De grotten: Cathedral Caverns, die we bezochten in Alabama waren enorm indrukwekkend. Voor ons alletwee 1 van de mooiste die we ooit gezien hebben. Ook waren we vrij vroeg waardoor we bijna een privé-tour hadden. De gids, wij en nog een gezin. Tot hier toe 1 van de hoogtepunten van onze reis. De gids vertelde ons dat er verder in de grot een "crystal room" is, die je alleen kan bereiken als je door een zeer smalle gang kruipt. Jammer genoeg is dit alleen mogelijk tijdens een "wilde" tour. Die al volgeboekt waren tot 13 augustus. Jammer maar helaas. Toch, zoals ik al zei, waren de delen van de grotten die we wel gezien hebben zeer indrukwekkend. Terwijl de gids ons vertelde dat de delen tijdens de wilde tour, nog 10 keer mooier zijn!
Na de grotten reden we verder naar Memphis. Waar we sliepen in het Elvis-heartbreak-hotel. Met Elvismuziek en foto's overal en een speciaal interieur gebasseerd op the king! We namen een suite van twee kamers, eveneens in het Elvis-thema. Met twee televisies die toegang hadden tot een Elvis-kanaal. ALL ELVIS ALL THE TIME.
's avonds hebben we een stukje van downtown memphis gezien. Waar er verlichte assepoester-koetsen met paarden rondreden. We zijn gaan eten in een typisch-zuiders-ingericht restaurant..waar nick echte "soulfood" gegeten heeft! Heel gezellig.
Het ontbijt in het hotel was fenomenaal en eindelijk na lange tijd, zaten we in een kamer waar alles op en top schoon was! Jammer dat we moesten vertrekken.
In het gebroken-hart-zwembad hebben we niet gezwommen wegens tijdgebrek...Graceland wachtte immers op ons...
We zagen Elvis zijn huis, zijn graf, zijn kostuums, zijn twee vliegtuigen en zijn verzameling auto's. Een echte must-see waar we geen spijt van hebben!
Op dit moment zitten we in mississipi. Tot hier toe hebben we dus de staten: florida, Georgia, Alabama, Tenessee,en Mississipi doorkruist. (zie map met de route).
New Orleans, de stad van geesten, vampieren en voodoo, here we come!
We zetten onze reis verder via the keys. We reden op de overseas highway tot het verste punt waar we konden geraken. Het water was helderblauw. De palbomen waren talrijk en de hitte onuitstaanbaar. De bahama sfeer was aanwezig!
De dag nadien hebben we de everglades bezocht. Een natuurpark met moerassen, zoutwatergebieden en jungle-landschappen. We hadden reeds op het nieuws gehoord dat het muggenseizoen begonnen is. En dat ze effectief met veel zijn. Ze hebben iedereen aangeraden insectenbescherming met minstens 30 procent DEET te gebruiken. (volgens ons verboden in België). Met een laag insectenbescherming van 40 procent DEET, waren we klaar voor de oorlog... . Het gezoem was ongelooflijk sterk en het geheel van muggen was vreselijk irritant! Toch, de oorlog hebben we gewonnen. Alleen enkele veldslagen niet (Nick zijn benen staan hier en daar toch behoorlijk vol). We zagen een krokodil (van ver, en in het water (zie foto's). Voor de rest hebben we vooral Insecten gezien en gehoord. De verschillende landschappen waren zeer indrukwekkend. Vooral de jungle-stukken vond ik persoonlijk. Hoewel de muggen rond onze hoofden iets minder waren...We hebben serieus overwogen een hoed te kopen met een muggennet aan. Maar we hebben het dan toch zo gelaten... Een boottocht in de moerassen hebben we niet gedaan, maar dat doen we misschien nog eens in de buurt van missisipi...
En dan begon onze roadtrip echt! Een dagje rijden van ongeveer 1000 km! Heel florida door tot in Georgia. Waar we in een supergoedkoop maar iets minder schoon motel verbleven, waar blijkbaar sommige mensen gewoon in wonen! We waren er niet rouwig om dat we moesten vertrekken...Georgia= grappige reclameborden a la (ABORTION, I'M GLAD MY MAM AND DAD DIDN'T THINK ABOUT THAT; IF YOU DIE, YOU WILL MEET GOD, THIS IS THE TRUTH; Gokverslaving? bel gewoon: 100-ADMIT-IT; en dan nog enkele over vasectomies en robot-chirurchie . Voor de rest veel strippers en veel buffetten (als we de borden mogen geloven). Ook vrij veel plantages voorbijgereden en blijkbaar is het hier de streek va nde pecan-noot.
