Altijd één stap achter:

nutteloze steun.

Uit slordig hout gesneden,

de pezen uit te slappe koord gemaakt.

Zacht, heel zacht

omhul ik

de weemoed van je gedachten

met spinrag van troost

de vrede

van zonwitte dagen

In woorden ben ik enkel

een wever van wanen

Maar toch...

Ergens...

onvindbaar intens...

omhels ik

de verzonken schelp

van je parel...

(Retro)