Na Lousiana reden we rechtstreeks door naar Texas. De laatste dagen hebben we heel veel gereden, en hier en daar in smerige motels geslapen. Vannacht viel het gelukkig goed mee.

In texas zagen we voor de eerste keer sinds lang weer de leegte tijdens het rijden. De openheid. De woestijnen. De landschappen van vorig jaar die we zo gemist hadden. Ik zag ook verdacht veel doodgereden dieren langs de weg, herten, buidelratten en iets coyote-achtig. Later op de avond zag ik ook veel levende herten, voor de verandering.

In texas bezochten we nog het Big Bend National Park, aan de rand van mexico. Voor ons was dit een park met vooral leegte, we zijn er gewoon doorgereden. HEt was te warm om te wandelen en om te camperen. Bovendien hadden de lokale mensen ons al gewaarschuwd zo dicht bij Mexico, om zeker niet naar Mexico te gaan. Kwa drugs en mensen die de toeristen doodschieten..Gezellig is anders. In het krantje van het natuurpark stond nogmaals dat het park soms als drugssmokkelroute gebruikt wordt. En dat het zeer gevaarlijk is als je een groepje mensen ziet staan langs de weg of tijdens het wandelen. Er stond bij dat ze dikwijls doen alsof ze in nood zijn. Dus dat je nooit mag stoppen. Maar direct de 911 of de ranger moet bellen. We zagen enkele mooie landschappen, maar het wauw-gevoel kregen we niet. Door vorig jaar, zijn we te veel gewoon. En na death valley, kan een park zoals Big Bend er niet tegenop.

Op weg naar Big Bend kwamen we nog in een grappige anekdote terecht. We hadden nog meer dan een halve tank vol toen we een benzinestation passeerden. Niet nodig dus om bij te tanken, na kilometers lang niets meer te zien van bewoonde wereld. Vielen we in slakkentempo uiteindelijk stil zonder benzine. Vreemd genoeg zijn we op dit tempo nog een eindje verder geraakt. Tot er echt niets meer in zat. We stopten net achter een andere rode-truck-achtige auto vol Mexicanen. Deze mensen hadden net hetzelfde voor dan ons op net dezelfde plaats! (terwijl die weg echt mijlenlang is). We hadden geluk want er was al iemand gestopt voor hun die opweg was om diesel. Wij hebben echter naft. Nadien is die "heilige man" terug met ons om diesel gereden. We boden hem geld, drinken en eten aan, maar hij had genoeg met: 'God's Blessing'. Toen ik hem aanbood een kaartje vanuit België te sturen was hij zeer blij. Hij zelf vond de situatie even grappig dan ons. Vooral omdat we twee 'teachers' zijn die zonder naft vallen in het midden in de woestijn. Hij keek er naaruit om deze grappige situatie te vertellen in zijn bijbelclub die avond... Hij gaf ons ook nog een soort van christelijke flyer mee uit de bijbel. Zeer gelovig zijn ze hier nog altijd. Het was hij die ons ook waarschuwde over de gevaarlijkheid van Mexico, alhoewel we dit al wisten bevestige hij het nogmaals.

De Familie mexicanen die ook waren stilgevallen waren zeer goed gehumeurd en iedereen vond het gewoon amuzant. Blijkbaar waren ze opweg naar LAs vegas! Waar ze drie weken gaan verblijven. We kregen een aanbod voor een gratis kamer daar (via familie van hun). En we hebben hun gegevens meegekregen, dan kunnen we nog eens afspreken als wij in las vegas belanden. Om nogmaals goed te lachen om de situatie! hahaha! Het leukste avontuur van de dag was het :)!

Na Big bend zijn we verder gereden richting El Paso. Daar hebben we elk twee paar cowboylaarzen en een riem gekocht. We hebben elk bijpassende slangenleer-schoenen! Haha! Inderdaad ja!

Cowboylaarzen kopen in Texas, het is een must!

Momenteel zitten we nu in Roswell in New Mexico. De stad waar die ufo zogezegd is neegestort. Strax gaan we naar het Ufo-musuem.

Op weg naar hier dachten we al dat we een ufo zagen vliegen. Een rond wit ding dat volledig stil bleefhangen in de lucht??? Na talrijke foto's en video's ervan te maken (in de hoop ook eens een ooggetuige te worden voor het programma: fact or faked). Toen we dichter kwamen bleek het een zeer grote ballon te zijn die vasthing aan bijna onzichtbare touwen.

Geen ufo's voor ons! Misschien vandaag...

Tot hiertoe hebben we al ongeveer 6000 km gereden.Kijk naar de route! We zitten ongeveer in de helft nu. Na ROswell rijden we op ons gemak door naar Fabulous las vegas! Waar we echt naar uitkijken. Als iedereen de 23ste tot de 26ste een kaarsje doet branden voor goed geluk, zullen we jullie allemaal als we winnen zeker belonen!

In texas zijn we trouwens nog gestopt in een antiek-winkeltje, we kochten enkele interieurstukken voor ons huisje (nog een vogelkooi!) en tweedehands oude Louisiana-sfeer-juwelen. In het moeras hebben we een krokodillenhoofd gekocht en swamp-honey! Al onze waanzinnige souveniers tot nu toe: zie de foto's:)..HEt drukt perfect de sfeer uit van de staten waar we tot nu toe al geweest zijn.

