Wandel-en trektochten door Vlaanderen, Europa, en Afrika.
27-09-2005
wandelen in 1992-93
Het maken van een blog en het onderhouden is eenvoudig. Hier wordt uitgelegd hoe u dit dient te doen.
Als eerste dient u een blog aan te maken- dit kan sinds 2023 niet meer.
Op die pagina dient u enkele gegevens in te geven. Dit duurt nog geen minuut om dit in te geven. Druk vervolgens op "Volgende pagina".
Nu is uw blog bijna aangemaakt. Ga nu naar uw e-mail en wacht totdat u van Bloggen.be een e-mailtje heeft ontvangen. In dat e-mailtje dient u op het unieke internetadres te klikken.
Neen, uw blog moet niet dagelijks worden bijgewerkt. Het is gewoon zoals je het zélf wenst. Indien je geen tijd hebt om dit dagelijks te doen, maar bvb. enkele keren per week, is dit ook goed. Het is op jouw eigen tempo, met andere woorden: vele keren per dag mag dus ook zeker en vast, 1 keer per week ook.
Er hangt geen echte verplichting aan de regelmaat. Enkel is het zo hoe regelmatiger je het blog bijwerkt, hoe meer je bezoekers zullen terugkomen en hoe meer bezoekers je krijgt uiteraard.
Mijn eerste bewegwijzerde wandeling liep ik in Vinderhoute op 8 augustus 1992. Vinderhoute is een kleine gemeente dicht bij Gent en goed gekend om zijn kastelen. De naam van de tocht was dan ook heel toepasselijk nl: de kastelentocht, en was ingericht door de VWJL, de vlaamse wandel en jogging liga nu beter gekend onder de naam AKTIVIA. De tocht beviel mij zo goed dat ik nog dezelfde week lid werd van de bond; ik sloot mij aan bij "de lachende wandelaars" een boeiende club uit Aalter op de grens van Oost-en West-vlaanderen, daar er in mijn regio toen geen clubs bestonden.
Zoals ik in mijn vorig bericht zei had ik de wandelmicrobe te pakken en ondanks het feit dat ik in deze beginperiode veel last had van blaren en pijnlijke spieren te wijten aan een slechte fisieke konditie begon ik uit te kijken naar de meer tot de verbeelding sprekende organisaties binnen de bond. Twee van deze organisaties zijn de sloebertocht in Zingem, een tocht van 60KM door Zuid Oost-Vlaanderen en de Vlaamse ardennen; en de elf bergentocht een tocht van 50KM in het zuiden van West-vlaanderen en zijn Heuvelland. Toen ik de eeste maal de sloebertocht liep (vooraan in Juni1994) begon het reeds na enkele KM's te regenen zo erg zelf dat we dienden te schuilen, gelukkig was die vlaag maar van korte duur en konden we na een half uurtje onze tocht verder zetten, het werd zelfs later op de dag heel warm wat niet ten goede kwam aan mijn gefolterde voeten en met nog 18KM te gaan stond het bloed in mijn schoenen van opengebarsten blaren. Die laatste KM's waren dan ook afzien geblazen en mijn aankomst in zingem om 18.30uur zal ik dan ook niet licht vergeten. In de herfst van hetzelfde jaar liep ik dan de elf-bergentocht, een tocht van 50KM en een prachtige wandeling door zuid West-Vlaanderen met start te westouter en die nu zelfs verlengd is tot 60KM en die geprezen wordt als een zwerftocht door het Vlaamse en Franse heuvelland en waarbij met de lengte ook de moeilijkheidsgraad toeneemt. Enkele van de bekendste heuvels zijn : de zwarte-rode-kats-en scherpenberg. De wandeling dit jaar is trouwens aan zijn 20é editie toe en wordt gelopen op 16 September eerstkomend.
