Chris, Danny, Karin & Karine op avontuur in Amerika
27-07-2016
26/07 laatste autorit naar Los Angeles
Vandaag dus toch onze laatste dag van rijden, van Santa Maria over Santa Barbara naar Los Angeles.
Rustige rit naar het mooie Santa Barbara, een stadje op zo'n 200 km van LA met aangename stranden en een leuke lange pier. Hierop enkele restaurants, auto's mogen hier raar maar waar ook op rijden ( en parkeren) tegen betaling. Vanop de pier heeft men een mooi zicht over de stranden aan beide zijden, de haven met heel wat boten en het heuvelachtig hinterland. Een fris briesje ( te koud voor sommigen, aangenaam voor anderen) geeft ons een zalig vakantiegevoel. Hier zou ne mens wat langer moeten kunnen blijven maar dat kan helaas niet.
Volgende geplande stop is Santa Monica, 'HET Knokke van California'. Maar na even de kaart te hebben geraadpleegd, besluiten we om eerst 'Hollywood' te rijden om.de befaamde 'Walk of Fame' te gaan bekijken. Pas daarna zouden we doorrijden naar Santa Monica.
Blijkt nog eens wat voor een verschrikkelijke stad L.A. Is voor het verkeer. Zee traag verkeer, geen of zeer dure parkeerplaatsen ( of ver van de plaats waar je moet zijn). Gekozen voor dit laatste, hebben we een behoorlijke wandeling naar de 'walk of fame' voor de boeg. Niet alleen valt uiteindelijk die 'walk of fame' tegen, ook de omgeving van de befaamde 'Holywood Boulevard' valt erg tegen. Voor zover we hebben kunnen nagaan, is L.A. geen propere stad, veel bedelaars en daklozen, beetje verloederd op vele plaatsen.
Dan maar richting Santa Monica maar dat ligt aan de ander kant van de stad. Even een afstand van méér dan 27 km door die stad afleggen om dan véél te laat in Santa Monica aan te komen. We beslissen dan maar om naar het hotel te rijden en de trip naar Santa Monica uit te stellen tot morgen.
Morgen ( woensdagavond) vertrekt onze vlucht naar Londen. We komen uiteindelijk aan in Zaventem op donderdagavond rond 18.30 u.
Voor we morgen tegen 15.00 u de wagen moeten inleveren en naar de luchthaven gebracht te worden, hebben we dus nog wat tijd over om Santa Monica te bezoeken. Hopelijk is het net zoals vandaag een leuke 30° graden warm en kunnen we nog wat nagenieten van deze heel fijne, leuke en ongelooflijk deugddoende vakantie aan de Westkust van de USA.
Ik denk dat we alle 4 hetzelfde gevoel hebben over deze vakantie. Vermoeiend maar de moeite waard!
Vermoedelijk gaan we morgen de blog niet meer aanvullen ( of er moest gelegenheid zijn op de luchthaven).
Aan iedere alvast bedankt om onze 'avonturen' mee te volgen en jullie gewaardeerde reacties met ons te delen.
Tot zeer binnenkort !
Groetjes van Karin, Karine, Chris en Danny.
Vanmorgen heel vroeg op gestaan (07.00 u gaan ontbijten, wat dacht je eieren en pannenkoeken maar wel heel lekkere!). Daarna San Francisco uit wat redelijk goed ging.
Vandaag was de langste rit van onze trip voorzien in tijd gerekend ( 475 km - 7 uur rijden) gezien we lang Highway 1 zouden rijden. Gekend als de mooiste kustweg ter wereld. En dat is die waarschijnlijk wel, als er geen mist hangt!
De rit vandaag was héél lang, te lang eigenlijk omdat je langs die kustweg natuurlijk níet kan door rijden. We hebben er ongeveer 12 uur over gedaan! Beetje te vergelijken met het rijden in de Zwitserse of Oostenrijkse bergen maar dan met de zee aan de rechterzijde ipv een afgrond. Daar waar er geen mist hing, waren er heel ferme vergezichten maar toch heeft de mist een gedeelte van deze dag verpest. Vooral in de late namiddag was er veel mist.
