Gisteren hebben we afscheid genomen van oma. Het was een 'prachtige' dag. Zo'n dag waar zij zelf echt van hield. De zon scheen, de zon die haar warmte en blijdschap gaf. De zon die haar trouwe metgezel was. De zon die haar kleur gaf. Er waren heel veel bloemen. Witte bloemen, die vond ze zelf het mooist. Rozen, lelies en veel meer , wit van trouw En ook veel groen ertussen. Groen van hoop. Er was het Cecilia-koor dat heel mooi zong. En er was life muziek van Menos. Oma hield veel van muziek.
Maar er was ook heeeeeeeeel veel volk. Allemaal mensen die ze kende, die haar kenden, en die op één of andere manier met haar verbonden waren. Toen ik dat alles zag besefte ik hoe een gelukkig mens oma geweest was. Ik besefte dat in ieder van al die mensen een stukje van oma verder leeft. Want door haar 'zijn' heeft ze iedereen in de loop der jaren een beetje van zichzelf meegegeven. En zo draagt iedereen nu bij in het verder leven van oma.
Lieve mensen allemaal, geniet van het leven, wees lief voor elkaar, respecteer elkaar, geef warmte aan de mensen rondom jou, want vanuit die liefde en wartmte groeit iets moois, iets onzichtbaar, iets erg kostbaar, een mooie herinnering.
Dank je wel aan iedereen die mij doorheen deze beproefde periode steun, liefde en warmte gegeven heeft, op welke manier ook. Weet dat mijn altijd deur openstaat voor alle lieve mensen rondom mij of wat verder af.
Oma is thuis gekomen, maar niet hier. Oma is thuisgekomen in de hemel. Ze heeft een mooie, lange reis gemaakt. Samen met opa, met ons met haar vele vrienden. En nu is ze er niet meer. Nu is ze bij haar familie en haar vele vrienden die haar voorgegaan zijn. Vandaar kan ze waken over ons. Ik weet dat ze voor altijd bij ons zal blijven. Dank je oma, voor alles wat je voor ons gedaan hebt, voor alles wat je ons geleerd hebt, voor je oneindige geduld en steun.
Veerle
ons moeder is weg !! Ik heb de wens om ( uiteindelijk ) iedereen te danken die de moeite, de moed en de liefde gehad heeft om mijn zus' blog te volgen. Het is zonder twijfel voor iedeen een houvast geweest in deze moeilijke dagen. Een héél dikke bedankt.
Oma leeft nog. Ja Maar wat is leven. Haar lichaam ligt daar nog en haar hart klopt nog. Ze heeft een zeer sterk hart, te sterk. Nu alle machines en infusen weg zijn, zou het moeten zijn alsof ze slaapt. Maar dat is niet zo. Het is oma niet meer die daar ligt. Ik herken haar niet meer. Er ligt een lichaam.
Voor ons is ze al gestorven. Maar we kunnen geen afscheid nemen.
Robbe vraagt wanneer oma nu echt gaat sterven. Zo vlug mogelijk zeg ik dan.
Ik waaknu al bij haar sinds vrijdagnamiddag. Dan is haar sterven begonnen.
Het enige wat ze nog krijgt is een beetje morfine, net genoeg om geen pijn te hebben, voor haar comfort. Maar deze situatie kan nog dagen duren. Niemand wil, kan haar helpen.
Waarom leven wij in zo een corrupt land? Waar je mag frauderen en de wet omzeilen als je maar geld genoeg hebt. Waar je alles kan krijgen als je een lange arm hebt.
Maar iemand helpen om het sterfproces een beetje te bespoedigen kan niet want er is geen papier getekend en het is dus verboden door de wet. En hoe graag de verpleegsters ons ook willen helpen, ze kunnen niet want de dokters staan boven hen. En de dokters willen oma niet helpen sterven.
Dit maakt me heel boos. Wemogen enkel machteloos toekijken hoe oma , heeeeeeel langzaam uitdooft. Haar hart vecht, tegen iets wat onvermijdelijk toch komt. Gelukkig voelt ze geen pijn en weet ze het niet. Maar dit zou oma nooit zelf gewild hebben.Dit noemt men dan waardig sterven . Mijn oren, piero.
In de bijbel staat dat je een mens niet mag laten lijden. Maar wat is dit dan???
Ik weet wel dat ze lichamelijk niet lijdt, maar wat dan met het geestelijk lijden? Dit is iets wat men in de wetgeving vergeten opnemen is
Iets wat in onze huidige maatschappij niet meetelt.
Ik heb nu een paar uurtjes thuis geslapen en ga straks terug naar het ziekenhuis.
Brand allemaal maar een kaars op deze Paasdag, dat oma zo snel mogelijk mag verrijzen bij God.
