Vandaag opgestaan en nog steeds regen en harde wind. Tijdens het ontbijt vragen we aan de oude dame die ons bedient naar het weer voor vandaag. En op haar beste Hollands zegt ze, vandaag weer om voor de kachel te gaan zitten, ga morgen maar naar Kinlochleven. Maar dan kent ze Bart en Davy nog niet! Ook vandaag laat ik mijn rugzak naar Kinlochleven brengen, want anders gaat mijn knie het niet halen. Het begin van de trip is weer hel voor mij, ik kan mijn knie niet plooien, maar na een uurtje gemankt te hebben (en 2 ibuprofens) gaat het weer. De klim van Devils staircase was echter geen lachertje, er staat nog steeds een strakke wind en jawel het regent nog steeds. Het is vandaag ook de eerste dag dat ik mijn handschoenen moet gebruiken omdat het zo koud is. De wind gaat door merg en been. De trip vandaag, ook al is hij maar 16km lijkt eeuwig te duren. Heel waarschijnlijk omdat we vandaag niets zijn tegen gekomen om iets te gaan eten. Om 14u waren we binnen, normaal moesten we in een chalet slapen, maar we hebben gevraagd om dit te wijzigen naar een kamer. Een zalig warm bad genomen om op te warmen!!! Daar kan ik dus echt van genieten. In de lokale winkel gaan eten kopen voor onderweg, want morgen (onze laatste!!!) komen we ook niets tegen om te eten. Morgen de laatste 23km, nu al zalig door er gewoon aan te denken...
Om 5.30u de wekker gezet om op tijd te kunnen vertrekken... Plots komen we tot de vaststelling dat het niet alleen mijn rugzak was die water heeft gehad ook die van Davy. Onze vliegticketten doorweekt en doorlopen... Gaan we kunnen uitleggen op de luchthaven en Ryanair zijn op dat gebied niet de gemakkelijkste!! Na snel ontbeten te hebben konden we vertrekken aan onze langste trip. Naar het buiten gaan zagen we dat er een stuk van het plafond was gevallen door de nattigheid. De knie was weer stram, had trouwens al een ibuprofen ingenomen. Het eerste stuk wandelt eigenlijk vrij goed. Van Tyndrum naar Bridge of Orchy, 7 miles leggen we af in 2,5u nog steeds in de gietende regen ! Nu nog het stuk van Bridge of Orchy naar Iveroran. Een hel is het, het stuk gaat steil omhoog en wandelpad staat volledig onder water. De afdaling is nog erger, het is net of ze 1000 naalden in mijn knie steken. Op dat moment moet ik aan mama denken en besef dan plots hoeveel pijn zij had en zij gaf ook niet op. Ik mis haar nu weer enorm hard! En net op dat moment krijg ik een sms van thuis, om me succes te wensen met de langste trip, net of ze van boven zag dat ik dit nodig had. Eindelijk beneden en al helemaal doorregend konden we in het Inveroran hotel even gaan opwarmen. We vragen voor alle zekerheid nog eens naar het weerbericht en de storm wordt verwacht om 16u... We besluiten dan maar om de uitdaging aan te gaan ook al staat mijn knie op ontploffen. Soepke gegeten en 2 ibuprofens ingenomen en we konden starten. 10 miles naar de eindbestemming, onderweg zouden we ook niets meer tegenkomen om te schuilen. Ipod in de oren en verstand op nul, het begin van de trip gaat geleidelijk aan omhoog en stapt vrij goed en ons tempo ligt vrij hoog. Ik voel de knie nog, maar het is te doen. Het begint harder te regenen en harder te waaien. Normaal hadden we hier van het uitzicht moeten genieten, maar door het mooie Schotse weer was dit niet het geval. Op een gegeven moment komen we een wandelaar tegen die van de andere richting kwam, we vragen hoe ver Kingshouse nog is en tot onze grote verwondering zegt hij nog 1 uur. Bijna niet te geloven! En dan eindelijk zie ik terug de grote straat, mijn geluk kan niet op. We hebben het gehaald!! De wind begint harder en harder te waaien en de regen doet echt pijn in mijn gezicht. In de verte zien we ons hotel, wat een geluk, we kunnen ons gaan opwarmen. We gaan binnen in het hotel en wat blijkt?? We hebben het verkeerde hotel geboekt. Blijkbaar is er nog een Kingshouse hotel 50 miles verder... Maar we hebben geluk er is nog een twin room vrij!! Het hotel dat we verkeerd geboekt hebben zal sowieso het geld van de visa halen, maar dat kan ons op dit moment niets schelen! Wat ben ik blij dat ik die natte kleren kan uitdoen en even in bed kan kruipen, ondertussen is de storm echt wel een feit. We hadden niet veel later moeten binnenkomen. Trouwens in Inveroran vertrokken om 10.30u en 10 miles verder om 14u waren we binnen. Het eten hier stelt wel niet veel voor... maar we zijn blij dat we mogen blijven slapen! Ondertussen op het internet gaan kijken naar het weer voor morgen, voorspelt niet veel beter. Ook eens even gekeken op hln.be en wat zie ik daar staan, orkaan bereikt Schotse kust en plots moet ik terug denken aan een gesprek dat ik had met Kapitein F.C. aan het zwembad in Tenerife. Hij zei toen, hou er rekening mee dat die orkanen in de VS naar Schotland komen, wel afgezwakt! Had hij toch weeral gelijk zeker... Morgen slechts 16km voor de boeg mag geen probleem zijn!
West Highland Way
