Gisterenavond voor we gingen eten nog snel wat proviand gekocht voor vandaag. We hadden het in onze luxe wigwam gelegd en toen snel gaan eten. Het eten was niet slecht, maar het volk dat er zat... amai die Schotten kunnen lawaai maken (Voor mijn schoonbroer Stefan : daar is een 1 januari bij de bomma in Aarschot niets mee vergeleken) en elke zin bevat zeker 3 keer het woord fucking. Dus niet te lang blijven zitten en maar gaan slapen maar toen we in onze wigwam kwamen merkten we dat een deel van onze proviand open was. Rotmuizen!!! Al bij al niet slecht geslapen, maar gisteren gaan slapen in de regen en deze morgen wakker geworden in de regen. Na het ontbijt vertrokken richting Tyndrum in alweer de gietende regen en geloof het of niet, maar het regende nog harder dan gisteren. Hoe goed het met mijn knie gisteren ging, zo slecht gaat het nu, het gaat voor geen meter vooruit!! En morgen moeten we 31km doen. Het pad was ook zeer slecht om op te gaan : veel dikke stenen, takken en dan die verdomde regen nog eens. Om te gaan eten moesten we eerst een halve mijl dalen en daarna terug stijgen natuurlijk na het eten mijn 3de ibuprofen van de dag ingenomen. En wonder boven wonder plots ging het terug veel beter!! Maar regenen dat het hier doet, de wandelpaden zijn echte beken geworden. Onderweg nog een belgisch koppel tegen gekomen, zij wisten ons te vertellen dat het morgen gaat stormen... Oei onze langste trip morgen... En nu?? Om 15.15u waren we in Tyndrum. Wat gaan we doen, al naar het volgende dorp om minder km's te doen? We besluiten om hier te blijven en morgen extra vroeg te vertrekken. Dus naar het plaatselijk winkeltje gegaan om zelf ons ontbijt samen te stellen. Het hotel viel tegen, onderweg naar onze kamer stond er een emmer om water op te vangen... Zegt al genoeg zeker. Het eten was dan weer lekker en toen we tegen de serveerster zeiden dat we geen ontbijt namen, stelde ze voor om een lunchpakket te maken. Want met het weer van morgen, kwam er een heimelijk lachje toen ze zei 'good luck' na gehoord te hebben wat we zouden wandelen morgen. Aangezien mijn knie me blijft parten spelen, hebben we beslist om mijn rugzak te laten overbrengen naar de volgende bestemming. Alles van Davy zoveel mogelijk in mijn rugzak gestoken zodat hij maar iets van een 5kg moet dragen. Vroeg gaan slapen, want morgen staat de langste trip op het programma (hopelijk zonder storm).
We hadden een prachtige kamer in het Rowardennan hotel, het enige nadeel, een dubbel bed. En geloof me het is niet alles om met Davy in een bed te slapen, wroeten dat die kan. Davy is ook van het principe, ikke wakker iedereen wakker... Na deze onvergetelijke nacht en een ontbijt geserveerd gekregen door de plaatselijke zottin konden we beginnen aan dag 3. We hadden nog maar 1 stap buiten gezet en het begon al te regenen. Vandaag 22km voor de boeg dat zou leuk worden. Het eerste stuk was alleen maar klimmen en dalen waardoor mijn knie serieus begon te protesteren. Om 9.30u eerste Ibuprofen ingenomen, toen ging het terug vlotter, want we waren vrij snel in Inversnaid waar we iets moesten eten. Onderweg ook de eerste watervallen tegen gekomen en het pad liep nu al een hele tijd naast Loch Lomond. Na een uurtje gerust te hebben en onze doorweekte kleren een beetje gedroogd te hebben aan de handdroger, konden we aan het zwaarste stuk van de ganse trip beginnen (allee zo schrijven de boekjes toch). Dus voor alle zekerheid nog maar een Ibuprofen ingenomen. Maar in vergelijking met de afdaling van Conic Hill was dit peanuts. Het was veel klauterwerk tussen rotsen en bomen, maar eigenlijk nog plezant. Een ganse namiddag hebben we langs het meer gelopen in nog steeds gietende regen, op momenten dat we dachten het kan niet harder, trokken ze de hemelsluizen nog harder open. Op een gegeven moment zagen we in de verte iets wit liggen op het pad, toen we korter bijkwamen, zagen we dat het een dode geit was. Bear Gyllis had ons zeker aangeraden van het mee te nemen, wij zijn er toch maar in een grote kring rond gegaan. Het laatste stuk van deze trip was terug klimmen en dalen (Davy vandaag zijn eerste slipper gemaakt). Tijdens deze laatste km's zijn we ook de eerste bothy tegengekomen. Hoedje af voor de mensen die hier willen in slapen. Om 16.45u waren we in Inverarnan, onze eindbestemming voor vandaag. Knie heeft niet meer geprotesteerd en nog geen blaren dus dat ziet er goed uit. Deze nacht slapen we in een wigwam... beinglas farm campsite noemt dat spel hier. Je kan ofwel je eigen tent opzetten, eentje huren of een wigwam huren. Wij dus voor het laatste gekozen... De eigenaar die ook de kok is van het restaurant is zo dik, dat wanneer alle tenten verhuurd zijn, hij zijn onderbroek uitdoet om ook te verhuren als tent. Onze wigwam is 2 op 3 en aan elke kant is een houten plank voorzien met een dunne matras en daar mogen wij op slapen. Slaapzak en kussen zat trouwens bij in de huur. Tijdens het uitpakken van mijn rugzak tot de vaststelling gekomen dat de helft van mijn kleren nat waren, gelukkig staat hier een droogkast om alles te drogen... En wordt het een goede nacht..
