Na twee taxi-ritten, twee vluchten , tweemaal vier uurtjes wachten en een autorit ( in totaal goed voor 24 uur reisplezier ) is iedereen veilig thuis van een mooie reis in een knap en boeiend land . Wij danken alle trouwe volgelingen en de schrijvers van de fijne reacties en leuke berichten uit Belgenland . Tot binnenkort , in levende lijve ...
De kerk in Managua is speciaal , nieuw , Sacramentsgebouw voor de Merksemenaren . Wie een zeer goed geheugen heeft weet dat de mooie oude kerk hier verwoest werd door een aardbeving . Daaronder die brieven die ik het meest in mijn hand had : de Cordobas . De mooiste vind ik die van 200 , met de nationale vogel op . En ik geef de foto's van de koopjesdag nog eens terug , want die lukten blijkbaar niet .
Vandaag is het onze laatste dag in Nicaragua . We rijden nog van Masaya naar Managua ( half uurtje) en we wandelen nog even , eten die lekkere vissoep , ietske drinken . Morgen vroeg uit de veren voor de vlucht naar Atlanta , daar moeten we 5 uur wachten ( tijd om een nieuw speeltje te kopen aan Amerikaanse prijzen , denk ik ) en vliegen dan naar Schiphol waar we maandagochtend iets na acht moeten zijn . En ons fijne weer krijgt een verlenging , lees ik , mooi meegenomen . Ik gooi er nog wat foto's tegenaan die ik hopelijk nog niet toonde ...
Morgenvroeg nog even dit zicht , nog even zo'n ontbijt ( de meneer met de koffie is Timothy , een Aalstenaar en eigenaar van dit hotel ) , nog even plonzen ( al is dat bij mij primitief ) en gaan shoppen in Masaya . Trouwens , het was een pijlstaartrog , pijn is reeds lang weg , wat blijft is een voet met Werner-allures .
En juist hier op deze zalige plaats , hebben we dan toch een verhaaltje , een gebeurtenis . De baai tegenover El Jardin leek zo rustig en eenzaam dat we nog eens gingen plonzen . Ik kreeg zelfs het Witte van Zichem-gevoel . De zwembeurt duurde welgeteld 1 minuut toen ik duidelijk iets boven mijn enkel ( al chance daar ) voelde bijten . Spurtje uit het water , duidelijk steekwonde , bloed voldoende . Al pikkelend verder en de eerste verzorging . Terug naar de hoofdweg gesukkeld waar al snel een taxi verscheen . De chauffeur herkende duidelijk de wonde en zei : laraya , laraya . Hij voerde ons naar de rode kruis post waar een zeer vriendelijke doktor zei : laraya , laraya . Een inspuiting , de wonde ontsmet en genaaid en dat allemaal gratis en voor niks . Medische zorgen zijn hier gratis , enkel een gracias wordt verwacht . Ondertussen werd ons stilaan duidelijk wat laraya is : een rog . Blijkbaar had ik dat beest op zijn zenuwen gewerkt of betrapt . Met wat pijnstillers pikkel ik nu rond , en ik versta nu duidelijk de term : ROG-ge-VERDOEME ! En mijn voetje ziet er nu zo uit . De laatste foto is niet den dader , een soortgenoot , en de eerste foto die ik van het internet plukte . De wonde wordt verwekt door zijn staart .
