Elien, Nicolas en Meine: live from USA - Grand Tour of the West
Grand Tour of the West: Volg hier onze verhalen live uit de westkust van de USA
11-08-2010
Dag 21 - 22: Yosemite - San Francisco - België
Op dag 21 stond er niet veel meer op het programma, lekker lang uitslapen tot 9u om te ontbijten in het hotel.
We vertrokken op het gemak richting San Francisco waar we rond 13u in ons hotel aankwamen. Na wat te wandelen in Millbrae, San Francisco, waar niet veel te beleven was, trokken we ons terug op het terras van het hotel om een partijtje UNO te spelen met een van onze laatste budweisers.
's avonds sloten we nog af met een diner bij een heerlijke italiaan om dan vroeg onder de wol te kruipen want morgen beloofde een lange reis huiswaarts te worden.
Om 4u 's morgens stonden we op om te vertrekken richting luchthaven. na afgifte van onze superbolide Santa Fé konden we al inchecken. Ruim op tijd namen we al plaats in de vertrekhal. Ons vliegtuig richting Chicago vertrok op tijd en zelfs het vliegtuig richting Brussel vertrok ook weer netjes op tijd! Om 8u landden we in Zaventem waar onze geliefden ons stonden op te wachten.
We kunnen terugkijken op een meer dan een geslaagde reis en zijn blij dat jullie ons via deze blog konden volgen!
Misschien volgend jaar een nieuwe blog, maar voorlopig hebben we nog sponsors tekort!
Na de superhete dag in Death Valley stond vandaag een lange rit op het programma richting het prachtige Yosemite. We stonden al op om 5u en om 6 u stonden we allen vertrekkensklaar.
De tocht leidde ons langs een mooie route met onderweg enkele mooie stadjes zoals Lone Pine en Bishop. Onderweg kwamen we ook nog de schitterende Mammoth Lakes tegen, een verzameling van 10 meren, omringd door bergen die in de winter fungeren als luxueus ski-oord.
Na 5 uur rijden bereikten we de oostingang van Yosemite, waarna we via de Tioga Pass naar de Yosemite vallei reden. Dit was een schitterende weg met veel meren, vergezichten en bergen die ons alleen maar in betere stemming brachten. De vermoeidheid begon wel wat toe te slaan, maar bij het zien van zo'n pracht vergaten we dat al gauw.
Het eerste stoppunt was Brideival Falls, een 400 meter hoge waterval. Door de droogte op dit moment stroomde er niet enorm veel water naar beneden, maar toch was dit nog indrukwekkend. Van daaruit gingen we naar de Lower en Upper Yosemite Falls die samen maar liefst 792 meter hoog zijn. Na een korte hike kwamen we bij de lower falls aan. We gingen op weg voor een heel zware tocht richting de bovenkant van de Upper Falls, maar toen begon het te onweren waardoor we gedwongen moesten terugkeren.
We besloten dan maar om naar het dak van Yosemite te gaan, namelijk Glacier Point. Onderweg stopten we nog even op Mariposa Overlook waar we een schitterend zicht hadden over de bijna volledige vallei. Op Glacier Point hadden we ook nog een mooi zicht over The Half Dome, The Sentinel en El Capitan, de grootste erosievrije rotsformatie ter wereld.
Toen was het al 6u30 en nog anderhalf uur rijden naar het hotel, dus besloten we onze wegen in te korten. We sloten af met een lekker avondmaal nabij ons hotel. Dit was de laatste superactiviteit van onze onvergetelijke reis. Morgen gaan we terug naar naar San Francisco, waar onze reis startte, om dan dinsdagmorgen het vliegtuig op te gaan richting Zaventem. Morgen wordt het een rustige dag met eens uitslapen (voor de 1ste keer), een ontbijtje en dan op het gemak naar San Francisco!
Groetjes
Zwart-Wit foto van Mammoth Lakes
Brideival Falls
Lower Yosemite Falls
Zicht vanop Mariposa Overlook
Groepsfoto vanop Mariposa Overlook
Parkzicht vanop Glacier Point
Clubfoto vanop Glacier Point
The Half Dome - de meest gevaarlijke klimrots in Yosemite
Na een schitterend decadente tweedaagse in Las Vegas was het nu weer tijd voor het serieuze werk. De temperaturen waren in Vegas al buiten proportie, maar we deden er nog een schepje bovenop.
