Vandaag in alle vroegte opgestaan, de grote test van het inpakken, nu moet alles in die twee rugzakken geraken, geen trukjes meer van de kleine rugzakjes, plastic tassen en zo.
We hebben onze dag goed ingepland. Het pakken is heel goed gegaan, genoten van ons laatste Argentijns ontbijt, gelukkig één van de beste die we hier kregen. Ons appartementje met spijt in het hart afgegeven, en uitgecheckt. Tot de middag de stad ingetrokken en nog heel wat nieuwe buurten doorzworven, hier kun je leven, wonen, je inrichten, uitgaan, you name it.
Nog even terug naar ons hotel, voor ons beiden een massage geboekt, en volop genoten van het zwembad, de jacuzzi, en het turks bad. Herboren de straat weer op voor een laatste etentje op een terras, gekozen voor terras Brugas, de eigenaar wist te zeggen dat toen ze aan het inrichten waren en nog geen naam hadden er een auto parkeerde met een sticker van Brugas, meer band was er niet.
Tegen het vallen van de avond gaan omkleden, en geduldig wachten op de taxi het is afgelopen, reis zit er op. We blikken terug op een heerlijke, zéér gevarieerde reis, zonder diefstallen, (al zijn de Argentijnen daar zelf verwonderd over) met onvergetelijke ervaringen en contrasten.
Dit wordt beangstigend aftellen, is echt wel de laatste stop, van hieruit gaat het huiswaarts.
De temperatuur is ondertussen weer ok, tussen 2 3 en 25 graden, fris windje, heldere hemel, ideaal voor het bezoeken van een grootstad.
Als uitvalsbasis de oude wijk Palermo gekozen (Palermo Viecho) die is op vandaag een trendy buurt met heel leuke winkels, ook van grote westerse merken. In vergelijking met een maand geleden is de stad tot leven gekomen, hoewel isommigen nog met dikke jassenof truien rondloopt is er opvallend meer leven op straat.
De stad is enorm, met meer dan 12 miljoen inwoners één van de grootste van de wereld. Reeds bij ons eerste bezoek hadden we een New-York gevoel, wellicht door de locatie van de uitvalsbasis wordt dit alleen versterkt. Hoogbouw, brede lanen, raster straten opbouw, schitterende architectuur, shopping en eten om U tegen te zeggen.
De stad heeft ongelofelijk veel groen, dat vreemd genoeg grotendeels tussen de haven en de stad ligt. Dichtst tegen de stad diverse parken, die heel erg op Central Park doen denken idyllische rozentuin die op zn mooist is gezien het seizoen, waar jonge Argentijnse meisjes voor elkaars lens poseren alsof ze elk moment uitverkoren kunnen worden om op een cover van een magazine te staan. Opnieuw schitterend museum van hedendaagse kunst.
Vandaag uitgetrokken om te winkelen, maar toch heel wat kerken, musea, tentoonstellingen, galerijen ingetrokken. Genoten van het contrast met de buiten, hoewel die ons misschien wel meer aanspreekt, dit is een land dat zich na de crisissen die het doormaakte opnieuw op de kaart heeft gezet, en in niks moet onderdoen voor het westen. Bovengronds zijn afstanden moeilijk te overbruggen, enorm veel bussen en taxis, maar het staat heel veel stil. De metro is een verschrikking, de gebruikelijke sfeer van een ondergrondse, vuil, drukkend, geur van zweet en olie, maar hier ook mega druk. Op elkaar gepakte mensen massa, in behoorlijk aftandse treinstellen. Wel goedkoop en efficiënt.
Ook de haven die we de vorige maand aandeden had vandaag een totaal andere aanblik, en was vol sfeer. San Telmo waar we de vorige keer sliepen en die s avonds een beangstigende buurt was is overdag met wat zon, the place to be voor antiek en brocante. Hele hallen met stalletjes die schitterende kwaliteit van curiosa aanbieden. Was zo moeilijk om iedere keer neen te zeggen.
Het stedelijk museum had een schitterende expositie van oud kinderspeelgoed, een kunstige textiel collectie en oude hekkens en schrijnwerk uit de buurt. De bewaker vertelde ons in wat hij noemde tarzan engels dat de inkom 1 peso was, en omdat wij van Brujas kwamen en die prijs wellicht belachelijk gingen vinden liet hij ons binnen zonder aan de kassa te passeren. Eigenlijk toch wel de rode draad door onze reis aan Argentinie, overal heel vriendelijke, behulpzame en geïnteresseerde mensen, fier ook over hun Argentijn zijn.
