Het is weer even geleden dat ik iets gepost heb, daar ben ik me van bewust.
Maar nu heb ik tijd? Hoe het komt? Omdat ik op ziekteverlof ben.
Woensdag kreeg een bewoner een flauwte in een actieve tillift. Gelukkig was mijn collega al bij mij.
Je probeert dan alle moeite van de wereld te doen om de bewoner op de stoel te zetten.
Maar ook daar dreigt hij steeds af te vallen.
Dus wat doe ik dan? Ik ga op mijn knieën voor hem zitten, en probeer hem met alle macht tegen te houden zodat hij niet valt.
Maar wat heb ik me er voor opgeofferd; mijn rug.
Als zorgkundige moet je veel heffen en sleuren, wat allemaal niet goed is voor de rug, ook al zijn er vele hulpmiddelen hiervoor.
De bewoner draai je nog steeds uit bed en dit blijft ook niet goed voor je rug!
Dus ik heb al wel meer last van mijn rug. Of zoals de kinesist het altijd zegt: mijn rugspieren zijn eigenlijk te zwak voor het werk.
Gevolg van die bewoner zo tegen te houden? Overbelasting van de spieren en de gewrichten in mijn rug.
Dit weekend niet werken en nu zo snel mogelijk goed mijn ontstekingsremmers innemen...
Part of the job.
Het was ik of de bewoner, en ook al zei mijn lichaam ik, mijn hart koos voor de bewoner.
|