Vandaag opgestaan en nog steeds regen en harde wind. Tijdens het ontbijt vragen we aan de oude dame die ons bedient naar het weer voor vandaag. En op haar beste Hollands zegt ze, vandaag weer om voor de kachel te gaan zitten, ga morgen maar naar Kinlochleven. Maar dan kent ze Bart en Davy nog niet! Ook vandaag laat ik mijn rugzak naar Kinlochleven brengen, want anders gaat mijn knie het niet halen. Het begin van de trip is weer hel voor mij, ik kan mijn knie niet plooien, maar na een uurtje gemankt te hebben (en 2 ibuprofens) gaat het weer. De klim van Devils staircase was echter geen lachertje, er staat nog steeds een strakke wind en jawel het regent nog steeds. Het is vandaag ook de eerste dag dat ik mijn handschoenen moet gebruiken omdat het zo koud is. De wind gaat door merg en been. De trip vandaag, ook al is hij maar 16km lijkt eeuwig te duren. Heel waarschijnlijk omdat we vandaag niets zijn tegen gekomen om iets te gaan eten. Om 14u waren we binnen, normaal moesten we in een chalet slapen, maar we hebben gevraagd om dit te wijzigen naar een kamer. Een zalig warm bad genomen om op te warmen!!! Daar kan ik dus echt van genieten. In de lokale winkel gaan eten kopen voor onderweg, want morgen (onze laatste!!!) komen we ook niets tegen om te eten. Morgen de laatste 23km, nu al zalig door er gewoon aan te denken...
Om 5.30u de wekker gezet om op tijd te kunnen vertrekken... Plots komen we tot de vaststelling dat het niet alleen mijn rugzak was die water heeft gehad ook die van Davy. Onze vliegticketten doorweekt en doorlopen... Gaan we kunnen uitleggen op de luchthaven en Ryanair zijn op dat gebied niet de gemakkelijkste!! Na snel ontbeten te hebben konden we vertrekken aan onze langste trip. Naar het buiten gaan zagen we dat er een stuk van het plafond was gevallen door de nattigheid. De knie was weer stram, had trouwens al een ibuprofen ingenomen. Het eerste stuk wandelt eigenlijk vrij goed. Van Tyndrum naar Bridge of Orchy, 7 miles leggen we af in 2,5u nog steeds in de gietende regen ! Nu nog het stuk van Bridge of Orchy naar Iveroran. Een hel is het, het stuk gaat steil omhoog en wandelpad staat volledig onder water. De afdaling is nog erger, het is net of ze 1000 naalden in mijn knie steken. Op dat moment moet ik aan mama denken en besef dan plots hoeveel pijn zij had en zij gaf ook niet op. Ik mis haar nu weer enorm hard! En net op dat moment krijg ik een sms van thuis, om me succes te wensen met de langste trip, net of ze van boven zag dat ik dit nodig had. Eindelijk beneden en al helemaal doorregend konden we in het Inveroran hotel even gaan opwarmen. We vragen voor alle zekerheid nog eens naar het weerbericht en de storm wordt verwacht om 16u... We besluiten dan maar om de uitdaging aan te gaan ook al staat mijn knie op ontploffen. Soepke gegeten en 2 ibuprofens ingenomen en we konden starten. 10 miles naar de eindbestemming, onderweg zouden we ook niets meer tegenkomen om te schuilen. Ipod in de oren en verstand op nul, het begin van de trip gaat geleidelijk aan omhoog en stapt vrij goed en ons tempo ligt vrij hoog. Ik voel de knie nog, maar het is te doen. Het begint harder te regenen en harder te waaien. Normaal hadden we hier van het uitzicht moeten genieten, maar door het mooie Schotse weer was dit niet het geval. Op een gegeven moment komen we een wandelaar tegen die van de andere richting kwam, we vragen hoe ver Kingshouse nog is en tot onze grote verwondering zegt hij nog 1 uur. Bijna niet te geloven! En dan eindelijk zie ik terug de grote straat, mijn geluk kan niet op. We hebben het gehaald!! De wind begint harder en harder te waaien en de regen doet echt pijn in mijn gezicht. In de verte zien we ons hotel, wat een geluk, we kunnen ons gaan opwarmen. We gaan binnen in het hotel en wat blijkt?? We hebben het verkeerde hotel geboekt. Blijkbaar is er nog een Kingshouse hotel 50 miles verder... Maar we hebben geluk er is nog een twin room vrij!! Het hotel dat we verkeerd geboekt hebben zal sowieso het geld van de visa halen, maar dat kan ons op dit moment niets schelen! Wat ben ik blij dat ik die natte kleren kan uitdoen en even in bed kan kruipen, ondertussen is de storm echt wel een feit. We hadden niet veel later moeten binnenkomen. Trouwens in Inveroran vertrokken om 10.30u en 10 miles verder om 14u waren we binnen. Het eten hier stelt wel niet veel voor... maar we zijn blij dat we mogen blijven slapen! Ondertussen op het internet gaan kijken naar het weer voor morgen, voorspelt niet veel beter. Ook eens even gekeken op hln.be en wat zie ik daar staan, orkaan bereikt Schotse kust en plots moet ik terug denken aan een gesprek dat ik had met Kapitein F.C. aan het zwembad in Tenerife. Hij zei toen, hou er rekening mee dat die orkanen in de VS naar Schotland komen, wel afgezwakt! Had hij toch weeral gelijk zeker... Morgen slechts 16km voor de boeg mag geen probleem zijn!
