27 oktober 2006...een datum voor eeuwig in mijn geheugen: Nog net geen 30 jaar en borstkanker. In mijn rechterborst zit een invasief ductaal carcinoom van bijna 5 cm groot. Er zijn 2 mogelijkheden: ofwel eerst chemo ofwel een amputatie...hoewel ik zelf eerder neig naar de amputatie (snij die tijdbom maar weg en liefst zo snel) kies ik in overleg met de oncoloog en gyneacoloog toch eerst voor de chemo...Na het plaatsen van de portacath volgen er 8 chemo's. Na 4fec blijkt dat ding in mijn borst zo koppig...het is niet eens een mm verkleind...maar gelukkig is er de taxotere...een wonderchemo zo blijkt later...alles is (microscopisch gezien dan) weg...in mei 2007 volgt er een borstsparende operatie met okseltoilet. 3 weken na mijn operatie begin ik aan de bestralingen, 25 in totaal en ten slotte krijg ik er nog een brachytherapie bovenop (inwendige bestraling). Mijn BK bleek sterk hormoongevoelig te zijn...bijkomende middelen kunnen ingezet worden...elke maand een vaarwel-vrouwlijke-hormonen-spuit (die toch net iets te dik is om aangenaam te zijn) en de antihormonen pillekes.
Na mijn behandeling start ik vrijwel onmiddellijk met revalideren. Samen met 11 andere vrouwen volg ik van september tot december 2007 het programma "Herstel en balans" in het Virgajesse ziekenhuis in Hasselt. De conditie gaat in stijgende lijn...De eerste 3 maanden van 2008 besluit ik nog wat qualitytime voor mezelf te nemen (ben gewoon nog niet fit genoeg om terug te pendelen naar Brussel). Maar op 1 april was het dan zover, na 17 maanden terug gaan werken, halftijds wel te verstaan. Vandaag (juli 2008) ben ik 3 maanden verder...het terug deelnemen aan het actieve leven ging niet zonder slag of stoot...al snel werd me duidelijk gemaakt dat ik geduld moet hebben, veel geduld ...want hoe harder ik wil, hoe harder dat lichaam van mij op de rem gaat staan...de confrontatie met mijn kunnen, de slaapeloze nachten, het doodop zijn...In die eerste maanden kwam ik mezelf geregeld tegen. Gelukkig heb ik super collega's en een superverantwoordelijke met heel veel begrip...ze geven me alle kansen en steunen me in het weer "ingewerkt geraken" als inwerkingsconsulente!
Een straffe-boezem-madam
Achter de horizon van vandaag wacht reeds het GELUK van morgen...
28-11-2008
Een beetje stil hier...
't Is hier kalmer dan normaal op mijn blogje...vrienden laten me weten:"Hé het wordt tijd dat je je blog nog eens update...of elke dag surf ik naar je blog...maar ben teleurgesteld omdat er niets nieuws verschijnt!" hmmm....'k ben mijn trouwe fans dus een beetje aan het verwaarlozen....
Effe vertellen hoe het gaat met mijn slapen...ahwel...IK DOE DAT GOED! Ben op weg een schone slaapster te worden LOL...Laat die prins maar komen om mij wakker te kussen Mijn slaapefficiëntie is gestegen naar 81%...Een pluim voor mezelf dus!
Voor de rest heb ik niet zo heel veel nieuws. Er gebeurt niets en toch veel in mijn leven op dit ogenblik. Alledaagse dingen houden me bezig:
* Een bezoekje aan de kapper bracht me een nieuw kapsel op (zie foto) * Koffiekletsen: niets zo leuk als tetteren bij een goed taske koffie * Kiné: 2 keer per week om mijn lymfen te draineren, hand heeft soms nogal de neiging om vocht vast te houden :-s * Een gesprekje met mijn psychologe * Gaan werken * Schilderen: mijn creativiteit kent goede tijden * Puzzelen * Lezen...momenteel ligt er 'neen niet op mijn nachtkastje...want dat is voortaan bij mij uit den boze' op mijn salontafel...Je bent waar je gaat van Jon Kabat Zinn * Afspreken met vrienden *...
Staat nog op de agenda van 2008: * Verjaardagsfeestje van Krist'l dit weekend: 'k Hoop dat ik als Limburgse die Westvlamingen versta! * Superwoman van Els De Schepper: als straffe madame mag ik haar voorstelling niet missen * Clouseau crescendo * Samenkomst revalidatie * Sinterklaas: als ik braaf ben geweest tenminste ;-) * Uitje naar de Kerstmarkt in BXL + etentje met de collegaatjes (voor de collegaatjes die het nog niet wisten...Sana, Sophia, Sjoeke en ik hebben dat afgelopen donderdag afgesproken...hou maandag 15 december dus maar vrij) * De borstenclub van Jeanine Bisschops: is een aanrader...heb het al gezien in maart van dit jaar! * Grote controle in het ziekenhuis: Mammo, echo, bloedcontrole * Kerstmis: Tata, 'k zal het al maar vragen hé...op Kerstavond weer bij jullie? * Oudejaar: Vero, wat gaan we nu gaan doen? *...