Onderweg ook veel brandweermannen - en materieel gezien want California wordt weer eens getroffen door bosbranden. De gele rook van die branden konden we lange tijd zien. Gelukkig reden we weg van die branden. Ondertussen lezen we vanavond dat er ook in de richting van Los Angeles branden zijn, hopelijk hebben we daar morgen geen last van.
Morgen een 'korte' trip van zo'n 300 km voor de boeg waarin we hopelijk Santa Monica (famous beach) kunnen bezoeken en we hopen ook Hollywood en de 'walk of fame' te gaan bekijken. Want de dag nadien is het gedaan, wagen inleveren en wellicht heel veel wachten op de terugvlucht.
Maar daarover morgen meer!
Vanmorgen wat uitgeslapen en tegen 09.00 u gaan eten, in ontbijtzaak vlak tegen het hotel. Daarna naar Union Square gegaan waar we de geplande hop9! Hop of- bus konden nemen. Volgens de gids zou het interessant zijn om de ganse rit in één keer uit te rijden zonder af te stappen ( zou +- 2 uur duren) omdat je dan het beste het verhaal over San Francisco zou kunnen volgen. Dit was ook het idee van ons Karine ( wat we eerst wat tegenspraken). En het was echt de moeite waard!
San Francisco is niet zo denderen groot maar toch best helemaal verkenbaar met het openbaar vervoer. Zeker als je van het centrum ook naar de Golden Gate Bridge wil gaan.
Onderweg langs Chinatown, Fishermans Wharf, dan naar de Golden Gate Bridge die voor een groot stuk in de mist verdwenen was ( gebeurd zeer dikwijls). Daar aangekomen blies er een zeer koude wind die extra voelbaar was op de bus. Aan de overzijde 10 minuten 'plaspauze' of tijd voor een paar mooie foto's.
Nadien terug naar S.F. voor het vervolg van de toer. Er zijn een paar leuke wijken maar waarvoor hebben we gaan tijd. Misschien moeten we toch nog eens terug komen.
In de namiddag hebben we dan te voet Fishermans Wharf verkend waar heel veel volk liep. Ook de zeeleeuwen rustend in de zon gezien.
En dan een mooie wandeling naar het hotel, langs Lombarstraat ( één van de steilste straatjes waar men al 'kruipend' slingerend naar beneden kan rijden, kwestie van zien en gezien te worden).
's Avonds lekker op de kamer gegeten' Frans brood met kaas, lekkere wijn en taartje'.
Morgen voorlaatste dag richting Los Angeles maar daarom morgen meer.
23/07 San Francisco, here we come! Without flowers in our hair!
Vandaag een trip van zo'n 300 km naar San Francisco gepland. Verwachte temperatuur daar zo'n 29° ( vergelijk met Death Valley enkele dagen terug' zo'n 46°!).
Alles goed verlopen tot zo'n 15 km vóór San Francisco' file op een autostrade van zo'n 8 rijstroken. Blijkt dat je om San Francisco te mogen binnen rijden, je tolgeld,dient te betalen (5 USD). En daarvoor heeft men tolhuisjes staan waar iedereen dus doorheen moet ( uiteindelijk zo'n 12 rijbanen). Al bij al nog vlot door geraakt en dan San Francisco binnen! Rechts zicht op Alcatraz en de Golden Gate Bridge zie je ook even.