Gisterenavond voor we gingen eten nog snel wat proviand gekocht voor vandaag. We hadden het in onze luxe wigwam gelegd en toen snel gaan eten. Het eten was niet slecht, maar het volk dat er zat... amai die Schotten kunnen lawaai maken (Voor mijn schoonbroer Stefan : daar is een 1 januari bij de bomma in Aarschot niets mee vergeleken) en elke zin bevat zeker 3 keer het woord fucking. Dus niet te lang blijven zitten en maar gaan slapen maar toen we in onze wigwam kwamen merkten we dat een deel van onze proviand open was. Rotmuizen!!! Al bij al niet slecht geslapen, maar gisteren gaan slapen in de regen en deze morgen wakker geworden in de regen. Na het ontbijt vertrokken richting Tyndrum in alweer de gietende regen en geloof het of niet, maar het regende nog harder dan gisteren. Hoe goed het met mijn knie gisteren ging, zo slecht gaat het nu, het gaat voor geen meter vooruit!! En morgen moeten we 31km doen. Het pad was ook zeer slecht om op te gaan : veel dikke stenen, takken en dan die verdomde regen nog eens. Om te gaan eten moesten we eerst een halve mijl dalen en daarna terug stijgen natuurlijk na het eten mijn 3de ibuprofen van de dag ingenomen. En wonder boven wonder plots ging het terug veel beter!! Maar regenen dat het hier doet, de wandelpaden zijn echte beken geworden. Onderweg nog een belgisch koppel tegen gekomen, zij wisten ons te vertellen dat het morgen gaat stormen... Oei onze langste trip morgen... En nu?? Om 15.15u waren we in Tyndrum. Wat gaan we doen, al naar het volgende dorp om minder km's te doen? We besluiten om hier te blijven en morgen extra vroeg te vertrekken. Dus naar het plaatselijk winkeltje gegaan om zelf ons ontbijt samen te stellen. Het hotel viel tegen, onderweg naar onze kamer stond er een emmer om water op te vangen... Zegt al genoeg zeker. Het eten was dan weer lekker en toen we tegen de serveerster zeiden dat we geen ontbijt namen, stelde ze voor om een lunchpakket te maken. Want met het weer van morgen, kwam er een heimelijk lachje toen ze zei 'good luck' na gehoord te hebben wat we zouden wandelen morgen. Aangezien mijn knie me blijft parten spelen, hebben we beslist om mijn rugzak te laten overbrengen naar de volgende bestemming. Alles van Davy zoveel mogelijk in mijn rugzak gestoken zodat hij maar iets van een 5kg moet dragen. Vroeg gaan slapen, want morgen staat de langste trip op het programma (hopelijk zonder storm).