Er staan de laatste maand van 2008 dus nog heel wat activiteiten op het programma... maar ook in mijn agenda van 2009 staan al heel wat leuke dingen met stip aangeduid:
* Personeelsfeest RDB: Ambtenaren die vanaf 13 uur feesten als de ... * Een nachtje in een ander bed met de CCC's in Rixensart * Hemel in het klad van Bart Peeters * Mindfulness * Cursus intuïtief schilderen bij vormingplus * Cursus natuurlijke dans bij vormingplus *....
Geen PC meer na 9 à 10 uur 's avonds...Het is te merken hier op mijn blog... Ik ben een uitgesproken avondmens en als avondmens-zijnde komt mijn inspiratie dus meestal ook pas laat op de avond...
Het gaat trouwens best wel goed met mijn slaaptraining. Na 1 week ben ik van 57% slaapefficiëntie naar 75% gegaan...Niet slecht toch? Al is alles onder 85% nog steeds een slaapstoornis...maar het gaat de goede kant op. Mijn slaapschema is ook lichtjes aangepast. Niet meer om 1 uur naar bed...maar om 2 uur. En 's morgens mag ik tot 7.30 slapen (uitgezonderd op de dagen dat ik naar BXL moet...dan moet ik nog altijd om 6 uur uit de veren). Ik heb dus een half uurtje kado gekregen...Yihaaaa! En wat nog beter is...ik voel tegen 2 uur 's nachts een echte slaapgolf...al geeuwend ga ik mijn bed in en gisteren was ik binnen de 2O minuten in dromenland. 's Nachts word ik ook niet meer zó vaak wakker en als ik dan toch wakker word, dan val ik haast onmiddellijk weer in slaap...en dat op anderhalve week tijd! De Spartaanse aanpak helpt dus echt wel! Maar ook het feit dat het mentaal gezien alsmaar beter met me gaat, speelt een grote rol. Ik kom er...op alle vlakken!
Ik krijg de laatste dagen wel vaker de vraag...kan je je een beetje bezighouden? Val je niet in slaap? Me overdag en 's avonds bezighouden lukt me vrij goed...Puzzelen, lezen, tv-kijken, dvd's kijken, een stapje in de wereld zetten...etc. Toegeven...ik moet al eens vechten tegen de slaap...de verleiding is groot om toch even een dutje te gaan doen...maar dan hoor ik een stemmetje dat zegt: "Neen Wen, je mag niet!" Moeilijker heb ik het 's morgens. Opstaan om 6 uur ook wanneer je niet moet werken, ook in het weekend...pfttt...zondag kon ik er echt niet uit...ben pas om half 9 opgestaan...'k Was nog zo diep in slaap om 6 uur dat ik gewoon mijn wekker heb afgezet :-s
Nu ik zeeën van tijd heb (een dag duurt echt wel lang als je 19 uur op bent) is het tijd om the creative me weer tot expressie te laten komen. Ok, een groot Picasso is zeker niet aan mij verloren gegaan. Al vind ik zelf dat het resultaat er best mag zijn.
Ik ben er aan begonnen...en toegegeven...makkelijker gezegd dan gedaan hoor... Gisteren ca va nog...toen moest ik sowieso om 6 uur uit de veren om te gaan werken. Het was echt wel een korte nacht geweest...gepuzzeld en gelezen tot 1 uur...om half 2 er weer uit tot ik om 2 uur weer een slaapgolf voelde...maar terug in bed weer klaar wakker...om half 3 weer uit de veren...deze keer voor een half uurke Vitaya...om 3 uur ben ik verzonken in dromenland. In de trein geen kans om te slapen...daar zorgde Leen wel voor....ook op het werk ging het redelijk om me wakker te houden (toch?!)...heb bergen werk verzet...bezig blijven, niet stilvallen was mijn spirit! In de namiddag een serieuze klop...Oh wat was de verleiding groot om even, héél even maar mijn kopke op mijne bureau te leggen...Maar ik gaf er niet aan toe...hmmm...helaas wel aan de drang om chocolade te eten Had dan ook dringend een energieboost nodig ;-) Gisterenavond na het optreden van Milow weer wat gepuzzeld tot 1 uur...En ja hoor...ik ben in slaap gevallen om kwart voor 2...Niet slecht hé...'k maak al vorderingen...En dan deze ochtend...die verdommelse wekker...Néééé ik wou er nog niet uit...'t was nog zo zalig in bed......Om half 7 strompelde ik uit mijn bed...slechte punten...ik weet het...heb al een half uurtje gestolen en dat op mijn tweede dag.
Het is stil en donker in de slaapkamer...het is dan ook al middernacht gepasseerd...Ik draai me om, zucht, draai me nog eens om...Waarom val ik niet in slaap? Waar blijft de slaap die ik nu eens zo hard nodig heb? Nog 3 uur voor die vervloekte wekker afgaat...ik zucht nog eens! Wel willen maar niet kunnen slapen terwijl iedereen in dromenland lijkt te verkeren...Vervelend?! Inderdaad! Een groot deel van de bevolking (zo'n 1/3de) heeft occasioneel last van slapeloosheid. Ongeveer 10% lijdt aan een chronische slapeloosheid...