Wat een verkeer in San Francisco maar onze chauffeur van dienst ( de Chris) heeft ons veilig tot aan het hotel gebracht. Na een korte rustpauze wou Karin graag eens gaan fietsen over de Golden Gate Bridge ( daar droomde ze al lang van!) terwijl Karine liever ging shoppen! Omdat je vrouwen nu éénmaal tevreden moet houden, zijn de 2 mannen hun respectievelijke ega's gevolgd. Dus de eerste maal tijdens onze vakantie hebben we ons verdeeld ( moet kunnen hé). 's Avonds elkaar terug gezien zoals afgesproken. De fietstocht is héél goed meegevallen. Ondanks de stevige wind onderweg hebben Chris en Karin een tocht van een 2,5 uur gedaan waarbij ze de ganse bruglengte hebben overbrugd. Danny en Karine hebben ondertussen de 'Malls' wat onveilig gemaakt en ook Chinatown verkend. Dit is niet zo'n leuke wijk zoals Londen die heeft.
Vanavond hebben 4 contente mensen hun dag gevierd met een heerlijk Italiaans dineetje!
Morgen plannen we een 'hop-on hop-off' bustoer waarbij we gaan proberen de stad wat beter te verkennen, maar meer hierover morgen.
Vandaag een korte trip gepland naar Yosemite National Park van zo'n 170 km. Yosemite is één van de grootste natuurgebieden in de Sierra Nevada. Via de Tioga route ( 62 km), één van de beroemdste toeristische routes reden we naar de Tioga Pas.
Ongelooflijk hoe het landschap in dit land zo kan veranderen op zo'n korte afstand. We dachten dat we in Zwitserland of Oostenrijk zaten! Schilderachtige omgevingen, konkelende weg, zicht op diepe dalen en verschillende meren. Ik denk dat we na elke bocht makkelijk konden stoppen om een gans filmrolletje op te trekken.
Wat we zeker wouden zien in dit park was 'Yosemite Valley' met de ' Lower Yosemite Fall' en de rots 'El Capitan', bekend van de klimpartij die Tom Waes daar enige tijd terug heeft gedaan. Indrukkendwekkend als je daar staat, en rechte rotswand die volgens de boekjes een 900 m hoog is, maar als daar staat lijkt die berg wel niet zo hoog!
Dus aangename namiddag gehad met leuke wandeling in een bewonderingswaardige natuur.
's Avonds naar onze Lodge, een hotelcomplex met appartementen, gelegen aan een andere ingang van het park.Leuk terras met zicht op een woest riviertje achteraan.
Morgen richting San Francisco, een stad waar we veel van verwachten!
Gosh, vandaag opstaan om 05.30 want we hebben de langste rijdag voor de boeg: 554 km en dit door één van de droogste gebieden van de aarde: Death Valley. Per jaar wordt maar 5 cm regen gemeten! Temperaturen kunnen oplopen tot zo'n 56 ° graden. Na een vlug ontbijtje bij Starbucks, even tanken en op weg. Vegas uit geraken duurt wel even en we verbazen ons over de drukte die er om 07.00 uur 's morgens al is. Eerste stop is het 'Visitor Center' van Death Valley. Ongeveer 230 km gereden door wat - buiten Las Vegas - snel een dor gebied werd. Bergen, zand, niets groens. Vrij saaie weg trouwens. Maar het VIsitor Center maakt veel goed, er zijn Rangers die uitleg geven, een informatieve film van circa 20 min en een tentoonstelling over het leven in deze woestijn. Even voordien waren we even uitgestapt bij 'Zabrinskie Point', een veel gefotografeerde plaats. Temperatuur bedroeg toen ongeveer 46° graden! Maar in tegenstelling tot in België is dit nog enigszins draaglijk ( toch voor even) omdat er hier quasi geen vochtigheid is.
Na een verkwikkende rustpauze terug op.weg naar Mammoth Lakes, een goeie 330 km verder. De eerste 150 km zijn echt ééntonig behalve als we een bergketen moeten oversteken. Men verwittigd mom de airco uit te schakelen ( wat??? Met zo'n hitte???) maar als even later de temperatuur van de motor door het constant bergop rijden toch behoorlijk begint te stijgen, beslissen we toch om die raad te volgen. Enfin, we zijn er vrij goed doorgekomen.