Morgen wordt het voorbereiding van het tjolen, verwacht van ongeveer 24 uur onderweg te zijn. Zullen ons dus nog eens goed ontspannen voor we die hel weer instappen (verstand op nul, en hopen op een goeie vlucht met dito aansluitingen)
Na het feestgedruis van San Antonio aangekomen is een prachtig koloniaal herenhuis in Tigré. Een schitterende locatie, een omsloten tuin met zwembad en tennisveld, met heel erg smaakvol ingerichte kamers door een Zweeds echtpaar. Na de piepkleine en duistere accommodatie van de vorige nachten een verademing. Het weer zit niet mee, maar dat zal slechts één dag zijn, is hier heel normaal dat na een super hete dag de temperatuur de dag erop met twintig graden valt. Tigré is eigenlijk een voorstad van Buenos op de delta van de Parana. De stad zelf is maar een fractie van die delta, die eigenlijk bestaat uit een doolhof van waterwegen met allemaal eilandjes waar huizen, cabannes en hotels op staan. Slechts een dertig km van Buenos is dit hier duidelijk de up-scale place to be, prachtige promenades, mooie (en ook heerlijk) restaurants en een heel erg westers aanbod.
Anderhalve dag rust, met een boot op de delta, met ons boekje in een ligstoel in de heerlijke tuin, met vooral genot van het zonnetje en de heerlijke Argentijnse wijn.
Stilte voor de storm, want morgen vroeg eruit voor de trein naar Buenos Aires.
Zoals verwacht nog heel lang gewacht op onze vlucht, ipv van om 19u20 finaal rond 21u30 opgestegen. Aangekomen in Palomar, een militaire luchthaven waar een soort tentencomplex is gemaakt voor de gelegenheid. Behoorlijk snel onze bagage gekregen die een blauw lintje had gekregen om aan te duiden waar ze naartoe moest Gelukkig was onze chauffeur blijven wachten, en stond met ons naambord braaf aan de uitgang. 22u30 en nog een rit van dik anderhalf uur langs onverlichte wegen met een auto zonder snelheidsmeter of kilometerteller. Hééél veel sterren in de stikdonkere buiten. Ingecheckt na twaalf uur, en dan het stadje in op zoek naar een restaurant. Om half een eten bestellen, de normaalste zaak in Argentinie.
San Antonio De Areco staat voor gans het weekend in het teken van het festival de la tradition, het grootste gaucho festival van de regio. Vreemd, maar je hebt meer dan het gevoel dat mensen zich echt niet moeten inspannen om aan folklore te doen, ze zijn gewoon nog zo
Het contrast met de vorige dagen kan niet groter zijn, we zijn in een rijke stad niet alleen aan gebouwen maar ook aan geschiedenis en traditie. Heel open, schitterende parken, gemoedelijke sfeer.
In de namiddag naar het feest terrein getrokken, waar er allerhande paarden proeven waren, en demonstraties met wilde kudden paarden. Heel mooi, en super leuk van sfeer. Omdat het daar nogal festival-food was naar de stad terug gegaan om in een deftig restaurant eens lekker te eten. Onderweg nog een fototentoonstelling aangedaan in de plaatselijke bibliotheek (allemaal boeken met bruine papieren kaften, de encyclopedie had als laatste bijwerking die van 1934) en de opening van een schilderijen tentoonstelling in de lokale galerij. Was een receptie bezig, maar braaf gaan eten. Om negen uur begon er een dansfeest op het festival, maar we waren pas na tien uur terug van eten op terugweg was er al veel meer ambiance aan de tentoonstelling, de meeste waren echt wel wat ronken. Twee gitaren en een accordeon zongen een soort fado, heel melancholisch, en de vrouwen (en ook mannen) van het beperkte clubje van een man of vijftien zongen elk om beurt hun liedje schitterend van sfeer, gewoon op het trottoir, zang, dans, sfeer ondertussen wel met een glas wijn van de receptie toen het op zn einde liep kregen we al invitaties voor asado(bbq) bij mensen thuis, zijn naar ons hostelleke afgezakt, was ondertussen na drie uur en niet meer naar het bal populair geweest.