We zijn terug van het ziekenhuis. Opa is op bezoek geweest bij oma. Hij heeft haar veel leuke dingen verteld. Maar oma geeft geen enkele reactie meer. Bij de dokter hebben we de foto's van de bloeding gezien: de volledige hersenstam is aangetast. Oma zal dus niets meer kunnen, zelfs niet meer wakker worden. Daarom hebben we, na heel lang praten en overleggen beslist om voor oma de beste regeling te treffen. De dokters hebben een comfort-behandeling opgestart. Dit wil zeggen dat alle machines en medicatie gestopt worden. Men zal een gaatje maken in haar keel, zodat ze niet zal stikken en men zal verdoving toedienen zodat ze geen pijn kan krijgen. Zo zal oma rustig sterven. Nu die beslissing genomen is, komt er ook wat rust in ons hoofd en in ons hart. Opa, Renaat en ik blijven de rest van de dag bij elkaar om rustig afscheid te nemen van oma. Dit kan nu in alle sereniteit. Deze avond ga ik met Tom en de kinderen naar oma om afscheid te nemen. Daarna gaan we allemaal samen bij Renaat. Laat ons bidden dat oma vlug rust kan vinden.
Wat is een wonder? Als je kijkt bij wikipedia vind je :
Een wonder of mirakel is een zeer indrukwekkende en rationeel (schijnbaar) onverklaarbare gebeurtenis. Verschillende religies bevatten beschrijvingen van het plaatsvinden van wonderen en geven er verschillende verklaringen voor, meestal door verwijzing naar een bovennatuurlijk wezen.
Het woord 'wonder' kan in het algemene spraakgebruik ook duiden op iets dat grote verbazing wekt en moeilijk te geloven of te begrijpen is, vaak kwalificeert men die gebeurtenis dan als 'wonderlijk'.
Bestaan wonderen? Ik geloof er niet echt in. Maar je weet maar nooit. Deze nacht heeft het wonder echter nog niet plaatsgevonden. En het zal waarschijnlijk wel een wonder zijn als het wonder zou plaats vinden. Maar ik zou het zooooooo graag hebben. Ik wil er zo graag in geloven dat oma weer beter wordt. Als ik mijn ogen dicht doe, kan ik er ook in geloven. Maar als ik ze weer open doe, zie ik de harde realiteit. En die is keihard. Zo hard als een reusachtige kei, die je hele wezen verplettert.
Straks hebben de dokters die oma helpen een vergadering en daarna gaan opa, Renaat en ik bij de dokter om te luisteren hoe zij de toekomst zien. Wat is toekomst?
Als de toekomst onzeker is en de werkelijkheid te complex is om precieze voorspellingen te doen, kan een organisatie toekomstscenario's ontwikkelen: relevante, consistente en plausibele verhalen van mogelijke toekomsten en de paden die daartoe kunnen leiden. Omdat de toekomst niet te voorspellen is, wordt er niet één, maar meerdere toekomstscenarios ontwikkeld.
Het wachten is opnieuw begonnen. Oma heeft besloten om nog niet wakker te worden. De slaapmedicatie kan nog 5 dagen nawerken. Maar vrijdag zou ze toch al wakker moeten zijn. Zolang ze zo diep slaapt, kunnen ze de beademing ook niet stoppen omdat ze nog niet kan slikken.
Vandaag gaan ze enkele grove testen uitvoeren om te kijken of de prikkels die gegeven worden in haar voeten en handen, haar hersenen bereiken. Als dit niet zo is, weten we bijna zeker dat oma verlamd zal zijn. Maar dat vind ik niet zo erg. Als ze maar vlug wakker wordt. Ik wil zo graag eens naar haar ogen kijken, in haar ogen kijken, ... eventjes contact hebben.
17 uur: Het gaat niet goed. De testen waren negatief. Oma kan niets meer. Waarschijnlijk niet meer slikken ook. We zijn haar 'leven' kwijt. Vanavond gaan we in alle sereniteit samen tot rust komen.
Eventjes wou ik dit blog stoppen. Want het gaat een hele andere richting uit, dan oorspronkelijk de bedoeling was. De kans dat oma het ooit zal kunnen lezen wordt nu wel heel klein. Maar ik zal het haar voorlezen. En op een of andere manier zal ze wel horen en weten wat erin staat. Daarom ga ik er nog een beetje mee door. Oma zou zeggen : 'Hou vol waarmee je begonnen bent en breng het tot een goed einde. Doe verder, je bent nu zo goed bezig.'
De nacht is voorbij. Maar wat brengt de dag? We zien wel. Naar het ziekenhuis gebeld. Oma is nog niet ontwaakt uit haar coma. Om middernacht hebben ze alle medicatie voor de coma volledig gestopt, maar oma wordt niet wakker. Misschien wil ze nog wat rusten. Misschien wil ze blijven rusten. Maar door oma's rust, word het ook wat rustiger in mijn hoofd. Ik probeer rationeel te denken, maar dat is zo lastig. Gelukkig hebben we elkaar. Gisteren hebben opa, Renaat, Nadine, Tom en ik samen gekookt en heeeeel lang gepraat. Onze vrienden zorgen voor de kinderen. Zij hebben daar nu de kracht voor. Goed dat wij allemaal zo gedragen worden. Maar we weten ook wel dat we zelf verder zullen moeten gaan. Binnenkort is het Pasen. Feest van de Verrijzenis. Ik weet dat ik daar kracht uit zal halen. En ik hoop dat ieder van ons binnenkort ergens kracht zal kunnen halen. We zullen het nodig hebben. Dank je iedereen die ons op de ene of andere manier steunt.
Gisteren hebben we afscheid genomen van oma.