We hadden een prachtige kamer in het Rowardennan hotel, het enige nadeel, een dubbel bed. En geloof me het is niet alles om met Davy in een bed te slapen, wroeten dat die kan. Davy is ook van het principe, ikke wakker iedereen wakker... Na deze onvergetelijke nacht en een ontbijt geserveerd gekregen door de plaatselijke zottin konden we beginnen aan dag 3. We hadden nog maar 1 stap buiten gezet en het begon al te regenen. Vandaag 22km voor de boeg dat zou leuk worden. Het eerste stuk was alleen maar klimmen en dalen waardoor mijn knie serieus begon te protesteren. Om 9.30u eerste Ibuprofen ingenomen, toen ging het terug vlotter, want we waren vrij snel in Inversnaid waar we iets moesten eten. Onderweg ook de eerste watervallen tegen gekomen en het pad liep nu al een hele tijd naast Loch Lomond. Na een uurtje gerust te hebben en onze doorweekte kleren een beetje gedroogd te hebben aan de handdroger, konden we aan het zwaarste stuk van de ganse trip beginnen (allee zo schrijven de boekjes toch). Dus voor alle zekerheid nog maar een Ibuprofen ingenomen. Maar in vergelijking met de afdaling van Conic Hill was dit peanuts. Het was veel klauterwerk tussen rotsen en bomen, maar eigenlijk nog plezant. Een ganse namiddag hebben we langs het meer gelopen in nog steeds gietende regen, op momenten dat we dachten het kan niet harder, trokken ze de hemelsluizen nog harder open. Op een gegeven moment zagen we in de verte iets wit liggen op het pad, toen we korter bijkwamen, zagen we dat het een dode geit was. Bear Gyllis had ons zeker aangeraden van het mee te nemen, wij zijn er toch maar in een grote kring rond gegaan. Het laatste stuk van deze trip was terug klimmen en dalen (Davy vandaag zijn eerste slipper gemaakt). Tijdens deze laatste km's zijn we ook de eerste bothy tegengekomen. Hoedje af voor de mensen die hier willen in slapen. Om 16.45u waren we in Inverarnan, onze eindbestemming voor vandaag. Knie heeft niet meer geprotesteerd en nog geen blaren dus dat ziet er goed uit. Deze nacht slapen we in een wigwam... beinglas farm campsite noemt dat spel hier. Je kan ofwel je eigen tent opzetten, eentje huren of een wigwam huren. Wij dus voor het laatste gekozen... De eigenaar die ook de kok is van het restaurant is zo dik, dat wanneer alle tenten verhuurd zijn, hij zijn onderbroek uitdoet om ook te verhuren als tent. Onze wigwam is 2 op 3 en aan elke kant is een houten plank voorzien met een dunne matras en daar mogen wij op slapen. Slaapzak en kussen zat trouwens bij in de huur. Tijdens het uitpakken van mijn rugzak tot de vaststelling gekomen dat de helft van mijn kleren nat waren, gelukkig staat hier een droogkast om alles te drogen... En wordt het een goede nacht..
Na geslapen te hebben in het zalige bed van Green Shadows en na een stevig ontbijt, werden we door de vriendelijke dame van Green Shadows afgezet aan het begin van onze trip. Vandaag moeten we van Drymen naar Rowardennan, op deze weg ligt Conic Hill, je kan hem beklimmen ofwel een alternatieve route er rond. Volgens de dame van Green Shadows moeten we hem absoluut beklimmen, want op de top zou het mooiste zicht van de hele trip zijn. Om 8.15u vertrokken in de regen, wind en mist. Het eerste stuk deed denken aan de Hoge Venen en na een tijdje kregen we Conic Hill in zicht. Echt eentje om nooit te vergeten : het pad naar boven ligt vol dikke keien en het is zeer moeilijk stappen. Na het nodige gevloek zijn we boven geraakt. Waarom we toch deze weg genomen hebben, blijft voor mij nu een groot vraagteken. Want van het mooie uitzicht hebben we niets gezien door de dikke mist. En dan de afdaling... moordend voor de knieen, is er zo ne slimme geweest om er trappen te maken van een halve meter. Het echt leuke en genieten was er voor mij op dit moment echt niet meer bij. Eenmaal helemaal beneden in het dal konden we helemaal door regend iets gaan eten. Ik heb een bloemkool soep gegeten en Davy een slaatje met gerookte zalm. Na een uurtje gerust te hebben en de voeten terug ingesmeerd konden we beginnen aan het 2de stuk, nog altijd met veel tegengoesting. De eerste 100 meters zijn vrij vlak en dan begint het weer klimmen en dalen rond Loch Lomond. 4 Duitsers tegen gekomen en die hebben we direct achter ons gelaten. Ik heb de ipod in mijn oren gestoken en toen ging het een stuk beter. Nog 2 koppels ingehaald... Het laatste stuk lag er ook weer vrij ruw bij en ik was blij dat er stond Rowardennan hotel 400 yards. Gaan eten en om 21.45u gaan slapen.
