Gisteren op weg naar het Centraal Station, tijdens de overstap van lijn 1 op lijn 17, realiseerde ik mij plotseling dat Den Haag nog een aantal klassieke tramhaltes heeft. Geen halteperron, maar slechts een vluchtheuvel. Iets dat op de halte richting Spui naar de huidige maatstaven zelfs een akelig smal veilig heenkomen lijkt te bieden.
De Wattman was deze week op reis met de volgende trams in Den Haag (in nummer volgorde): 3027/1, 3037/1, 3039/1, 3043/1, 3064/1. 3068/1 (2x), 3098/1, 3102/1. De hoogste snelheid langs de Delftweg werd deze week gehaald op een rit met de 3043, waarbij 53 km/uur op de teller verscheen. De vlotste rit was vrijdag met de 3068, waarbij er zonder stop werd gereden tussen de halte Vrijebanselaan en Hoornbrug. Het is nog steeds schoolvakantie, dus dat betekent dat de trams op lijn 1 redelijk rustig zijn en voor een belangrijk deel gevuld met bezoekers van buiten de stad. Dat die niet altijd bekend zijn met het reizen in de tram, bleek uit een verzuchting van iemand die problemen had zich staande te houden in de boog bij de Kneuterdijk: "Ze rijden hier als gekken, in die trams". Op vrijdag leek het erop dat Elvis Presley de tram had genomen. Deze look-a-like (met kuif en (te) grote zonnebril), barstte gelukkig niet in zingen uit.
Gisteren op weg naar het Centraal Station, tijdens de overstap van lijn 1 op lijn 17, realiseerde ik mij plotseling dat Den Haag nog een aantal klassieke tramhaltes heeft. Geen halteperron, maar slechts een vluchtheuvel. Iets dat op de halte richting Spui naar de huidige maatstaven zelfs een akelig smal veilig heenkomen lijkt te bieden. 
