Of mag ik Albert zeggen, want in cyberspace is er toch geen protocol?
Dat u mij feliciteert met mijn Fanclub vind ik uitermate sympathiek. Het toont aan dat er op het paleis toch nog iemand zit die aandacht heeft voor wat zich afspeelt onder de niet-blauwbloedigen.
Met het tweede deel van uw boodschap heb ik meer moeite. Uw veronderstelling dat een journalist een rakker is die van wanten weet, kan ik volmondig beamen. Maar aannemen dat u mij dan ook om advies mag vragen over de politieke impasse waarin ons land zich bevindt, is toch een brug te ver.
Kent u mijn definitie van democratie? Het is een staatsvorm waarin iedereen vrij mag kiezen door wie hij wil bedrogen worden. Welnu, uw onderdanen hebben hun stem laten horen op 10 juni 2007. Daarmee zult u het moeten doen. Tenzij u redeneert zoals sommige verlichte geesten, die vinden dat verkiezingen democratisch moeten verlopen, behalve als Hamas ze wint.
U zult het mij dan ook niet kwalijk nemen dat ik hier een punt zet achter de discussie, want politiek hoort niet thuis op deze plaats. Als het effe kan, wil ik de boel hier proper houden.
Van harte gegroet, en zeg aan de Koningin dat ze niet zoveel op uw kap moet zitten.
Will Jensen
15-12-2007
EEN KONINKLIJKE BOODSCHAP
Mijn waarde landgenoot,
Beste Will,
Het is met grote vreugde dat ik, in naam van de Koningin en mezelf, u mag gelukwensen met uw fanclub. Het is ongetwijfeld een mooie bekroning van jaren noeste en vooral hoogstaande arbeid, die door velen in ons land word gewaardeerd.
Het zal u geenszins zijn ontgaan dat ons geliefde vaderland woelige tijden meemaakt. De laatste tijd ben ik vierentwintig uren per dag in het getouw om olie op de golven te flikkeren, en nog schijnt het niet genoeg. Binnenkort moet ik een uur vroeger opstaan en vijfentwintig uur werken om mijn drukke agenda te kunnen afhandelen. Mijn paleisdokter maakt zich daar grote zorgen over.
Het zal u evenmin zijn ontgaan dat ik iedere politicus die een A uit een B kan onderscheiden om raad heb gevraagd. Ik heb al informateurs en formateurs op de koffie gehad, verkenners en verzoeners, bemiddelaars en ontmijners, voormalige en toekomstige premiers, maar mijn chateaubriand lijkt niet te willen braden. Zelfs de Koningin heeft al toespelingen gemaakt op mijn onvermogen om het land weer op poten te helpen, maar begrijpelijkerwijze kan ik haar woorden niet in de openbaarheid brengen. Het zogenaamde colloque singulier, al schiet mij niet direct door het hoofd hoe de Vlamingen dat noemen. Soit.
Dat brengt mij bij de ware reden waarom ik u dit epistel stuur. Als ik goed ben ingelicht, hebt u zowel aan Belgische als buitenlandse onderwijsinstellingen diplomas en getuigschriften verzameld. Vermoedelijk hebt u ook enig inzicht in de problematiek waarmee ons land worstelt. Kunt u mij misschien wat goede raad geven? Het blijft onder ons.
Wij groeten u,
Albert II
12-12-2007
BV'S AAN HET WOORD
"Een interview door Will heb ik telkens ervaren als een door hem uitstekend voorbereid gesprek, waaruit ik als geïnterviewde bijna beter tevoorschijn kwam dan ik in realiteit ben "
GUY DE PRE
10-12-2007
INTERVIEW MET WILL JENSEN
Beste Fans,
We konden Will Jensen strikken om speciaal voor zijn fans op een paar vragen te antwoorden, maar veel tijd had hij niet. Hij moest weeral de baan op voor interviews. Hij beloofde ons echter om binnenkort wat meer tijd vrij te maken. Aan die belofte zullen we hem zeker herinneren.
Jij hebt al heel wat bekende mensen geïnterviewd. Waren daar soms emotionele momenten bij? Oh, ja. Een BV is ook maar een mens, met al zijn emoties, zijn twijfels, zijn onzekerheden. Soms klikt het vanaf de allereerste minuut, andere keren is er wat meer tijd nodig om hem of haar te doen ontdooien. En bij een enkeling lukt het helemaal niet, dat geef ik grif toe.
Ligt dat aan het soort vragen dat je stelt? Meestal wel. Ik ben niet direct een voorstander van emo-interviews, maar je weet dat je op sommige vragen een emotioneel antwoord mag verwachten. Het mooiste is als je gesprekspartner in het vuur van zijn betoog spontaan een onderwerp aansnijdt dat de gevoelige snaar raakt.
Heeft dat soms tot tranen geleid? Ja. Ik herinner me dat bij Kadèr Gürbüz - die ik langs deze weg hartelijk groet - spontaan waterlanders bovenkwamen toen ze over haar grootmoeder vertelde. Toen heb ik het interview even stilgelegd. Ook Will Tura kreeg het moeilijk toen zijn overleden broer ter sprake kwam. Zelfs de grote Marco Borsato werd het te veel toen hij vertelde over kinderen in Sierra Leone die verplicht werden hun beste vriendje te vermoorden.
Vreselijk! Nog een laatste vraag: zijn het alleen BVs die over hun diepste roerselen vertellen? Nee, ook zakenmensen biechten soms dingen op die je wel eens als privé zou kunnen catalogeren, maar die ze blijkbaar toch kwijt willen. Paul Buysse van de N.V. Bekaert bijvoorbeeld vertrouwde mij toe dat hij in zijn carrière momenten van eenzaamheid en verdriet had meegemaakt die de buitenwereld niet te zien kreeg. Als je weet dat nadien ook zijn medewerkers het interview te lezen krijgen, is dat een bijzonder moedige uitspraak.
Bedankt Will en tot de volgende keer.
BV'S AAN HET WOORD
Ik denk dat ik nog maar weinig natuurgetrouwe interviews van mezelf heb gelezen. Dank je dat jij één van die journalisten bent die er niet zijn eigen verhaal van wil maken!
Sire, 
"