Vandaag stond de rit naar Death Valley op het programma, de grootste woestijn in Amerika. De temperaturen liepen op tot 48°C, wat toch niet minnetjes is. Onderweg was niet veel te zien, zodat we daar om 10u30 al aankwamen.
Toen we de eerste keer uitstapten aan Zabriskie Point sloeg de hitte ons meteen al om de oren. Op dit Zabriskie Point hadden we een schitterend zicht over de versteende zandduinen.
Machines zoals Nicolas en Dieter hadden natuurlijk met zon zichtje niet genoeg en besloten zich te wagen aan een drie mijl lange hike in de vallei. Met deze onaardse temperaturen is dit natuurlijk niet vanzelfsprekend, maar de ondertussen opgebouwde topconditie kon dit gemakkelijk aan.
Na deze lastige tocht gingen we verder richting Visitor Center waar we onze kaart meekregen voor het park. Op deze manier ging het toch wat makkelijker om alles terug te vinden.
We gingen op zoek naar Stovepipe Wells waar de meest gefotografeerde duinen ter wereld zich bevinden. Je zou denken je op het strand in Wenduine te bevinden, maar niets is minder waar, je staat wel degelijk midden in Death Valley onder een verschroeiende zon.
Van daaruit ging onze tocht verder richting Badwater, het laagste punt in Amerika, en het 5de laagste punt ter wereld. Maar liefst 85 meter onder zeeniveau bevindt zich dit punt.
Onderweg kwamen we nog Devils Golfcourse tegen waar zich enorme zoutformaties gevormd hebben tussen de rotsen. Na het bezoek aan Badwater Basin vonden we het welletjes voor vandaag en de lokroep van het zwembad klonk ons verleidelijk in de oren.
Onderweg deden we nog de Palette Drive waar de rotsen allemaal verschillende kleuren hebben naast elkaar door een vroegere breuk. Deze rit was zeker de moeite waard en zorgde voor ongeziene taferelen.
Aangekomen in het hotel trokken we vlug onze zwembroek aan voor een tweetal uurtjes in het zwembad. De topconditie van Dieter en Nicolas bleef nog duren want er werd nog een tweetal uur gebasketbald met twee amerikanen en twee zwitsers!
Morgen staat een acht uur lange rit op het programma richting het schitterende Yosemite National Park, tevens onze laatste stop op het programma! Maandagavond eindigen we in San Francisco, om dinsdag morgen vroeg het vliegtuig op te gaan richting Zaventem.
Tot morgen!
Zabriskie Point in Death Valley
De twee mannen en de vrouwelijke Michael Jackson op Zabriskie Point
The Sand Dunes
The Devil's Golfcourse: zoutformaties
Zoutvlakten in Death Valley, je kan de hitte bijna ruiken
Artists Palette: verschillende kleuren in de rotsen
Badwater, het laagste punt in de USA
Clubfoto bij de Badwater Basin! We zijn bijna terug voor een pintje bij Nico in Café De Club
Zicht op het wandelpad van Zabriskie Point die Nicolas en Dieter trotseerden!
Vandaag beloofde een schitterende dag te worden! We stonden op om 5u om de zonsopgang op Sunrise Point in Bryce Canyon te gaan bekijken. Ongeveer 30 mensen waren daar aanwezig om dit spektakel te bekijken. Jammer genoeg zaten de wolken voor de zon zodat van een mooie zonsopgang niet meer mogelijk was.
We vertrokken om 7u richting Zion en stopten onderweg nog even om een lekker ontbijt te nemen. Een eitje met wat koffie kon er gerust wel in. Er stond namelijk een schitterende dag op het programma. We waren ervan overtuigd om Angels Landing te doen, een hike waar de laatste 5 jaar 14 mensen het leven lieten.