Vandaag zijn we in Alabama ge-arriveerd. Volledig zoals we het ons voorstelden. Zonder we het goed en wel beseften kwamen we in een eng klein dorpje terecht dat ons een children of the corn gevoel gaf. Jep, veel maïsvelden, kleine oude griezelige huizen met allemaal een terras voor het huis met lege schommels en schommelstoelen en oud versleten speelgoed dat in de tuinen verspreid is. Hier en daar een kerk en teksten zoals: GOD WANTS FULL CUSTODY, NOT ONLY WEEKEND-VISITORS. En voor de rest geen kat, maar dan ook geen kat op straat! Uiteindelijk kwamen we aan bij little river canyon. We maakten een korte wandeling. Maar toen begon het sterk te onweren waardoor we in het visitor center gingen schuilen. Daar vonden we een over-enthousiaste ranger (die waarschijnlijk blij was dat hij eens bezoekers over de vloer kreeg in dit godvergeten dorp). Hij gaf ons een zeer lange uitleg en voor we het wisten zaten we in de filmzaal (wij waren de enige toeschouwers uiteraard) een docu te bekijken over het natuurpark. Volgens de ranger een waar stuk film om trots om te zijn. (hij vertelde ons dat er mensen komen voor drie dingen: de film, om te wandelen en om rotsen te beklimmen). De film bleek 15 minuten te duren, met muziek a la het begin van de leeuwenkoning of pirates of the carribean. En beelden van de attracties in het park (niet veel dus). Die mens zijn dag was goed. Toch zijn we na de film voorzichtig weggeslopen om te gaan zwemmen in de rivier. Maar de weergoden dachten er anders over. Met een onweer dat zeer dicht bij was, zijn we direct doorgereden naar the Cathedral Caverns, grotten waar we zeer benieuwd naar zijn. We waren iets te laat om ze nog te kunnen bezoeken maar dat staat morgen op ons programma (opnieuw kwamen we een zeer enthousiaste alabama-inwoner tegen die vertelde over hoe indrukwekkend de grotten zijn en dat ze soms 40 toeristen per keer hebben! Zeer grappig die mensen, die blij zijn als ze eindelijk eens bezoekers krijgen.En toch zijn ze zo trots op hun stukje land). Een voordeel in deze buurten is dan weer dat het overnachten in motels veel goedkoper is.
Over het algemeen vinden we deze kant van Amerika een nog groter verschil tussen rijk en arm. We hebben al zeer veel kroten en armoede gezien en zeer veel pandjeshuizen. Ook meer typisch amerikaanse dingen deze keer: Ja! ik heb het over dikke, zeer dikke mensen, die al dan niet in een karretje zitten omdat ze van zwaarlijvigheid niet meer kunnen stappen...
Na de grotten rijden we morgen door naar Memphis! De ELVIS-stad! We gaan proberen om te slapen in het elvis' heartbreak motel! Met een zwembad in de vorm van een gebroken hart en elvis-thema kamers. We zijn benieuwd...
Nog een klein detail: we kunnen tegengehouden worden door een politieman (met de auto achter ons en blauwe zwaailichten) van onze checklist schrappen! Waar spookrijden allemaal niet goed voor is!
Na 1 dag in brussel vastgezeten te hebben, en 1 dag in de luchthaven van washington te moeten wachten (waarop onze tweede vlucht ook nog eens vertraging had). Zijn we dan uiteindelijk om half twaalf savonds toch in miami geraakt.Om dan de volgende dag op te staan in grijs regenweer. Wat heel abnormaal is voor deze tijd van het jaar. Voor de lokale bewoners was het volgens het nieuws een aangename verrassing na de droogte. Maar uiteraard minder aangenaam voor de toeristen...
We maakten van de gelegenheid gebruik door een dagje naar wallmart te gaan, om onze eerste inkopen te doen voor de volgende maand. Tenten, koelbox, insectenverdelging, droogvoer, frisdrank, ... You name it! De eerste dag nog wat uitgerust op bed om dan in de late namiddag/avond naar 'the mall' te gaan. Welbepaald the dolphin mall. Het grootste winkelcentrum dat we ooit gezien hebben. We liepen er van vijf uur smiddags tot half tien savonds rond. We hebben meer dan de helft niet kunnen zien. Die Amerikanen die alles groot zien toch...
De dag nadien (gisteren dus). Zijn we Miami gaan bekijken. De regen was er niet meer. In de eerste helft van de dag was er nog geen zonneschijn, toch was er een bedrukkende warmte. Later in de namiddag kwam de zon erdoor. Die zo hevig was, dat we wouden dat het opnieuw zou regenen... Miami is zoals iedereen zich voorstelt: warm, palbomen, helder blauw water, veel dure winkels, veel restaurants en bars, veel r&b, veel afrikanen en veel indrukwekkend dure auto's. Toen we niet veel later opzoek waren naar walmart, zagen we tijdens het verkeerd rijden jammer genoeg ook de andere kant van de medaille: armoede, zwervers, gebouwen die op aftakelen staan. Stikkend Rijk versus straatarm. De middeklasse is in de minderheid. Als ze hier bestaat.
Tijdens ons tweede bezoek aan walmart werd ons vermoeden nogmaals bevestigd: de amerikanen zijn STAPELGEK! Nick vroeg de openingsuren aan een verkoper. Wanneer zijn jullie dicht? Waarop iedereen ons zeer vreemd bekeek. We gaan nooit dicht! De enige dag dat we sluiten is kerstmis...En als het geen kerstmis is is de supermarkt (de makro maar 10 keer groter) 24 op 24 ALTIJD OPEN!!! Toen we verder reden, viel het ons opeens op: ook de andere supermarkten/matraswinkels/dierenwinkels/ zijn tot laat in de avond open..en misschien ook wel heel de nacht...
Walmart! The supermarket that never sleeps...
Gisterenavond zijn we officieel begonnen aan de roadtrip. We sliepen in Homestead, het laatste stadje voor 'the keys'. De uitgestrekte oceaan en de vele eilanden...die we vandaag gaan bekijken!
