed liggen en had ik amper door wat er gebeurde. Om 5.30 moet ge mij dan ook geen aardbeving geven, dan wil ik slapen. Hopelijk is de volgende overdag. de schadde in de stad is beperkt, in de sloppenwijken en de kerk 'Bethel' is er wel schade. Gisteren heeft mijn broer wel een scheur op het dak gevonden.
Ik citeer de krant: El Instituto Geofísico del Perú (IGP) precisó que el epicentro del sismo, de 6,4 grados en la escala de Richter, se ubicó a 90 kilómetro al noroeste de la ciudad de Pisco. En Lima la intensidad fue de 3.4 grados en la escala de Richter. En Lima, uno de los pocos lugares afectados por el sacudón fue la iglesia evangelista Bethel, que alberga cada fin de semana a unos tres mil feligreses. El techo y la pared lateral se derrumbaron.