We begonnnen eraan om 11u en met volle moed begonnen we aan de beklimming. Deze tocht is echt te zot voor woorden. Als je dit niet zelf gezien hebt kan je je dit niet voorstellen.
het eerste gedeelte was lastig en steil, maar met onze fysiek heel goed te doen. We passeerden Walters Wiggels die echt een kuitenbijter was. maar dan moest het echte werk nog beginnen. Een kilometerlange trail leidde ons langs rotsen waar we moesten klimmen, op sommige plaatsen was een ketting geinstalleerd voor wat grip! Op sommige plaatsen hadden we links en rechts van ons een afgrond van 1 kilometer! Eenmaal Dieter en Nicolas boven gekomen waren was de inspanning alles waard. We hadden het beste zicht over Zion en de kick die we hadden was onbeschrijfbaar.
Bij terugkeer bezochten we even de Narrows in Zion, maar dit was niets meer vergeleken met Angels Landing. Om 5u gingen we inchecken in ons hotel na een mooie dag om nog even van het zwembad te genieten. We gingen nog dineren in een mooi restaurantje waar we een lekker Tilapia aten.
Moe waren we nog niet echt, dus zochten we nog een bar op. In Utah is dit niet zo simpel, aangezien je iets moet eten vooraleer je alcohol krijgt. Na een zakje chips kregen we toch enkele pintjes om de dag te bezegelen.
Morgen staat onze natte droom op het programma, namelijk Las Vegas. Een feestje zal ons daar niet vreemd zijn!
Groetjes!
Zonsopgang in Bryce Canyon
Waarschuwing alvorens aan Angels Landing te beginnen
Dit moesten we beklimmen om op Angels Landing te geraken
Onderweg waren zulke steile stukken niet vreemd
een pad via kettingen leidde ons naar boven
Dieter met naast hem een afgrond aan beide zijden
Toen we dachten dat we boven waren, moesten we dit nog naar boven Bijna boven op Angels Landing
vandaag stond een korte rit op het programma van Capitol Reef naar Bryce Canyon. Na onze mindere dag van gisteren moest vandaag wel weer een topdag worden.
Om 6u vertrokken we al richting Bryce Canyon. Onderweg stopten we nog even op Boulder Mountain, waar we een ongelofelijk vergezicht meemaakten en een heel mooie en "romantische" zonsopgang.
We stopten in een stadje om een stevig ontbijt te nemen om daarna in 1 ruk naar Bryce door te rijden. Daar aangekomen besloten we om een grote wandeling te maken in het park nu het nog mooi weer was. Ze gaven namelijk onweer uit in de voormiddag.
We kozen voor een zware trail van maar liefst 14 kilometer die heel de tijd op en neer ging en waar heel wat klauterwerk bij te kijken kwam. De hike was wel ongelofelijk mooi en we passeerden langs de mooiste punten van Bryce Canyon. Fysiek was het soms wel lastig (vooral voor onze vrouwelijke avonturierster, maar met heel wat doorzettingsvermogen werd deze zware tocht toch met brio afgerond.
We besloten om iets kleins en gezonds te eten (broodje en meloen) om daarna de tocht te maken naar Lake Powell. Dit wereldberoemde meer lag op 150 kilometer van Bryce, maar aangezien het hier toch ging onweren hadden we dat er graag voor over.
Daar was het weer schitterend en we zwommen maar liefst 2 uur in Lake Powell. Toen we om 21u30 terug in ons hotel kwamen in Bryce Canyon bleek hier een ongelofelijke storm te hebben gewoed en er was geen elektriciteit meer. We moesten onszelf behelpen met zaklantaarns maar om 23u was alles hersteld! Vandaag was weer een prachtige dag!
Morgen staat Zion National Park op het programma waar we ook weer een deftige hike op het programma staan hebben!
Bye
Zonsopgang vanop Boulder Mountain
Ander viewpoint op de zonsopgang
Zicht over Bryce Canyon vanop Sunrise Point
Zicht tijdens onze wandeling
De overbekende Hoodoos in Bryce Canyon
Nog een prachtig zicht op het park
Vergezicht vanop Sunset Point
Lake Powell
Oostzijde van Lake Powell met enkele speedbootjes van de rijken der maatschappij
Na een goeie nachtrust in Salt Lake City stond als eerste een bezoek aan de Mormoonse Temple Square op het programma. Na een heerlijk ontbijt van spek en eieren konden we vertrekken.
De Temple Square op zich is wel mooi en indrukwekkend, zeker met alle mormoonse dames met lange rokken die je constant aanspreken. De hoofdtempel is niet te bezichtigen voor het publiek, daar dit alleen toegankelijk is voor de hoogste religieuze bekleders van hun maatschappij.