Dichter bij Mammoth Lakes verandert het landschap weeral enorm. Bergketens die nu terug begroeid zijn, stilaan kwamen we in een gebied dat meer op Zwitserland lijkt.
Geweldig mooie landschappen nu, dennenbossen, de zon op de bergen, het werd weer leuk.
Als we Mammoth Laks binnen rijden, blijkt dat dit vooral een wintersportoord te zijn. Houten blokhuizen, sportwinkels, restaurants,... Enfin, ja een beetje Zwitserland.blij dat we er waren want zo'n trip na een korte nacht is behoorlijk zwaar geweest voor iedereen.
De reis die we doen voert ons door een behoorlijk groot gedeelte van de USA maar de afgelopen 2 weken hebben we op culinair gebied eerder een 'wereldreis' gemaakt. We hebben al Italiaans gegeten, bij een Mexicaan, uiteraard Amerikaans met de obligate hamburgers, en nu kozen we voor een ' Chinees restaurant'. Lekker en toch anders dan bij ons (minder uitgebreide kaart).
Aan tafel.zijn we aan de praat geraakt met Amerikanen die in Los Angeles wonen maar in Mammoth Lakes hun vakantie doorbrengen. Ze vertellen ons over de verschillende 'lakes' die hier zijn en raden ons sterk aan om deze te bezoeken ( rondritje met de wagen). We besloten dat dan maar te doen en ....GEWELDIG mooi. Kleine en grotere meren midden in dennenbossen, picknickplaatsen rondom, bootjes met vissers op die meren. Het is ondertussen wel 20 ° graden kouder dan deze voormiddag en er waait een behoorlijke wind en daarom besluiten we om snel naar het hotel terug te rijden. Het is nu 21.30 u en we zijn ten slotte toch al wakker van 05.30 u.
Morgen staat er een korte trip van zo'n 170 km naar El Portal met een bezoek aan 'Yosemite Nationaal Park' op het programma. Dit park zou ook één van de hoogtepunten 'moeten' zijn van onze reis. Maar meer daarover morgen!
Prettige vrijdagmorgen voor hen die sebiet opstaan!
Vanmorgen opgestaan onder een wolkenloze hemel met naar schatting terug een 30 á 35 graden. Het ontbijt in het hotel is een buffetontbijt en het mag gezegd worden, het was heel lekker en uitgebreid.
Ons Karine was vandaag terug op haar plooi. Na een rustig ontbijt zijn we rond 10.30 u pas de boulevard overgestoken om eens naar het sprookjeshotel ' Excalibur' en de aanpalende hotels zoals 'Luxor' en 'Mandalay Bay' te gaan kijken. Het is verwonderlijk maar de dag waarvan we dachten dat we die moeizaam zouden kunnen invullen, is heel leuk verlopen. Al die hotels hier aan de overzijde zijn onderling met elkaar verbonden. Elk hotel is tof ingericht volgens hun eigen thema (sprookjes, ridders, Egypte,...) en ze hebben vele winkels en restaurants ( naast de gebruikelijke gokhallen uiteraard). En we zijn ook eens in een 'wedding chapel' gaan kijken, reuzegezellig ingericht en effectief, daar lopen dus 'trouwlustige stellen' rond. Sommige krijgen dan goesting om hun geloften opnieuw over te doen maar dat zal de warmte wel zijn die hen naar hogere sferen brengt, denk ik.
Deze namiddag zijn we gaan 'gokken'. Roulette is een tof maar verslavend spelletje, daar heb je zelf de hand wat in omdat je zelf kiest voor welke nummers of voor welke kleur je gaat. 20 USD zijn er dus direct doorgejaagd. De 'eenarmige bandiet' ( 'jackpot') heeft tegenwoordig geen 'arm' meer maar dien je te spelen als een computerspel met knoppen.
