Een nieuwe dag, een nieuwe ruzie...

Vrijdag, ik kom thuis van mijn werk, neem een kom cornflakes en zet mij even voor de televisie. Nog geen 4 minuten later komt mijn liefje binnen. Ik ben gans blij hem te zien maar ben tegelijk mn serie aant kijken dus zeg "de schildpadden zijn los pasop e.."

Hij ploft langs me neer. Nog voor me een kus te geven zucht hij en zegt "kzal sebiet het gras ma afdoen" dus ik kijk een beetje sip omdat ik eerst een "hay baby, hoe was u dagje" verwacht had of toch iets in dien aard. Fout van mij !!

de gesprekken gaan rustig verder. Hij over zijn dag nadat ik het vroeg, ik over de mijne nadat hij het vroeg.. uiteindelijk komt het op een feit dat we teveel eten "verspillen" volgens hem. "waarom ligt dees uit" omda ik da dinsdag wou klaarmaken, we moesten weg naar een bij-jobke van u, woensdag is een vriendin wok komen koken (die nog steeds op het aanrecht stond...) en gisteren zijn we bij mijn ouders blijven eten. Dus, daarom ligt da nu nog altijd uit.. "maakt da is.. dan rij ik ondertussen het gras af"

Hoe stereotype kan iets zijn??? de vrouw in de keuken voor de hard werkende man en de man rustig het gras afrijden. Al een geluk greep hij nog niet naar een biertje.. Ik deed mn best om niet uit te vliegen na zoon opmerking..

Hij vraagt of de wok nog goed is. "ja" want hij is pas van woensdag. Hij ruikt, en proeft en blijkt dat hij niet meer goed is. Begint met een licht verheven stem tegen mij te 'zeggen': "Ik ben nog ni ziek genoeg da ge mij zoiets moet laten eten ofwa? Ik vertrouwde u wel e !!" en nog andere diep rakende woorden.

Ik verhef mijn stem en roep "ik woon hier ni alleen e?? jij woont hier ook !! " waarop hij roept "ik kook ni e!!"

Huilend loop ik naar boven. Ik moest ergens anders naartoe om mijn tranen niet te tonen aan hem. Ik schrijf het in een boek zodat de tranen stoppen.

Hij komt naar boven en vraagt om te praten. Dus ik zeg "alles komt neer op mijn fout. ik maak fouten en ik moet er uit leren. Jij bent niet degene die hier in fout is, dat ben ik. Ik heb het niet gedaan maar ik kook ook niet meer. Als ik morgen 100 stenen in de tuin leg en jij rijd het gras af en de grasmachine is kapot, is het niet mijn fout want ik rij het gras nooit af e.." hij reageert niet.

Ik vraag zijn mening over de feiten en hij zegt "als jij zoiets stom zegt hoef ik niet te antwoorden"

Conclusie: Het is mijn fout.

Hij zit buiten, ik zit binnen.

Bij het naar buiten gaan van hem heb ik hem wel gevraagd "had je nog graag wat wijn of wilt ge er misschien eindelijk eens wat water bij doen voor mij?"

Wat nu?

1 ding is wel zeker..

Het is mijn fout !!!