In de zomer van 1990 besloten we voor het eerst Zwitserland aan te doen voor onze jaarlijkse vakantie, het was liefde op het eerste gezicht en ik ben er ieder jaar minstens éénmaal teruggegaan. Die zomer van 1990 besloten we het kanton Graubunden te bezoeken, we vonden een prachtige chalet in Uber-Urmein op zo'n 7 km van Thusis een klein stadje op de via mala en dicht bij het safiental en ongeveer halfweg tussen Chur en St moritz. We deden er prachtige wandelingen in het safiental en op-en rond de Piz beverin de eerste berg van meer dan 3000m. die ik te zien kreeg en waar we ieder paadje trachten te beklimmen. Daar verloor ik mijn hart aan de bergen en het zou nooit meer overgaan!! Ook in 1991 bezocht ik het safiental en deden we ook nog de Albulapas in de Ober engadin, we bezochten het val bregaglia één van de mooiste dalen van zwitserland en we beklommen de piz beverin en al haalden we de top niet wegens teveel sneeuw, we vonden het al een hele prestatie om tot 2800M te klimmen en te wandelen.
Wallis in het zuiden van Zwitserland is voor een bergwandelaar en ook voor een bergbeklimmer de plaats bij uitstek om zijn geliekoosde sport uit te oefenen. Vanaf 1994 zal ik ieder jaar vanuit Randa aan de voet van de "dom" de hoogste berg op Zwitsers grondgebied tochten ondernemen in de omliggende bergen. Het zijn stuk voor stuk prachtige wandeltochten geworden waar ik nog met veel plezier aan terug denk. In 1994 wandelde ik twee zulke tochten samen met mijn dochter. De eeste tocht ging naar de hörnlihutte op de flanken van de beroemste zwitserse berg "de Matterhorn". De tocht start in zermatt waar je de kabelbaan neemt tot swartzee een meertje dat zijn naam niet gestolen heeft op 2582m, er staat een hotel-restaurant en je hebt er een prachtig uitzicht op de enorme pyramide die de matterhorn feitelijk is. Vandaar start de tocht met een klim naar hirnli op2888m waar terug een vrij vlak gedeelte overgaat naar de eigenlijke voet van de Matterhorn. Vandaaruit gaat een steile klim omhoog met prachtige zichten op de gornergletcher die eindigd aan de hut met bijhorend restaurant op 3260m, het is de hut vanwaaruit vroeg in de morgen de bergbeklimmers vertrekken om de Matterhorn te bedwingen. Boven aan de hut heb je een ongelooflijk zicht op de mischabelgroep met de dom-taschhorn-alphubel-rimpfischhorn enz...en aan de overzijde de Dent blanc en de Zinalrothorn.
Mijn tweede tocht die ik in de zomer van 1994 ondernam was een bezoek aan de weisshornhutte in het matterdal. De Weisshornhutte is gelegen aan de voet van de gelijknamige berg,de Weisshorn. het is een gigant van een berg van 4505m met zoals zijn naam zegt een steeds besneeuwde prachtige top enkel toegankelijk voor ervaren alpinisten. Je hebt vanaf de hut een prachtig zicht op zuid-westkant met de grote gendarm, een hindernis die dient overwonnen te worden wanneer je via de Noordroute de berg beklimt. De wandeltocht naar de weisshornhutte begint zoals zovele in het Matterdal in" Randa "het mooie dorp aan de voet van de Dom Randa ligt als het ware gekneld tussen Dom en Weisshorn waar het dal op zijn smalst is. Vanuit het centrum ga je pal naar het zuiden richting Zermatt, na ongeveer een 300m aan de kapel van het gehucht Wildi ga je rechts over de spoorweg, de weg naar Zermatt en het riviertje de vispa die je links volgt tot je het bewegwijzerde pad tegen komt dat je direkt steil omhoog naar eien op1414m;verder zig-zag stijgend in zuidelijke richting tot jatzalp op2246m en van daaruit naar de hut op 2932 meter. Vanaf de hut heb je een prachtig uitzicht op de zlnal rothhorn, de obergabelhorn, en de weisshorn .