En wat hebben we gewonnen Walter??? Alwel, onze Chris en ons Karine hebben elk hun 'bescheiden' inzet ( nog geen 20 USD) verloren! En onze Danny die heeft van zijn 25 USD er 120 USD kunnen van maken! Geluk, toeval of het beter in de vingers hebben van het spel, we laten dat in het midden . Het moet gezegd worden, HEEL VERSLAVEND zo'n spelletjes. Win je, dan wil je verder spelen, verlies je, dan wil je dat verlies goed maken ( behalve karaktervolle Belgen die zich strikt houden aan de afgesproken inzet en de winst cashen in plaats van deze onmiddellijk op te doen!
Al bij al een heel leuke dag maar we zijn toch blij dat we morgen verder kunnen rijden, je bent wel rap uitgekeken op deze 'fakestad' ( hoewel, je moet ze toch gezien hebben om er over te kunnen meepraten.
Morgen één van onze langste ritten ( 554 km) naar Mammoth Lakes via Death Valley. Temperaturen kunnen daar oplopen tot 56 graden. De drank is nu al aan het koelen.
Heet, heet, heet. Iets anders kunt ge niet zeggen over de temperatuur in deze woestijnstad! Zal hier tussen de 42 á 45 graden draaien.
De weg van Springdale naar Las Vegas ( +- 250 km) is één van de saaiste die je je kan inbeelden. Dwars door de woestijn, rechte baan maar niets te zien.
Tot plots in de verte er wolkenkrabbers opdagen, precies omringd door een mist.
Dichter bij de stad worden die wolkenkrabbers herkenbaar, zeker als je wat reisgidsen hebt gelezen. Wij zitten in een middelmatig groot hotel ( slechts 1400 kamers), het 'Tropicana Doubletree Hotel'. Direkt de parking in, naar de lobby en raar maar waar, je stapt eigenlijk het casino binnen. Elk hotel heeft hier uiteraard zijn eigen casino, de 'corebusiness' van de hotels.
Bij incheck kregen we direkt een upgrade kamer met kingsize bedden. Maar het is het eerste hotel zonder een frigo op de kamer. Vraag is hoe we onze drank gaan koud krijgen. Zorgen voor overmorgen.
Vanuit onze kamers kijken we uit op een paar hotels langs de 'strip', de 5 km lange weg waarlangs de meeste hotels/ casino's gelegen zijn. Een eerste verkennende wandeling imponeert meteen, wat een kitscherig gedoe maar een lust voor het oog.
Vanavond hebben we met 3 een avondwandeling gedaan ( want ons Karine '=> die van den Danny') voelde zich niet zo lekker door de warmte. Het is nu 00.30 u 's nachts en het is nog steeds koppen lopen op de Strip. In alle casino's is het bomvol volk. Zojuist iemand een croupier een tip van 100 USD zien geven. Je kan je niet inbeelden hoeveel verschillende gokmachines er bestaan. Bedenk een onderwerp/ figuur en er bestaat een gokmachine van ( van Pokemon tot 50 Shades tot Elvis,.....). Hoe ze werken is meestal niet duidelijk, mensen steken er geld in en toetsen wat op die machine en verder gebeurt er ..... niets. We hadden gedacht om hier wat geld te gaan verdienen maar eerlijk gezegd is die goesting stillekes aan aan het verdwijnen. Je ziet dat er hier massaal geld verspeeld wordt, moeten wij daar dan nog eens 100 USD aan toevoegen? Misschien morgen dan wel maar hangt er wellicht van af hoe warm het weeral zal worden. Volgens Chris geven ze morgen 1° fh meer dan vandaag! Echt niet te doen. Hopelijk wordt het geen dag teveel in Vegas!
Tot morgen!
Als jullie denken dat we ondertussen alles al gezien hebben, vergeet het maar! Vandaag een ganse dag naar Zion Canyon geweest, vlak naast de deur bij manier van spreken.
