|
Klasje
Het fenomeen bestaat al enkele
decennia. Velen hebben het ons dan ook
al voorgedaan. Wij daarentegen deden het
nog nooit ! Onnodig te zeggen dat
daaraan dringend moest worden verholpen en kijk
, plots deed de gelegenheid
zich voor.
Aandachtige lezers hebben inmiddels begrepen dat het om
onze klassenreünie, 3de en/of 4de leerjaar lagere
school Wildert (+- 1957-58), gaat en
meer bepaald om de huidige 65-jarigen of zo je wil de forty-niners (geboren in
49).
Een 9-tal dames en zon 15 heren, al of niet vergezeld van
hun partners, gaven acte de présence aan het appel van Rinus en zn werkgroep voor
deze reünie. Even bekroop me de idee om
meisjes en jongens te schrijven
, maar het ontbreken gisteren van vlechtjes en
korte broek brachten me tot inkeer. Het
was een bont en opgewekt gezelschap vol goede luim. Onnodig te zeggen dat aan deze bijeenkomst
veel voorbereidings- en opzoekingswerk was voorafgegaan. Het resultaat was navenant. Zelfs het weer dacht er niet aan om
spelbreker te zijn, immers een stralende veelbelovende dag ontrolde zich die
ochtend aan het zwerk.
Zondag 27 september omstreeks 13.30 u werden we verwacht aan
de molen in de Sint-Jansstraat in Wildert, waar bij een drankje de eerste
kennismakingsronde van start ging. Eigenlijk
een her-kenningsmaking want de tand des
tijds had zn werk gedaan, bij de ene wat milder, bij de andere wat
heviger. Allen mooie mensen met een
verleden en met karakter gepenseeld. Zodra
het beeld vergezeld werd van spraak en zo mogelijk van een glimlach werd al
gauw duidelijk wie er voor ons stond.
Slechts enkele aangezichten bleken, ook bij anderen, niet echt een
lichtje te doen branden. Geen idee hoe
dit gemeenschappelijk vraagstuk in onze rangen was geslopen. Nee, we gaan er geen parlementaire
onderzoekscommissie op zetten, dat is politiek en die was gisteren ver van ons
bed.
Eerder hadden we allen de mogelijkheid een keuze te maken
om ofwel een rondleiding te volgen in de bakkersmolen ter plaatse of middels
carpooling in Essen een wandeling te volgen onder leiding van de bekende
gedreven plaatselijke gids Maria Gommeren.
De meesten opteerden voor de wandeling, die bracht ons langs plaatsen
met een oorlogsverleden. We spreken van
de Groote Oorlog uit 14-18 waaraan Essen grotendeels ontsnapte. Althans aan het grote geweld, niet aan
machtsmisbruik, manipulatie, familiescheiding en hongerige ellende te wijten
aan de Doodendraad.
Omstreeks 17 u vervoegden molenaars en oorlogstoeristen
zich rond het aperitief op het molenterrein.
Nog steeds was het goede weer een uitstekende partner. Enkele groepsfotos werden genomen, naar
analogie van meer dan 55 jaar geleden.
Een moment waarop we ons weer even het klasje voelden van meester De
Roomer en juffrouw Mariën. Moest er hier
en daar nog wat schroom overwonnen worden, dan zorgden de bubbels voor nog meer
spraak en verhoogde decibels.
Weldra werden we aan tafel genodigd, waar heerlijke dranken
en gerechten de hartelijke sfeer nog accentueerden. Pas toen kwamen de verhalen goed los,
verhalen van ouders, kinderen en kleinkinderen, van voor- en tegenspoed, van
carrières en pensionering, van leven en minder leven. Er werd gehoond en beloond, geklust, gesust en
gekust, er was water maar geen vuur en vooral veel pret en gezelligheid
, het
leven quoi ?
Individuele verhalen van nabije disgenoten werden
uitgewisseld en overgoten met witte en rode wijn, met donkere Grimbergen en
ander bier van hoge gisting. Rinus en
zn team hadden goed gezorgd.
Tegen den elven, zo geregisseerd door de kastelein, doofde
de reünie langzaam uit. Hetgeen moest
gezegd worden was gezegd, zo werd voorkomen dat hetgeen niet dient gezegd te
worden ook aan banden werd gelegd. Het
was goed toeven daar aan de molen.
Iedereen was het eens dat herhaling van zon feestelijke
bijeenkomst wenselijk is. Hopelijk
kunnen we dit met zn allen schragen, ook de afwezigen van vandaag, over een
jaar of 5. Graag afspraak dan, daar bij
tram 7.
Dank aan allen en in t bijzonder aan Rinus, Herman, Dré,
Danny, Jeanine en Maria. They did a
great job.
Bij leven en welzijn tot over 5 jaar.
Carlo Verboven the
day after, 28 september 2014
28-09-2014 om 00:00
geschreven door Daniel Beyers 
|