Na geslapen te hebben in het zalige bed van Green Shadows en na een stevig ontbijt, werden we door de vriendelijke dame van Green Shadows afgezet aan het begin van onze trip. Vandaag moeten we van Drymen naar Rowardennan, op deze weg ligt Conic Hill, je kan hem beklimmen ofwel een alternatieve route er rond. Volgens de dame van Green Shadows moeten we hem absoluut beklimmen, want op de top zou het mooiste zicht van de hele trip zijn. Om 8.15u vertrokken in de regen, wind en mist. Het eerste stuk deed denken aan de Hoge Venen en na een tijdje kregen we Conic Hill in zicht. Echt eentje om nooit te vergeten : het pad naar boven ligt vol dikke keien en het is zeer moeilijk stappen. Na het nodige gevloek zijn we boven geraakt. Waarom we toch deze weg genomen hebben, blijft voor mij nu een groot vraagteken. Want van het mooie uitzicht hebben we niets gezien door de dikke mist. En dan de afdaling... moordend voor de knieen, is er zo ne slimme geweest om er trappen te maken van een halve meter. Het echt leuke en genieten was er voor mij op dit moment echt niet meer bij. Eenmaal helemaal beneden in het dal konden we helemaal door regend iets gaan eten. Ik heb een bloemkool soep gegeten en Davy een slaatje met gerookte zalm. Na een uurtje gerust te hebben en de voeten terug ingesmeerd konden we beginnen aan het 2de stuk, nog altijd met veel tegengoesting. De eerste 100 meters zijn vrij vlak en dan begint het weer klimmen en dalen rond Loch Lomond. 4 Duitsers tegen gekomen en die hebben we direct achter ons gelaten. Ik heb de ipod in mijn oren gestoken en toen ging het een stuk beter. Nog 2 koppels ingehaald... Het laatste stuk lag er ook weer vrij ruw bij en ik was blij dat er stond Rowardennan hotel 400 yards. Gaan eten en om 21.45u gaan slapen.
In deze BB vertrokken om 8.30u met de bus richting station. Onze trein naar Milngavie vertrekt om 9.07u. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan op onze vertrekplaats. Na ons ingeschreven te hebben in het register zijn we gestart. Eerste dag 19km... Het uitzicht van deze streek is te vergelijken met de Voerstreek bij ons en het weer hadden we vandaag helemaal. We hebben de ganse dag in t-shirt rondgelopen! Onderweg zijn we een half uur gestopt om iets te eten. Om 11u vertrekken en om 17u waar we in Drymen. BB Greenshadow, vriendelijke dame en de bedden zijn super!!! Hopelijk kan ik deze blog morgen verder zetten, want Davy zijn wereldstekker blijkt hier niet te werken...
Woensdag vertrokken om 21.15u in Charleroi richting Edinburgh. Een paar stoelen achter ons zat er een echte oude Schot die blijkbaar iets te veel wishky had gedronken. Een hele vlucht heeft hij zitten zingen en het woord "fucking" was blijkbaar zijn favoriete woord. Met een taxi werden we naar onze BB gebracht bestuurd door Jack The Ripper, allee dat uitzicht had hij toch.. Onze BB lag blijkbaar iets buiten Edinburgh, zo goed als een achterbuurt. Deze BB wordt uitgebaat door een vriendelijke Indische dame die ons al direct vertelde dat het ontbijt enkel was tussen 8u en 9u, niet vroeger, niet later... En wij hadden gedacht om te vertrekken om 8u. Het bed was een echte ramp hier! Onze ruggen zijn al gebroken en we hebben nog geen km gewandeld. Het ontbijt was dan wel weer te doen.
West Highland Way
na het eten mijn 3de ibuprofen van de dag ingenomen. En wonder boven wonder plots ging het terug veel beter!! Maar regenen dat het hier doet, de wandelpaden zijn echte beken geworden. Onderweg nog een belgisch koppel tegen gekomen, zij wisten ons te vertellen dat het morgen gaat stormen... Oei onze langste trip morgen... En nu??
In deze BB vertrokken om 8.30u met de bus richting station. Onze trein naar Milngavie vertrekt om 9.07u. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan op onze vertrekplaats.