Na een ontbijt met 'Pannenkoeken' ( zwaar te verteren, de eieren lukken iets beter), wij naar de shuttlebus recht tegenover het hotel. Deze bus brengt ons via 9 haltes naar de ingang van het park. Alleen, dan mag je de Parkpas niet vergeten hé! Dus eerste halte er terug af, bus richting hotel genomen en na een spurtje naar de hotelkamer, terug dezelfde bus op. Aan de ingang van het park moet je overstappen op een andere shuttledienst. Deze bussen rijden om de 6 minuten ( dus nooit lang aanschuiven) en brengen je tot achteraan in de canyon. Op 9 verschillende plaatsen kan je dan afstappen om de bezienswaardigheden te bekijken of de wandelingen op die punten te doen. De Zion Canyon is een bergketen met schitterende, meestal beboste rotsen die zeer hoog zijn en deel uitmaakt van het Zion National Park. Van beneden uit zien ze er echt imposant uit.
Wij zijn direct naar de laatste halte gereden ( 40 minuten door een 'GEWELDIG landschap) genaamd 'Temple of Sinawava'. Daar begint een wandeling genaamd "Riverside Walk', een wandeling op een mooi pad langs de 'Virgin River'. Ongeveer 2 km lang. De wandeling eindigt aan de rivier maar gaat in feite verder naar ' The Narrows', een wandeling door de rivier in de canyon waarvan de bergwanden steeds nauwer worden. Op het eind zou dit zo smal worden dat je er amper door kan. Hier gekomen besloten we om ons in 2 groepen te splitsen, Karine en Danny zouden door de rivier ( schoenen aan!) gedurende een half uur richtg The Narrows gaan, Chris en Karin zouden terug wandelen en met de bus naar punt 7 gaan ( Weeping Rock) om daar een korte wandeling te maken.
De wandeling door de rivier was echt heel leuk, soms tot voorbij kniehoogte in het water waden, opletten om niet te vallen door de keien in het water. Dat bergwater was absoluut niet koud, onderweg hebben we verschillende kinderen zien zwemmen in de rivier. Maar deze wandeling is ongeveer een 15 km lang en daarvoor heb je in principe een ganse dag nodig, dus na het afgesproken half uur maakten we rechtsomkeer en gingen we terug richting bus. De afspraak was dat we elkaar zouden terug zien, ofwel op punt 5 in de Zion Lodge waar we iets konden eten, ofwel 's avonds in het hotel moesten we elkaar ergens missen. Aan Zion Lodge zouden we allemaal ook de wandeling naar de 'waterval' maken.
De wandeling van Chris en Karin duurde blijkbaar minder lang dan verwacht en zij kwamen iets eerder bij Zion Lodge aan. Maar uiteindelijk vonden we mekaar daar toch terug en na iets gegeten te hebben ( wat dacht je?? Natuurlijk een hamburger ) hebben we samen de wandeling naar de waterval gedaan. Niet zo'n moeilijke wandeling van ongeveer 2 km. Maar dit werd eigenlijk een afknapper, de waterval bleek een miniskuul stroompje meer te zijn. Blijkbaar is dit in de lente anders maar nu was er gewoon te weinig water om van een waterval te kunnen spreken!
Return naar de laatste stop ( via de shuttlebus), nl het Zion Human History Museum waar men een 20 minuten durende film over het Zion Nattional Park afspeelt. Echt de moeite waard.
'S Avonds zijn we naar het stadje gereden om een lekkere steak te eten ( en Meatloaf voor de gehaktliefhebbers!).
Als we nu even terug denken aan wat we de afgelopen dagen hebben gezien, is het niet zo makkelijk om een 'rangschikking' te maken van wat nu echt top was en wat daarna komt. Over het algemeen staat de Grand Canyon ( met helikoptervlucht) op de eerste plaats, voor sommigen gevolgd door Antilope Canyon ( met gids) en daarna Zion Canyon. Voor andere is het moeilijk kiezen of Zion Canyon ofwel Antilope Canyon de betere uitstap was. Van alle 4 uitstappen blijkt Bryce Canyon dan toch het onderspit te moeten delven. Maar dit is héél betrekkelijk natuurlijk want het waren stuk voor stuk FANTASTISCHE natuurwonderen.