In deze BB vertrokken om 8.30u met de bus richting station. Onze trein naar Milngavie vertrekt om 9.07u. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan op onze vertrekplaats. Na ons ingeschreven te hebben in het register zijn we gestart. Eerste dag 19km... Het uitzicht van deze streek is te vergelijken met de Voerstreek bij ons en het weer hadden we vandaag helemaal. We hebben de ganse dag in t-shirt rondgelopen! Onderweg zijn we een half uur gestopt om iets te eten. Om 11u vertrekken en om 17u waar we in Drymen. BB Greenshadow, vriendelijke dame en de bedden zijn super!!! Hopelijk kan ik deze blog morgen verder zetten, want Davy zijn wereldstekker blijkt hier niet te werken...
Woensdag vertrokken om 21.15u in Charleroi richting Edinburgh. Een paar stoelen achter ons zat er een echte oude Schot die blijkbaar iets te veel wishky had gedronken. Een hele vlucht heeft hij zitten zingen en het woord "fucking" was blijkbaar zijn favoriete woord. Met een taxi werden we naar onze BB gebracht bestuurd door Jack The Ripper, allee dat uitzicht had hij toch.. Onze BB lag blijkbaar iets buiten Edinburgh, zo goed als een achterbuurt. Deze BB wordt uitgebaat door een vriendelijke Indische dame die ons al direct vertelde dat het ontbijt enkel was tussen 8u en 9u, niet vroeger, niet later... En wij hadden gedacht om te vertrekken om 8u. Het bed was een echte ramp hier! Onze ruggen zijn al gebroken en we hebben nog geen km gewandeld. Het ontbijt was dan wel weer te doen.
Op een zekere dag in juni waren we toevallig nog eens aan het bellen toen Davy me plots vroeg om mee naar Schotland te gaan. Hij had op café gehoord over de West highland way route. 152 km wandelen in 7 dagen!! En Davy wou absoluut dit jaar deze wandeltocht nog doen. Alhoewel wandelen niet echt mijn ding is, wou ik het toch eens in overweging nemen. Na een beetje opzoekwerk en overleg met de vrouw des huizes, werd er beslist om de uitdaging aan te gaan.
Als onervaren wandelaar beschik ik natuurlijk niet over geschikte kledij, laat staan over geschikte schoenen om dit tripje af te leggen. Dus even gewacht op de solden... en gaan kijken voor echte wandelschoenen, kousen, broek,.. en ik die dacht dat wandelen goedkoop was.. maar we zien het als een investering. Rugzak en fatsoenlijke wandeljas mag ik lenen, waarvoor dank aan Koen en Koen. Zaterdag 9 juni onze grote aankopen gedaan, maandag 11 juni zouden we de eerste keer gaan "trainen". Ik denk dat we iets van 5 km hadden gewandeld, maar ik kwam toch al thuis met een blaar.. 5 km wandelen ocharme en ik had al prijs. Wat gaat dit geven wanneer ik per dag gemiddeld 20 km moet stappen?? Misschien best voldoende compeed meenemen.
Ondertussen was er ook al beslist wanneer we zouden gaan. We vertrekken 7 september in Charleroi richting Edinburgh, om op 8 september onze trip te starten in Milngavie en te eindigen 14 september in Fort William. Omdat het onze eerste wandeltocht is, vonden we het een beter idee om niet meteen met een tent te gaan sleuren maar telkens te overnachten in een B&B. Al deze B&B's werden voor ons prijs/kwaliteit zorgvuldig uitgekozen door onze charmante Nicole.
West Highland Way
na het eten mijn 3de ibuprofen van de dag ingenomen. En wonder boven wonder plots ging het terug veel beter!! Maar regenen dat het hier doet, de wandelpaden zijn echte beken geworden. Onderweg nog een belgisch koppel tegen gekomen, zij wisten ons te vertellen dat het morgen gaat stormen... Oei onze langste trip morgen... En nu??
In deze BB vertrokken om 8.30u met de bus richting station. Onze trein naar Milngavie vertrekt om 9.07u. Na iets meer dan een uur rijden komen we aan op onze vertrekplaats.