In 1995 verlegden we ons wandelterrein naar Sankt Niklaus in het matterdal. Sankt Niklaus is een klein stadje met enige industrie op het kruispunt van het matter-en saasdal: bij alpinisten goed gekend wegens zijn goede alpinistenschool. Het is het vertrekpunt voor verscheidene beklimmingen en wandelingen in de augstbordregion hoog boven de stad. Wij deden er in 1995 twee tochten . de eerste was de tocht naar de topalihut, de tweede de tocht naar het prachtige Jungu, enkel te bereiken via een steile kapellenweg of met de piepkleine kabelbaan die vertrekt niet ver van het bahnhof en dat niets is voor mensen met hoogtevrees! De eerste tocht naar de toen nog oude topalihut(afgebrand in 1998) begint in Sant Niklaus op 1127M. en brengt je via het gehucht wildingen langs een steil goed bewegwijzerd pad naar de hut op 2674m. een tocht dus van +/- 1500 meter klimmen, een lange zware tocht niet voor beginnende wandelaars.De inspanning wordt wel beloond met een prachtig uitzicht op de omliggende hoge toppen zoals de Brunneg-weiss- en bishorn. Ook heb je een prachtig zicht op het matterdal tot voorbij täsh en een uitzicht op de alletsglecher de langste gletcher van europa in de berneroberalpen. De hut werd in 1926 gebouwd ter nagedachtenis van Konstantin Topali die enkele jaren voordien op jeugdige leeftijd op de grensgletcher om het leven was gekomen. Al die jaren is er nooit iets aan veranderd, de hut lijkt in een soort droomtoestand te verkeren.Het is een ideaal uitgangspunt voor degenen die voordat ze aan de grote tochten in het matterdal beginnen in alle rust willen acclimatiseren.( helaas volledig verwoest in 1998 wegens brand en ondertussen heropgebouwd)
één van mijn mooiste tochten in 1997 was deze naar de Rothornhut met vertrek vanuit Zermatt (1616m) het beroemde dorp aan de voet van de Matterhorn. Als je vanuit het bahnhof de hoofdstraat inwandeld kom je na een driehonderd meter aan het posthotel, het is daar dat, wanneer je rechtsaf slaat de weg naar de hut begint. Het eerste gedeelte brengt je via een tamelijk breed steil pad naar alterhaupt aan het edelweiss gasthaus op circa1920m. Vandaaruit kom je in een smal gedeelte dat je naar de waterval van het trifbach brengt; na de rivier te zijn overgestoken kom je in een breder gedeelte dt gestaag bergop gaat tot het trifthotel, waar je de mogelijkheid hebt te overnachten als je bvb: 's anderdaags ook nog de Mettelhorn wil beklimmen (voor mij zal dat voor een andere keer zijn). Net voorbij het trifthotel kom je aan de tweesprong waar je de keuze hebt tussen de hut en de mettelhorn. Het pad naar de hut gaat nu weer steil omhoog en na een tijd zie je de morene van de triftgletscher die je volledig zult moeten langswandelen om de hut te bereiken, vandan af zie je reeds heel in de verte de hut op 3198m hoogte staan aan het einde van de morene tegen de rotswand gedrukt. Door het feit dat je de hut heel vroeg kunt zien wordt het een lange tocht die vrij vermoeiend is, en voor beginners zeker niet gemakkelijk; een vrij goede konditie is dus wel belangrijk. De beloning voor al die inspanningen is een prachtig zicht op de omliggende gletscher en daarrond de prachtige bergen zoals: de obergabelhorn,wellenkuppe, zinalrothorn, en ook zij het maar juist de top van de matterhorn. Het huttenpersoneel is zeer vriendelijk zodat je rustig ook de innerlijke mens kunt versterken. Je moet wel rekenen op een ganse dag om het trajekt in beide richtingen te wandelen ( ik vertrok om 7uur 's morgens in Zermatt en was in de late namiddag terug).