Morgen Las Vegas, city of sin !!!
Vandaag reden we van Lake Powell naar het Bryce Canyon National Park, volgens kenners na de Grand Canyon het tweede mooiste nationaal park in het Z.W. van de USA. De weg er naartoe via Hyw 89 en route 12 geeft je de indruk dat je ergens in Oostenrijk bent. Beboste bergen, weiden en kronkelende wegen waren ons deel. Vanaf de ingang (Visitor Center) voert een 30 km lange weg langs de rand van deze kleine maar indrukwekkende canyon. Het is eigenlijk geen echte canyon maar de afgebroken rand van een hoogvlakte. De rotsstructuren bestaan uit rode en bruine pieken van zandsteen die door duizenden jaren van regen en wind zijn ontstaan ( volgens de film in het Visitor Center). De weg langs de rand is eindig ( op het einde moet je terug komen via dezelfde weg), heeft verschillende uitzichtspunten waar mooie foto's kunnen genomen worden. Bij het eerste uitzichtspunt bleek al dat we niet alleen waren, parking 'volzet'. Koppen bij elkaar gestoken en besloten om direct naar het eindpunt te rijden en dan langs de verschillende uitzichtspunten terug te keren. Dit bleek een goede beslissing want bij het terugkeren was er merkelijk minder volk bij de uitzichtspunten. Om nog maar eens in herhaling te vallen, 'schitterende vergezichten, fantastisch mooie rotsformaties. We hebben bijna geen enkel uitzichtspunt over geslagen.
Na een bezoek aan het Visitor Center, moesten we de hele weg terug rijden ( +- 80 miles) om naar onze bestemming van vandaag te rijden, Springdale. Stadje gelegen vlak aan de Zion Canyon die deel uitmaakt van het Zion National Park. Op zo'n betrekkelijk korte afstand van de Bryce Canyon, zie je terug een totaal andere geografie. Een goede 20 miles voor Springdale moet je al door het Zion National Park rijden. Man, man, man, wat een bergen!!! Kleurrijk, hoog, bijzonder van structuur, ja .... 'Wauw'. De weg naar Springdale gaat tussen deze bergen in waarbij je op het einde - net zoals in bv. Oostenrijk of Zwitserland - afdaalt naar de vallei via een kilometers lange slingerweg. We waren hier allemaal nog meer van onder de indruk, dan van Bryce Canyon! Pas morgen ( maandag) gaan we de Zion Canyon bezoeken maar op basis van wat we onderweg zagen, kan dit absoluut niet tegenvallen. Maar meer hierover morgen!
Ondertussen zijn we te gast in een heel bijzonder hotel, het Majestic View Hotel. Blokhutachtig, veel houtstructuren, precies een beetje zoals in .... Oostenrijk. Wel gelegen even buiten Springdale maar de shuttlebus naar de Canyon stopt hier vlak voor de deur. In de Canyon mogen trouwens geen privé-voertuigen rijden, er rijden gratis shuttlebussen. Vanuit ons hotel hebben we een schitterend zicht op de omringende bergen. Ik vermoed dat Chris morgenvroeg (maandagmorgen bij ons, maandagavond bij jullie) wel wat foto's aan de blog zal toevoegen.
Ondanks het feit dat de trip ( we hebben ondertussen op 1 week tijd net 1000 Miles of 1.600 km gereden) al een beetje in de kleren begint te kruipen, zien we allemaal uit naar de dag van morgen, hopelijk kunnen we een mooie wandeling maken en deze morgenavond via de blog met jullie delen.
Ps. Nog vergeten te vermelden dat we nu in de staat Utah zitten en er hier maar 8 uur verschil met jullie tijdzone opzit. Gezien het nu ongeveer 23 uur plaatselijke tijd is, kan ik de meesten onder jullie nog net een 'prettige werkdag' wensen ( of voor de gelukkigen een 'prettige vakantiedag).
