'Sorry maar het is zover' zei hij. 'Nee niet doen..' antwoordde ik daarop. 'Het spijt me ma ik ga het uitmaken sorry.' Dat is het laatste wat er staat in onze chat. Met traanogen probeerde ik te beseffen dat een van de meest belangrijkste personen in mijn leven gewoon verdween. Ik kon het haast niet geloven. Ik vroeg of hij niet verdrietig was. Hij zei; 'Gij hebt mijn hart 2 keer gebroken en heb ik toen gehuild? Nee.' Dat vatte ik op als een ja. Uithuilen kon ik bij mijn bestie. Maar het voelt nu gewoon alsof er iets mist. Als je een tand uit hebt en er is even geen nieuwe heb je toch ook dat gevoel? Mijn bestie zei tegen me dat ik alle foto's waar hij opstond moest verwijderen. Ik wou dat eerst niet, maar ze kon me overhalen. 'Verwijder ALLES.' zei ze. Dat deed ik. Op MineCraft had ik een map gemaakt helemaal rond het thema van die jongen. 'Steek dat in brand of laat dat ontploffen met TNT.' zei ze. Dat deed ik. Ik moet toegeven dat ik me nu iets beter voel, maar het voelt gewoon leeg. Gewoon leeg. Leeg..