We konden echter wel het Tabernakel bezichtigen, maar dit was een lichte tegenvaller. Dit was niet zo'n spek voor onze bek, zodat we vlug rechtsomkeer maakten.
We konden in de plaatselijke Avis nog onze GPS inwisselen, waar we al de ganse reis problemen mee hadden zodat we nu iets geruster kunnen reizen.
Dieter en Nicolas hadden de vorige dag nog besloten om naar een Barber te gaan om hun haar te laten snijden en hun baard te laten afdoen op een traditionele Amerikaanse manier. Zogezegd zogedaan, maar het bleef enkel bij haar snijden want de baard viel iets te duur uit.
De tocht was niet zo interessant daar er onderweg niets te zien was. Uitgenomen een kleine stop om te eten reden we in 1 stuk door.
Aangekomen in Capitol Reef wilden we nog het National Park bezoeken die heel mooi was, maar toen we daar aankwamen begon het te donderen, bliksemen en onweren zodat we het niet wilden riskeren dieper het park in te gaan. Bovendien waarschuwden ze op de radio voor verhoogd gevaar in Capitol Reef National Park voor overstromingen en blikseminslagen.
We besloten dan maar terug te keren naar het hotel en het binnenzwembad te verkennen. Dit bleek ook geen grote meevaller, echt proper was het niet.
Na wat gefrisbee (nieuwe aanwinst) op onze hotelkamer, gingen we op zoek om iets te eten. Algauw kwamen we tot de conclusie dat er in dit stadje niets te doen was behalve enkele motels en twee fastfoodtenten.
Om 8u waren we al terug op het hotel waar we nog wat kaartten om dan niet te laat onder de wol te kruipen.
Vandaag vonden we een ietwat verloren dag en zeker weten de minste van onze gehele reis. Dit zal echter de pret van wat volgt niet bederven.
Morgen beginnen we aan onze zware slotweek. We reizen morgen naar Bryce Canyon, vervolgens naar Zion NP om donderdag in Las Vegas te arriveren! We houden jullie op de hoogte!
Ciao
Assembly Hall op Temple Square in Salt Lake City
Binnenkant van het Tabernakel op Temple Square
Capitol Reef toen het nog niet onweerde
Clubfoto in Capitol Reef net voor het onweer
Hier begon het onweer op te steken
Middenin het onweer van Capitol Reef
Terugrijdend naar het hotel middenin de bliksem en de donder
Vandaag waren we vroeg uit de veren aangezien we vandaag onze langste rit van de hele reis op het programma hadden staan. Maar liefst 620 kilometer moest vandaag afgelegd worden tussen Yellowstone en Salt Lake City, de hoofdstad der mormonen.
Om 6u45 gingen we ontbijten en om 7u zaten we al in onze wagen. Onderweg was heel weinig te zien, gelukkig want het beloofde een lastige rit te worden.
De eerste kilometers waren enorm mistig en op de koop toe kwamen we een kudde van tientallen bizons tegen die naar hun favoriete plaats om te grazen verhuisden.
Na een 5-tal uur begonnen de maagjes wat te knorren en besloten we om een vlugge hap te eten in Bear Cave, net bij het Bear Lake. Jammer genoeg zagen we hier alweer geen beer!
Na het bezichtigen van Bear Lake besloten we om in 1 ruk richting Salt Lake City te rijden. Daar aangekomen wilden we nog de wereldberoemde tempel bezoeken, maar kregen te horen dat die de zondag dicht is.
Voor de mormonen is het immers verboden om op zondag arbeid te verrichten. We maakten dan maar een wandeling rond Temple Square en keerden dan terug naar het hotel om nog een beetje te zwemmen.
We sloten af bij een heerlijk Italiaans restaurantje en kijken volop uit naar morgen.
Morgen bezoeken we de tempel en reizen dan door naar Capitol Reef National Park!
We houden je op de hoogte!
Bear Cave, onze lunchplaats deze middag
Bear Lake - zonder beren
bij de Salt Lake City Temple: heilige plaats van de mormonen
De tempel van Salt Lake City
Pianovirtuoos Dieter liet zich eens volledig gaan in een sonate!