Groetjes uit het snikhete New-Mexico.

Als we Aliens zien zullen we ze zeker fotograferen voor jullie!

Na de dag rust zijn we naar het Honey island swamp geweest. De echte moerassen in. Sommige mensen uit deze streken geloven in "the honey-island-swamp-monster". Voor we naar het moeras vertrokken keken we nog enkele stukjes documentaire over dit "monster" op youtube. En blijkbaar is het vrij bekende amerikaanse programma: fact or faked (paranormal files), ook in 1 van hun afleveringen naar die moerassen getrokken, omdat er zoveel ooggetuigen waren. Het is een programma waar er een groep mensen bepaalde paranormale verhalen, beelden, of foto's en dergelijke onderzoekt of het vals is of niet. (check youtube). De laatste woorden van de fact or faked aflevering waren: It could be the honey island-swampmonster is still out there! Spannend! Tijdens onze boottocht door het moeras zagen we prachtige landschappen, verschillende vogels van dichtbij, een wasbeer en heel veel krokodillen. We hebben beiden ook een baby-alligator vastgehouden. Dat gaf een zeer bijzonder gevoel op onze handen. Het was echt een super-ervaring en is zeker een aanrader! We kwamen ook een soort dorp tegen op het water, met houten huisjes waar mensen volledig op zichzelf gericht wonen en huizen die alleen maar met de boot bereikbaar zijn. Ongelooflijk mooi en bijzonder, Nick zou er kunnen wonen! Met al die giftige slangen en andere giftige dingen in de buurt, moet ik daar toch nog even over nadenken...

En van het beruchte monster was geen spoor te vinden. Lousiana, een staat vol bijgeloof.

Na de moerassen zijn we opnieuw op the river road beland. We kwamen verschillende oude plantages tegen. In the Laura Plantation hebben we een rondleiding meegemaakt. Het bijzondere aan deze plantage was dat het 'creole' is. Dat betekent dat het gebouw zelf en de inrichtingen niet alleen Amerikaanse invloeden maar ook Europese en Indiaanse invloeden heeft. De authentieke villa en luxueuze interieur waren nog volledig intact. Ook de kleine slavenhuisjes achteraan op het domein konden we nog bezoeken. Tijdens de rondleiding hoorden we veel verhalen over de geschiedenis van de familie van de plantage en ook enkele verhalen over de vele slaven.

We gingen verder naar the nottoway-plantation. Waar we in zo een slavenhuisje hebben overnacht. Heel de plantage was echter uitgebouwd tot een luxueus resort. Ook ons slavenhuisje. Prachtig interieur, een houten vloer, antieken meubels, een luster, prachtige gordijnen, .... We hadden ook een typisch terras voor het huis met onze eigen schommelstoelen. De moerassen, de voodoo en de plantages met schommelstoelen. De checklist van Lousiana was voltooid. Het domein had ook een prachtig groot hoofdgebouw: "The mansion". Een zeer goed restaurant met uitzicht op de immense tuin, fonteinen, overal lichtjes, een buitenzwembad.

In het restaurant merkten we dat ze zelf hun eigen bronwater hadden en de meeste producten zelf maakten, zoals een rozemarijnbrood, dat echt lekker was. Eindelijk in Amerika een brood gevonden dat effectief eetbaar en lekker is! Ze hadden ook zelfgemaakte boter: gewone, gezouten en een zeer speciale aan de hand van bessen. Verrukkelijk! We begonnen ons echt vragen te stellen of de chef wel amerikaans was. Want met al die europese invloeden hier... Gokken we eerder op een Europeaan. Volgens ons kan geen enkele Amerikaan op die manier een brood maken.Onmogelijk

Het interieur van "The mansion" was gewoon adembenemend! Vooral de geheel witte balzaal was echt indrukwekkend. (zie foto's). De balzalen en de meeste kamers toonden de luxe van de eigenaars van de plantage. Van de echte slavenhuisjes of over de slaven zelf was er niets meer te merken.

Het overnachten was aangenaam, het savonds in de schommelstoel zitten...NIET! Honderden insecten overal die een bijeenkomst hielden op ons terras en op onze deur. Toen we terug binnenkwamen is Nick uit noodzaak nog voor het slapengaan op insectenjacht geweest.

Lousiana: een staat die we zeker konden appreciëren (buiten de insecten-invasies).

Na de Voodoo zijn we beginnen verder rijden via the river road, naast de mississipi, waar we heel veel industrie zagen. De vermoeidheid van het constant onderweg zijn begon toen al erg door te wegen en we besloten de volgende dag een rustdag in te lassen. We reden naar :'luling', waar we twee nachten verbleven. We hebben een hele dag in bed gekampeerd (tegen het vertrek was de kamer 1 stort).. Een hele dag in bed liggen(behalve voor het ontbijt, wat zeer lekker was) en tekenfilms kijken en eten aan huis bestellen (het regende dus aan het zwembad liggen zat er jammer genoeg niet in). We zijn 1 keer naar buiten gegaan om sushi voor Nick te halen, blijkbaar leveren ze dat niet aan de deur. Amerikaanse sushi blijkt zoals al het eten hier ook groter te zijn, maar ook ongezonder. Op sushi om te watertanden zullen we moeten wachten tot we terug in Gent arriveren!