Psychologische of biologische kenmerken maken dat een persoon kwetsbaarder is voor slapeloosheid. Het feit dat ik een vrouw ben speelt dus al in mijn nadeel...het veroozaakt de slapeloosheid niet direct, maar maakt wel dat ik er vatbaarder voor ben.
Dan heb je de uitlokkende factoren. Dit kunnen medische factoren zijn (pijn, de menopauze waarin ik me bevind, de medicatie die ik nog steeds inneem), omgevings- of psychologische factoren. De diagnose borstkanker is overduidelijk een uitlokkende factor geweest.
En tenslotte heb je de onderhoudende factoren. Dit zijn gewoonten, gedragingen, attitudes die mensen ontwikkelen om hun verloren slaap in te halen, maar die een tegengesteld effect hebben en het probleem juist versterken. Middagdutjes doen, te lang in bed doorbrengen, slaapmedicatie. Maar ook een foute verwachting...naar bed gaan en zeggen 'Nu moet je slapen' hoort hierbij.
De diagnose 'insomnia' was bij mij dus vlug gesteld. De behandeling: Een slaaptraining! Ja hoor dat bestaat...en neen ik moet daar niet gaan liggen snurken LOL.
Het doel van deze training is om de onderhoudende factoren te veranderen en erop in te spelen, door:
* Educatie ivm normale slaap; * Slaaphygiëne: oa. alleen gaan slapen als ik echt moe ben en niet omdat ik 's morgens vroeg uit de veren moet; * Dagafbouw * Slaaprestrictie: de tijd in bed beperken tot de effectieve slaaptijd (vanaf volgende week mag ik pas om 1 uur mijn bed in en om 6 uur er weer uit ; vandaar mijn oproep "Leuke dvd's zijn méér dan WELKOM") * Stimuluscontrole: De slaapkamer dient alleen om te slapen en... ; Boeken, tv, telefoon zal ik dus moeten verbannen; wanneer ik na 30 minuten nog niet in slaap ben gevallen, moet ik opstaan, naar een andere ruimte gaan en daar iets ontspannends (lees:saai!) gaan doen, tot ik weer moe wordt...; * Cognitieve therapie, weer controle krijgen over mijn eigen gedachten; * Relaxatie: progressieve relaxatie en bodyscan; * Anti-piekertechnieken.
De meest adembenemende reis is die naar binnen. Je gaat die reis ten diepste alleen nergens een routebeschrijving. Je weet niet wat je ontmoet.
Je reis naar binnen is een zoektocht begonnen vanuit onrust en verlangen vanuit een groeiend innerlijk vermoeden dat je alleen vindt wat je zoekt door te gaan.
De meest adembenemende reis is een avontuur, een gaan zonder aankomen. Ieder aankomen is een einde en nieuw begin. Ieder oponthoud rust je toe.
Wie thuis wil blijven om liever te leven bij het moment in het hier en nu, ontdekt verlaten achter te blijven alsnog op reis te moeten. Er is geen leven zonder innerlijke tocht.
Wie gaat en zoekt ontmoet reisgenoten hoort verhalen van die ook gingen. In die verhalen echoot een stem van ver. Die stem noemt je bij naam. Jij moet jouw weg gaan. De weg ontvouwt zich in jou.
Er is geen leven zonder deze adembenemende tocht daarom ben je adem, adam, mens. Je kunt niet anders dan gaan. Soms verneem je dat er liefdesgerucht door de wereld gaat. Ook je verborgen gaan wordt opgemerkt en gezien. Dat gerucht geeft hoop en versterkt je verlangen.
Je ondervindt op je weg dat er mensen zijn die je zien vanuit hun hart. Ze geven je moed, ze laten je voelen dat het goed is verder te trekken. Je ontdekt gaandeweg je weg. Je groeit in vertrouwen.
De meest adembenemende reis wordt gaandeweg bezield.
Zondag...luilekkerdag...puur genieten...eerst van een lekker warm badje en daarna lekker chillen onder een warm, zacht fleecedekentje! Op de achtergrond speelt mijn lievelingsmuziek en ik lees de verhalen uit de verhalenmap van Wistik... al snel dwalen mijn gedachten af naar de herbronningsweek... Ik denk aan een liedje wat we er zongen...meteen wordt er een lach op mijn gezicht getoverd...het is moeilijk te beschrijven...maar de kracht, de warmte dat er op dat moment uitging van de groep...ik word er warm en stil van!
how could anyone ever tell you you where anything less than beautiful how could anyone ever tell you you were less than whole how could anyone fail to notice that your loving is a miracle how deeply you're connected to my soul ( Shaina Noll: songs for the innerchild)
Ik ben Wen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Wenneke.
Ik ben een vrouw en woon in Beringen (België) en mijn beroep is Ambtenaar.
Ik ben geboren op 06/04/1977 en ben nu dus 48 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Genieten van het Leven.