Het leven kan hard zijn, vroeg opgestaan voor de hoofddag van het festival. Het volledige centrum afgezet, en van vroeg al sfeer. Op het grote plein verzamelen geblazen voor het defilé ( in het Spaans dis-fie-lis) Opening met een honderd koppige fanfare met het Argentijnse volkslied. Indrukwekkend, de menigte zingt ingetogen mee, de meeste met hun rechterhand op de linkerborst. Wat volgt is een stoet van paarden en nog eens paarden. Genodigde folkloristische groepen uit alle regios, soms met schitterende kostuums, en heel mooie paarde,n maar ook weer de kuddes met wilde dieren die in troupeau voorbijlopen. Kon het niet laten om te beginnen tellen, en zijn dan maar bij duizend paarden gestopt met tellen.
De namiddag waren er weer behendigheidsproeven op het festival terrein. Grootste part van de namiddag een soort rodeo met wilde paarden. Ze binden zon onbereden paard vast aan een paal, geblinddoekt binden ze er een zadel op en zetten ze er een ruiter op. Als ze het paard losmaken en de blinddoek afdoen schiet het paard vooruit en loopt en bokt, valt en springt om zn ruiter er af te gooien. Tien, twintig seconden laten ze het beest tekeer gaan, en als de ruiter er nog opzit snellen twee andere naar de onverlaat om hem te sandwichen en hem vakkundig van het paard te tillen waarop het wilde dier wegschiet naar de paddock. Heel spannend elke keer, en soms ongelofelijk spectaculair. Nu en dan wel een gekwetste, maar de gauchos zijn super machos dus als ze nog enigszins kunnen lopen strompelen ze naar hun groep terug.
Het volgende deel was minder leuk, toen joegen ze telkens een paard op om hem met hun lasso tegen de grond te halen, en dan direct zonder zadel er een ruiter op te krijgen die weer voor spektakel zorgde. Denk niet dat gaia er bij ons zou kunnen mee lachen dat je er om doet om een paard tegen dek te krijgen in volle galop.
We blikken terug op en heerlijk weekend, de zondag haalden we bij de veertig graden, maar de sfeer was relax en nooit gezien. (We kregen van een koppel Argentijnen elk een stoeltje aangeboden, en na verloop van tijd begon de man ook zijn cocktail brouwsel in een inox reuze beken te delen. Toen zn fles leeg was deel geweest aan een koude maté sessie met fruitsap, ijs en maté. De beker gaat rond in heel het gezelschap, ook de kinderen drinken ervan, en wij als genodigden dus ook. Die maté is een kruiden mengsel, ze vullen daar de beker mee tot boven en gieten dan kokend water of koud fruitsap op. Er steekt een soort zilveren rietje in met een zeefje onderaan, en elk om beurt lurk je aan het rietje.
Extreme hitte zorg hier altijd voor een dag afkoeling. Na de extreme temperaturen, die ook voor hier uitzonderlijk zijn, want de krant staat er vol van (meer dan 40° rond Buenos Aires) vandaag slechts zestien (16) graden meer en al gans de dag regen. Zijn aangekomen in Tigré, de delta dicht bij Buenos waar we een dag of twee bekomen van de drukte en het aanhoudende lawaai en geschreeuw van de afgelopen dagen.
We zitten nu in de luchthaven te wachten op een vlucht naar Buenos Aires - zeven uur avonds - weten niet goed waar we gaan aankomen want domestic is gesloten voor een maand, meeste vluchten worden herboekt naar de grote luchthaven, waar er volgens de kranten complete chaos was gisteren, was de eerste dag van de sluiting. Wij komen toe op nog een andere luchthaven, maar waar die zich ergens bevindt tgo Buenos Aires, we hebben geen idee.
Gisterennacht heel erg gedonderd en gebliksemd, daar in de bergen in cumbrecita, en water gegoten. Droog weer tegen s morgens maar de lucht zat potdicht - en temperatuur iets van een 14 graden.- pullekes weer dus, was lang geleden. (twee dagen voordien nog 20 ° warmer) - uitgecheckt in ons oerduits jaren vijftig hotel ( waar er sindsdien niets was aan veranderd ) - en een schitterende wandeling gemaakt in de bergen - heel mooi en afwisselend landschap met paarden, koeien en schapen zonder grenzen , en prachtige wilde bloemen.
Na de middag afgezakt naar carlos paz - een stadje niet zo ver van Cordoba - een heel simpel hotelleke gevonden (een fan aan het plafond maar nergens gevonden hoe je die kon in gang krijgen, en lampjes op de nachtkastjes, maar geen enkele prise in de slaapkamer) - maar enfin, toch lekker geslapen en het was goedkoop.
Deze morgen dan naar het dal van de condors getrokken, een vier uur durende wandeling heel hoog in het gebergte, weer schitterend weer ondertussen, en het stikt er inderdaad van de condors.. Gebergte was indrukwekkend , met prachtige dalen met pampagras, waar we hier en daar een cavia zagen, veronderstel het eten voor die condors. Voor de rest niets dan natuur - wel een bord met een ganse uitleg wat je moet doen als je een puma tegenkomt (niet weglopen, kinderen op je arm nemen, je groot maken, en als hij toch afkomt met je armen beginnen zwaaien en roepen) en wat je moet doen als je gebeten wordt van een slang (gebeten deel hoger houden dan rest van je lichaam, en zo vlug mogelijk hulp halen, wat wellicht moeilijk is want vermoed als je gebeten wordt dat dit dan meestal in je voet of been is, tenzij het een benji springende slang is )
Hier is hier ondertussen al half acht, onze vlucht staat nog altijd aangekondigd om 19.20 on time, maar dat geraken we hier gewoon, nog geen enkele vlucht is hier op tijd vertrokken.. Is wel vervelend want we hebben transport geregeld van Buenos Aires naar san antonio de areco waar er dit weekend een jaarlijks gaucho festival is, en kunnen die mens niet verwittigen dat we XX tijd zullen te laat zijn. Zou dus nog wel een heel laat avondmaal kunnen worden .
Benieuwd wat het weekend zal brengen - is plotsklaps onze laatste week die begonnen is , en wij die dachten dat de tijd eindeloos was.
Weer op weg met de wagen dus. Hier heel normale wegen, net als bij ons. Hoewel, er was een péage op een twee baanvaks baan genre zoals tussen veldegem en torhout, maar dan minder goed onderhouden. Al snel zaten we weer in de bergen, maar noem ze hier maar heuvels na wat we hebben gehad.
Landschappen zijn veel groener, veel meer dieren en vogels. Dorpen zijn ook piepklein, maar hebben alles. De twee hoogtepunten van vandaag Estancia Jesuitica Alta Gracia. Een van de grotere estancias van de jezuïeten. Ze hadden 300 zwarte slaven die werden ingezet in de landbouw, in de eigen gebouwde smidse en voor het kweken van ezels voor de mijnbouw.
In deze regio zijn de jezuïeten zeer intensief aanwezig geweest, alle scholen, colleges en universiteiten refereren nog steeds naar de jezuïeten. De grootsheid waarmee ze hier het land hebben beïnvloed is toch wel van een bijzondere orde.
Genaral Belgrano is dat excentrieke dorp van die duitsters hilarisch, alles op zn duits, of toch zoals mensen van zestig jaar geleden duitse dorpen moeten hebben gezien. Een zestal huis brouwerijen en in oktober echte oktober festen. Zoals je op de blog kunt zien hebben ze hier een tante Leny jammer genoeg was het daar gisteren niet the place to be zag er nochtans gezellig uit. Zijn in het drukste etablissement (constant volzet) een schitterende aufschnit gaan eten een grote schotel met alle soorten kaas en hesp. Was een voorgerecht, maar hadden gelukkig het verstand om te wachten van een hoofdschotel te bestellen. Je krijgt hier toch altijd bijna instant wat je vraagt. De schotel was veel te groot en dus eveneens een festijn voor de talloze zwerfhonden die braaf aan je voeten komen liggen en zonder te schooien heel voorzichtig en zonder de collegas te verwittigen een hapje meepikken.
Ook in het dorp waar we vanavond logeren heerst de wat zij noemen een centro-europese sfeer. Deze middag Bockwurst mit sauerkraut gegeten. Voor de rest is het hier echt vakantie sfeer, liggen wat te lummelen aan het zwembad nadat we deze middag een eerder beperkte bergwandeling hebben gemaakt, maar in de vooravond wel een leuke trot naar een waterval gehad.
Ons hotel is een Duitse replica uit de jaren zestig. Je kunt er een film draaien uit die tijd is hier in principe mega toeristisch, maar er lopen maar een paar verdwaalde koppels zoals wij rond. Zal hier heel stil zijn vannacht. Hebben gelukkig vanavond nog een restaurant open gevonden, dat finaal wel nog een zestal tafels kreeg. Heel lekkere wijn voor een fractie van de prijs bij ons, en zoals bijna elke avond als het bij jullie tussen één en twee is nog even op de chat de laatste nieuwtjes van bobo doorgenomen met Fons.
